Nieuwsbrief 00

De eerste klusjes zijn afgewerkt en afgevinkt op de lijst!


Ik heb een noodantenne gemaakt voor de marifoon. Bij de Vereniging van Kustzeilers leer je hoe je met een stuk coaxkabel een noodantenne kan maken. Het idee is dat je de kabel over een halve meter stript van de mantel en het geheel in de mast hangt (of wat daarvan over is, als die naar beneden is gekomen). Moet kunnen, maar ik vind het strippen van 5 cm mantel al een gedoe, laat staan 50 cm. Op internet vond ik een beschrijving hoe een antenne te maken van twee stukken koperdraad. Een beetje solderen en het geheel in een witte PVC monteren, en het ziet er professioneel uit. Met twee Dymo stickertjes van het werk is die helemaal af.


Ook een wifi antenne heb ik, met een lange usb kabel, in een pvc buis gemonteerd. Thuis bewijst die al meteen zijn nut: eindelijk bereiken we onze eigen router en kunnen we met de laptop ook internetten.


Siets heeft zich op het tekenen van rumblines geworpen, oftewel welke hoofdkoersen moeten we varen om Engeland te ronden. Het levert een lijst aan waypoints op die we alvast kunnen gaan inkloppen.


Ondertussen ben ik nog een keer naar de boot geweest om de laatste spullen mee te nemen... dacht ik. Ik heb de auto helemaal tot aan het dak volgepropt maar dan nog is de boot niet helemaal leeg. De volgende keer toch maar een aanhangertje huren, dan kan alle troep in een keer mee. Wel heb ik de ankerlier meegenomen. Dit is een project op zich. Het ding is bedekt in kalk- en zoutaanslag van 35 jaar. Ook het binnenwerk begint nu wel wat stroef te draaien. Hoog tijd om de lier te demonteren. Helaas geeft die zich niet zo snel gewonnen, en willen de bouten van de afdekplaat van het mechanisme niet loskomen. Tijd om hulp op het werk in te schakelen. Dat is het leuke van techneuten: geef ze een technisch probleem en ze gaan er helemaal op los. Nu de bouten nog!


Een andere voorbereiding hebben we twee weken geleden al afgerond. Als je door/langs/in Schotland vaart, ontkom je er niet aan er Schotse whisky te drinken. Goh wat een straf zul je denken. Ik heb echter helemaal geen verstand van whisky, dus hoog tijd om daar wat aan te doen. Siets scoort vier toegangskaarten voor het whiskyfestival in Leiden, en we gaan met M&M de hele zaterdagavond whisky proeven in de Pieterskerk. Na vier uur proeven kom ik tot de conclusie dat ik er niet minder bier of wijn om ga drinken, maar wel meer whisky! Ik kan me dan ook niet inhouden en bestel een Ardbeg Corryvreckan. Die staat sinds vandaag bij ons te pronken. Nu wachten op een rustige winterdag dat buiten de vuurkorf aan kan, en dan ga ik mijn glas whisky nippen.


Verder zijn we bezig met een cursus meteorologie voor zeilers. Na een langzame start begint die nu op gang te komen, net zoals het eerste inzicht. Een andere training is de Get Wet training van afgelopen weekend. Hier leer je in een golfslagzwembad hoe met een reddingsvlot om te gaan en hoe het te keren; en nog allerlei andere technieken die je kan gebruiken als je schipbreukeling geworden bent. Fysiek en qua kennisoverdracht was het intensief, en enorm leuk om te doen. Een cursus die wij iedereen kunnen aanraden!


Komend weekend is de afronding van een drukke periode met badmintonwedstrijden, cursussen, feestjes voor pa&ma en weekendje weg met moe C, Sinterklaas en een onwillige auto. Kunnen we daarna rustig naar de Kerst toe werken.

Nieuwsbrief 000

Winter

Folie staat sinds 3 jaar op de wal. Het vaarseizoen is voorbij; Het is winter.

We zijn begonnen aan het aftellen naar ons nieuwe avontuur.

Nog 172 nachtjes slapen en een klussenlijst van 16 A4-tjes en we zijn klaar om het ruime sop te kiezen. Vier maanden deze keer en de reis gaat om de UK. Het plan is om met de klok mee om Engeland, Wales & Schotland te varen, dus via de Ierse Zee en via het Caledonisch Kanaal.

Alle kaarten en pilots zijn verzameld. De tidal windows zijn berekend. Bart is begonnen aan de technische voorbereiding, alle onderhoud, alle soorten antennes en de montage van een koelkast; voor mij liggen klussen als zeilencheck/reparatie, verzamelen van gastenvlaggen, rumblines intekenen op de zeekaarten, proviandering, zorg voor de papieren en de regeldingen te wachten.

Als alles volgens plan verloopt, redden we het precies.

Aan jullie alvast de schone taak om na te denken welke boek of film of tv-serie je ons deze keer wilt uitlenen.

Daarnaast kun je je voorbereiden op wederom een serie huiskamervragen. Wegens de enorm lange tijd, maak je steeds weer kans om periodekampioen te worden. So prepare!

Nieuwsbrief 06

Hoi allemaal,

Veel te lang hebben we jullie in spanning gelaten. We begrijpen dat collega's het niet meer houden, omdat jullie je werkkring wekenlang hebben bestookt met vragen en hen om hulp hebben gevraagd bij de zoektocht naar juiste antwoorden.
Hier de bevrijding.

Antwoorden
1. Bart bepaalt de indexfout
2. Het kostte geen moeite om de gainad te vinden, waar de benaming van de Jan van Gent vandaan komt.
3. Mr Brix, ambassadeur van Oostenrijk, en zijn vrouw bezochten die dag koningin Elisabeth. Hartelijk dank voor de informatie, want wij wisten het niet. Uiteindelijk hebben we dit antwoord van 2 deelnemers vernomen, waarbij Sascha & Erik overtuigend bewijs hebben geleverd. Chapeau!
4. Er worden veel cocktails met Benedictine gemaakt. Sommige volgens mij recent door jullie zelf verzonnen. Wij doelden op de overbekende B&B..
5. Siets had 5 brillen bij me. 2 gewone, 1 zonnebril op sterkte en 2 gewone zonnebrillen.

De uitslag:
Ella van Essen heeft gewonnen met 4 goede antwoorden! Heel het hoofdkantoor van L'Oreal Nederland kan weer gaan werken!

Ella, van harte gefeliciteerd. We hebben deze week een afspraak met je om de prachtige prijs te overhandigen.
Het was duidelijk dat Ella verrukt was, want de slingers hingen buiten en we werden hartelijk ontvangen in de tuin.

Alle anderen kunnen zich gaan opmaken voor de monsterreeks van 4 maanden in 2011!
Prepare!

Wij hadden er weer lol in!
Groetjes,
Bart en Siets.

Folie a Deux op reis Nieuwsbrief 05

Woensdag 23 juni 2010
Om 09.00 uur schuiven we Blankenberge uit. We verwachten weer te moeten motoren en dat klopt. Halverwege de Scheur begint Matsumitsu weer wat in te houden. Ik leg de boot stil zodra we op de Vlakte van de Raan zijn en Bart haalt weer een bel uit het fijnfilter. Ergens zuigt onze motor valse lucht aan. Vervelend. We besluiten om op halve kracht verder te varen en te gaan vissen en lekker te wassen aan dek in de zon. Na een heerlijke middag scharrelen komen we in de Betonhaven aan. Daar zit een mosselkweker bij wie we een maaltje afnemen. Die moet nog even de koelkast in, want vandaag liggen we voor anker en willen we bbq-en! Bart repareert de motor door een dieselslang opnieuw vast te zetten.
Het is bijna volle maan en compleet helder. Het ankerlicht laten we daarom achterwege.

Donderdag 24 juni 2010
08.30 uur anker op. De stroom de Oude Roompot uit hebben we nog even tegen, maar vanaf de Ooster-kardinaal krijgen we stroom mee. Eindelijk is het Funkyzeit mit Brüno! Helaas houden we ‘m niet vol en zit Brüno alweer in de zak voordat we bij de Maasmond zijn. Geeft mij mooi de tijd om nog even te douchen aan dek, voordat het te druk wordt met schepen.
Bart krijgt zijn kans voorbij Scheveningen. Eigenlijk willen we vannacht door naar Texel. Het is mooi weer en het Noordzeekanaal lokt ons niet. Terwijl we de mosselen van Neeltje Jans verorberen (super vers en gekookt in de franse court-bouillon, mmmmmm!) zakt de wind er helemaal uit en verlijeren we steeds verder naar het strand van Zandvoort. Enfin, dat maakt de beslissing makkelijker: we gaan naar binnen bij IJmuiden.

Vrijdag 25 juni 2010
In de marina van IJmuiden is echt helemaal niets. Zelfs de marina-supermarkt heeft geen brood, maar gelukkig wel een pak melk. Een groot voordeel van de haven is echter de ijsblokjesmachine. We gooien de hele koelkast ermee vol en zetten het bier er vast in. Tegen 13.00 uur gooien we los. In eerste instantie lijken we mooie lange slagen te kunnen maken naar de kop van Noord-Holland, maar de zeewind ruimt en bij Petten besluiten we weer te motorzeilen. De marina van oudeschild op Texel lijkt erg vol. Het is vannacht volle maan en betrekkelijk rustig weer. Er wordt wel NO en kans op mist voorspeld, maar we willen het er op wagen. Het water blijft aardig vlak en de mist blijft beperkt tot een lage nevel over het water bij zonsopkomst; kortom een prachtige nacht.

Zaterdag 26 juni 2010
Eigenlijk wil ik hier nog wel even naar de visboer zodat we vanavond kunnen bbq-en. Een oproep via de marifoon naar de havendienst levert ons een plaatsje tegen een schip van de bruine vloot op. Precies goed om het dorp in te lopen voor een boodschappenstop. Het tij staat nog een paar uur tegen richting Den Oever, maar het begint al behoorlijk warm te worden in de haven. Dus beginnen we vast aan de tocht. Op de Texelstroom hebben we 0.0 kts op het log maar gaan we volgens de gps toch bijna 3 kts vooruit. Lang leve de stroom! Vervolgens hebben we die tegen en duurt het een paar slagen voordat we niet meer steeds dezelfde boei terug zien. Echt mooi kruisen tegen de oostenwind! Binnen de sluis blijkt die echter ook precies in de door ons beoogde ankerplek te staan. Maar we hebben ook geen zin in de binnenhaven daar en om nou weer naar buiten te schutten, gaat ons ook te ver. Dus zeilen we door naar Medemblik. We hebben wat moeite om de wegwerpbbq aan de praat te krijgen, maar een fles Rødsprit (zweedse spiritus met paraffine) à la methode Natje doet wonderen!

Zondag 27 juni 2010
Aan alles komt een einde, zo ook aan de schoonmaak na afloop van een vakantie. Pfff! We brengen de kaarten van het Nauw van calais nog even naar de Déja Vu van Robert en Gertina. Thuis maken we rode bessensap van de pluk uit de tuin en oogsten we de tuinbonen. Ook weer leuk!

Folie a Deux Reisverslag 04

Vrijdag 18 juni 2010
Vandaag staat er een zwak windje in de haven. Iedereen die uit Dieppe wil vertrekken ­– en bijna iedereen wil vertrekken na vier dagen op een schokkende en dansende boot te hebben gezeten gelegen aan een deinende steiger – maakt zijn boot klaar en vertrekt. Het duurt een vol uur om het hele spinnenweb aan lijnen te ontwarren. Wij denken er even over of we de high aspect fok gaan zetten. Daarmee kun je hoger aan de wind zeilen maar heb je minder power. Omdat we denken die power wel nodig te hebben om goed door de hoge golven te komen, laten we de genua staan. Eenmaal buiten de pieren blijkt de wind op zee al 5 Bft te zijn, toch een slag meer dan we gedacht hadden. De golven hebben we wel goed ingeschat, die staan er al behoorlijk.

