Nieuwsbrief 11 Folie à Deux op reis

Vrijdag 27 juni 2008
Na wat uitgeslapen te hebben gaan we een stadstourtje maken. Op onze vouwfietsen gaan we alle toeristische hoogtepunten in het centrum af. Karlskrona is al minstens driehonderd jaar een marine stad. Een beetje het Den Helder van Zweden, maar dan zonder Antillianen. De stad wordt een van de zeven wonderen van Zweden genoemd. Waarom precies ben ik nog niet achter, maar wel dat de stad ons allebei pakt. Zijn het de houten huizen die van ietwat ruw hout gebouwd zijn en in verschillende kleuren geschilderd? Of is het de verzameling rode huisjes die op een grote rots in het water gebouwd zijn en ons o zo Zweeds voorkomen? Of dat de stad verspreid ligt over veel eilanden? We hebben geen idee, maar het staat ons allemaal aan.

Terug op de boot gooi ik me op wat klein achterstallig onderhoud. Eerst vervang ik de lijntjes waarmee de luiken van de ankerbakken opengehouden worden. Daarna begin ik aan een wat grotere klus, nl de navigatieverlichting op de preekstoel weer brandend krijgen. De opmerkzame lezer zal zich herinneren dat op de tocht door de Duitse Bocht bij Borkum de boordlichten het al niet deden, en we toen al motorzeilend met het driekleurenlicht de nacht ingingen. Raar genoeg deden de lichten het een paar dagen later weer, toen ik hun werking controleerde. Niets zo ergerlijk als een intermittent storing (nou nee hoor, een verstopte wc lijkt me veel ergerlijker, maar die kloppen we maar snel af, tot nu toe nog geen last van gehad).

Gisteren dacht ik dat het in de koppeling van de bedrading zou zitten. De draden zitten nl met een crappy kroonsteentje verbonden. Het kroonsteentje blijkt verroest, dus dat vervang ik maar direct. Ik heb al ergens een mooi lasdoosje op de kop getikt. Ik schroef het in de ankerbak en verbind alle draden. Even doormeten en jawel, netjes 12,4 V over de contacten. Dat werkt dus naar behoren. Nog even de spanning op de lampfitting meten, en verdomd alweer 12,4 V. Nou dan maar het lampje er in. Met moeite weet de gloeidraad oranje op te lichten. What the f..k? Nu staat er maar 1.45V over het lampje. Waar raak ik 11V kwijt? Binnen in de boot zit nog een terminal, en daar meet ik ook weer 12,4V. Dan moet het in de bedrading zitten tussen de terminal en het lasdoosje. Als ik de draad vastpak voelt die warm. Daar zit dus het probleem. Draadbreuk. Nijdig knijp ik de draad af, dat probleem pak ik morgen wel op.

Nou dat morgen is vandaag. Ik heb ergens nog een metertje met isopreen omhuld drie-aderig snoer liggen. Dat had ik afgeknipt omdat ik draadbreuk vermoedde toen de laptop raar deed (dat bleek dus een loszittende zekering te zijn). Het stukje snoer heb ik bewaard en komt nu weer van pas.

De oude bedrading verwijderen blijkt nog een probleem. De draden zitten op de terminal vast met moertjes die na 30 jaar vastgeroest zijn. Geen enkele dopsleutel lijkt te passen, tot ik op het lumineuze idee kom de imperiale maten eens te proberen. Een ¼ inch dopsleutel past als een bus. Wie had dat gedacht, Engelse spullen op een Franse boot? Daarna is de oude draad snel verwijderd. Onder een grote dot kit (agge ut nie wit, pur of kit…) komt een mooie draaddoorvoer tevoorschijn. Een beetje opboren en het nieuwe snoer past als een bus. De boel aansluiten is daarna een fluitje van een cent. De boordlichten doen het weer, en zo knutselen we ons een weg naar Stockholm.

Zondag 29 juni 2008

De dag begint met regen. Niet zo'n goed begin dus. We hebben allebei een beetje een ochtendhumeur, maar slepen ons er doorheen. Om kwart over negen zijn we op weg. Op zee krijgen we de eerste opklaringen, en wordt de dag toch nog OK.

Onderweg ga ik weer vissen. Het enige dat we vangen is een ongelukkige meeuw die zich op het kunstaas stort en met twee haken in zijn bek vast blijft zitten. Ik pak het beest met handschoenen aan, waarna Siets koelbloedig met een kniptang de haken in de snavel doorknipt. Het is best wel zielig, maar al schreeuwend vliegt de meeuw weg. Hij zal het wel overleven. Daarna let ik extra op bij het aas uitgooien, dat er geen vogels in de buurt zijn.

's Avonds gaan we natuurlijk naar de finale van het EK voetbal kijken. We zien hoe Spanje na tien minuten de schroom van zich afwerpt en terecht kampioen wordt. De Zweedse televisie heeft in de rust de obligate experts en analyses. Stralend middelpunt is de blonde Anna Brolin. Geen idee wat ze zegt, maar ze is beter om naar te kijken dan Mart Smeets.

