Vrijdag 18 juni 2010
Vandaag staat er een zwak
windje in de haven. Iedereen die uit Dieppe wil vertrekken – en bijna iedereen wil vertrekken na vier dagen op een schokkende en dansende boot te hebben gezeten gelegen aan een deinende steiger – maakt zijn boot klaar en vertrekt. Het duurt een vol uur om het hele spinnenweb aan lijnen te ontwarren. Wij denken er even over of we de high aspect fok gaan zetten. Daarmee kun je hoger aan de wind zeilen maar heb je minder power. Omdat we denken die power wel nodig te hebben om goed door de hoge golven te komen, laten we de genua staan. Eenmaal buiten de pieren blijkt de wind op zee al 5 Bft te zijn, toch een slag meer dan we gedacht hadden. De golven hebben we wel goed ingeschat, die staan er al behoorlijk. 
Met onze buren van de steiger, Caro&Leen, maken we aan de wind een slag naar buiten. Na drie kwartier gaan we overstag en zeilen weer terug naar de kust. Een uur later blijkt dat we zo´n anderhalve mijl opgeschoten zijn. Dit wordt een lange dag… Ook een stel Belgen, Brenda&Werner, is naar buiten gekomen en gaat richting Boulogne. Weer een half uur later zien we James&Carol voorbij komen motoren. James en Carol zijn een gepensioneerd Engels paar en warme pleitbezorgers van het indoor sailing. Oftewel, alle lijnen, stuurwiel, stuurautomaat etc zijn binnen in de kajuit te bedienen. James trekt alleen een windjackje aan als hij de boot in de regen … afmeert.
Hoe dan ook, we zien James en Carol voorbij komen en kijken elkaar aan: dat kan natuurlijk ook, motorzeilen. Weliswaar niet echt zeilen, maar het schiet wel een beetje op. We rollen de genua in en starten de motor. In plaats van 50 graden aan de wind kunnen we nu met een strak getrokken grootzeil zo´n 25 graden aan de wind. Dat ligt een stuk stabieler dan kaal op de motor tegen de golven inhakken en gaat een stuk sneller naar Boulogne.
Onderweg poeiert de wind nog even lekker door. Als we Caro en Leen oproepen zijn die in 6 Bft nog stug aan het zeilen. Wij meten 7 Bft over het dek, met bijpassende golven. We kleunen er af en toe goed in waarbij het water over de buiskap vliegt en achterin de kuip plenst. Watersport hè? Als we in de beschutting van een paar zandbanken komen vlakt de zee af en schiet het beter op.
Nog voor het donker varen we Boulogne binnen met een inhoudende motor. Dit is de eerste keer dat ie kuren vertoont en ik knijp ´m als een oude dief. Maar hij houdt het stug vol en we worden door James aan de steiger opgevangen, en uitgenodigd voor een glas wijn. Drie glazen wijn later gaan we veel te laat naar bed, na een gezellige avond met James, Carol, Brenda en Werner.
Zaterdag 19 juni 2010
´s Ochtends vroeg blijken Caro en Leen pas vanochtend te zijn binnengelopen. Ze hebben de hele nacht doorgezeild omdat hun motor koelproblemen had. Bikkels! Ons motorprobleem lijkt veroorzaakt door een luchtbel in de brandstofleiding. Ik ontlucht het fijnfilter waar een aardige bel in zit. De motor loopt weer prima maar of het werkt gaan we op zee pas weer merken.
Wij zijn gaar van een lange dag zeilen en te weinig slaap, want ook hier bokt
Folie nog aan de lijnen. Zò wordt het nog een vermoeiende vakantie. Om het gare gevoel te verdrijven fietsen we naar de hypermaché, een paar kilometer verderop. Heerlijk, zo´n Franse supermarkt; mooie spullen en veel keus. Wij Nederlanders zijn toch een stel kneuters op voedselgebied. Beladen met wijn, kaas, worst en court-bouillon in diverse smaken keren we terug naar de boot. ´s Avonds komen Caro en Leen gezellig buurten.