Met onze buren van de steiger, Caro&Leen, maken we aan de wind een slag naar buiten. Na drie kwartier gaan we overstag en zeilen weer terug naar de kust. Een uur later blijkt dat we zo´n anderhalve mijl opgeschoten zijn. Dit wordt een lange dag… Ook een stel Belgen, Brenda&Werner, is naar buiten gekomen en gaat richting Boulogne. Weer een half uur later zien we James&Carol voorbij komen motoren. James en Carol zijn een gepensioneerd Engels paar en warme pleitbezorgers van het indoor sailing. Oftewel, alle lijnen, stuurwiel, stuurautomaat etc zijn binnen in de kajuit te bedienen. James trekt alleen een windjackje aan als hij de boot in de regen … afmeert.

Hoe dan ook, we zien James en Carol voorbij komen en kijken elkaar aan: dat kan natuurlijk ook, motorzeilen. Weliswaar niet echt zeilen, maar het schiet wel een beetje op. We rollen de genua in en starten de motor. In plaats van 50 graden aan de wind kunnen we nu met een strak getrokken grootzeil zo´n 25 graden aan de wind. Dat ligt een stuk stabieler dan kaal op de motor tegen de golven inhakken en gaat een stuk sneller naar Boulogne.

Onderweg poeiert de wind nog even lekker door. Als we Caro en Leen oproepen zijn die in 6 Bft nog stug aan het zeilen. Wij meten 7 Bft over het dek, met bijpassende golven. We kleunen er af en toe goed in waarbij het water over de buiskap vliegt en achterin de kuip plenst. Watersport hè? Als we in de beschutting van een paar zandbanken komen vlakt de zee af en schiet het beter op.

Nog voor het donker varen we Boulogne binnen met een inhoudende motor. Dit is de eerste keer dat ie kuren vertoont en ik knijp ´m als een oude dief. Maar hij houdt het stug vol en we worden door James aan de steiger opgevangen, en uitgenodigd voor een glas wijn. Drie glazen wijn later gaan we veel te laat naar bed, na een gezellige avond met James, Carol, Brenda en Werner.

Zaterdag 19 juni 2010
´s Ochtends vroeg blijken Caro en Leen pas vanochtend te zijn binnengelopen. Ze hebben de hele nacht doorgezeild omdat hun motor koelproblemen had. Bikkels! Ons motorprobleem lijkt veroorzaakt door een luchtbel in de brandstofleiding. Ik ontlucht het fijnfilter waar een aardige bel in zit. De motor loopt weer prima maar of het werkt gaan we op zee pas weer merken.

Wij zijn gaar van een lange dag zeilen en te weinig slaap, want ook hier bokt Folie nog aan de lijnen. Zò wordt het nog een vermoeiende vakantie. Om het gare gevoel te verdrijven fietsen we naar de hypermaché, een paar kilometer verderop. Heerlijk, zo´n Franse supermarkt; mooie spullen en veel keus. Wij Nederlanders zijn toch een stel kneuters op voedselgebied. Beladen met wijn, kaas, worst en court-bouillon in diverse smaken keren we terug naar de boot. ´s Avonds komen Caro en Leen gezellig buurten.

Zondag 20 juni 2010
Caro en Leen vonden het bij ons toch wel erg rollen. Nadat we diesel getankt hebben (dat is een paar keer heen en weer fietsen naar een pomp met de jerrycans), hebben we de boot dus toch maar een stukje verlegd. We bleken ook helemaal niet op een plek voor 10­­+-meter te liggen. Vandaar dat we ons niet goed vast konden maken! Een van de kazen ruikt zo sterk, dat we die maar meenemen naar El Viento. ´s Avonds is het weer veel te gezellig bij Caro & Leen aan boord.

Maandag 21 juni 2010
We moeten namelijk om 04.00 uur op. Maar we smokkelen een uurtje. Niet dat 05.00 uur uitslapen is, maar altijd beter dan eerder.
Vandaag gaat de tocht naar Duinkerke. Na de stroomrafelingen bij Cap Griz Nez en de verbazing over de hoogte van de golven die daar nu nog staan, is de koers bezeild. De rest van de dag genieten we, terwijl we het nieuwe zeebaars-vistuig uitproberen. Helaas geen vangst.

Dinsdag 22 juni 2010
Het wordt zomers! Bij vertrek heb ik mijn fleece-pak met daarover een zeilbroek aan. Bart lacht me van harte uit en ja hoor, we zijn nog niet goed en wel op zee, of het pak gaat uit. Er is weinig wind, maar de zon maakt dat goed. We zijn snel in Blankenberge. Daar wordt ons beloofd gratis wifi te hebben. De havenmeester snapt er weinig van en we hebben dus weinig aan zijn aanwijzingen. Na een uur proberen en testen van de login, blijken we van alles te ontvangen, maar niet de wifi van de Royal Scarphout Yachtclub Blankenberge. De nerd van de club weet me te vertellen, dat je die niet ontvangt voor het clubhuis, maar alleen voor het kantoor van de havenmeester. We verleggen de boot, maar helaas. Uiteindelijk werken we dit blog bij zittend op de steiger, vlak onder het havenkantoor. Lang leve de techniek! Alles werkt, maar je moet er wel wat voor over hebben.

Folie a Deux Reisverslag 03

Zaterdag 12 juni 2010

Vandaag vertrekken we uit om acht uur met lichte wind uit Eastbourne. We rommelen wat met de zeilen en hebben na veertig minuten de genua uitgeboomd en het grootzeil aan een bulletalie. Een uurtje later halen we de boel maar weer naar beneden omdat we de wind precies doodvaren. Op de motor varend hebben we genoeg prik om de radar aan te zetten en uit te proberen. Het beeld is grover dan ik bij luchtmacht gezien heb (goh, da´s een ver verleden). Maar duidelijk genoeg voor een positiebepaling van de diverse schepen. Een zeilbootje dat een stukkie voor ons zit geeft soms wel soms geen echo. We zullen zelf ook wel zo´n soort echo geven. Beetje bedenkelijk wel, misschien toch maar een actieve radarreflector aanschaffen? Ik dacht eigenlijk voor dit jaar klaar te zijn met geld uitgeven aan de boot.