Hilarisch is de Hollandse familie die in de tweede helft naast ons op het terras aanschuift. Het is een soort Amish familie; moeder loopt in regenpak en vader Plop maakt met een hoedje, ringbaard en gezondheidssandalen het plaatje compleet. Moeder heeft de afgelopen 50 jaar duidelijk geen aflevering van Studio Sport gezien, getuige de opmerkingen die ze maakt en waar we in stilte een beetje om moeten lachen. Maar gelukkig heeft ze een blije kijk op het leven: temidden van de Duitsers verwacht ze wel dat er een feestje gevierd gaat worden. Huh?!
Wij zijn blij dat Gary Lineker bij deze wedstrijd ongelijk heeft gekregen.

De huiskamervraag van deze aflevering was;
Hieronder staan twee foto's. Zoek de vijf verschillen. Maar helaas, de foto's willen niet echt uploaden. Dat wordt dus de volgende keer. Maar blijf in de startblokken staan, het kan er elke dag opkomen.

Succes en tot de volgende keer!

Nieuwsbrief 10 Folie à Deux op reis

Maandag 23 juni 2008
Vandaag waait het als de rook. Het was voorspeld, we zijn er voor in de haven blijven liggen, we hebben ons er op ingesteld, en toch maakt het indruk. In de haven staat een windkracht 7, dus buiten op zee nog een beaufortje meer. Door de wind staat er een stevige deining in de haven, en de boten die vlak bij de ingang liggen dansen behoorlijk op hun ligplaats. Ook de drijvende steiger zwiept aardig heen en weer. Her en der worden nog wat extra lijnen uitgelegd naar de steiger. Voor de zekerheid leggen ook wij een lijntje uit. Vooralsnog vergemakkelijkt het alleen het op- en afstappen van de boot.

We gaan naar de stad voor wat boodschappen en het blog bij te werken. Bij vertrek laat ik de camera vallen. Het lcd-schermpje spat kapot en doet helemaal niks meer. Gvd! Daar baal ik van. De camera doet het nog wel maar wat je precies fotografeert zie je pas als je de foto´s geupload hebt. Net als vroeger, met dat verschil dat je zelfs geen zoeker hebt om doorheen te kijken.
Mijn humeur verbetert als ik bij het metaalbewerkingsbedrijf kom. Ze kunnen inderdaad aluminium lassen. Ik spreek met de lasser af dat ik het vaanblad woensdagochtend weer ophaal. Onderweg terug komen we langs een sportviswinkel. Ik koop hier wat spullen om eens op platvis te vissen, en laat me voorlichten hoe een zeeforel te verschalken. Dat komt mogelijk de komende weken nog eens van pas.

Terug bij de haven gaan we nog naar barnsteen zoeken. Nu het zo stormt hopen we dat dat eindelijk eens aanspoelt. Helaas, weer geen geluk.

Dinsdag 24 juni 2008
Waar andermans hobby je al niet brengt. In de queste om voor Marieke barnsteen te vinden, reizen we met bus en trein naar Höllviken. In het Bärnstenmuseet zien we de diverse verschijningsvormen van barnsteen en voelen we hoe onwaarschijnlijk licht dat spul is! Bart vindt in een winkeltje in Malmö een vergelijkbaar fototoestel en is weer helemaal in zijn nopjes. Enfin, we gaan ons voorbereiden voor de reis van morgen. Köf pakt zijn tas weer in en ik bereid de tocht naar Simrishamn voor. Voor de zekerheid nog even vragen of er schietoefeningen zijn morgen in het oefengebied. Toch even opletten in een andere taal. De eerste keer deze reis, dat ik informatie opvroeg, had ik Lyngby Radio aangeroepen op de marifoon en gevraagd ´Are there any shootings today?´ De man antwoordde droogjes `Not that is reported to me madame`. Pas een paar uur later drong het tot me door wat ik gevraagd had!

Woensdag 25 juni 2008
Vroeg op want we hebben een druk programma. Eerst het vaanblad ophalen, en daarna brengen we Köf naar de trein. Helaas is het alweer tijd om afscheid te nemen. Het was erg gezellig met Köf. Wij voelden ons soms wat bezwaard, want we konden niet steeds zeilen door het weer maar ook door de reparatie aan Witte Wim (gelast voor een flesje vieux) en de zoektocht naar de missende zeekaarten. Gelukkig denkt hij daar anders over. Na het uitzwaaien gooien wij de trossen los richting Simrishamn. Daar luister ik op de Zweedse radio naar de wedstrijd tussen Duitsland en Turkije. Prima te volgen: de intonaties en stemverheffingen volgen een zelfde patroon als in de verslagen van Jack van Gelder en voor de duidelijkheid blijft het stil in de haven bij een Turks doelpunt en klinkt een salvo van scheepshoorns van de omringende boten bij een Deutsches Tor.

Donderdag 26 juni 2008
Voor morgen worden er zware windstoten voorspeld. Daarom willen we vandaag nog verder naar Karlskrona. Enige probleem is dat er pas voor ´s middags wat wind voorspeld wordt. Dat wordt dus motoren. Rond half vijf zijn we voor de toegang van Karlskrona gekomen. Her en der zie je rotsen net door het wateroppervlak breken. Die hadden we bij een wat ruwere zee zeker gemist. Gelukkig liggen er daarom overal boeien om je te waarschuwen. Hier moeten we toch iets nauwkeuriger navigeren dan dat we tot nu toe gewend zijn. Aangekomen in de haven overvalt ons ineens het gevoel dat we nu ècht op vakantie zijn. Al die rotseilandjes zijn zo anders dan Nederland, Duitsland en Denemarken… we zijn eindelijk aangekomen.

´s Avonds zien we hoe Spanje overtuigend wint van Rusland.

