Nieuwsbrief 10 De de Köf is gearriveerd!

Donderdag 23 juni 2011
Köf is gisterenavond aangekomen. Vandaag bezoeken we Belfast. Mooie stad. Het havengebied wordt duidelijk opgeknapt in verband met de jarige Titanic volgend jaar april. Helaas is slipway nr 2 niet te bereiken, door alle bouwactiviteiten. Wat wel lukt, is om een plaatsje te bemachtigen in The Crown. The Crown is de bekendste pub van Noord-Ierland en is een van de treasuries van de National Trust. Als je de pub ziet, snap je gelijk waarom. De buitenkant bestaat uit Victoriaanse tegelmozaïeken; binnen is het glas-in-lood en houtsnijwerk wat de klok slaat. Ieder zitje is een besloten eenheid met eigen bankjes en door hekwerk omrand. Belfast Ale past er prima bij!

Huiskamervraag 1 van Köf
Van welke “ontdekkingsreiziger” en technisch wonder had de vader een drogisterij in de Main Street in Bangor, NI?


Huiskamervraag 2 van Bart
Bangor laat zich erop voorstaan, dat zij voorkomen in een boek van Frederick Forsyth. In welk boek komt de Dufferin Avenue voor?

Our friend Köf arrived and we visited Belfast. We didn't manage to visit Titanic's Slipway nr 2, due to preparations for the centennial next year. The Crown Liquour Saloon was open though.

Vrijdag 24 juni 2011
We laten een uur van het favourable tij schieten ten gunste van wat nachtrust. We vertrekken om 06.00 uur naar Glenarm. De glen is mooi en volgens de pilot “de moeite waard”, maar niet heel bijzonder; veel wijdser dan de glen op Man. Daar is de kust ook veel hoger. We besluiten de wandeling met een tea met scones en tray bake, waarna we aan boord lekker rommelen, dutten en de tijd vol kletsen. Er is een windkracht 7 toegezegd, maar daar merken we niet zo veel van.

Huiskamervraag 3 van Siets
Wat is er aan de hand met de rode squirls in Glenarm?
a. Ze zijn grijs
b. Ze hebben de pokken
c. Ze zitten gewoon langs het wandelpad

We skip an hour of favourable tide and enjoy some extra sleep. At 6.00 hr we leave for Glenarm. We explore the glen, but liked the one on the Isle of Man better. The MetOffice forecasts a force 7, but we have light winds till morning.

Zaterdag 25 juni 2011

Ook vandaag geven we onszelf een uurtje langer om te pitten. We steken vandaag de North Channel over naar Campbeltown. De stroom zet ons de eerste uren naar de Mull of Kintyre. Vanaf de kentering stromen we de Sanda Sounds in, tussen Sanda Island en Kintyre door. Het zicht neemt steeds verder af, maar we houden genoeg om te sturen. Hier verwachten we geen vrachtverkeer en er zouden vandaag in deze area geen submarines oefenen. De wind is rustig en tunnelt alleen wat in de Sanda Sound. Een prachtige gelegenheid om Bruno, onze halfwinder, eens te voorschijn te halen. Uiteindelijk motoren we om Davaar Island de Campbeltown Lough in. Het plaatsje ligt er prachtig bij en dat vinden kennelijk meer mensen, want het is aardig bezet aan de steiger. In de plaats is helaas weinig te beleven. De toeristisch interessante bezienswaardigheden zijn gesloten in het weekend. En zo ook het sanitair. Het kan hier nog zoveel beter. Gelukkig gaat de Fish and Chips speciaal voor ons nog even open. In de baai zwemmen grijze zeehonden en de plaatselijke jeugd haalt makrelen per 4 tegelijk uit het water.

We cross North Channel to Campbeltown. In Sanda Sound visibility gets poor, so we don't see Southend, but we see enough to steer clear of the rocks. The fair wind enables us to use our cruising chute, which we call Bruno, for the first stretch since we left our homeport! Campbeltown appears to be closed in the weekend. No facilities, no tourist information and no distillery tours.  But the lough looks lovely, the Fish and chips shop opens expecially for us and local boys catch lots of mackerel.

Zondag 26 juni 2011

Onze buren willen om 10.00 uur weg. Wij hebben geluk. Alle andere boten zijn rond 07.00 uur al verdwenen. Volgens de buren krijgen we de hele dag geen wind, terwijl de navtex het over S 5-7 heeft. De MetOffice krijgt gelijk. Het wordt een pittige tocht, waarbij we de windmeter op 7 Bft zien staan met vlagen 8. Aangezien we hoog aan de wind varen, komen regelmatig flinke emmers water over. Bruno ligt nog voorop gebonden en die wordt er niet droger op. Wij ook niet trouwens. Eén hevige golf helt ons zover over, dat we aan de lage kant een grote gulp water de kuip in scheppen. Köf had gelukkig net zijn pak goed gedaan, want hij zat even in een badje. En als je ziet hoe hij zich aangekleed had…. Na het ronden van Pladda kunnen we afvallen en gaat het op de genua met nog steeds 6 Bft over het dek (terwijl we er zeker een Bft vanaf varen) naar Lamlash, maar nu lijkt het allemaal heel kalm. In de baai pikken we een mooring op en zitten de buien uit. Ongelooflijk hoe anders het er ’s avonds uitziet, als het wat opklaart. De bijboot brengt ons bij de Pier Head Tavern, waar we eerst het sanitair bezoeken. Als ik terugkom en aan de bar plaatsneem, vraagt de bartender of ik mee wil doen aan de quiz night. Ja, natuurlijk! Maar waar zij Bart en Köf? Hoe lang kun je op het sanitair zitten? Ik ga ze zoeken, want we beginnen bijna. Op de wc krijg ik geen antwoord. Ik ben verbaasd. Ze zullen me hier toch niet alleen laten zitten? Als ik bijna weer zit, zie ik ineens Köfs bolletje door het raam. Ze zitten op het terras!


Met de quizvragen kunnen we aardig meedoen.Bij vragen over Coronation Street en eigenaardigheden van lokale politici moeten we even smoezen met de barman, maar verder gaat het lekker. Uiteindelijk worden we 4e van de 7 teams. Niet onaardig tegen al die lokalo’s.


Terug aan boord zetten we de kreeftenfuik nog in elkaar, stoppen er een makreel in en zinken ‘m aan 30 m lijn met een bolletje eraan af in de baai. Bart heeft de fuik al een paar jaar geleden gemaakt en dit is de eerste keer dat we ‘m gebruiken. Spannend!

Huiskamervraag uit Quiz Night:
Welke Britse atleet was in de jaren tachtig drie maal de sterkste man van Europa en twee maal op rij de sterkste man van de wereld?

