Toen we Folie kochten was de buiskap al een beetje gaar. Er waren echter andere dingen die hoger op de to do list stonden. Na onze tocht op de Oostzee was er echter geen ontkomen meer aan: de buiskap moest vervangen.
Gingen we voor een nieuwe stoffen buiskap of voor een vaste? Na veel wikken en wegen (kunnen we dat wel, dat kost best wel veel tijd, enz) besloten we zelf een vaste buiskap te maken. Dat betekende wel vanaf scratch beginnen. Op de boot gingen we aan de slag met het doen van allerlei metingen en met MDF en bamboestokken wat mockups maken. Op internet gingen we op zoek naar plaatjes en verhalen. De plaatjes maakte het allemaal niet makkelijker, want we kwamen toch veel lelijke bushokjes tegen! En het moest er natuurlijk wel een beetje gelikt eruitzien. Dat bleek nog wel het moeilijkst, een beetje mooie vorm voor de buiskap. 
Uiteindelijk schopt Siets me eind februari 2009 aan het werk met de opmerking dat het denken nu wel lang genoeg geduurd had. Tijd voor actie! De constructie ga ik maken van multiplex voor de zijkanten en buigtriplex voor het gebogen dak,en dat alles aan elkaar geplakt met epoxy. Ik begin met een mal van MDF waar de vorm van het dak uit gezaagd wordt. Daar schroef ik de eerste laag buigtriplex op en plak met epoxy de tweede en derde laag er op. Vanaf de bovenkant schroef ik alles vast. Nadat de epoxy uitgehard is betekent dat wel 400 gaatjes plamuren (twee keer!).
Door de ellipsvormige buiging in de platen blijven de platen vanzelf in deze vorm staan, maar het kan allemaal wel wat stijver. Daarom lijm ik een lage, brede rib van multiplex en schuim over de breedte van het dak, en vier stringers in de lengterichting. Ik wil ook nog een raampje in het dak, dus dat zaag ik er ook uit en maak een sponning met wat latjes. De achterrand werk ik af met verwarmingsbuisisolatie met daarover drie lagen glas en epoxy. Dat vormt zo een mooie grijprand. Daarna zet ik de bovenkant in epoxy en glasmat. Als dat klaar is zaag ik aan de voorkant twee schuine kanten af. De vorm is nu definitief.Nu de bovenkant af is kan het dak omgedraaid om de binnenkant af te werken. Ook hier zet ik het buigtriplex in de epoxy en glasmat. Aan de voorkant lijm ik een extra laag schuim in en verstevig die met glasmat. Dit moet de belasting opvangen als iemand op het dak gaat staan. Later blijkt dat de rand ook de overgang van dak naar de zijpanelen netjes uit het oog houdt. Zoals Bob Ross altijd zei: we don't make mistakes, we have happy accidents!
Ondertussen is het maart en ga ik bij mijn ma op verjaardagsvisite. Daar is oom Fiel ook; blijkt hij docent te zijn op een MTS in Rotterdam waar ze jachtbouw doceren. Heb ik weer! Moet je bedenken dat ik hem ook al tegenkwam bij de trouwerij van Anja in september, dus voordat ik aan de bouw begon. Bij het trouwfeest waren we niet aan de praat geraakt en zo miste ik dus heel wat nuttige tips. Gelukkig kan Fiel me geruststellen dat ik op de goede weg ben.
Nu de bovenkant af is kan ik verder met twee zijkanten. Nadat ik die heb uitgezaagd smeer ik die ook in met epoxy en bekleed ze met glasmat. De drie andere zijden moet ik op maat maken als de kap staat (ja het is wat lastig uitleggen, maar gelukkig hebben we de foto's nog...).Maar eerst nog maar een stukje zeilen. We gaan met de 
Pasen naar Terschelling en nemen Köf en kinders mee vanaf Harlingen. We genieten van het mooie voorjaarsweer en zeilen op zondag weer naar huis. Daarna hebben we een week om de buiskap te bouwen. De plaatsing van het dak en de twee zijkanten is een spannend moment: nu moet het 
goed gaan, want dit bepaalt in grote mate hoe het er uit gaat zien. Na de eerste montage staat de kap een beetje scheef. Gelukkig hebben we een spanband die het geheel in vorm trekt terwijl de epoxy uithardt. Een bijzonder moment: er is geen weg meer terug en we nemen afscheid van de oude buiskap (die wel heel makkelijk uit elkaar wordt getrokken)!
Pasen naar Terschelling en nemen Köf en kinders mee vanaf Harlingen. We genieten van het mooie voorjaarsweer en zeilen op zondag weer naar huis. Daarna hebben we een week om de buiskap te bouwen. De plaatsing van het dak en de twee zijkanten is een spannend moment: nu moet het 
goed gaan, want dit bepaalt in grote mate hoe het er uit gaat zien. Na de eerste montage staat de kap een beetje scheef. Gelukkig hebben we een spanband die het geheel in vorm trekt terwijl de epoxy uithardt. Een bijzonder moment: er is geen weg meer terug en we nemen afscheid van de oude buiskap (die wel heel makkelijk uit elkaar wordt getrokken)!Vervolgens maak ik het paneel aan de voorkant. Nu dat v
astzit komt het lastigste deel, nl de twee schuine panelen. Hier heb ik weer een happy accident. Ik had bedacht dat dit uit vlakke multiplex panelen gemaakt kon worden. Nu alles staat zit er echter een kleine curve in. Noodgedwongen moet ik de panelen nu uit drie dunne panelen maken ipv één dikke. Maar de curve ziet er wel heel mooi uit. Het kost allemaal wel extra tijd, en het weer zit ook niet helemaal mee. Het is weliswaar qua temperatuur best wel ok, maar alsof de duvel er mee spelt steekt elke keer de wind op als ik epoxy aanmaak, en waait het spul van mijn plamuurmessen af!
astzit komt het lastigste deel, nl de twee schuine panelen. Hier heb ik weer een happy accident. Ik had bedacht dat dit uit vlakke multiplex panelen gemaakt kon worden. Nu alles staat zit er echter een kleine curve in. Noodgedwongen moet ik de panelen nu uit drie dunne panelen maken ipv één dikke. Maar de curve ziet er wel heel mooi uit. Het kost allemaal wel extra tijd, en het weer zit ook niet helemaal mee. Het is weliswaar qua temperatuur best wel ok, maar alsof de duvel er mee spelt steekt elke keer de wind op als ik epoxy aanmaak, en waait het spul van mijn plamuurmessen af!
Ondertussen begint de vakantie snel te naderen en moeten de raampjes er ook nog op. Ik zet Siets aan het werk en laat haar de ramen in Voorschoten ophalen, terwijl ik de kap in twee lagen verschrikkelijk witte lak zet. Uiteindelijk zit alles er met de Pinksteren op en kunnen we een proefvaart maken, voordat we naar Engeland varen. Opdracht geslaagd!