Nieuwsbrief 09 Folie à Deux op reis

Folie à Deux op reis – Nieuwsbrief 09
Wereldprimeur: De Kerstman bestaat, en is een Duitser! Wij betrapten de kerstman in zijn vrije tijd in Rødvig. Je weet wat ze zeggen: een foto zegt meer dan duizend woorden.

Breaking news: het laptop probleem lijkt opgelost! Een losgetrilde hoofdzekering maakte de 230 V installatie wat wispelturig, maar met het vastdraaien van de zekering lijken alle klachten opgelost. De laptop doet het in ieder geval weer gewoon! We houden jullie, trouwe lezers, natuurlijk op de hoogte van alle nieuwe ontwikkelingen.

Vrijdag 13 juni 2008
Normaal hebben we op vakantie zo´n tien dagen nodig om ons normale ritme kwijt te raken en in een vakantiestemming te komen. In die tien dagen moet er dan van alles bekeken en gedaan worden. Daarna gaan we dan eigenlijk pas een beetje tot rust komen. Deze vakantie/mini-sabbatical duurt dat echt veel langer. We zijn nu zo´n vier weken onderweg en pas gisteren hadden we allebei het gevoel dat we rustig op ons gat kunnen zitten, zonder direct allerlei dingen te moeten gaan bekijken. Vandaag was het ook mak aan; lekker uitslapen tot negen uur, beetje ontbijten, naar de stad voor boodschappen, laatste weerinfo internetten, terug naar de boot, beetje lunchen, boot klaarmaken, om één uur dan maar echt vertrekken, en om drie uur op Ven afmeren. Heerlijk relaxde dag. En ook nog tijd om wat op het eiland rond te fietsen.

Ven is een klein Zweeds eiland in de Sont tussen Denemarken en Zweden. Het eiland heeft bank noch geldautomaat. Siets haalt daarom alvast wat Zweeds geld in Helsingør. Voor de zekerheid kopen we ook nog maar een brood extra, want een bakkerij schijnt er ook niet te zijn. Wel staan er heel veel fietsen. Kun je toch zien dat Zweden in de oorlog neutraal was.

De tocht naar Ven duurt maar twee, drie uur. We worden steeds makkelijker met het zeilen want voor zo´n kippenafstandje zetten we tegenwoordig niet eens het grootzeil meer bij. Had je ons vroeger moeten horen, toen moesten we elk zuchtje wind pakken! Vandaag staan we in de relax stand.

Ken je dat gevoel, dat je in een flits terug moet denken aan je kindertijd? Ik had het op Ven. Vroeger hadden we thuis een ANWB boek waar alle verkeersborden van Europa in stonden. Zweden, toen best exotisch want wel heel ver weg, had pas echt rare verkeersborden: die waren rood met geel! Nu ben ik dan eindelijk in Zweden en komt dat boek ineens in mijn gedachten op als ik het eerste verkeersbord zie.

Het eiland is mooi, rustig en barst van het wild; bij Siets borrelen allerlei lekkere gerechten op. Haas met pruimen, fazant met zuurkool, hmmmmm! ´s Avonds horen we via de wereldomroep hoe Nederland van Frankrijk wint met 4-1. Het geeft mij altijd kippenvel als je naar zo´n wedstrijd luistert. Kippen met citroen en knoflook, hmmmm!

Zaterdag 14 juni 2008
Eindbestemming voor vandaag is Kopenhagen. Zodra we van Ven vertrokken zijn en de genua uitgerold hebben (ja het is maar 10 mijl zeilen dus laat dat grootzeil maar zitten, gedoe…) kan ik de Deense gastenvlag weer hijsen. Het is gebruikelijk dat schepen de vlag van het bezoekende land in het stuurboord want voeren. Dat levert in deze streek dus wat extra werk op. Toch is het elke keer weer een leuk moment om een gastenvlag voor de eerste keer te hijsen.

In Kopenhagen liggen we in de Kalkbraenderi, een verenigingshaven. Dat betekent dat we uitgebreid geholpen worden door Torved, een localo om ons naar het gastenaanlegplaatsje te krijgen. Folie past er precies tegenaan. Torved blijkt later de netwerkbeheerder van de vereniging te zijn. Hij leent ons zelfs zijn laptop zodat we onze mail kunnen lezen en het blog bij kunnen werken. In het verenigingsgebouw wordt voor ons ook de nieuwe TV antenne uit de verpakking gerukt zodat we naar Zweden-Spanje kunnen kijken. Erg hulpvaardig!

´s Middags zijn we nog wel eerst de stad ingefietst. Denemarken heeft wat beperktere winkelopeningstijden dan Nederland, en de zaterdag lijkt een beetje op de koopzondag in Alphen: het blijft gokken welke winkels open zijn. In de reisgidsen staat dat Kopenhagen geen echt aantrekkelijke stad is. Wat wij tot nu toe zien van de stad bevalt ons anders prima. De Kopenhaagse koopgoot doet Maastreechs aan met brede straten, winkels met mooi design, de betere kledingzaken en een weldadig ontbreken van MacDonalds, Burger King en goedkope kebabzaken. Als we dan toch trek krijgen fietsen we terug naar de boot om daar een zak chips leeg te snaaien.