Our neighbours forecast no wind at all, the MetOffice says 5-7. The MetOffice is right. The force 7 is against us. so it is an exhilirating sail (to put it mildly). In Lamlash harbour we find it is quiz night in the Pier Head Tavern and we finish 4th out of 7 teams. Not bad for a bunch of Dutchies! Bart casts his lobster pot for the first time.

Maandag 27 juni 2011

Toeristische dag over Arran. We starten met een speurtocht naar een bank, die we uiteindelijk in de buurplaats Brodick vinden. De ATM’s hier accepteren alleen lokale passen. Na koffie met gebak bij het castle brengt de bus ons naar het noorden, naar de distillery van Lochranza. En verder met de bus over de rest van het eiland. Ik zag een beetje op tegen de busrit van 2 uur, maar die vliegen om. Ze noemen dit eiland Schotland in het klein en we raken niet uit gekeken. Het is vandaag goed helder, dus we zien ook veel van de omliggende eilanden en baaien.

De kreeftenfuik leverde een vangst van 9 krabben op; ook edible. Helaas allemaal te klein om te mogen houden, dus deze jongens hadden de dag van hun leven: Verse makreel gegeten en ook weer vrijgelaten. Wat een feest.

Huiskamervraag
In de eerste helft van de negentiende eeuw waren in heel Schotland zgn clearances. Hierbij werden bewoners gedwongen hun huizen te verlaten, omdat de landlords meer baat dachten te hebben bij het houden van schapen ipv pachters van hun land. Schrijnende verhalen! Ook op Arran is dit gebeurd. Waar kwamen deze mensen uiteindelijk terecht als nieuwe woonplaats?


We explore the beautiful island Arran and the Arran distillery and buy some Lochranza whisky. Bart catches 9 crabs in the lobster pot, even a few edible ones but they are all too small to keep. Lucky buggers.

Dinsdag 28 juni 2011

De bijboot vaart nog even naar de wal voor een sanitaire stop en daarna vertrekken we met lichte en ruime wind naar Largs. Bruno lag nog op het voordek gebonden (kinky!) en heeft gisteren grote bakken zeewater over gehad. Hij is dus nog doorweekt en de zeilzak ziet wit van het zout. Bij dit weer kunnen we Bruno weer voeren en slaan zo twee vliegen in een klap. Omdat we laat vertrokken, hebben we het hele stuk stroom tegen, maar het kan ons allemaal niets schelen. Het is fantastisch weer en we zitten in zomerse outfit in de kuip te genieten. Eenmaal in de haven bouwen we een barbecue bij een bankje aan de basaltblokken en eten met zee- en eilandenzicht. Het blijft aan de heldere westelijke hemel zeker tot twaalf uur licht.

Bruno the cruising chute is still on deck and is white with seasalt. Today Bruno can dry as we fly it, cruising to Largs. In Largs we have a seaside bbq and enjoy the views over the Clyde. The western hemisphere remains light till after midnight.

Woensdag 29 juni 2011
Op naar Glasgow! Het blijkt een stad die uitpuilt van de mooie gebouwen, vooral Victoriaans, maar ook modern en de combinatie is heel geslaagd. Daarnaast heeft Glasgow zich na het instorten van de scheepsbouw ontwikkeld als luxe winkelstad en dat is goed geslaagd. Een aanbeveling, zeker omdat je er makkelijk op vliegt vanuit NL. Genoeg reclame. We lunchen in The Counting House een kolossaal oud bankgebouw, waar de managers offices nu gezellige hoekjes vormen. Köf moet helaas weer naar huis. We zwaaien hem uit op het station.

Glasgow has beautiful buildings and is a good shopping spot. We have lunch in The Counting House, an old Bank, where the manager's offices are cosy corners now. We say goodbye to our friend Köf, who is leaving for home.

Donderdag 30 juni 2011

Het regent vanmorgen. We hebben helemaal geen zin om nat te regenen. Na een ochtend rondlummelen en lezen en ontbijten (en wat doe je zoal als de tijd gewoon verstrijkt?), vertrekken we rond enen. Het klaart op en wordt een heerlijke dag. De voorspelling was NW 3-4, maar de wind tunnelt lekker tussen de bergen door en we hebben NW 6-7 over het dek. Maar omdat de bergen ook beschutting geven, blijft het water mooi glad. We roepen de hele middag oe en ah, omdat we van het ene doorkijkje tussen de eilanden en lochs van de andere varen. Uiteindelijk pikken we een mooring op bij het Kames Hotel, net ten zuiden van Tichnabruaich. Prachtig. Net of je in Zwitserland op een meer ligt. We landen met de bijboot op een strandje. We trekken de boot op het strand en maken de lijn een stuk verderop vast. Later bedenken we dat het nog vloed moet worden. Als we de knoop nog maar terugvinden onder water! Aan de wal is er in het Kames hotel live muziek en dat lijkt me toch wel een verschil met een Zwitsers meer... Vanuit het raam houden we het bijbootje in de gaten.

We wait out the morning rain and leave at 13.00 hr. In bright spells we sail for the Kyles of Bute. The forecast NW 3-4 funnels to a NW 6-7 on the nose, but we have a flat sea! We enjoy the views and pick up a mooring at the Kames Hotel. Alan you are right, all these spots are really beautiful and worth a visit! We feel like being on a Swiss lake. We land the tender on the beach. That's our first time. The hotels offers live music and views over the Kyles and the tender.

Tussenstand van de huiskamervraag op 30 juni. Let op: je kunt nog tot en met 5 juli inzenden!

                   pnt  joker
Rogier           6     nee
Paul en Liesel  6    nee
Lies G           4     nee
Pa dB           3     nee
Willem Broe   3      ja
Gerjan          2     nee
Moon           1     nee
Marcus         1     nee

Heet van de naald: hieronder staat het filmpje dat Phil van de Sophisticated Lady van ons gemaakt heeft, toen we gezamenlijk uit Peel op the Isle of Man vertrokken.

This is the video Phil made aboard Sophisticated Lady, sailing from Peel to Ardglass. Phil, thanks again for the video!

Nieuwsbrief 9 De stress voorbij

Donderdag 16 juni 2011

De ochtend is prachtig. We geven Alan het What-if-boek wat Bart inmiddels uit heeft en nemen afscheid. We gaan weer naar Ardglass, Noord

-Ierland. John van de Polished Manx, een Sigma 33 die wedstrijden in Bangor gaat varen, vraagt een sleepje. Ze hebben motorpech. Uiteindelijk is het niet nodig, omdat de havenmeester met zijn sterke motor hulp aanbiedt.

Als we voor de brug liggen te wachten, staat ineens Frank’s Merc op de kade. Hij komt ons nog even uitzwaaien. See you in Scotland!

