De Zweedse bootbuurman waar we naast liggen in Mariehamn raadt ons aan om naar Kökar te gaan, en ook Utö mogen we niet missen. When in Finland do as the Swedes, of zoiets. We besluiten zijn advies te volgen, maar niet voordat we de Pommern bezocht hebben. Dit is een oude stalen viermaster die in de eerste jaren dertig van de vorige eeuw gebruikt werd voor de vrachtvaart, met de graanrace van Australie naar Engeland als zwanezang. Het schip is nu een museum en is in prima staat, bijna alsof je er volgende week mee zou kunnen uitzeilen.
De route naar Kökar voert ons tussen de eilanden van de Aland archipel. In vergelijking met de
Stockholm archipel is deze wat opener en minder begroeid. Ook dit is weer een
mooi gebied om in te varen, en misschien wel geschikter om in te zeilen . Na
een tussenstop in Degerby komen we nog op tijd aan in Kökar om de wedstrijd van
het Nederlands elftal tegen Costa Rica te zien. Het plaatselijke cafeetje met
tv blijft er speciaal voor open. Wij drinken ons voor €30 aan 4
bier (niet te veel over nadenken) een overwinning rijker. De volgende ochtend
brakken we na in de bastu. Na de derde keer afkoelen durf ik helemaal kopje
onder te gaan en zwem ik in het vrijwel zoete water van de zee.
Kökar is de zuidelijkste woongemeenschap van Finland. Heel
veel reuring is er dan ook niet , maar je kan er mooi wandelen. Of een
fietstochtje maken naar de appelboomgaard aan de andere kant van het eiland.
Die was ons door de vvv in Degerby aangeraden als heeel bijzonder, en de cider
was something very special. Tsja, in het land der blinden is eenoog koning...
Het plan om naar Helsinki en Tallinn te varen moeten we
vanwege de windvoorspelling laten vallen. Met een week oostenwind is de 120
mijl naar Helsinki pal tegen de wind in, en om dat te motoren... er zijn
leukere dingen te doen. Wij slaan af naar het zuiden en gaan via Utö (het Finse
dan he, niet het Zweedse, moeten we steeds tegen Zweden vertellen) naar Saarema
en Ventspils. Na een dagje varen blijkt in Utö dat er geen plaats is in de
haven. Geen probleem, we ankeren in het baaitje er vlak voor. Het heeft wel wat
en scheelt een lastige aanlegmanoeuvre met 5 Bft dwars op de boot. De volgende
middag gaan we ankerop en zeilen de 100 mijl naar het zuidzuidoosten, naar
Saarema. Onderweg zijn we net genoeg binnen bereik van een 3G zender om het
verlies tegen Argentinie te horen. Jammer hoor.
De nachten worden al weer een ietsepietsie donkerder maar toch sluipt de ochtend ongemerkt dichterbij. Om 7 uur komen we in het volle licht bij Saaremaa aan. We komen tot de ontdekking dat er behalve een steiger alleen maar een afgesloten terminal is van de Holland Amerika Lijn. Echt niet uitnodigend en we besluiten door te varen naar Veeri, waar ook een steigertje zou moeten zijn. Dat is nog mistroostiger en is het drijvende steigertje zelfs de kant op getrokken. Binnen 3 seconden besluiten we maar door te varen naar Letland. So much for Estonia.
Het betekent wel dat we nog eens 80 mijl door moeten varen. De ongenadig brandende zon maakt dat we in de schaduw van het grootzeil schuilen. Uiteindelijk komen we om 1 uur 's nachts aanin Ventspils. De haven biedt een troosteloze aanblik, maar we liggen!
De volgende dag ziet de haven er nog even triest uit. Het stadje daarentegen is keurig verzorgd. Op veel plekken worden huizen en flats opgeknapt, en er ligt een funckelnagelneu fietspad door de hele stad. Het strand is prachtig breed, met gratis douches, omkleedmogelijkheden en speeltoestellen. Zandvoort of Noordwijk kan er nog wat van leren. Het oude stadscentrum heeft nog vele losstaande hoeve achtige bebouwing, deels in hout en deels in steen gebouwd. Dit ziet er best wel Oost Europees uit, tenminste het beeld dat wij van Oost Europa hebben. Het prijspeil doet na Zweden en (vooral) Finland weldadig aan: een boodschappentas vol met brood, broodjes, bier en verse groente komt op 14 euro. We bekijken de kassabon twee keer om zeker te weten dat ze niet te weinig gerekend hebben.
Het weerbericht gooit roet in het eten. Wij willen naar het zuiden, en daar gaat de wind over twee dagen naartoe draaien. Ons plan om via Letland en Litouwen naar Polen te varen valt daarmee in duigen. Als Duitse steigerburen ons adviseren dat de Poolse kust 100 mijl tegen de wind in zeilen is vanwege de heersende westenwinden, is onze keus bepaald: op of terug naar Gotland!