Zondag 15 juni 2008
Daar is ie dan, de timmerman met het 6 mm multiplex in de juiste maat! In de haven loopt Sten rond, heeft van ons houtprobleem gehoord en biedt zijn hulp aan. Behalve het multiplex leent ie ook nog zijn decoupeerzaag uit. Van dit soort hulp kan een mens toch blij worden! Voor dit soort gelegenheden hebben we expres een voorraadje kleine jeneverflessen meegenomen. Sten aanvaardt het eerste exemplaar graag. Grappig hoe je 99.99% van de Denen blij maakt met drank?!

Eerder op de dag zijn we half Kopenhagen doorgefietst. Onze eerste indruk van gisteren wordt alleen maar versterkt. Een te gekke stad met heel leuke wijken, oude gebouwen met soms wat nieuwbouw (die zeker niet uit de toon valt). Van alle oude meuk die we hier moeten bekijken zijn de Deense kroonjuwelen ons aangeraden. Wat op ons nog het meeste indruk maakt is niet de blingbling, maar alle ivoren kunstwerkjes. Hoe ze vroeger deze fragiele torentjes en dingen maakten, of een constructie met 5 opengewerkte balletjes in elkaar gaat ons verstand ver te boven. Tourist trap `de kleine zeemeermin`kunnen we helaas niet ontwijken. Terwijl we haar bekijken wordt ze onheus betast door een groep Aziaten.

Maandag 16 juni 2008
Vandaag hebben we een beetje een off-day. Pas in de middag worden we wat actief en zagen we twee reserve vaanbladen voor Witte Wim. Blij dat ik dat verhaal nu af kan sluiten. ´s Avonds gaan we naar het vliegveld om Köf op te halen. Köf gaat negen dagen met ons mee zeilen. Zijn meegebrachte flessen wijn gaan er in als ketellapper!

Dinsdag 17 juni 2008
Hum, nou is het advies met zeilen dat je niet teveel moet drinken en voldoende moet slapen. Dat hebben we dus niet gedaan. Gevolg is dat we alledrie een beetje brak uit bed rollen. Na de laatste adviezen van Torved gekregen te hebben gaan we vrolijk op pad. Bij het passeren van het havengebied gaan de zeilen omhoog en zeilen we de volgende 35 mijl naar Stevns Klint. Een stevige 5 Bft, met een rif in het grootzeil was het knallen! Rødvig is het wat stille haventje dat er in de buurt ligt en daar leggen we dan ook aan. Köf nodigt ons uit voor een etentje, maar het is nog moeilijk om een beetje restaurant te vinden. We eindigen de dag in de kroeg, waar we Frankrijk-Italië op tv volgen. Tegelijkertijd volgen we Nederland-Roemenië op de transistor radio (net als vrrroegerrr). Teleurstellende wedstrijd.

Woensdag 18 juni 2008
De haven loopt snel leeg. Nog voordat bij ons het ontbijt er in zit zijn twee buren al vertrokken. Missen wij iets (het tij of zo?) of ontbijten we niet snel genoeg? Hoe dan ook, eerst gaan we een stukje spazieren. We wandelen bovenop Stevns Klint naar een uitzichtspunt om onderlangs het keienstrand weer terug naar de haven te lopen. Stiekem hopen we barnsteen te vinden, maar eerlijk gezegd zou ik het nog niet herkennen als ik het ruwe materiaal in mijn handen zou hebben.

Na de lunch zeilen we richting Møns Klint, waar we aan het eind van de middag ankeren. Het is een prachtige plek en we genieten van het uitzicht en de ankerborrel. Helaas blijft de wind uit de verkeerde hoek staan. We besluiten na het eten om toch weg te gaan en in een haven aan te leggen. In het schemer turen we ons suf naar de stelnetten die hier overal staan. Zonder problemen komen we in Klintholm aan, waar Siets ons in een vloeiende beweging tegen de steiger afmeert.

Nederland speelt zaterdag tegen Rusland ipv Zweden. Jammer, want dan zijn we in Ystad, onze eerste grote Zweedse haven. Leek me wel leuk om in een Zweedse kroeg een Nederlandse overwinning te vieren.

Donderdag 19 juni 2008
Het is maar goed dat we gisteren weggegaan zijn van onze ankerplaats. De wind is ´s nachts naar het zuidoosten gedraaid en Møns Klint zou dan lagerwal geworden zijn. Voor alle niet-zeilers: dat is de plek om bij een foutje te stranden en te vergaan.

We bezoeken het Geo Center op Møns Klint, een museum dat de ontstaansgeschiedenis van de kalkrotsen toont vanaf 70 miljoen jaar geleden tot nu. Leuk museum met duidelijke animaties. Wel wat klein, ik had er iets meer van verwacht. Köf hoopt er t-shirts, een geologenhamer en onderaan de kliffen wat barnsteen en fossielen te kunnen scoren en slaagt gedeeltelijk (welk gedeelte houden we geheim tot ie weer thuis is). De weg naar het geo center voert omhoog en tegen de wind in, dus dat is zweten op de fiets. Mazzeltje dat ik mijn t-shirt nog niet verschoond had; je blijft de was doen! Nadeel is natuurlijk wel dat je zelf niet ruikt hoever je t-shirt verzuurd is (jasses…). Op de terugweg blijkt dat de wind weer gedraaid is, en fietsen we weer tegen de wind in. Het lijkt Nederland wel… Voordat we naar de pizzeria gaan douchen we toch maar.