We beginnen met vol tuig en varen op met de Sophisticated Lady, een Bavaria 36 Sportline met Dave, John en Phil erop. We varen lekker samen op en maken foto’s en fimpjes van elkaars boten. Leuk! Een mijl of vier uit de kust, denk ik een grote zwarte rug te zien. Een walvisachtige? Ik zie ‘m maar een keer, dus kan het niet verder identificeren. Gaandeweg moeten we steeds verder reven, maar het weer blijft goed en het is lekker om in Ardglass terug te keren naar havenmeester Fred. Inmiddels weet ik dan de Manx en Noord-Ieren alle 

soorten ponden aannemen, dus ik schrik niet meer van het Monopolygeld wat uit de ATM komt. Als we foto’s uitwisselen met de Sophisticated Lady, blijk ik een dwergvinvis (Minke whale) gezien te hebben. Mijn eerste!

We say goodbye to Anne and Allan and as we wait for the swingbridge Frank is waving goodbye. See you in Scotland!
Along with the Sophisticated Lady we sail to Ardglass, making pictures and videos of each other’s boats. Nice! The black back I saw a few miles from Peel was recognized by Dave, John and Phil as a minke whale. My first!


Vrijdag 17 juni 2011
Wat een beestenweer. Buiten is het Zuid 8 en de golven die de haveningang inlopen zijn zeker 2 meter hoog. Als ze stuk slaan op de rotsen, geeft dat grote fonteinen. Een jacht dat buiten op zee is en hulp inroept, krijgt dat niet van de vissers. Zij vinden het onverantwoord om eruit te gaan en zelfs de zeehonden komen in de marina schuilen. Uiteindelijk komt het jacht onder begeleiding van de kustwacht binnen. Pff, gelukkig alles goed. Vier uur later is het bladstil. Het is dat er nog deining binnenloopt, anders kan je je bijna niet voorstellen, dat het gestormd heeft. Alleen het lijntje van onze Nederlandse vlag is gebroken. De vlag waait breed uit richting de buren. Bart weet ‘m te pakken door 2 pikhaken en een bezem aan elkaar te knopen.

De droger in deze haven werkt heel goed (toch maar even nagevraagd bij Fred). We hebben dus weer schone was.

Ierse boten voeren hier opvallend genoeg geen gastenvlag. Zij vinden kennelijk allemaal dat ze nog gewoon in Ierland zijn.

The weather is ghastly and so is the sea state. A yacht is brought in by the Coast Guard. Others had their fenders blown. On Folie the only trouble was that our flag line broke. Bart managed to catch the flag which was flying high.

Zaterdag 18 juni 2011
Wat een rust! Het is opgeklaard en de harde wind is gaan liggen. Iedereen gaat weer op pad. Wij vertrekken richting Bangor. Nog geen 10 NM verderop varen we voor de ingang van het Strangford Lough langs. Dat ziet er lieflijk uit! Als we er bijna voorbij zijn, kijken we elkaar aan. We krijgen spijt als we hier niet induiken. Snel de Reeds gepakt om te bestuderen of we erin kunnen. De diepte is geen probleem, maar omdat de ingang heel smal is, stroomt het er bij springtij, en dat is het vandaag, met 7,8 knopen naar binnen en buiten. Je moet het tij dus wel mee hebben! We zijn er op het sterkst van het tij. Omdat er nauwelijks wind is, blijft het echter redelijk rustig, dus we wagen het erop. Niet dat je je later nog kunt bedenken. Als je er eenmaal ingaat, dan ga je ook. En dat blijkt. De motor staat in stationair en toch gaan we 10 – 11 knopen over de grond (en maar 4 door het water)! Rond ons kolkt het aan alle kanten, maar niets verontrustends. Behalve op de plek waar niet voor niets een turbine in het water geplaatst is: Routen Wheel is een enorme kolk, zeg maar een kuil in het water. Daar wil je niet in komen! In volle vaart schieten we er voorbij en opnieuw betaalt de ervaring op de Rijn zich uit; we glijden als een ferry de marina in.


Binnen in het Lough is het warm. Tijd voor de korte broek. De buurman in de

 haven vraagt aan de havenmeester of er misschien nog meer hookers komen. ?!? Hoor ik het goed? Ja, dus wel. Een hooker is een traditioneel zeilschip, vergelijkbaar met een loodskotter, en dit weekend is er een Galway Hooker Festival. Door het slechte weer van gisteren zijn er echter maar 2 hookers op komen dagen en de wedstrijden vallen in het water. Wel sneu voor zo’n plaatsje. Alle pubs hebben live muziek geregeld en er zijn activiteiten op de kade. Alleen geen hookers. In Portaferry zit wel de kleinste pub van Ierland, Dumigan. Het is een onooglijke huiskamer, maar we drinken er toch een Tennent’s Ale. ’s Avonds is er Ierse muziek in diverse pubs, maar we zijn verslaafd geraakt aan de serie Rome.

We sail for Bangor, but at the entrance of Strangford Lough, it looks so lovely, that we change course and race in at 10 – 11 knots. The Routen Wheel in full tidal stream is truly spectacular! Allan, out timing wasn’t spot on, but our ferry landing was. In the marina our neighbour asks the harbourmaster if any more hookers are coming in. ?!? Yes, we did hear well. This weekend is the Galway Hooker Festival in Portaferry. Only there are only 2 hookers, due to yesterday’s bad weathe. We have a Tennent’s at Ireland’s smallest pub Dumigan and watch the series “Rome” on DVD.


Zondag 19 juni 2011
Met de fiets nemen we de ferry naar de overkant; Strangford. We fietsen naar Castle Ward en kijken over Audley Roads. Heel idyllisch. Het is een baai met daaromheen een kasteel, ruines van vergelijkbare bouwwerken en dat alles in een parkachtig groene omgeving. We zijn wel blij, dat we geen toegang hebben betaald voor de Castle Ward. Alles is dicht en veel paden afgesloten. Sunday carvery kunnen we hier niet vinden, maar wel een Irish sirloin steak. Ook lekker. Terug aan de kant van Portaferry fietsen we het lough in langs de waterkant en terug via de mountain road. Eigenlijk vinden we deze kant nog veel mooier en vonden we veel meer uitzichtpunten. Terug bij de marina zien we de twee hookers op het water. Eindelijk. En op de kade dansen kleine meisjes Ierse dansen en begint een band te spelen. Komt het festival toch nog een beetje op gang.

Deze week hebben we twee huiskamervragen. De eerste krijg je pas als we terug zijn de punten voor. De tweede telt gewoon mee voor de maand juni.