Zondag 20 juni 2010
Caro en Leen vonden het bij ons toch wel erg rollen. Nadat we diesel getankt hebben (dat is een paar keer heen en weer fietsen naar een pomp met de jerrycans), hebben we de boot dus toch maar een stukje verlegd. We bleken ook helemaal niet op een plek voor 10+-meter te liggen. Vandaar dat we ons niet goed vast konden maken! Een van de kazen ruikt zo sterk, dat we die maar meenemen naar El Viento. ´s Avonds is het weer veel te gezellig bij Caro & Leen aan boord.
Maandag 21 juni 2010
We moeten namelijk om 04.00 uur op. Maar we smokkelen een uurtje.
Niet dat 05.00 uur uitslapen is, maar altijd beter dan eerder.
Vandaag gaat de tocht naar Duinkerke. Na de stroomrafelingen bij Cap Griz Nez en de verbazing over de hoogte van de golven die daar nu nog staan, is de koers bezeild. De rest van de dag genieten we, terwijl we het nieuwe zeebaars-vistuig uitproberen. Helaas geen vangst.
Dinsdag 22 juni 2010
Het wordt zomers! Bij vertrek heb ik mijn fleece-pak met daarover een zeilbroek aan. Bart lacht me van harte uit en ja hoor, we zijn nog niet goed en wel op zee, of het pak gaat uit. Er is weinig wind, maar de zon maakt dat goed.
We zijn snel in Blankenberge. Daar wordt ons beloofd gratis wifi te hebben. De havenmeester snapt er weinig van en we hebben dus weinig aan zijn aanwijzingen. Na een uur proberen en testen van de login, blijken we van alles te ontvangen, maar niet de wifi van de Royal Scarphout Yachtclub Blankenberge. De nerd van de club weet me te vertellen, dat je die niet ontvangt voor het clubhuis, maar alleen voor het kantoor van de havenmeester. We verleggen de boot, maar helaas. Uiteindelijk werken we dit blog bij zittend op de steiger, vlak onder het havenkantoor. Lang leve de techniek! Alles werkt, maar je moet er wel wat voor over hebben.
Vandaag staat er een zwak
windje in de haven. Iedereen die uit Dieppe wil vertrekken – en bijna iedereen wil vertrekken na vier dagen op een schokkende en dansende boot te hebben gezeten gelegen aan een deinende steiger – maakt zijn boot klaar en vertrekt. Het duurt een vol uur om het hele spinnenweb aan lijnen te ontwarren. Wij denken er even over of we de high aspect fok gaan zetten. Daarmee kun je hoger aan de wind zeilen maar heb je minder power. Omdat we denken die power wel nodig te hebben om goed door de hoge golven te komen, laten we de genua staan. Eenmaal buiten de pieren blijkt de wind op zee al 5 Bft te zijn, toch een slag meer dan we gedacht hadden. De golven hebben we wel goed ingeschat, die staan er al behoorlijk. 
Met onze buren van de steiger, Caro&Leen, maken we aan de wind een slag naar buiten. Na drie kwartier gaan we overstag en zeilen weer terug naar de kust. Een uur later blijkt dat we zo´n anderhalve mijl opgeschoten zijn. Dit wordt een lange dag… Ook een stel Belgen, Brenda&Werner, is naar buiten gekomen en gaat richting Boulogne. Weer een half uur later zien we James&Carol voorbij komen motoren. James en Carol zijn een gepensioneerd Engels paar en warme pleitbezorgers van het indoor sailing. Oftewel, alle lijnen, stuurwiel, stuurautomaat etc zijn binnen in de kajuit te bedienen. James trekt alleen een windjackje aan als hij de boot in de regen … afmeert.
Hoe dan ook, we zien James en Carol voorbij komen en kijken elkaar aan: dat kan natuurlijk ook, motorzeilen. Weliswaar niet echt zeilen, maar het schiet wel een beetje op. We rollen de genua in en starten de motor. In plaats van 50 graden aan de wind kunnen we nu met een strak getrokken grootzeil zo´n 25 graden aan de wind. Dat ligt een stuk stabieler dan kaal op de motor tegen de golven inhakken en gaat een stuk sneller naar Boulogne.