Vrijdag 20 juni 2008
Om half zes ´s ochtends opstaan … dat is niet helemaal mijn ding, ook niet als het om zeilen gaat. Dus strompel ik een half uur later mijn bed uit. Het vertrek stellen we dan ook een half uurtje uit. Om half negen zijn we op het water en zeilen we langs Møns Klint naar Ystad. Om daar een beetje lekker naar toe te zeilen varen we eerst een stuk ruimwinds naar het oosten. Ruimwinds sturen is niet helemaal Witte Wim´s sterke punt, maar met een van de nieuwe bladen heeft ie er nu helemaal zin in. Meer in ieder geval dan Köf en Siets, die liggen te pitten. Siets heeft mijn verkoudheid overgenomen en Köf, die is gewoon bijna zeeziek. Onderweg gooi ik de paravaan weer uit; misschien vangen we eens wat anders dan een geep.

Een half uur later is de paravaan verdwenen. Het hoort bij het vissen, maar toch jammer want met deze paravaan vingen we de meeste vis. Kort daarna begint de boot raar te draaien. Als ik Witte Wim controleer blijkt het roerblad los achter de boot te hangen. Er zit voorlopig niks anders op dan met de hand verder te sturen. Er staat een aardige zee met golven van 1.5 meter, maar Folie loopt er lekker doorheen. Na de lunch gijpen we en zeilen we richting Ystad. Rond drieën wordt de lucht ineens donkergrijs, en amper hebben we de genua wat ingedraaid of de pleuris breekt los. De wind trekt aan tot 7 Bft en maakt uitschieters naar 8-9 Bft en de regen komt met bakken naar beneden. We verleggen onze koers zodat we snel onder de bui uit komen, en door halve wind te zeilen lozen we de meeste wind uit de zeilen. Gelukkig blijft het onweer op een kilometertje afstand (3 tellen). We besluiten de bui maar even uit te zitten en na tien minuten is het ergste leed geleden. Zoals vaker zakt de wind na dit soort onweersbuien helemaal weg. Uiteindelijk motoren we nog zo´n drie uur naar Ystad toe.

Een dag met twee gezichten dus: Witte Wim kan toch ruimwindse koersen aan (het was me tot nu toe niet gelukt om um goed af te stellen), maar hij ligt er nu ook tijdelijk uit. In het mechanisme zit een soort breekbus, en daar is ie gebroken. De bus heeft dus gedaan waarvoor ie ontworpen was, maar waar nu weer laten repareren? Nou ja, we liggen hier wel even want eerst gaan we het midzomernachtfeest opzoeken.

Zaterdag 21 juni 2008
Nou, daar stem je dan je hele reis op af! Nou niet hele reis, maar toch. We hadden gepland op 20 juni in Zweden te zijn omdat ze daar dan de midzomernacht vieren. Dat doen ze vast wel ergens, maar een volksfeest was het gisteren niet. De havenmeester kon ons niks vertellen over feesten in kroegen oid. Die zijn namelijk ongeveer allemaal gesloten. Blijkbaar wordt het feest met vrienden en familie gevierd. De kroeg bij de haven was wel open en had ter opluistering van het feest een eenmansband ingehuurd. Het moet toegegeven, hij was best wel ok. En de serveersters hadden bloemenkransen in het haar. De lokale breezersletjes waren er door geïnspireerd en dansten er lustig op los.

21 juni, midzomerdag is òòk een feestdag in Zweden en dat wordt gevierd door alle winkels nòg eerder dan normaal dicht te gooien. De goden zij dank dat de supermarkten nog open zijn, want voor de rest kan je een kanon afschieten in de winkelstraten. Ook in de supermarkt overigens. Helaas was er wel een cassière (die hier en in Denemarken overwegend van mannelijke kunne zijn). We maken dan maar een wandeling door het Hanze stadje dat bekend staat om zijn oude opgeknapte huizen. Onderweg komen we nog een Ierse pub tegen die op een groot scherm Nederland-Rusland gaat vertonen. Die kroeg heeft in ieder geval vandaag drie man klandizie.

Siets en ik hebben stress van ons einddoel Stockholm. We filosoferen of we niet al verder hadden kunnen zijn en of Stockholm nog wel haalbaar is. We komen tot de conclusie dat we niet zo moeten zeuren: we hadden gepland om op deze datum in Ystad te zijn, en we zijn pas vijf weken onderweg. Als we Witte Wim gerepareerd krijgen en nog een set kaarten weten te scoren, staat niks ons de tocht naar het noorden in de weg.

Zondag 22 juni 2008
Gisteren hadden we hoofdpijn van het bier, vandaag hebben we een kater van de uitschakeling van het Nederlands elftal. En het regent vandaag ook nog eens pijpenstelen, dus het wordt zo´n ouderwetse verregende vakantiedag. Alles gaat op zijn elfendertigst, maar dat is ook niet erg. De enige verplichting die we vandaag hebben is de wasmachine, die we voor vier uur ´s middags besproken hebben. Om de tijd te verdrijven spelen we het spel FBI (best wel leuk Deb!) en Boonanza. Bij de VVV heb ik een adres gekregen van een metaalbedrijf in Ystad dat aluminium last, en er ook de weersvoorspelling bekeken. Tot en met dinsdag is het knudde, daarna knapt het op. Köf heeft pech, die gaat dan weer naar huis. Met de voorspelde ZW 3-4 moeten wij dan weer een eind kunnen komen. Wordt het funky-zeit met Bruno de halfwinder? Mijn humeur knapt er in ieder geval ernstig van op.