1. Voorspel het aantal zeemijlen dat wij gaan afleggen in deze trip rond de
    UK. We doelen op de afstand die onze gps aangeeft.
    Wie het dichtst bij zit, krijgt in de periode augustus 5 punten; nr 2
    4 punten etc. Wel in deze periode je antwoord insturen!
    Is dit een goed moment voor de joker?
    NB het gaat om zeemijlen (NM). 1 NM = 1,852 km.
2. In Strangford Lough staat een turbine in de kolk Routen Wheel waarmee elektriciteit wordt opgewekt. Hoeveel water stroomt per getij door de smalle doorgang van het lough naar binnen (of buiten)?
    a. 350.000.000 m3 (350 miljard liter)
    b. 100.000.000 m3 (100 miljard liter)
    c. 550.000.000 m3 (550 miljard liter)

We cycle from Strangford to Castle Ward. Audley Roads is really lovely. Back in Portaferry the loughshore road leads into the lough and on return we take the mountain road. This side offers more views down the lough. At last the two hookers are on the water and there is Irish dancing and a live band on the quay. So a festival after all.

Maandag 20 juni 2011

Omdat de marina van Portaferry geen faciliteiten heeft in de vorm van sanitair (alleen een portacabin die je niet eens open durft te doen), zoek ik daarvoor mijn heil elders. Gisterenochtend was de Sailing Club open, vandaag probeer ik het bij de Ferry Port Cafe. Na de koffie vertrekken we. En dat is geen minuut te vroeg. We redden het nog net naar buiten zonder al te veel tegenstroom. Buiten op zee staat de stroom nog naar het zuiden, dus het duurt even voordat we vaart lopen. Vooral omdat er nauwelijks wind is.

Gelukkig staat in de British Admiralty Pilot dat er meer stroom is vanaf 2 NM uit de kust en dat werkt. Na 2 maanden bijna alles gezeild te hebben, vinden we een dagje blakke zee helemaal niet erg. Bovendien is een korte-broeken-dag altijd welkom. We vissen en vangen niks en turen naar walvissen en reuzenhaaien. We zien gewone zeehonden en een tuimelaar. Vogels zijn er weer in overvloed. Met flinke stroom mee glijden we door Donaghadee Sound en daarna zijn we snel in Bangor. De haven wordt omsloten door de stad met veel kleurige Victoriaanse huizen. Het ziet er enig uit. En we komen precies om borreltijd aan. Wat een heerlijke dag.

On the last ebb we clear Strangford Lough and pick up the stream to Bangor. There is no wind. We look for whales or basking sharks. We see common seals, a purpoise and an abundance of birds. Bangor looks lovely.

Dinsdag 21 juni 2011

We klussen, houden huis en brengen de voorraden weer op stock. Met 6 tassen en een rugzak op de fiets. Dat wordt ernaast lopen! De krant staat vandaag bol van Rory McIlroy, wel 14 pagina’s over golf en de US Open. In de supermarkt ligt een soort receptieboek wat je kunt tekenen. Dat doe ik natuurlijk! Hij is een plaatselijke held, want hij komt uit Holywood, een plaatsje wat tegen Bangor aanligt. Bart fietst de hele stad door op zoek naar een nieuwe dieselleiding en komt terug met 3/8 inch. Helaas, wij hebben metrische maten: 8 mm. Is toch wat anders.

Maintenance and restock day. We get confused by the imperial and metric systems, so end up with an unusable fuel hose. In NI it is Rory Mc Ilroy-day!

Woensdag 22 juni 2011

Helaas is de euforie in NI van korte duur; er zijn hevige rellen geweest in oost-Belfast. Gelukkig merken wij het alleen aan de krantenartikelen. Na de schoonmaak van de boot, smeren we nog snel een nieuwe laklaag over het houtwerk in de achterkajuit. Ziet er weer spic and span uit. Köf kan komen! Bart monteert een nieuwe radarreflector en spoelt de vervuiling uit de dieselmotor. Een vies klusje, maar hoogst bevredigend. Ik repareer de vlag, die wat rafelig was geworden na de storm in Ardglass en de scheur in mijn spijkerbroek herstel ik met spinakertape en garen. Zo zijn we lekker bezig.

Op zoek naar Free Wifi belanden we in een mooie wijnbar met heerlijke banken en keuze uit 100 wijnen by the glass. Het leven is mooi. Bart blijkt weer wat werk te doen te hebben. Waarom gebeurt dat altijd als we ergens aan de drank zitten? Oh ja, dan loggen we in.

We prepare for new crew: our friend Köf. While searching for free Wifi we stumble on the Ava Wine café, with 100 wines by the glass and a beautiful décor.

Nieuwsbrief 8 It's 12:30, this must be Douglas

Dinsdag 7 juni 2011

Frank van de SuperMaramu Bootlegger heeft een fles Beerenburger gekregen, aan boord van het Nederlandse vrachtschip dat zijn jacht over de Atlantic vervoerd heeft. Aangezien hij er nog nooit van gehoord heeft, laat staan gedronken, mogen wij hem daarbij helpen samen met Olivia en Pat van de Aldebaran. Zijn onbekendheid met bitters betreft ook het schenken. Hij zet grote wijnglazen op tafel en schenkt ze gul vol. Frank drinkt het zelf als limonade en deelt het navenant uit. Ben je lekker bezig met een rondje UK, zit je ineens met een man die net terug is van zijn 2e keer naar de Cariben en een stel wat in 9 jaar de gehele wereld heeft overgezeild. Ach ja, alles is relatief. En erg gezellig!

Ik ben om 7.30 klaar wakker, maar Bart doet er wat langer over en om 11.30 jaag ik hem naar de douche! Vandaag ontdekken we Howth. Veel is er niet, maar wel een kade langs de vissershaven waar volop vis verkocht wordt. We kiezen cod deze keer en maken een recept van Gary Rhodes met gecaramelliseerde uien en rozijnen in een reductie van witte wijn. Mjammie!

Frank from the Bootlegger has a bottle of Beerenburg. He got it from the Dutch cargoship which transported his yacht across the Atlantic, and shares it happily with us in wineglasses. Normally Beerenburg is served in a shot glass, so Frank's servings are not for the faint hearted! Next day we walk into the town, which hasn't much to offer but for some excellent fishmongers.

Woensdag 8 juni 2011

Full Irish Breakfast compleet met black pudding! Bart vindt het helemaal niks. Ik krijg het wel weg; het is net bloedworst, maar dan met kleinere witte puntjes (B: net worst met een enge ziekte). De DART brengt ons snel naar Dublin. De highlights kun je lopend goed af. Het is Jantje-lacht-Jantje-huilt weer. Steeds als je je plu hebt opgeruimd, begint het weer te druppen. Bij de hand houden dus. Maar het is niet koud en in een stad heb je er meestal niet zo’n last van. Via kathedralen, Dublin Castle en Trinity College (Book of Kells), belanden we in een boekhandel met grote fauteuils op de eerste verdieping. Heerlijk. Als we dan ook nog goede waterdichte handschoenen met losse thermo-voering vinden, ben ik helemaal gelukkig. Op het water is het hier nog behoorlijk koud en ik zeil al ruim een maand met oude handschoenen aan of wat daar nog van over was. Ik heb al een paar wachten besteed aan reparatie, maar ze zijn echt niet meer te redden. En nu kunnen ze weg!

Irish breakfast with black pudding, a sight to be believed. We visit Dublin and do some sightseeing, ending up in Hodges Figgis. We are real suckers fore bookstores! We find some nice waterproof gloves for Siets as well. Finally the old ones can be discarded.

Donderdag 9 juni 2011

Soms zit alles tegen. Barts reddingsvest blaast zichzelf op in de kast. Te nat opgehangen? Een nieuw CO2-patroon met zouttablet is in heel Ierland niet te krijgen. In Howth is geen Ierse whiskey te koop en dat willen we graag als souvenir meenemen. En de droger in de marina doet het ook al niet. Wij zitten daardoor ‘s avonds met nat beddengoed en 30 natte onderbroeken in de boot. Achter een whiskey in de yacht club besluiten we deze dag maar snel te vergeten.

This day sucks. We're doing our laundry as it's raining, but the marina dryer won't work so we end up with wet laundry in the boat. On top of that my life vest inflates itself and we can't find any replacement CO2 bottles. It's one of those days...

Vrijdag 10 juni 2011

We hebben gisteravond van zeil een tentje over de kuip gemaakt, waar we waslijnen onder gespannen hebben. Vanmorgen is de was nog niet droog, maar het is wel helemaal opgeklaard. We vertrekken daarom naar Ardglass, Noord-Ierland. Of occupied Ireland, zoals de Ieren zelf zeggen. Een tocht grotendeels langs afwisselende kust. Er is geen wind, wat dit keer heel goed uitkomt. We varen rond als een grote droogmolen! In het gladde water zien we allerlei kleuren kwallen. Nooit geweten dat die er ook in rood en oranje en blauw zijn! Een aantal keren zien we de ruggen van tuimelaars door het water breken. Een mooie, rustige tocht en ’s middags wordt het zo warm, dat we onze korte zeilbroeken aan kunnen. Helemaal goed. De haven van Ardglass ligt in een natuurlijke baai met het dorpje erom heen. We hebben onderweg al gegeten en gaan snel de wal op om de boel te verkennen. Ik geef in een winery aan een fles Jamesson het laatste contante geld uit. De juffrouw in de winkel vertelt, dat zij onze vriend al heeft ontmoet. Huh?

“Ja, Dick; de man met de baard. Hij is ook Nederlander. Zo zie je hier nooit Nederlanders en zo 3 op een dag.” We beloven hem te zoeken en gaan op zoek naar een ATM. Ik moet zelf nog lachen om hoe ik heb gekeken, toen daar geld uit kwam. Het lijken wel Blokker-Dukaten! Wat is dit voor speelgoedgeld? 200 Ulster Pounds! En morgen zijn we hier weer weg! Gelukkig hebben ze bij de supermarkt een aantal engelse ponden en kan de juffrouw van de Jamesson de rest wisselen. Ze vraagt nog of we de Nederlander al tegengekomen zijn. Zegt een man in de rij, die intussen ontstaan is; oh, die zit drie pubs verderop; in The Lighthouse! Hoezo een klein dorp?!? (1700 inwoners en we zien hier wel 7 pubs)

In de Lighthouse zien wij geen man met baard en omdat het nou ook niet zo’n heeel leuke pub is, gaan we lekker naar de boot om daar van een verdiend whiskeytje te nippen. Het is tien over elf en nog licht!

Today there is no wind and normally that puts us off a bit as you have to use the engine all day. But today it's fine because we have clear skies and we can hang our laundry out to dry. We end up in Ardglass and get ourselves a bottle of Jameson's. We like Ardglass.

Zaterdag 10 juni 2011
In de drizzle vertrekken we uit Ardglass en zien in de haveningang grijze zeehonden badderen. Gaandeweg de ochtend klaart het op en geïsoleerde buien gaan precies langs ons heen of zijn net uitgeregend als ze ons bereiken. We kunnen weer in korte zeilbroek! Dit zijn de wateren voor de basking shark, maar helaas zien we die niet, terwijl we toch op een gladde zee varen. Het stikt wel van de pijlstormvogels, alken, zeekoeten en een enkele papegaaiduiker. Twee uur voor hoog water bereiken we Peel op de Isle of Man. Een uur voor HW gaat de sluisdeur (cill) naar de haven pas open, dus we pikken een mooring op. We kunnen voor de eerste keer ons onderweg gemaakte mooringgerei met ketting gebruiken en het werkt prima!


Als we de haven ingaan, blijkt de cill op afstand bediend te zijn vanaf Douglas. De havenmeester is er niet meer en vanuit Douglas kunnen ze niet zien welke plaatsen vrij zijn. We maken daarom vast aan een schip wat direct aan de kade ligt. Er komt een depressie aan, maar vanavond kun je je dat nog niet voorstellen. En wie komt er binnen varen? Frank met zijn Bootlegger!

We head for the Isle of Man. We leave port in a drizzle, but as the day progresses, the weather improves. No wind so we're motoring all the way. Once in Peel harbour, another Amel enters port. It's Frank again!

Zondag 11 juni 2011
We krijgen een plaats toegewezen, maar wegens een ondiepte in de haven kunnen we er pas rond HW naar toe: 20.00 uur vanavond. Ook prima, wij verkennen het dorp en vinden een tweedehands boekwinkel waar ze Patrick O’Brian verkopen en kookboeken. Ik vind er een paar exemplaren van Gordon Ramsey en Bart vindt een What-if-boek als de Duitsers wel Engeland binnen gevallen zouden zijn in 1940. Diep weggedoken onder onze paraplu’s gaan we met onze buit terug aan boord.

We walk into the village and find a second hand bookshop. Lovely. We leave with a couple of Gordon Ramsey cookbooks and a what-if scenario of a German invasion of England in July 1940. It makes interesting reading. Our umbrellas are put to good use walking back to Folie. 

Maandag 13 juni 2011

Vandaag doen we Man in één dag. Met de stoomtrein naar zuid en de elektrische trein naar noord en vervolgens naar de top van de Snaefell. Onderweg treffen we zeilers van dezelfde club als Paul van de Zuma, Betty en Jeff. De wereld is klein. Het schema is erg strak; In Port Erin hebben we maar tien minuten om de bushalte te vinden, laat staan het plaatsje te bekijken. Toch is het nog (net) niet zo erg als de oudjes die we in de electrische tram tegenkomen: zij zijn met een toerbus gekomen en hebben eigenlijk geen idee waar ze zijn!