We besluiten meteen de dag erna naar Gotland over te steken. Onze zweedse buren Mikael en Henrik die naast ons liggen, gaan ook en vinden het wel fijn onderweg ook nog een boot te zien. We vertrekken om 4 uur 's ochtends bij een lichte wind. Gedurende de dag trekt de hemel dicht en de wind aan. Op de ruime wind surfen we de golven af die eigenlijk niet voorspeld zijn. Siets klokt een top van 10.6 mijl, en ik tik zelfs even de 11.5 aan. Met borreltijd komen we in Herrvik aan en zien we Mikael en Henrik terug. Zij zijn 20 minuten eerder aangelopen en zijn net als wij na de vermoeiende 90 mijl wel aan een borrel toe. De 2 mannen vormen aangenaam gezelschap en we praten tot laat in de avond over Nederland, Zweden, Europa, het leven, het heelal en de rest. Je zou vaker van dat soort buren willen hebben onderweg.
De volgende dag zijn we gaar van het zeilen en het lange opblijven (en de drank?). We nemen afscheid van onze buren, zij gaan een klein stukje verder, richting Stockholm. Wij maken er een wasdag van. Siets doet de was in de beste wasmachine die we ooit zijn tegen gekomen. Hadden we plek gehad, we hadden um meegenomen! Tussen de wassen door poetst ze de boot van binnen schoon Ik gooi me op de buitenkant en poets in de regen alle gruis van de steenkooloverslag van Ventspils weg. Klote weer, perfect dus om te poetsen.
De dagen daarna hebben we schitterend weer en gebruiken we om de oostkust van Gotland te verkennen. Dat wordt niet veel gedaan en kan alleen bij stabiel weer. Prachtige kust en de haventjes zijn pietepeuterig. Deze streek is zeker niet door massatoerisme aangetast.
Hierna steken we over naar Oland, om via de Kalmar sund en de Hano bucht weer terug te komen in Ystad. Onderweg begint onze nieuwe vaandstandpropellor kuren te vertonen. Klappen we eerst nog op een steiger omdat de boot niet wil afremmen in zijn achteruit (sterker, hij versnelt alleen maar), uiteindelijk wil de schroef alleen nog maar in zijn achteruit. We besluiten de boot uit het water te laten halen om de prop te inspecteren. Ik had al onder de boot gedoken om de bladen van de prop te kunnen laten draaien, maar dat lukte me niet. Ook boven water met de boot hangend in de banden lukt het de mannen van de werf niet. We besluiten de prop te fixeren mbv een noodreparatie zodat we in ieder geval aandrijving hebben. Dat de prop linksom draaiend wordt ipv rechtsomdraaiend, nemen we op de koop toe. De tocht van Skillinge naar Ystad over 20 mijl verloopt zonder problemen en toont in ieder geval dat we verder kunnen.
We dachten eerst nog snel een stukje Polen te doen voordat we het Boddengewasser bij Rugen zouden aandoen. Door de problemen met de schroef laten we Polen deze keer toch maar vallen. Over 6 jaar misschien? Nog 2,5 week en dan moeten we terug zijn in Kiel. Zou moeten lukken.
Voor het eerst in weken hebben we weer eens werkende wifi. Hoog tijd om het blog bij te werken. We komen echter ook tot de conclusie dat het blog voor ons niet zo goed meer werkt. Korte updates via fb werken prima en gaan ook lekker snel. Verhalen op het blog kosten veel tijd en het updaten van foto´s is een crime. Daarom is dit het laatste verslag op het blog. Bedankt alle lezers en lezeressen voor jullie interesse!
Tsja, en als je dan geen fb hebt, kun je ook niet meer meedoen met de prijsvraag. Ik ken daar maar een slachtoffer van: Ronald V. Als waardering voor Ronalds verzet tegen Mark Z en zijn fb houden we een beker voor je apart :-)
De nachten worden al weer een ietsepietsie donkerder maar toch sluipt de ochtend ongemerkt dichterbij. Om 7 uur komen we in het volle licht bij Saaremaa aan. We komen tot de ontdekking dat er behalve een steiger alleen maar een afgesloten terminal is van de Holland Amerika Lijn. Echt niet uitnodigend en we besluiten door te varen naar Veeri, waar ook een steigertje zou moeten zijn. Dat is nog mistroostiger en is het drijvende steigertje zelfs de kant op getrokken. Binnen 3 seconden besluiten we maar door te varen naar Letland. So much for Estonia.
Het betekent wel dat we nog eens 80 mijl door moeten varen. De ongenadig brandende zon maakt dat we in de schaduw van het grootzeil schuilen. Uiteindelijk komen we om 1 uur 's nachts aanin Ventspils. De haven biedt een troosteloze aanblik, maar we liggen!