Goed, dan nu de huiskamervraag voor deze keer. Dit keer een echte nautische vraag, we zijn immers aan het zeilen! Op de foto van Møns Klint is links een gele vlek te zien. Dit is het licht van de vuurtoren van Møns Klint. Zo´n foto moet je timen omdat ie niet continu licht uitstraalt, maar zo af en toe oplicht. De periode en het aantal flitsen wordt het karakter van een licht genoemd. De vraag is: wat is het karakter van het licht van Møns Klint? Om het jullie wat makkelijker te maken (we begrepen dat open vragen niet ieders sterke punt is) staan hieronder de multiple gok antwoorden:
1. FL(3)17s.22M
2. Fl(2)WRG.6s. 10M
3. Oc.5s.10M
4. Fl.WRG.5s. 12-8-8M
5. Fl (2+4)22s.20M
6. Fl(4)30s.22M
7. Fl.15s.23M
8. Fl(3)13,5s.23M
9. Fl.5s.22M
10. Oc.WRG.6s. 12-8-8M

Succes en tot de volgende keer!

Voor de liefhebber: hier nog wat bewegende beelden van niet bewegende bemanning.

Folie à Deux op reis – Nieuwsbrief 08

Dinsdag 10 juni 2008
Vandaag slapen we maar eens uit. De wind trekt aardig aan maar vooral de sterke windstoten doen ons besluiten ons maar eens op de was te storten. Het blijkt nog best wel een klus te zijn die we over laten aan de wasmachine van de jachthaven. De tijd van het wassen wordt nuttig besteed aan lezen, sudoku´s en de weersvoorspelling lezen op weeronline (ja morgen ook nog teveel wind). De sokkengremlin slaat weer eens toe: ik stopte toch echt 6 sokken in de machine, er komen er maar 5 uit. Ik beschouw het als een van de kleinere mysteries van het leven.

Na de was doen gaan we eerst maar eten. Wat kan een mens toch hongerig worden van het wachten tot een droger eindelijk klaar is. Om de lamlendigheid van deze dag te verdrijven besluiten we ook hier de plaatselijke Gåmmå te bezoeken voor onze queeste naar een stukje multiplex. In Nederland liggen dit soort zaken meestal op veraf gelegen industrieterreinen; in Denemarken is dat al niet anders. De winkel hier heeft wel multiplex maar dan weer in het formaat 2 bij 1 meter en geen zaagafdeling. Nou ja, lekker gefietst en je ziet nog eens wat anders van de stad.

Woensdag 11 juni 2008
Het is museumdag! We gaan het slot Kronborg bezoeken en het Technisk Museum. Het slot is beroemd omdat Hamlet er gesitueerd is. Bovendien is het het thuis van de Deense mythe Danske Holger. Het verhaal is dat als Denemarken bedreigd wordt door zijn vijanden, Danske Holger uit zijn sluimering ontwaakt en Denemarken redt. De Denen weten de euro nog van zich af te houden. Vooralsnog wacht Dankse, steunend op zijn zwaard, tot zijn hulp ingeroepen wordt.
Om 12 uur worden er vandaag kanonnen afgeschoten. De Deense lartilleristen maken er een knallende show van. De officier van dienst moet met elke Koreaan verplicht op de foto.
Na de smørrebrød-lunch gaan we naar het Technisk Museum. Het ligt nogal ver van het centrum; de fietsjes bewijzen weer eens hun waarde (het blijkt uiteindelijk heel dichtbij de Gåmmå van gisteren te liggen). De verzameling voorwerpen is redelijk ondoorgrondelijk en is samen te vatten als vliegtuigen en (Deense) uitvindingen. De oude computers roepen nog de meeste herinneringen op. Een XT-achtige machine waar Siets en ik levendige herinnneringen aan hebben is pas 15 jaar oud en totaal verouderd. De verzameling Deense octrooi aanvragen varieert van latex jarretelophouders tot aerodynamische badmintonshuttles en is hilarisch!

De foto is speciaal voor muh moeder: wij moesten meteen aan het oude postkantoor van oma denken. Maar of het er een beetje zo uitzag als deze moet jij maar zeggen ma!

Donderdag 12 juni 2008
Eigenlijk zijn we van plan om naar het Zweedse eilandje Ven (Hven) in de Sont te gaan. Het haventje van dit eiland ligt open naar het westen en met de harde westenwind verwachten we dat dat een wasmachine wordt. We besluiten daarom om nog een dag te wachten. Maar niet getreurd, het geeft ons de kans om naar Roskilde te gaan! Misschien wat vroeg voor het rockfestival, maar wij zijn vooral geinteresseerd in de vijf vikingschepen die daar opgegraven zijn. De Denen hebben er een heel museum omheen gemaakt. Het grootste schip van de vijf is nagebouwd en is vorig jaar naar Dublin vertrokken. Over die reis is een film gemaakt die, van alles wat het museum tentoonstelt, bij mij nog het meeste indruk maakt.

Via een stadswandeling komen we bij de dom van Roskilde. Alsof de plaats niet genoeg bezienswaardigheden heeft, komen we ook het het plaatselijke hondenuitlaatveldje tegen. Het bord met uitleg promoveert het tot de vermoedelijke voormalige locatie van het Sint Claraklooster, waarvan niemand precies weet hoe het er uit gezien heeft.
In de dom liggen de graven van 39 Deense koningen. Moet je je in Nederland inlikken bij de koninklijke familie om de graftombe in Delft te kunnen bezoeken, in Roskilde zijn bijna alle tombes vrij te bezichtigen. Errug grappig is de zuil waarin 10 Europese vorsten, na een waarschijnlijk saaie begrafenis, hun lengte hebben staan afstrepen. Volgens het ANWB boekje heeft een van de edelen gesmokkeld met zijn lengte. Maakt ze toch weer menselijk.

Huiskamervraag van deze week: wie was de edelman die smokkelde met zijn lengte? Als tip geven we dat hij minstens 10 cm smokkelde. Extra aanwijzing: Peter de Grote was er bij en hij was echt groot(2.08 groot, jammer dat een carriere in basketbal in die dagen nog niet mogelijk was).

Folie à Deux op reis - Nieuwsbrief 07

Heet van de naald: Rampspoed treft Folie à Deux!

De laptop is er mee opgehouden. We denken dat het aan/uit schakelaartje kapot is, maar zeker weten doen we het niet. Wel dat we nu in de bibliotheek voortaan onze stukjes moeten typen. En waypoints invoeren in de GPS moet nu ook weer op de (omslachtige) oude manier. C'est la vie.

Zaterdag 7 juni 2008

Het is warm, er is geen wind, en dus blijven we lekker een dagje in Hundested. Na de laatste boodschappies gedaan te hebben, gaan we eerst nog naar een rommelmarkt van de plaatselijke scouting vereniging. Zoals het een echte rommelmarkt betaamt wordt er vooral rommel verkocht. Wij gaan naar het strand. Als rode kreeften komen we er weer vanaf. Voortaan toch maar smeren.

Zondag 8 juni 2008

Lang genoeg gedraald, op naar Gilleleje. Het klinkt als een Palestijns dorp, maar het is de noordelijkste jachthaven van Zeeland. Een echte vissershaven, en we scoren er snel twee scharretjes. Het dorp is schitterend, leuke huizen met klimop en blauwe regen begroeid (zei de plantenkenner). De sanitaire faciliteiten vallen wat tegen.

Maandag 9 juni 2008

Na een half bewolkte ochtendhemel (da's een tijdje geleden dat we dat zagen) zeilen we de 12 mijl naar Helsingør met ruime wind alleen op de genua. De haven is stampesvol, maar uiteindelijk vinden we een plek bij de grotere jachten.

Een paar hollandesies hadden ons afgeraden hiernaartoe te gaan. Volgens hen zou het geen mooie plaats zijn. Wij vinden het een aanrader, en blijven hier een paar dagen om het voorspelde slechte weer uit te zitten. Kunnen we gelijk eens de was doen en wat andere huishoudelijke karweitjes, en twee musea bezoeken die hier in de buurt zijn.

Folie à Deux op reis – Nieuwsbrief 06

Even vooraf voor de trouwe kijkers: we krijgen wat opmerkingen dat het reageren per mail niet makkelijk is via het blog. Ook daar is een oplossing voor: je kunt ons altijd mailen op folieadeuxopreis@yahoo.com. Inzendingen voor de prijsvraag kunnen ook via dit adres gestuurd worden.

Zaterdag 31 mei 2008
Vorige week is een van de vaanbladen van Witte Wim gebroken en van de boot afgeblazen. Sindsdien ben ik op zoek naar een stukje multiplex om een nieuw blad te maken. De Deense producent van de Aries windvaanbesturing heeft het vaanblad van 6 mm multiplex gemaakt omdat dit materiaal overal makkelijk verkrijgbaar is. Nou, dan heeft hij toch buiten Denemarken gerekend! We zijn nu een week verder en tot nu toe heeft mijn zoektocht niets opgeleverd.

Die zoektocht heeft ons naar Kolding geleid. Uit onze reisboekjes maakten we op dat dit een vrij grote plaats is. Waar veel mensen zijn moet toch ook een dhz-zaak zijn. En waar een dhz-zaak is, is ook een Gåmmå/Kårwei/Pråxis. Terwijl Siets het blog bijwerkt in de bieb, fiets ik de 4 km naar de Bauhaus, zoals de Gåmmå hier echt heet. Het is een grote zaak, maar het enige multiplex dat ze hebben is te dik en vier keer zo groot als ik hebben wil. Om mijn teleurstelling te verdrijven koop ik uit arren moede tenslotte maar een verlengsnoertje.

De moraal van dit verhaal? De raarste motieven leiden je naar de leukste plaatsen. Kolding is, zoals eerder geschreven, een leuke stad. Vandaag zijn we nog naar het oude kasteel van de stad gegaan, en ook dat was een onverwachte meevaller. Voor wie een oud pandje gaat kopen en inspiratie nodig heeft hoe het op te knappen, moet het kasteel van Kolding bezoeken.

Zondag 1 juni 2008
Vandaag gaan we weer verder. Bij Middelfart (leuke naam voor Engelsen) varen we de kleine Belt uit. Wij moeten naar het oosten, want Juelsminde is het eindpunt van vandaag. Zoals gebruikelijk de afgelopen twee weken komt de wind uit het oosten. Dat betekent dat we moeten kruisen, een vloek en een zegen tegelijkertijd. Een vloek, omdat Folie niet erg hoog aan de wind kan zeilen. De hoek is zodanig dat de afstand die we kruisend afleggen bijna het dubbele is van de rechtstreekse afstand tegen de wind in. Maar ook een zegen, want Witte Wim is op zijn best op een aandewindse koers. En we zijn op vakantie, de zon schijnt, een windje met kracht 4/5… zeilen is ook ontspannen! De combinatie van Wim en Folie zeilt zichzelf en zo komen we al lezend en vissend bijna vanzelf in Juelsminde.