’s Avonds komen Anne en Alan van de Arrow bij ons aan boord. Een bruisend stel van 70. Ze geven ons volop tips over leuke plaatsen en ankerplekken en die schrijven wij graag in onze pilots!

We're doing the Isle of Man in one day. It took some careful planning on Siets' part, but we manage to use both the steamtrain, the electric railway and visit Snaefell (the top of the island).  On the steamtrain to Port Erin we meet Betty and Jeff from the s/y Quadriga. They know Paul Hardaker well as they are members of the same sailing club. While travelling across the island I feel like a Japanese tourist visiting Europe: it's Monday, this must be Germany. Sort of. In the evening Anne and Alan from s/y Arrow are paying us a visit. We get a lot of tips and tricks for sailing in Scotland.

Dinsdag 14 juni 2011

Vandaag staan we vroeg op. Er is een wandeling langs de kliffen over een Coastal path naar Glen Maye. Daarvandaan kun je heel goed op zee kijken en er wordt gezegd, dat er basking sharks gesignaleerd zijn. Die willen wij ook wel zien. Ze zeggen ook, dat walvissen en sharks het actiefst zijn tussen 6 en 9. We zijn dus al vroeg op pad en al zien we heel veel vogels, grote zeezoogdieren zien we niet. Dicht bij Peel zijn de gaten in het pad gedicht met grote hoeveelheiden queenies. De St Jacobsschelpen noemen ze hier King Scallops. Rond Man komt een kleinere soort voor: de queenie. We nemen een grote zak schelpen mee. Altijd leuk en handig om als mulchlaag in de groentetuin thuis te gebruiken. Een paar mijl verder stuiten we op een diepe inham in de kustlijn met beek en rijke bosbegroeiing. We dalen af in de glen en klimmen vervolgens omhoog naar het dorp Glen Maye. Aan het einde worden we aangenaam verrast: een waterval en een country inn. Dat hebben we wel verdiend! We eten er de queenies en een bord vol schaaldieren. Toch is niet alles goed. Ik heb stress van een tijdsdruk die ik voel en maak me zorgen om alle rotsen die we nog tegen gaan komen. Nog een overblijfsel van mijn ontmoeting met een rots in de Oostzee? Ik weet het niet. Wel dat het uitspreken naar Bart toe de lucht klaart.

We hike along a coastal path from Peel to the Glen Maye. We hope to spot basking sharks, but have no luck. The Glen at the end of the hike is a nice surprise. So is the pub grub at the Waterfall Inn.

Woensdag 15 juni 2011

Vandaag zouden we verder varen, maar we blijven toch nog een dagje. Noem het lui, maakt ons niet uit. We sliepen pas laat, want er klepperde een val op een andere boot. Om een uur of 5 vanmorgen was ik het zo zat, dat ik aan boord geklommen ben met een eindje touw om het vast te binden. Daarna sliep ik heerlijk! Vandaag verft Bart mijn haar. Ik ben weer jaren jonger! Bart wil dat ook wel en maakt een afspraak bij de plaatselijke kapper voor morgenochtend. In de middag wandelen over de kade en pier, eten een ijsje bij Davison. Nou ja, ijsje? Bart bestelt 3 bolletjes en krijgt ongeveer een liter ijs! Arco: Al eens gemberijs gemaakt? Heerlijk. In de haven zwemmen zeven grijze zeehonden rond; ze zijn hier kind aan huis want worden op alle informatieborden vermeld.

Terug aan boord rijdt Frank over de kade en roept ons aan. Hij heeft nog wat klusjes aan boord te doen, maar komt eerst nog even borrelen. Hij bekent wel een spijker in zijn hoofd te hebben gehad van de Beerenburg, ondanks het feit dat hij "alles drinkt behalve paraffine". Ik beken hem dat zowel Pat als ik er ook niet ongeschonden vanaf gekomen waren. Aardige vent, echt gezelligheidsdier! Twee uur later nemen we afscheid en kan hij zijn klusjes afmaken. Wij gaan naar de Creek Inn om het blog bij te werken (hun wifi is erg sterk en hun bier prima!).

De huiskamervraag van deze keer: Welke kleur heeft Bart Siets haar haren geverfd?
a. goudblond
b. kastanjebruin
c. asblond
d. hennarood

Inkoppertje hoor, dus maar 1 punt te verdienen hier.


We had planned to sail back to Ardglass today, but we both don't feel like it. So we catch up on some sleep. We are busy doing nothing today, and we're fine with it. In the afternoon, Frank visits us while he was planning to do some work on his boat. I confess that the Beerenburg had a detrimental effect on me the day after, but he hadn't escaped unscathed either. Anyway, it is a very nice reacquintance!

Nieuwsbrief 7 Mijlen maken

Woensdag 1 juni 2011

Vanaf vandaag is het zomer! Is dat de reden dat we de wekker op 04.00 uur hebben staan? Nee, we liggen achter een gate en die opent alleen rond HW.

Vanwege de goede voorspelling vertrekken alle boten tegelijk en loopt Padstow leeg. Onze buurman, die toch ook naar Milford Haven aan de overkant van het Bristol Channel gaat, zijn we snel kwijt. Hij lijkt heel langzaam te varen. Vreemd. Onderweg beginnen we in grote golven weer hetzelfde “knak”-geluid te horen als rond Land’s End. We beredeneren wat het allemaal kan zijn. Intussen worden we gecheckt door een verkennende dolfijn. Die komt al snel terug met zijn hele troep (of hoe heet een groep dolfijnen eigenlijk? Nee dit is geen huiskamervraag). Deze keer zijn het gewone dolfijnen. Wij vinden het heel bijzonder, maar zo heet deze soort in het Nederlands nou eenmaal. Hier noemen ze ze bottlenose dolphins. Weer mooie filmbeelden; kijk zelf (onderaan dit bericht).

Het knakken in het roer lijkt erger te worden. Dus sturen we vanaf halverwege de oversteek zelf. Dat is wel veel vermoeiender, maar het geluid horen we niet meer. Maar we willen er wel graag naar kijken. We zoeken onderweg in de Reed’s welke van de havens in Milford Haven de uitgebreidste voorzieningen heeft, voor het geval we technische hulp nodig hebben. Iedere keer als ik binnen een boek haal of ons logboek bijwerk, ziet Bart een papegaaiduiker. Die heb ik nog nooit gezien. Tegen de tijd dat ik dan buiten ben, is er alleen nog een zwart stipje zichtbaar. Ja, dat kan van alles zijn en telt voor mijn gevoel niet. De groepen dolfijnen zijn hier groot. In totaal hebben we drie maal een groep van zes tot acht dolfijnen rond de boot. De laatste keer zijn er ook kleintjes bij. Het blijft fantastisch om die snelle, soepele en gespierde wezens zo wendbaar door het heldere water te zien schieten.

We zien nog steeds geen land, maar zijn ervan overtuigd dat we goed gevaren zijn. Er komt een hoge drukgebied wat heel vochtige lucht meebrengt, dus het zicht wordt minder goed. Wanneer we bijna aan de overkant zijn en het land in zicht is, zie ik eindelijk ook mijn eerste papegaaiduiker. Hoera! Om 20.30 uur liggen we in het dock van Milford Marina. We zijn in Wales. Croeso! (welkom).

All yachts are leaving Padstow as the weather forecast seems to be ok for everyone. We lose track of our neighbour real fast, in spite of the fact that he is going to Milford Haven, just like us. The rudder is making weird noises which make us a little nervous. But all of that is soon forgotten as a group of dolphins is paying us a visit.  It will happen three times today, a experience not to be forgotten! We cross the Bristol Channel and get a berth in Milford Haven at 20.30. Croeso!

Donderdag 2 juni 201

Vanmorgen hijst Bart zich in zijn wetsuit. Sexy! Tegen de kou van het water giet ik zijn pak vol met lauw water+. Zelf voegt hij ook nog wat toe

(ajakkes!). Bart draait de bouten waarmee het roer vast zit steviger aan. We blijken niet voor niets een ropecutter (een snijdende schijf voor de schroef) gemonteerd te hebben, want hij haalt ook een flink stuk visnet van de schroef. Daar hadden we anders vast heel veel last van gehad! Als hij gaat douchen wordt hij door de havenmeester aangesproken; je mag niet duiken in de haven. Bart snapt er niets van: Duiken? Nee hoor, alleen even onder de boot kijken! Daar blijft het gelukkig bij.
Milford Haven is als vaargebied vreselijk ondergewaardeerd. Het is een natuurlijke inham, waar een aantal rivieren in uitmondt en qua oppervlak vergelijkbaar met de Solent en evenveel mogelijkheden. Maar als plaats is het helemaal niets. Gelukkig kun je hier wel vis direct van de vissers kopen. In het kookboek van Rick Stein had ik al een gerecht gezien, wat we ook in het Cafe gegeten hadden en vandaag maak ik er een met roodbaars. Voor morgenochtend halen we spullen voor Welshcakes. Die lijken op Amerikaanse pancakes, maar dan met rozijnen. En we kopen een toaster. Die gewoonte spreekt ons wel aan. Een traditioneel Welsh ontbijt schijnt trouwens uit zeewier en kokkels te bestaan??? Die hadden ze niet meer bij de visboer, dus kunnen we morgenochtend niet voor jullie uitproberen. Ze hadden wel een viskookboek. Gelukkig is alles hier tweetalig, want de Welshe tekst kun je geen chocola van maken.


Als ik de vis sta te grillen, zien we ineens de buurman uit Padstow op de kade lopen. Zijn stuurautomaat bleek stuk gegaan te zijn al snel na vertrek gisteren. Omdat hij solo zeilt, moest hij ieder uur gaan bijliggen om allerhande klussen te doen (zoals navigeren en eten en zo). Dat hield zo enorm op, dat hij pas om 20.30 uur bij de ingang van de inham was en helemaal kapot. Ruim 2,5 uur later dan wij. Dachten wij dat we moe waren van het sturen gisteren…


We dachten ook, dat we na Land’s End gerond te hebben, de wind in de rug te krijgen. De voorspelling voor morgen is echter noord. En waar moeten wij heen? Over een paar dagen lijkt de wind naar het NE tot E te draaien. Ons geduld wordt weer getest. We zijn nu al benieuwd naar de weerberichten van morgenmiddag!


Opeens horen we een enorme dreun. Bart gaat buiten kijken en spreekt een buurman. Die denkt dat het gewoon om de schietoefeningen gaat, die hier in

de buurt worden gehouden. Maar aansluitend komen er grote zwarte rookwolken aan de overkant de lucht in. Gelukkig staat de wind van ons af, want later horen we dat een opslagtank van een raffinaderij van Chevron ontploft is en dat er 4 medewerkers zijn omgekomen. Toch geen oefening dus. Wel petje af voor de reactie; ze hebben het snel onder controle. Maar het beddengoed wat buiten hangt, haal ik toch maar snel binnen.

After breakfast I strap into my wetsuit to tighten some bolts on the skeg. After I'm finished and want to take a shower, the harbour master informs me that swimming and diving is strictly forbidden in the marina. Oops! Fortunately, he leaves it at that. We take our bikes to visit the village. We find it a bit deserted. Back in the marina we see a plume of black smoke. The next day we hear a large tank exploded, killing four people.

Vrijdag 3 juni 2011
De toaster is geweldig. We bakken er Welshcakes in en toast en ’s middags tosties. Bart zet de havenmeester aan het werk om voor ons diesel te scoren en ik doe weer een handwasje. Het lijkt erop, dat zondag pas ons window ontstaat, dus plannen we een uitje in Wales. Voor de rest doen we wat klusjes aan boord en genieten van het warme weer.

Yesterday we bought ourselves a toaster. It is a big success! We top up the diesel and enjoy the fine weather.

Zaterdag 4 juni 2011
De weersvoorspelling belooft ons NE wind, dus vertrekken we vanavond. Maar niet voordat we in Pembroke een oud kasteel gaan bekijken waar Hendrik VII geboren is. De bus brengt ons via mooie en steile weggetjes naar onze bestemming. Na Cornwall kan ook het Welshe landschap ons wel bekoren. Het kasteel is keurig gerestaureerd en vertelt de omslachtige geschiedenis van deze streek.

Terug aan boord maken we de boot klaar voor vertrek. Na een uur schutten in de sluis zijn we om zes uur ’s avonds dan eindelijk onderweg. De beloofde NE wind blijft hardnekkig in de noordhoek hangen, maar de stroming vergoedt veel. We gaan met een rotgang richting Ierland. Het roerprobleem zit er nog wel, maar klinkt al een stuk beter. Toch besluiten we zelf te sturen. We trimmen de boot en Folie kachelt in een 5 Bft wind lekker door. Af en toe pakt ze een anderhalve meter hoge golf mee, die dan een emmerlading water over het dek gooit. Op andere momenten spat een golf tegen de romp omhoog, en besproeit de roerganger met een klets water.