De volgende dag ziet de haven er nog even triest uit. Het stadje daarentegen is keurig verzorgd. Op veel plekken worden huizen en flats opgeknapt, en er ligt een funckelnagelneu fietspad door de hele stad. Het strand is prachtig breed, met gratis douches, omkleedmogelijkheden en speeltoestellen. Zandvoort of Noordwijk kan er nog wat van leren. Het oude stadscentrum heeft nog vele losstaande hoeve achtige bebouwing, deels in hout en deels in steen gebouwd. Dit ziet er best wel Oost Europees uit, tenminste het beeld dat wij van Oost Europa hebben. Het prijspeil doet na Zweden en (vooral) Finland weldadig aan: een boodschappentas vol met brood, broodjes, bier en verse groente komt op 14 euro. We bekijken de kassabon twee keer om zeker te weten dat ze niet te weinig gerekend hebben.
Het weerbericht gooit roet in het eten. Wij willen naar het zuiden, en daar gaat de wind over twee dagen naartoe draaien. Ons plan om via Letland en Litouwen naar Polen te varen valt daarmee in duigen. Als Duitse steigerburen ons adviseren dat de Poolse kust 100 mijl tegen de wind in zeilen is vanwege de heersende westenwinden, is onze keus bepaald: op of terug naar Gotland!
We besluiten meteen de dag erna naar Gotland over te steken. Onze zweedse buren Mikael en Henrik die naast ons liggen, gaan ook en vinden het wel fijn onderweg ook nog een boot te zien. We vertrekken om 4 uur 's ochtends bij een lichte wind. Gedurende de dag trekt de hemel dicht en de wind aan. Op de ruime wind surfen we de golven af die eigenlijk niet voorspeld zijn. Siets klokt een top van 10.6 mijl, en ik tik zelfs even de 11.5 aan. Met borreltijd komen we in Herrvik aan en zien we Mikael en Henrik terug. Zij zijn 20 minuten eerder aangelopen en zijn net als wij na de vermoeiende 90 mijl wel aan een borrel toe. De 2 mannen vormen aangenaam gezelschap en we praten tot laat in de avond over Nederland, Zweden, Europa, het leven, het heelal en de rest. Je zou vaker van dat soort buren willen hebben onderweg.
De volgende dag zijn we gaar van het zeilen en het lange opblijven (en de drank?). We nemen afscheid van onze buren, zij gaan een klein stukje verder, richting Stockholm. Wij maken er een wasdag van. Siets doet de was in de beste wasmachine die we ooit zijn tegen gekomen. Hadden we plek gehad, we hadden um meegenomen! Tussen de wassen door poetst ze de boot van binnen schoon Ik gooi me op de buitenkant en poets in de regen alle gruis van de steenkooloverslag van Ventspils weg. Klote weer, perfect dus om te poetsen.
De dagen daarna hebben we schitterend weer en gebruiken we om de oostkust van Gotland te verkennen. Dat wordt niet veel gedaan en kan alleen bij stabiel weer. Prachtige kust en de haventjes zijn pietepeuterig. Deze streek is zeker niet door massatoerisme aangetast.
Hierna steken we over naar Oland, om via de Kalmar sund en de Hano bucht weer terug te komen in Ystad. Onderweg begint onze nieuwe vaandstandpropellor kuren te vertonen. Klappen we eerst nog op een steiger omdat de boot niet wil afremmen in zijn achteruit (sterker, hij versnelt alleen maar), uiteindelijk wil de schroef alleen nog maar in zijn achteruit. We besluiten de boot uit het water te laten halen om de prop te inspecteren. Ik had al onder de boot gedoken om de bladen van de prop te kunnen laten draaien, maar dat lukte me niet. Ook boven water met de boot hangend in de banden lukt het de mannen van de werf niet. We besluiten de prop te fixeren mbv een noodreparatie zodat we in ieder geval aandrijving hebben. Dat de prop linksom draaiend wordt ipv rechtsomdraaiend, nemen we op de koop toe. De tocht van Skillinge naar Ystad over 20 mijl verloopt zonder problemen en toont in ieder geval dat we verder kunnen.
We dachten eerst nog snel een stukje Polen te doen voordat we het Boddengewasser bij Rugen zouden aandoen. Door de problemen met de schroef laten we Polen deze keer toch maar vallen. Over 6 jaar misschien? Nog 2,5 week en dan moeten we terug zijn in Kiel. Zou moeten lukken.
Voor het eerst in weken hebben we weer eens werkende wifi. Hoog tijd om het blog bij te werken. We komen echter ook tot de conclusie dat het blog voor ons niet zo goed meer werkt. Korte updates via fb werken prima en gaan ook lekker snel. Verhalen op het blog kosten veel tijd en het updaten van foto´s is een crime. Daarom is dit het laatste verslag op het blog. Bedankt alle lezers en lezeressen voor jullie interesse!
Tsja, en als je dan geen fb hebt, kun je ook niet meer meedoen met de prijsvraag. Ik ken daar maar een slachtoffer van: Ronald V. Als waardering voor Ronalds verzet tegen Mark Z en zijn fb houden we een beker voor je apart :-)