Voordat we de shipping lanes oversteken krijgt Corry weer kuren. In mijn afwacht schroef ik haar open en jawel: een oude klacht is teruggekomen. Het aandrijftandwieltje op de elektromotor is bijna van de as af gelopen. Schoonmaken en opnieuw vastklemmen met loctite ertussen is de oplossing. Tot het weer loslaat natuurlijk.

Na de shipping lanes komt er een klein beetje wind en zetten we de zeilen bij. Al motorzeilend komen we in Fecamp aan.

Zondag 13 juni 2010
Bij de VVV blijken we de bus naar Etretat al gemist te hebben. Dus duiken we na de lunch Fecamp in. Geen straf. Het is een mooie badplaats met leuke winkelstraten en mooie straatjes met oude gebouwen.
Een daarvan is het Palais de Benedictine. We bekijken het museum wat er is ingericht oa over hoe de likeur die er vandaan komt gemaakt wordt. Het geheel eindigt met een degustation. Altijd leuk. Nou deze keer niet. We zagen tijdens de rondleiding al heel veel hyssop; hoofdbestanddeel. En je voelt ´m al: daar smaakt het ook naar. Ik vind het eigenlijk gewoon smaken naar sterke Zonnatura kruidenthee en daar houd ik ook niet van. Dit is de eerste rondleiding op een estate van een drankenproducent waar ik GEEN fles mee neem. Wel een gelegenheid voor een Bimbo-
Huiskamervraag nr 4: Welke bekende cocktail bevat Benedictine?
De moules in een restaurant aan het strand smaken prima. We zien hoe Duitsland glansrijk wint van Australie, wat toch steeds een stap te laat is.

Maandag 14 juni 2010
Onze aanvankelijke plannen om vanaf Fecamp de Seine-monding in te duiken en de landingsstranden van 1944 te bezoeken worden gedwarsboomd door het meerdaagse weerbericht. Ten eerste minimaal 3 dagen harde wind, gevolgd door alleen maar noordenwind. We besluiten deze dag nog te benutten om naar Dieppe te varen en daar de near gale uit te zitten. 1 uur na laagwater schuiven we heeeel voorzichtig de haven uit, want alle boeken zeggen dat dat pas 2 uur na LW kan. Maar als ik de waterhoogte en de rijzing bereken, gekoppeld aan het vlakke water van vanmorgen, dan moet het kunnen. En het kan! Eerst is het nog motoren in de regen, maar al snel is er wind en zon en zeilen we. Door de stroom opgedrukt, kunnen we ook mooie slagen maken. Op de marifoon horen we de near gale al aankondigen: Soon. Gaanderweg wordt de zeegang hoger, zeker rond de landpunt Pointe d´Ailly, maar we lopen prachtig! Tegen 13.30 uur hijs ik de KNVB-vlag, want Nederland moet tegen Denemarken voetballen. We kunnen op zee gewoon Radio Wereldomroep ontvangen, dus Jack van Gelder schalt door de kuip.
In Dieppe hebben we niet zo veel keus meer in ligplaats. Iedereen is hier vandaag kennelijk gebleven, dus komen we aan het uiteinde van de voorste steiger te liggen. Volgens Bart had de harde wind er nu al wel moeten zijn. Hij gelooft er niet meer in dat het nog komt. De barometer stijgt al de hele dag en het is stralend weer! We trekken de korte broek aan het gaan de stad in. En oh ja, Anja en Paul gefeliciteerd!

Dinsdag 15 juni 2010
Vannacht was een doorwaakte. Het is dus toch gekomen. Wie herinnert zich nog nachten in Hydra of Ystad, waar de steiger net zo hard schommelde als de boot, waar lijnen breken en boten op drift raken?! Dit was er ook zo een. De buren Leen & Caro van El Viento werden bijna gekraakt door hun buren (zijnde niet ons, maar een ferro-cementen schip van 14 ton) en zelf lagen we ook niet zo lekker. Inmiddels zijn alle lijnen goed lang belegd en gedubbeld, de voorste voorzien van oude brandweerslang tegen doorslijten. De schokken proberen we op te vangen door ´snubbers´: vertragingen in de lijnen. Bv door er een gewicht aan te hangen of een stootkussen tussen te klemmen. Maar we zijn wel een beetje brak.
Ook vandaag is het stralend en warm weer. Maar wel met 6 Beaufort in de haven! Als je denkt dat dat al iets voorstelt: We zijn nog even langs het strand en de pier gelopen en dan boezemt de zee vooral ontzag in. We vinden beiden wel dat we er een vakantiebestemming bij hebben gevonden. Het is hier prachtig. Indrukwekkende kalkrotsen langs de kust, mooie plaatsjes in de valleien, stranden waar een ontspannen sfeer hangt en waar visserij nog bestaat. Gelukkig zijn we hier nog wel even. De Franse radio meldt, dat de wind zeker nog tot jeudi aanhoudt.
Enfin, tijd voor Bimbo-Huiskamervraag 5: Hoeveel brillen heeft Sietske mee genomen op vakantie? Dat is exclusief wc-bril.

Woensdag 16 juni 2010
Rond hoogwater is de deining in de haven het hevigst. Dat was vannacht rond de klok van twee. Gelukkig liggen we nu vrij goed, dus als het hoogste tij voorbij is, slapen we goed. De Franse marifoon spreekt voor vandaag van NO 7. Tijd voor een walprogramma!

Donderdag 17 juni 2010Langzamerhand worden we steeds gaarder. De doorwaakte nachten wreken zich en voordat we goed en wel hersteld zijn, brood gehaald hebben en wat slapen, is het weer hoogwater.
´s Avonds lijkt het eindelijk iets rustiger te worden. Dat wil zeggen: we horten en stoten nog steeds, maar hoeven er niet meer uit om af te houden of extra lijnen verzwaard met ankers en dergelijke te beleggen. Deels omdat de felheid van de golven afneemt, deels, omdat alle lijnen inmiddels als een web rond de boot liggen en alle gewichten en stootwillen als ´snubber´ in gebruik zijn én we er ons bij neer leggen dat we een keer per tij de kant raken. We zijn ´havenmoe´.

Folie a Deux Reisverslag 02

Dinsdag 8 juni 2010
Zweden? We waren toch in Engeland? Toch stikt het hier van de Zweden. De ene heeft net een boot aan de Engelse zuidkust gekocht. De eerste tocht met wind op de kont en golven tot halverwege de zalings was even schrikken. Ze liggen hier bij te komen. Anderen zijn oceaanschuimers met een bakdekker van 9 meter, waar alles op en aan zit wat je maar kunt verzinnen. Ja, ook veel ducttape.

Vandaag gaan we naar London. Al in het vorige najaar hebben we van Moe geld gekregen om een tapijtje van Laura Ashley te kopen voor het opgeknapte boudoir. Dat moet er vandaag maar eens van komen.

Na anderhalf uur treinen komen we in de stad aan en lopen richting Harrod´s. Daar moet ook de LA winkel zijn. Onderweg hoost het van de regen. Zoals het Engelsen betaamt lopen er een paar stug door, ook zonder paraplu. Twee hippe jongens zijn tot op de draad nat, maar ja wel hip he?! In de LA winkel aangekomen blijken ze helemaal geen tapijtjes te hebben. Maar gelukkig is er een andere shop in het nieuwe winkelcentrum bij Shepherd´s Bush, het grootste van Europa (meteen komt er een flauwe woordgrap in me op maar ik weet een glimlach in te houden). Of we dat winkelcentrum kennen? Sorry love, de laatste keer dat we hier waren, was tien jaar geleden. Geen probleem, we krijgen vijf verschillende buses op waarmee we naar Shepherd´s Bush kunnen.
Huiskamervraag 3: Welke bekende bloke zit er in de koets voor Buckingham Palace?

Daar aangekomen blijkt de winkeljuffrouw niet overdreven te hebben. Ik ken gelukkig niet alle winkelcentra van Europa, maar deze is f…..g nieuw en r..e groot! En de LA winkel heeft het tapijtje dat we willen hebben. Mission accomplished.

Weer in Dover aangekomen willen we in de RCPYC (Royal Cinque Ports Yacht Club) gaan eten. De ontvangst is echt Engels: Are you a member? Do you have a yacht? vraagt de commodore (of zoiets, in ieder geval met 5 speldjes op zijn revers waar vast veel moeite voor gedaan moet zijn). Ja we zijn te gast in de haven en willen graag eten. What kind of meal are you looking for? Well, like eh… diner? Ja haha daar hadden zelfs die droge Engelsen niet van terug :-). De commodore adviseert steaknight at the Eight Bells, de dame het Hongaarse restaurant. De laatste wint het, waarschijnlijk omdat die het minste ver lopen is. Als we binnenkomen zit er één echtpaar te eten. Ik kijk in de ogen van de vrouw en het nummer Hotel California komt in me op. Even denk ik dat ze gaat zeggen: run you fools, run! Maar nee, het eten is splendid zegt ze. En daar is geen woord van gelogen. Helaas is de vissoep niet voorradig. De engelsen blijken niet bij machte te zijn om zoetwaterkarper te vangen en die is nodig voor het recept. Dus Robert, hier liggen kansen! Overal in het restaurant hangen Bob Ross-achtige schilderijen. Best wel aardig gedaan, en de waterpartijen zijn helemaal ok. Twintig jaar geleden waren Bob´s art classes op tv en ik schaam me er niet voor te zeggen dat ik er heel wat heb zitten kijken om half één ´s nachts. Dat betaalt zich nu uit (denk ik dan maar).

Terug in de haven ligt er weer een nieuwe Zweed.

Woensdag 9 juni 2010
Vandaag gaan we naar Eastbourne. Tenminste, dat is de planning. Afvaart is om elf uur, eh nee om twaalf uur. Kleine verrekening met UTC en British Summer Time en zo. Nou ja geen probleem want om tien uur zit de haven ineens potdicht met mist. Rustig aan dan maar. Tot om kwart over elf de mist optrekt. We maken alsnog klaar voor vertrek en gooien om twaalf uur los voor weer acht uur motoren (zo zal blijken). Onderweg kijken we uit naar dolfijnen en basking sharks (reuzen haai), want die schijnen hier rond te zwemmen. Helaas zien we ze niet. Ook gewone vis zit hier weinig, want met de popper vangen we niks. Misschien is het ding te nep als kunstaas, want zelfs de hongerigste meeuw wil er nog niet op aanvallen. Wel komt er af en toe een gannet (Jan van Gent… Huiskamervraag 2: ff googelen waarom die zo genoemd is) kijken en we zien er een duiken. Het is alsof je in National Geographic Channel zit. Mooie vogels. De beloofde NO wind wil maar niet gaan waaien, in plaats daarvan blijft het onbewolkt en vrijwel windstil. Een goede gelegenheid om wat zonnetjes te schieten met mijn sextant. De metingen ga ik morgen verwerken en kan dan controleren hoe goed mijn sextant is (of hoe goed ik met een sextant kan omgaan). Op de foto's zien jullie diverse NH-cadeautjes aangepast en goed benut.

Aangekomen in Sovereign Harbour ligt naast ons een Swede 55. Zweedse boot, een slanke drijvende sigaar. Schitterende racebak, maar dan in Zweedse stijl. Siets en ik kwijlen allebei bij de aanblik van deze 16.5 meter lange en 3 meter brede boot. Verjongde mast, bakstagen, 9/10 getuigd, mooie overhangen… een plaatje!

Een uurtje later komt onze Engelse buurman uit Dover ook binnen. Ze hebben geankerd voor Hastings maar het werd te choppy. Daarom liggen ze nu hier maar ze vinden de haven wel duur. Daar hebben ze helemaal gelijk in. Dat ankeren, dat moeten wij ook wat meer gaan doen; vind ik best wel scheeps. Als afsluiting komen we een echtpaar tegen dat na negen jaar onderweg is naar huis vanuit… Venezuela. Dat ze ons voor lange afstands zeilers uitmaken (vanwege Witte Wim) vatten wij op als een compliment. Als je hun verhalen zo hoort… dan moeten wij snel de staatsloterij winnen. En dat kan morgen!

Donderdag 19 juni 2010
Vandaag is een succesvolle dag. Ten eerste is Tante Rookje genezen aan haar contacten. Het heeft Bart wel ruim een halve dag head first in de hondenkooi en staand in de bakskist (in de regen met een tentje erover gebouwd van een paraplu en een boodschappentas!) gekost, maar het resultaat mag er wezen. We hebben een echt werkend James Bond radarscherm! Daarnaast hebben we aardse zaken als de was, schoonmaken van de boot en de boodschappen afgehandeld. Na de bespreking van de verkiezingsuitslagen op de steiger en de uitgesproken hoop op een Paars-Plus, konden we aan het rekenen. Bart aan al zijn metingen met de sextant van de afgelopen dagen. En ja, er waren kruispeilingen bij en geschoten zonnetjes en een bepaling van de indexfout. Dus de oplossing van huiskamervraag 1 lees je hier niet. Maar wel dat hij heel trots is op slechts 4 NM afwijking op zijn plaatsbepaling! Zeker wanneer je weet dat de eerste berekening vertelde dat we bij Texel zaten, terwijl de metingen in Edam gedaan waren (= 60­+ NM afwijking).
Ik met onze eerste aanstaande oversteek waarbij we dwarsstroom verwachten en moeten verrekenen. Lekker rommelen met stroomdiagrammen, voortgangsplanning en vectoren! Altijd ergens goed voor die wis- en natuurkunde op het VWO! Leg het je kinderen uit, want het is echt een genot!
Eigenlijk zou ik wel direct naar Le Havre willen, maar het weerbericht voor morgen verhaalt van N-NW 2. En om nou 87 NM te motoren…. Daar worden we vast niet vrolijk van. Het alternatief is Fecamp; 65 NM van hetzelfde. Inmiddels zitten we in een engelse wijnbar (?!) waar free wi zou moeten zijn. Nou, je krijgt keurig een code, maar we vangen hier niets op. In de haven is het precies omgekeerd: volop kanalen, maar allemaal met wachtwoorden beschermd. Dus toch maar weer uploaden via een stickje aan een vaste computer ergens, want dat lukt niet in deze wijnbar. We vinden het erg leuk om jullie mailtjes te lezen. En wie weet wordt het verzoek om "Bimbo-quiz-vragen" ook nog wel gehonoreerd.
Heerlijke franse sauvignon blanc overigens. Bart zit aan het lokale bitter. Eigenlijk vindt hij het net pis, maar dat kan hij niet zeggen. Sorry love, did you understand that? Dus bestelt hij er nog maar eentje. Maar dan een Foster.

Nieuwsbrief 01 2010

Woensdag 2 juni 2010

Vandaag is het voor Siets en mij de laatste werkdag. Ik rond nog dingen af op het werk en na een laatste check van het weer op internet, rijd naar huis. de vakantie is begonnen! Na het avondeten pakken we de laatste dingen in en maak ik het fornuis nog snel schoon. Uiteindelijk rijden we om half tien 's avonds naar de boot. Bij het inladen van de boodschappen (twee karretjes vol, wat sjouwen we toch allemaal mee?) komt Siets tot de ontdekking dat ik het brood en de ingevroren rendang vergeten ben mee te nemen. Niet erg an sich, wel ergerlijk.

Donderdag 3 juni 2010

Vandaag motoren we naar IJmuiden. We zijn om half acht op en vertrekken een half uur later. Onderweg ontbijten en wassen we en brengen de boot nog aan kant. omdat we het blad van Witte Wim niet geinstalleerd hebben, moeten we zelf sturen. Dat krijg je ervan als je onvoorbereid vertrekt. Niet erg an sich, wel ergerlijk.

In de sluis van Enkhuizen zet ik snel het blad erop. De twee weken geleden gemonteerde radarpaal zit in de weg voor de oude steun voor Corry en daarom heb ik een nieuw steuntje gemaakt. Nu maar hopen dat het werkt. Je kan wel van alles verzinnen voor je boot, maar je moet dat eigenlijk wel voor je vakantie uitproberen. Nu gaan we ongetest op reis. Niet erg an sich, wel ergerlijk..... hum ik ben aan vakantie toe!

De tocht naar IJmuiden gaat als een speer. We zijn om twee uur al bij de Schellingwouderbrug en kunnen zo door de brug en de Oranjesluizen. Ook de sluis bij IJmuiden staat uitnodigend open. Al met al liggen we om half zes aan de steiger. Siets nodigt een oud collega van haar uit voor het avondeten en zo keuvelen we gezellig de avond door. Uiteindelijk stuurt Miriam ons naar bed: morgen moeten we om vier uur op!

Vrijdag 4 juni 2010

De wekker gaat om vier uur, de afvaart is een uur later. De wind die er staat varen we zo goed als dood. Nog slaperig zetten we Corry en Wim aan het sturen. En dat gaat uren zo door, terwijl Matsumitsu trouw dreunend zijn werk doet. Misschien tijd om iedereen weer even voor te stellen.

We varen met Folie a Deux. Wij zijn Bart en Sietske, schippers en eigenaren. Witte Wim de Windvaan stuurt eigenlijk altijd de boot, bij weinig wind geholpen door Corrie de Correctiestaaf oftewel stuurautomaat. Igor is onze windmeter. Zijn stekkers bestaan als een soort Frankensteinmonster uit bij elkaar gezochte en opgelapte onderdelen en meestal doet 'ie het. En jullie herinneren je natuurlijk Bruno, de halfgod ehhh de halfwinder. Onze voortgang bij licht weer. Zeilen met Bruno is altijd weer Funkyzeit! In de machinekamer staat Matsumitsu, onze trouwe en weinig genoemde maar hooggewaardeerde dieselmotor. Nieuw aan boord is Tante Rookje, de radar. Ze is al wat ouder, vooral haar contacten. Daar werken we dan ook nog aan. En tenslotte reist tegen wil en dan Sebastiaan de Spin mee. Hoe we hem ook toespreken, bemoedigend of bestraffend, hij spint iedere nacht dichte webben die wij de volgende morgen met de dweil verwijderen. Op het moment leeft Sebastiaan in de ankerkluis. Best gezellig op zo'n klein bootje.

Enfin, vijftien uur later komen we een beetje gaar aan in Blankenberge. Robert&Gertina: Blankenberge profiteert van de stadsvernieuwing. Trendy terrassen afgewisseld met typisch vlaams-kneuterige eethuizen en schoon gekuiste Jugendstilgevels. Je ligt nog steeds achter de flatgebouwen, maar het geheel doet aangenaam aan.

Zaterdag 5 juni 2010

We kwamen gisteren tot de ontdekking dat we een kaart van de Dover Straits thuis hebben laten liggen. We hadden alle kaarten nagekeken en de dubbelingen er uit gehaald, zonder te kijken of we dan wel alle detailkaartjes er bij hadden. De kaarten zijn van twee verschillende merken, en de Dover Strait kaart die we meehebben heeft geen detailkaart van de ingang van Calais. Typisch geval van verkeerde zuinigheid: wel een mud aardappelen meenemen, maar een kaart teveel meenemen ho maar. Daarom gaan we eerst maar op zoek naar een watersportwinkel om alsnog een kaart te kopen. Niet erg an sich, wel ergerlijk... hallo het is vakantie!

Stond er gisteren al weinig wind, vandaag is het helemaal blak. In vijf uur motoren we naar Duinkerke.

Nu met alle weerberichten nagekeken lijkt het erop dat we ingehaald wroden door de depressie die al een week op de oceaan ligt af te wachten om aan land te komen. Voor morgen is onweer, harde windstoten, mist en een ruimend wind van ZO naar ZW voorspeld (rare voorspelling, alle ellende in één keer). Ik denk dat we morgen uitslapen en maandag verder gaan. Tijd voor een borrel.

Zondag 6 juni 2010

De regen en zelfs een beetje onweer komen een halve dag eerder dan voorspeld. We slapen dan ook heerlijk uit, terwijl de regen op het dak tikt. Er hangt nog geen zeiltje boven het luik boven ons bed, maar het spettert geukkig maar zo weinig naar binnen, dat het luik niet dicht hoeft.

In de middag klaart het wat op. Niet stralend, maar wel droog. Bart gaat aan de slag met de powervijl van Han (vet apparaat! geen man kan zonder) en maakt de schotten onder de buiskap gelijk en glad. Het lijkt wel of we erg op tijd zijn voor het WK: Alles ziet oranje van het hardhout-stof, inclusief Barts haar!

Maandag 7 juni 2010

We vertrekken op een luxe tijd: 09.00 uur. Het plan is om naar Boulogne te gaan. Halverwege het eerste deel naar Calais staat Barts gezicht op onweer. We trappen weer in onze zelfde valkuil: tegen de wind in willen varen. Dat zouden we toch niet meer doen? Na wat heen en weer gepraat, stel ik voor om naar Dover te gaan. Dat geeft ons weer plezier. Bart werkt de route uit en vanaf de DKA-boei kunnen we zelfs al zover afvallen (en de wind krimpt en dat helpt ook), dat we kunnen zeilen! Het wordt een prachtige oversteek. Al happen we in het begin erg veel water. En dat precies als ik voorop zit om een rif te steken en de motorkegel te zetten. Mijn schoenen staan gewoon vol! Het koordje van het RNLIvlaggetje breekt ook nog eens: de motorkegel ligt achter me in het gangboord aan de lage kant en de vlaggetjes wapperen vrolijk alle kanten op. Die grijpen we in de haven wel weer. Ik ga eerst mijn schoenen leegkiepen in de kuip, voeten afdrogen en laarsjes aantrekken. Oh ja, daar had ik ze dus voor!

Huiskamervraag 1:

Wat doet Bart hier?

a. Hij voert een kruispeiling uit

b. Hij schiet een zonnetje

c. Hij bepaalt de indexfout

Inzendingen zijn welkom op folieadeuxopreis@yahoo.com!

De rest van de middag zitten we in de zon. De wind trekt voor de White Cliffs nog even flink aan, maar we hoeven geen extra slagen te maken en varen zo de oostingang van Dover in.

Winter 2009-2010

Een nieuwe winter een nieuw geluid?

Misschien was dat wat Bart in gedachten had, toen hij alle instrumenten en schakelpanelen los trok. We lagen dik in het ijs en zeilen zou er toch voorlopig niet van komen. Wel erg jammer, want onze nieuwe genua hebben we pas één keer uitgevouwen gezien en ligt te gillen om verder uit geprobeerd te worden.



De buurman had er ook flink de balen van, want hij had speciaal 2 weken rond de jaarwisseling vrij en wilde zeilen. Hij lag zelf dik in het ijs, maar vanaf 2 steigers verderop was het open, omdat Karel en Marianne zich er al door gewurmd hadden.





Wij toerden regelmatig naar de haven, maar meer om de steiger aan te vegen en kluswerk te verrichten. De buurman is na enig mokken nog naar Terschelling gevaren. Om vervolgens ergens vast te vriezen. Hij is nog steeds niet terug!




Na de perikelen van afgelopen zomer besloten we dat een radar geen overbodige luxe is. Met een te plaatsen gps (ja Arie, die oude kast heeft het nu toch begeven) bij de kaartentafel, een gps-repeater en een luidspreker voor de marifoon buiten moest er toch al gesleuteld worden. Dan maar gelijk alles los en nieuwe draden trekken. Inmiddels is alles aangesloten en werkend, behalve het top-, stoom- en heklicht. Bart moet dus nog een keer in de mast getakeld worden!



Op Boot Düsseldorf had ik 'm in de verte al zien staan. Ik dacht dat ik het verkeerd gezien had; Amel staat toch niet op BOOT? Het bleek toch echt zo te zijn. Een enorme stand afgezet met hekjes met fluwelen koorden.
Na een praatje met de mademoiselle bij de balie en de uitleg dat wij ook een Amel hebben maar dan plus petite, mochten we erop!

De Amel 54; de grote zus van onze Kirk.

The making of de buiskap

Op ons blog stond een foto van de buiskap in wording. Gek genoeg is het er niet van gekomen het verhaal erachter eens kort te vertellen. Dan nu alsnog.

Toen we Folie kochten was de buiskap al een beetje gaar. Er waren echter andere dingen die hoger op de to do list stonden. Na onze tocht op de Oostzee was er echter geen ontkomen meer aan: de buiskap moest vervangen.

Gingen we voor een nieuwe stoffen buiskap of voor een vaste? Na veel wikken en wegen (kunnen we dat wel, dat kost best wel veel tijd, enz) besloten we zelf een vaste buiskap te maken. Dat betekende wel vanaf scratch beginnen. Op de boot gingen we aan de slag met het doen van allerlei metingen en met MDF en bamboestokken wat mockups maken. Op internet gingen we op zoek naar plaatjes en verhalen. De plaatjes maakte het allemaal niet makkelijker, want we kwamen toch veel lelijke bushokjes tegen! En het moest er natuurlijk wel een beetje gelikt eruitzien. Dat bleek nog wel het moeilijkst, een beetje mooie vorm voor de buiskap.

Uiteindelijk schopt Siets me eind februari 2009 aan het werk met de opmerking dat het denken nu wel lang genoeg geduurd had. Tijd voor actie! De constructie ga ik maken van multiplex voor de zijkanten en buigtriplex voor het gebogen dak,en dat alles aan elkaar geplakt met epoxy. Ik begin met een mal van MDF waar de vorm van het dak uit gezaagd wordt. Daar schroef ik de eerste laag buigtriplex op en plak met epoxy de tweede en derde laag er op. Vanaf de bovenkant schroef ik alles vast. Nadat de epoxy uitgehard is betekent dat wel 400 gaatjes plamuren (twee keer!).
Door de ellipsvormige buiging in de platen blijven de platen vanzelf in deze vorm staan, maar het kan allemaal wel wat stijver. Daarom lijm ik een lage, brede rib van multiplex en schuim over de breedte van het dak, en vier stringers in de lengterichting. Ik wil ook nog een raampje in het dak, dus dat zaag ik er ook uit en maak een sponning met wat latjes. De achterrand werk ik af met verwarmingsbuisisolatie met daarover drie lagen glas en epoxy. Dat vormt zo een mooie grijprand. Daarna zet ik de bovenkant in epoxy en glasmat. Als dat klaar is zaag ik aan de voorkant twee schuine kanten af. De vorm is nu definitief.

Nu de bovenkant af is kan het dak omgedraaid om de binnenkant af te werken. Ook hier zet ik het buigtriplex in de epoxy en glasmat. Aan de voorkant lijm ik een extra laag schuim in en verstevig die met glasmat. Dit moet de belasting opvangen als iemand op het dak gaat staan. Later blijkt dat de rand ook de overgang van dak naar de zijpanelen netjes uit het oog houdt. Zoals Bob Ross altijd zei: we don't make mistakes, we have happy accidents!

Ondertussen is het maart en ga ik bij mijn ma op verjaardagsvisite. Daar is oom Fiel ook; blijkt hij docent te zijn op een MTS in Rotterdam waar ze jachtbouw doceren. Heb ik weer! Moet je bedenken dat ik hem ook al tegenkwam bij de trouwerij van Anja in september, dus voordat ik aan de bouw begon. Bij het trouwfeest waren we niet aan de praat geraakt en zo miste ik dus heel wat nuttige tips. Gelukkig kan Fiel me geruststellen dat ik op de goede weg ben.

Nu de bovenkant af is kan ik verder met twee zijkanten. Nadat ik die heb uitgezaagd smeer ik die ook in met epoxy en bekleed ze met glasmat. De drie andere zijden moet ik op maat maken als de kap staat (ja het is wat lastig uitleggen, maar gelukkig hebben we de foto's nog...).

Maar eerst nog maar een stukje zeilen. We gaan met de Pasen naar Terschelling en nemen Köf en kinders mee vanaf Harlingen. We genieten van het mooie voorjaarsweer en zeilen op zondag weer naar huis. Daarna hebben we een week om de buiskap te bouwen. De plaatsing van het dak en de twee zijkanten is een spannend moment: nu moet het goed gaan, want dit bepaalt in grote mate hoe het er uit gaat zien. Na de eerste montage staat de kap een beetje scheef. Gelukkig hebben we een spanband die het geheel in vorm trekt terwijl de epoxy uithardt. Een bijzonder moment: er is geen weg meer terug en we nemen afscheid van de oude buiskap (die wel heel makkelijk uit elkaar wordt getrokken)!

Vervolgens maak ik het paneel aan de voorkant. Nu dat vastzit komt het lastigste deel, nl de twee schuine panelen. Hier heb ik weer een happy accident. Ik had bedacht dat dit uit vlakke multiplex panelen gemaakt kon worden. Nu alles staat zit er echter een kleine curve in. Noodgedwongen moet ik de panelen nu uit drie dunne panelen maken ipv één dikke. Maar de curve ziet er wel heel mooi uit. Het kost allemaal wel extra tijd, en het weer zit ook niet helemaal mee. Het is weliswaar qua temperatuur best wel ok, maar alsof de duvel er mee spelt steekt elke keer de wind op als ik epoxy aanmaak, en waait het spul van mijn plamuurmessen af!

Ondertussen begint de vakantie snel te naderen en moeten de raampjes er ook nog op. Ik zet Siets aan het werk en laat haar de ramen in Voorschoten ophalen, terwijl ik de kap in twee lagen verschrikkelijk witte lak zet. Uiteindelijk zit alles er met de Pinksteren op en kunnen we een proefvaart maken, voordat we naar Engeland varen. Opdracht geslaagd!