Maandag 2 juni 2008
De wind is nog steeds oost, en de bestemming voor vandaag is Langør op het eiland Samsø in het Kattegat. Alle zeilboeken die we hebben spreken over een klein eiland met een prachtige ankerbaai. Dit eiland ligt ten … oosten van ons en de wind komt uit het … oosten. Nou ja, wind, veel is het niet vandaag. Dus we beginnen te motoren. Gelukkig kunnen we het laatste stuk toch een zeiltje opzetten en glijden we de baai in. Hoogtepunt van de dag: twee kleine dolfijntjes achter de boot! Bart verkent ´s avonds de baai met de bijboot en probeert platvis te vangen….helaas.

Dinsdag 3 juni 2008
Het eiland vraagt om een verkenning op de fiets. Na de brunch zet Bart met de bijboot mij en mijn fietsje af aan de overkant van de baai. Als hij teruggaat om zijn eigen fiets te halen, valt de buitenboordmotor uit. Het is zwaar roeien naar Folie tegen de wind en het tij in. Ik probeer hem duidelijk te maken, dat ik wel om de baai heen fiets naar het strandje. Dat is veel dichter bij de boot. Bart hoeft dan alleen nog met zijn fietsje daarheen te roeien. De bijboot trekken we wel op de kant en dan fietsen we daar vandaan.
Enfin, kom maar eens om de baai heen. Ik fiets off the road door een duinengebied om heel romantisch mijn echtgenoot op het strand te ontmoeten.
Daar aangekomen, zie ik nog net hoe Bart weer in de bijboot springt, de bbm start en als een dolle opnieuw naar de roeiclub vaart.
Mijn geroep komt niet boven de bbm uit, dus ik fiets maar weer terug naar het dorp.
Met klotsende oksels kom ik Bart tegen als hij net uit het toilethok komt (ik weet waar ik hem moet zoeken zo net na een brunch). So much voor de romantische ontmoeting. De dag komt overigens helemaal goed met fietstocht over het eiland en halve liters bier onder een appelboom in Nordby.

Woensdag 4 juni 2008
Luieren in de zon.

Donderdag 5 juni 2008
Genoeg geluierd, op naar Odden. Je raadt het al, naar het oosten in een oostenwind. Odden is kleiner dan Westerblokker en doet bij aankomst denken aan een eskimo nederzetting in de tijd van de Russische bonthandel. Maar eigenlijk is het de eerste echte vissershaven waar we in liggen. Prik is er wel op de steiger maar met zo weinig stopcontacten dat we genoodzaakt zijn om met de laptop op de steiger te gaan zitten. Soms is het leven improviseren (vandaar dat ik het bier maar uit het blik drink ipv een glas).
Ook in deze haven weer volop belevenissen wegens de deense aanlegmethode. Er zijn diverse varianten, maar het komt hier op neer:

Kies een box met palen
Vaar langs de eerste paal en doe niets
Leg vooral geen lijnen klaar. Met een beetje geluk zit de enige lijn die je hebt al aan de paal vast, maar daar kun je nu niet meer bij. Dit was het makkelijke deel.
Nu ga je proberen een lus om de paal te gooien.
Ondertussen lig je stil en pakt de wind de boot.
Gelukkig, het lukt je een lus om de paal te doen. Je geeft het uiteinde aan de stuurman en sprint naar voren om de lijn voor te ontwarren.
Het ontgaat je totaal, dat de achterlijn te kort is en de stuurman een arm uit de kom heeft.
Je springt met de lijn op de kant en komt erachter dat die niet aan de boot vast zit.

Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Hier staat standaard een behulpzame Deen op de kade die de boot opvangt, lijnen belegt en de schade beperkt. Want als er een ding waar is, is dat ze erg vriendelijk zijn (maar wel een beetje stug)!

Vrijdag 6 juni 2008
Weinig wind vandaag, natuurlijk weer uit het oosten. Ons oorspronkelijke plan was om naar Roskilde te gaan, maar een betere blik op de kaart liet zien dat de vaart er naar toe een natuurlijke hindernisbaan is vol met keien en ondieptes. Plan B: vergeet Roskilde en ga de komende dagen lekker luieren op het strand van Hundested. Chairman, I second that motion!

Voordat we verder gaan met de huiskamervraag: naar aanleiding van de dolenthousiaste reacties op de eerste vragen hebben we besloten aan de huiskamervragen een prijs te verbinden (zal wel een lelijke aardewerken bierpul uit een vaag buurland worden, maar dat zien we onderweg wel). Om iedereen een eerlijke kans te geven gaat de puntentelling vanaf deze week in. Maar de deelnemers die alvast hebben meegedaan blijven niet onbeloond. Bij een gelijke eindstand zijn hun goede antwoorden doorslaggevend.

Huiskamervraag voor deze week: welke beroemde 20ste eeuwse Deen woonde hier? Tip voor de mensen thuis: in zijn huis worden tegenwoordig Groenlandse kostuums tentoongesteld :-).