Onderweg poeiert de wind nog even lekker door. Als we Caro en Leen oproepen zijn die in 6 Bft nog stug aan het zeilen. Wij meten 7 Bft over het dek, met bijpassende golven. We kleunen er af en toe goed in waarbij het water over de buiskap vliegt en achterin de kuip plenst. Watersport hè? Als we in de beschutting van een paar zandbanken komen vlakt de zee af en schiet het beter op.
Nog voor het donker varen we Boulogne binnen met een inhoudende motor. Dit is de eerste keer dat ie kuren vertoont en ik knijp ´m als een oude dief. Maar hij houdt het stug vol en we worden door James aan de steiger opgevangen, en uitgenodigd voor een glas wijn. Drie glazen wijn later gaan we veel te laat naar bed, na een gezellige avond met James, Carol, Brenda en Werner.
Zaterdag 19 juni 2010
´s Ochtends vroeg blijken Caro en Leen pas vanochtend te zijn binnengelopen. Ze hebben de hele nacht doorgezeild omdat hun motor koelproblemen had. Bikkels! Ons motorprobleem lijkt veroorzaakt door een luchtbel in de brandstofleiding. Ik ontlucht het fijnfilter waar een aardige bel in zit. De motor loopt weer prima maar of het werkt gaan we op zee pas weer merken.
Wij zijn gaar van een lange dag zeilen en te weinig slaap, want ook hier bokt
Folie nog aan de lijnen. Zò wordt het nog een vermoeiende vakantie. Om het gare gevoel te verdrijven fietsen we naar de hypermaché, een paar kilometer verderop. Heerlijk, zo´n Franse supermarkt; mooie spullen en veel keus. Wij Nederlanders zijn toch een stel kneuters op voedselgebied. Beladen met wijn, kaas, worst en court-bouillon in diverse smaken keren we terug naar de boot. ´s Avonds komen Caro en Leen gezellig buurten.Zondag 20 juni 2010
Caro en Leen vonden het bij ons toch wel erg rollen. Nadat we diesel getankt hebben (dat is een paar keer heen en weer fietsen naar een pomp met de jerrycans), hebben we de boot dus toch maar een stukje verlegd. We bleken ook helemaal niet op een plek voor 10+-meter te liggen. Vandaar dat we ons niet goed vast konden maken! Een van de kazen ruikt zo sterk, dat we die maar meenemen naar El Viento. ´s Avonds is het weer veel te gezellig bij Caro & Leen aan boord.
Maandag 21 juni 2010
We moeten namelijk om 04.00 uur op. Maar we smokkelen een uurtje.
Niet dat 05.00 uur uitslapen is, maar altijd beter dan eerder.Vandaag gaat de tocht naar Duinkerke. Na de stroomrafelingen bij Cap Griz Nez en de verbazing over de hoogte van de golven die daar nu nog staan, is de koers bezeild. De rest van de dag genieten we, terwijl we het nieuwe zeebaars-vistuig uitproberen. Helaas geen vangst.
Dinsdag 22 juni 2010
Het wordt zomers! Bij vertrek heb ik mijn fleece-pak met daarover een zeilbroek aan. Bart lacht me van harte uit en ja hoor, we zijn nog niet goed en wel op zee, of het pak gaat uit. Er is weinig wind, maar de zon maakt dat goed.
We zijn snel in Blankenberge. Daar wordt ons beloofd gratis wifi te hebben. De havenmeester snapt er weinig van en we hebben dus weinig aan zijn aanwijzingen. Na een uur proberen en testen van de login, blijken we van alles te ontvangen, maar niet de wifi van de Royal Scarphout Yachtclub Blankenberge. De nerd van de club weet me te vertellen, dat je die niet ontvangt voor het clubhuis, maar alleen voor het kantoor van de havenmeester. We verleggen de boot, maar helaas. Uiteindelijk werken we dit blog bij zittend op de steiger, vlak onder het havenkantoor. Lang leve de techniek! Alles werkt, maar je moet er wel wat voor over hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten