Nieuwsbrief 7 Mijlen maken

Woensdag 1 juni 2011

Vanaf vandaag is het zomer! Is dat de reden dat we de wekker op 04.00 uur hebben staan? Nee, we liggen achter een gate en die opent alleen rond HW.

Vanwege de goede voorspelling vertrekken alle boten tegelijk en loopt Padstow leeg. Onze buurman, die toch ook naar Milford Haven aan de overkant van het Bristol Channel gaat, zijn we snel kwijt. Hij lijkt heel langzaam te varen. Vreemd. Onderweg beginnen we in grote golven weer hetzelfde “knak”-geluid te horen als rond Land’s End. We beredeneren wat het allemaal kan zijn. Intussen worden we gecheckt door een verkennende dolfijn. Die komt al snel terug met zijn hele troep (of hoe heet een groep dolfijnen eigenlijk? Nee dit is geen huiskamervraag). Deze keer zijn het gewone dolfijnen. Wij vinden het heel bijzonder, maar zo heet deze soort in het Nederlands nou eenmaal. Hier noemen ze ze bottlenose dolphins. Weer mooie filmbeelden; kijk zelf (onderaan dit bericht).

Het knakken in het roer lijkt erger te worden. Dus sturen we vanaf halverwege de oversteek zelf. Dat is wel veel vermoeiender, maar het geluid horen we niet meer. Maar we willen er wel graag naar kijken. We zoeken onderweg in de Reed’s welke van de havens in Milford Haven de uitgebreidste voorzieningen heeft, voor het geval we technische hulp nodig hebben. Iedere keer als ik binnen een boek haal of ons logboek bijwerk, ziet Bart een papegaaiduiker. Die heb ik nog nooit gezien. Tegen de tijd dat ik dan buiten ben, is er alleen nog een zwart stipje zichtbaar. Ja, dat kan van alles zijn en telt voor mijn gevoel niet. De groepen dolfijnen zijn hier groot. In totaal hebben we drie maal een groep van zes tot acht dolfijnen rond de boot. De laatste keer zijn er ook kleintjes bij. Het blijft fantastisch om die snelle, soepele en gespierde wezens zo wendbaar door het heldere water te zien schieten.

We zien nog steeds geen land, maar zijn ervan overtuigd dat we goed gevaren zijn. Er komt een hoge drukgebied wat heel vochtige lucht meebrengt, dus het zicht wordt minder goed. Wanneer we bijna aan de overkant zijn en het land in zicht is, zie ik eindelijk ook mijn eerste papegaaiduiker. Hoera! Om 20.30 uur liggen we in het dock van Milford Marina. We zijn in Wales. Croeso! (welkom).

All yachts are leaving Padstow as the weather forecast seems to be ok for everyone. We lose track of our neighbour real fast, in spite of the fact that he is going to Milford Haven, just like us. The rudder is making weird noises which make us a little nervous. But all of that is soon forgotten as a group of dolphins is paying us a visit.  It will happen three times today, a experience not to be forgotten! We cross the Bristol Channel and get a berth in Milford Haven at 20.30. Croeso!

Donderdag 2 juni 201

Vanmorgen hijst Bart zich in zijn wetsuit. Sexy! Tegen de kou van het water giet ik zijn pak vol met lauw water+. Zelf voegt hij ook nog wat toe

(ajakkes!). Bart draait de bouten waarmee het roer vast zit steviger aan. We blijken niet voor niets een ropecutter (een snijdende schijf voor de schroef) gemonteerd te hebben, want hij haalt ook een flink stuk visnet van de schroef. Daar hadden we anders vast heel veel last van gehad! Als hij gaat douchen wordt hij door de havenmeester aangesproken; je mag niet duiken in de haven. Bart snapt er niets van: Duiken? Nee hoor, alleen even onder de boot kijken! Daar blijft het gelukkig bij.
Milford Haven is als vaargebied vreselijk ondergewaardeerd. Het is een natuurlijke inham, waar een aantal rivieren in uitmondt en qua oppervlak vergelijkbaar met de Solent en evenveel mogelijkheden. Maar als plaats is het helemaal niets. Gelukkig kun je hier wel vis direct van de vissers kopen. In het kookboek van Rick Stein had ik al een gerecht gezien, wat we ook in het Cafe gegeten hadden en vandaag maak ik er een met roodbaars. Voor morgenochtend halen we spullen voor Welshcakes. Die lijken op Amerikaanse pancakes, maar dan met rozijnen. En we kopen een toaster. Die gewoonte spreekt ons wel aan. Een traditioneel Welsh ontbijt schijnt trouwens uit zeewier en kokkels te bestaan??? Die hadden ze niet meer bij de visboer, dus kunnen we morgenochtend niet voor jullie uitproberen. Ze hadden wel een viskookboek. Gelukkig is alles hier tweetalig, want de Welshe tekst kun je geen chocola van maken.


Als ik de vis sta te grillen, zien we ineens de buurman uit Padstow op de kade lopen. Zijn stuurautomaat bleek stuk gegaan te zijn al snel na vertrek gisteren. Omdat hij solo zeilt, moest hij ieder uur gaan bijliggen om allerhande klussen te doen (zoals navigeren en eten en zo). Dat hield zo enorm op, dat hij pas om 20.30 uur bij de ingang van de inham was en helemaal kapot. Ruim 2,5 uur later dan wij. Dachten wij dat we moe waren van het sturen gisteren…


We dachten ook, dat we na Land’s End gerond te hebben, de wind in de rug te krijgen. De voorspelling voor morgen is echter noord. En waar moeten wij heen? Over een paar dagen lijkt de wind naar het NE tot E te draaien. Ons geduld wordt weer getest. We zijn nu al benieuwd naar de weerberichten van morgenmiddag!


Opeens horen we een enorme dreun. Bart gaat buiten kijken en spreekt een buurman. Die denkt dat het gewoon om de schietoefeningen gaat, die hier in

de buurt worden gehouden. Maar aansluitend komen er grote zwarte rookwolken aan de overkant de lucht in. Gelukkig staat de wind van ons af, want later horen we dat een opslagtank van een raffinaderij van Chevron ontploft is en dat er 4 medewerkers zijn omgekomen. Toch geen oefening dus. Wel petje af voor de reactie; ze hebben het snel onder controle. Maar het beddengoed wat buiten hangt, haal ik toch maar snel binnen.

After breakfast I strap into my wetsuit to tighten some bolts on the skeg. After I'm finished and want to take a shower, the harbour master informs me that swimming and diving is strictly forbidden in the marina. Oops! Fortunately, he leaves it at that. We take our bikes to visit the village. We find it a bit deserted. Back in the marina we see a plume of black smoke. The next day we hear a large tank exploded, killing four people.

Vrijdag 3 juni 2011
De toaster is geweldig. We bakken er Welshcakes in en toast en ’s middags tosties. Bart zet de havenmeester aan het werk om voor ons diesel te scoren en ik doe weer een handwasje. Het lijkt erop, dat zondag pas ons window ontstaat, dus plannen we een uitje in Wales. Voor de rest doen we wat klusjes aan boord en genieten van het warme weer.

Yesterday we bought ourselves a toaster. It is a big success! We top up the diesel and enjoy the fine weather.

Zaterdag 4 juni 2011
De weersvoorspelling belooft ons NE wind, dus vertrekken we vanavond. Maar niet voordat we in Pembroke een oud kasteel gaan bekijken waar Hendrik VII geboren is. De bus brengt ons via mooie en steile weggetjes naar onze bestemming. Na Cornwall kan ook het Welshe landschap ons wel bekoren. Het kasteel is keurig gerestaureerd en vertelt de omslachtige geschiedenis van deze streek.

Terug aan boord maken we de boot klaar voor vertrek. Na een uur schutten in de sluis zijn we om zes uur ’s avonds dan eindelijk onderweg. De beloofde NE wind blijft hardnekkig in de noordhoek hangen, maar de stroming vergoedt veel. We gaan met een rotgang richting Ierland. Het roerprobleem zit er nog wel, maar klinkt al een stuk beter. Toch besluiten we zelf te sturen. We trimmen de boot en Folie kachelt in een 5 Bft wind lekker door. Af en toe pakt ze een anderhalve meter hoge golf mee, die dan een emmerlading water over het dek gooit. Op andere momenten spat een golf tegen de romp omhoog, en besproeit de roerganger met een klets water.

Als ik om half elf de wacht van Siets overneem, varen we met een aardig gangetje de nacht in. Een kwartier later zie ik in het snel afnemende licht de vage vorm van een vin. Dolfijnen! Twintig minuten later bezoekt de hele groep de boot. In het donker is het fosforiscerende zog van de dieren goed te zien, en zie je pas echt hoe snel en wendbaar ze zijn. Folie moet voor de dolfijnen de nautische variant van een wipkip zijn, want ze blijven er mee spelen. Een favoriete manoeuvre is dat ze op zo’n tien meter afstand van de boot gelijk mee opzwemmen, totdat ze in de top van een golf komen. Op dat moment duiken ze van de golf af en maken een scherpe hoek naar de boot, om in volle vaart richting Folie te stuiven en tussen kiel en roer onder de boot door te schieten. Door de fluoriscerende algen licht hun zog scherp op en lijkt het wel of Folie door torpedo’s wordt aangevallen. Fantastisch gezicht!

The weather forecast seems to favor our passage to Arklow, so tonight it's on. It gives us time to pay the Pembroke Castle a visit. Back at Folie, we prepare the boat and ourselves and take off at six (eventually). The wind starts to blow from the north at 5 Bft, and at dusk some dolphins come alongside the boat. Their fluorescent wake makes an awesome sight!

Zondag 5 juni 2011
Ondertussen neemt de wind langzaam toe tot 7 Bft en moet ik me weer concentreren op het zeilen. Door de genua nog wat verder in te rollen is de zeilbalans weer hersteld en komt Ierland nu snel in zicht. Na een uur ’s nachts kentert het tij en is de voortgang wel gedaan. Als Siets om twee uur de wacht overneemt, heeft ze de ondankbare taak om Folie tegen de stroming en de harde wind in te zeilen. Dat schiet frusterend slecht op, maar er zit niets anders op. Als ik drie uur later me weer over de kaart buig, is de voortgang nauwelijks zichtbaar. Terwijl Siets wat vrachtschepen ontloopt, maak ik me klaar voor de wacht. De zon is net opgekomen en is door de lage bewolking niet te zien. In een grijze wereld zeilen we verder. Na half negen gaat het tij weer meelopen en schieten we weer flink op. Om twee uur ’s middags leggen we na 115 vermoeiende mijlen in Arklow aan. Tukkie doen!

As the windspeed increases, we shorten sail and get moving. After the tide turns, we hardly make any progress. It takes till 0830 for the tide to turn to our favor. After that we stack up the miles again and arrive a bit shaken after 115 miles in Arklow. Cath up on our sleep.

De afgelopen week kwamen we regelmatig dolfijnen tegen. Wij vinden ze heel indrukwekkend en daarom is de eerste huiskamervraag van juni in stijl. Attached is een kleurplaat met dolfijnen. Print um uit, kleur um in of laat je (buur)kinderen dat doen, scan um in en stuur um terug. Alle ingekleurde inzendingen krijgen sowieso een punt, de top drie krijgt extra punten. Iets voor je joke(r)?

In de avond fietsen we nog even door Arklow. Niet onaardige plaats, maar terug aan boord spreekt het weerbericht van een zuidelijke wind. Aha, wind in de rug, dat willen we wel!

Maandag 6 juni 2011
Als we vroeg voor de Aldi staan om de wijnvoorraad aan te vullen, blijkt het vandaag een bank holiday te zijn. Dus dan maar gelijk vertrekken naar Howth. We starten in Griekse omstandigheden: zon, windje 3-4 in de rug, warme temperaturen, uitzicht op de ronde groene toppen van Wicklow, wat een genot! Zoetjes aan komt er bewolking en trekt de wind aan tot 6 Bft, terwijl wij inmiddels 7 tot 8 knopen lopen. Het waait dus eigenlijk veel harder. Dat is ook wel aan de zee te zien. Op enkele golven, heb ik ruim 9,5 kts op het log. Helaas is het pal voor de wind met veel te veel zeil erop en kan ik niet voorkomen dat ik binnen de wind kom. Dat is zeker jargon? Uitleg: er dreigt een gijp. Dus ik trommel Bart uit zijn kooi en zijn slaap om het grootzeil weg te nemen.

Howth ligt net boven Dublin. Die stad gaan we hier vandaan verkennen!

Op alleen de genua stuiven we naar Howth achter een Amel SuperMaramu aan. In de haven liggen we achter hem. Frank komt van de Isle of Man, blijkt net uit de Cariben te komen en is hondsmoe. We praten later verder.

The winds are favourable so we leave Arklow, and head out for Howth. During the day the winds get stronger. The 3 Bft at the start rise to a 6 Bft blow near Howth. Being downwind, sailing is more or less a breeze. As we approach the harbour, an Amel SuperMaramu beats us to the entrance. We meat the skipper, Frank, who just returned from the Carribean.

Rest ons de uitslag van de huiskamervragen van de periode mei. De antwoorden zijn:

1. Iedereen die vooraf beloofd had mee te doen, kreeg alvast een punt ter aanmoediging.

2. We hebben heel veel reistips gekregen. Dank! Niet alle plaatsen kunnen we aandoen, maar er zitten zeker juweeltjes tussen. Erg leuk was ook de verjaardagskaart die naar Dartmouth gestuurd was. Goeie actie. Helaas konden we er door de ontwikkelingen in het weer niet komen.

3. Er waren zeker 7 nederlanders die met naam bekend waren aanwezig bij Trafalgar.

4. Lyme Regis wordt door de inwoners kortweg Lyme genoemd. Na het regentschap van Cromwell eiste de koning het Regis weer op, maar uit principe weigeren de inwoners dat nog steeds.

5. Tijdens onze onvrijwillige droogval helden we 32°. De enige juiste inzender kreeg 5 punten. Zat je binnen ene marge van 5° kreeg je 3 punten. Binnen 15° juist leverde toch nog een punt op.

6. De foto van Brixham was kennelijk makkelijk te vinden. Iedere inzending was goed.

7. De James Bond was natuurlijk Die Another Day. Heerlijk hoe jullie de film weer bekeken hebben en vooral onnavolgbaar hoe jullie berekenen wat de eerste minuut met de Eden Project is.

Periodekampioen mogen zich noemen: Pa dB en GeertJan en Joke!
Zijn zijn gedeeld eerste.
Overige uitslag
3. Gerjan, Moon, Rogier
6. Michiel B
7. Rob
8. Joost
9. Sascha en Erik
10. Max en Merel, Tom, Marcus, Anton, Pieter
15. Lies G, Paul en Liesel, Aad en Marjan, Willem Bo, Ernst, Willem Bro

Periodekampioenen gefeliciteerd! De prachtige en unieke badge komt jullie kant op. GeertJan, mail nog even je adres.
Voor de anderen: Veel succes met de kleurplaat. Iedereen is weer in de race voor het periodekampioenschap van juni en natuurlijk die fles single malt whisky!