Als ik om half elf de wacht van Siets overneem, varen we met een aardig gangetje de nacht in. Een kwartier later zie ik in het snel afnemende licht de vage vorm van een vin. Dolfijnen! Twintig minuten later bezoekt de hele groep de boot. In het donker is het fosforiscerende zog van de dieren goed te zien, en zie je pas echt hoe snel en wendbaar ze zijn. Folie moet voor de dolfijnen de nautische variant van een wipkip zijn, want ze blijven er mee spelen. Een favoriete manoeuvre is dat ze op zo’n tien meter afstand van de boot gelijk mee opzwemmen, totdat ze in de top van een golf komen. Op dat moment duiken ze van de golf af en maken een scherpe hoek naar de boot, om in volle vaart richting Folie te stuiven en tussen kiel en roer onder de boot door te schieten. Door de fluoriscerende algen licht hun zog scherp op en lijkt het wel of Folie door torpedo’s wordt aangevallen. Fantastisch gezicht!

The weather forecast seems to favor our passage to Arklow, so tonight it's on. It gives us time to pay the Pembroke Castle a visit. Back at Folie, we prepare the boat and ourselves and take off at six (eventually). The wind starts to blow from the north at 5 Bft, and at dusk some dolphins come alongside the boat. Their fluorescent wake makes an awesome sight!

Zondag 5 juni 2011
Ondertussen neemt de wind langzaam toe tot 7 Bft en moet ik me weer concentreren op het zeilen. Door de genua nog wat verder in te rollen is de zeilbalans weer hersteld en komt Ierland nu snel in zicht. Na een uur ’s nachts kentert het tij en is de voortgang wel gedaan. Als Siets om twee uur de wacht overneemt, heeft ze de ondankbare taak om Folie tegen de stroming en de harde wind in te zeilen. Dat schiet frusterend slecht op, maar er zit niets anders op. Als ik drie uur later me weer over de kaart buig, is de voortgang nauwelijks zichtbaar. Terwijl Siets wat vrachtschepen ontloopt, maak ik me klaar voor de wacht. De zon is net opgekomen en is door de lage bewolking niet te zien. In een grijze wereld zeilen we verder. Na half negen gaat het tij weer meelopen en schieten we weer flink op. Om twee uur ’s middags leggen we na 115 vermoeiende mijlen in Arklow aan. Tukkie doen!

As the windspeed increases, we shorten sail and get moving. After the tide turns, we hardly make any progress. It takes till 0830 for the tide to turn to our favor. After that we stack up the miles again and arrive a bit shaken after 115 miles in Arklow. Cath up on our sleep.

De afgelopen week kwamen we regelmatig dolfijnen tegen. Wij vinden ze heel indrukwekkend en daarom is de eerste huiskamervraag van juni in stijl. Attached is een kleurplaat met dolfijnen. Print um uit, kleur um in of laat je (buur)kinderen dat doen, scan um in en stuur um terug. Alle ingekleurde inzendingen krijgen sowieso een punt, de top drie krijgt extra punten. Iets voor je joke(r)?

In de avond fietsen we nog even door Arklow. Niet onaardige plaats, maar terug aan boord spreekt het weerbericht van een zuidelijke wind. Aha, wind in de rug, dat willen we wel!

Maandag 6 juni 2011
Als we vroeg voor de Aldi staan om de wijnvoorraad aan te vullen, blijkt het vandaag een bank holiday te zijn. Dus dan maar gelijk vertrekken naar Howth. We starten in Griekse omstandigheden: zon, windje 3-4 in de rug, warme temperaturen, uitzicht op de ronde groene toppen van Wicklow, wat een genot! Zoetjes aan komt er bewolking en trekt de wind aan tot 6 Bft, terwijl wij inmiddels 7 tot 8 knopen lopen. Het waait dus eigenlijk veel harder. Dat is ook wel aan de zee te zien. Op enkele golven, heb ik ruim 9,5 kts op het log. Helaas is het pal voor de wind met veel te veel zeil erop en kan ik niet voorkomen dat ik binnen de wind kom. Dat is zeker jargon? Uitleg: er dreigt een gijp. Dus ik trommel Bart uit zijn kooi en zijn slaap om het grootzeil weg te nemen.

Howth ligt net boven Dublin. Die stad gaan we hier vandaan verkennen!

Op alleen de genua stuiven we naar Howth achter een Amel SuperMaramu aan. In de haven liggen we achter hem. Frank komt van de Isle of Man, blijkt net uit de Cariben te komen en is hondsmoe. We praten later verder.

The winds are favourable so we leave Arklow, and head out for Howth. During the day the winds get stronger. The 3 Bft at the start rise to a 6 Bft blow near Howth. Being downwind, sailing is more or less a breeze. As we approach the harbour, an Amel SuperMaramu beats us to the entrance. We meat the skipper, Frank, who just returned from the Carribean.

Rest ons de uitslag van de huiskamervragen van de periode mei. De antwoorden zijn:

1. Iedereen die vooraf beloofd had mee te doen, kreeg alvast een punt ter aanmoediging.

2. We hebben heel veel reistips gekregen. Dank! Niet alle plaatsen kunnen we aandoen, maar er zitten zeker juweeltjes tussen. Erg leuk was ook de verjaardagskaart die naar Dartmouth gestuurd was. Goeie actie. Helaas konden we er door de ontwikkelingen in het weer niet komen.

3. Er waren zeker 7 nederlanders die met naam bekend waren aanwezig bij Trafalgar.

4. Lyme Regis wordt door de inwoners kortweg Lyme genoemd. Na het regentschap van Cromwell eiste de koning het Regis weer op, maar uit principe weigeren de inwoners dat nog steeds.

5. Tijdens onze onvrijwillige droogval helden we 32°. De enige juiste inzender kreeg 5 punten. Zat je binnen ene marge van 5° kreeg je 3 punten. Binnen 15° juist leverde toch nog een punt op.

6. De foto van Brixham was kennelijk makkelijk te vinden. Iedere inzending was goed.

7. De James Bond was natuurlijk Die Another Day. Heerlijk hoe jullie de film weer bekeken hebben en vooral onnavolgbaar hoe jullie berekenen wat de eerste minuut met de Eden Project is.

Periodekampioen mogen zich noemen: Pa dB en GeertJan en Joke!
Zijn zijn gedeeld eerste.
Overige uitslag
3. Gerjan, Moon, Rogier
6. Michiel B
7. Rob
8. Joost
9. Sascha en Erik
10. Max en Merel, Tom, Marcus, Anton, Pieter
15. Lies G, Paul en Liesel, Aad en Marjan, Willem Bo, Ernst, Willem Bro

Periodekampioenen gefeliciteerd! De prachtige en unieke badge komt jullie kant op. GeertJan, mail nog even je adres.
Voor de anderen: Veel succes met de kleurplaat. Iedereen is weer in de race voor het periodekampioenschap van juni en natuurlijk die fles single malt whisky!