60°06'NB

Week 4

Nynashamn is een prima stad om boodschappen te doen en je opstappers op te halen of af te zetten op de trein. Het station is namelijk nog geen 200 meter van de jachthaven verwijderd. Daarmee heeft het wel wat weg van Enkhuizen, waar je ook ongeveer aan het treinperron aanlegt met je boot. En daar houdt de vergelijking wel op, want voor de rest is Nynashamn een totaal niet inspirererend plaatsje. Tijd om verder te gaan naar Stockholm.

Onderweg wordt het weer niet beter en daarom besluiten we te stoppen in Dalero, een klein luxe badplaatsje dat ooit begon als douanepost voor de toegang naar Stockholm. Het douanegebouw heeft nu een tentoonstelling over de diverse scheepswrakken die rond Dalero liggen. We worden door een aardige meneer uitgebreid geinformeerd. Zijn engels is niet goed verstaanbaar, en dat komt omdat hij van Chileense afkomst is. Een Chileen in Zweden, net als onze jongens tegen ze moeten voetballen. Dat moet wel een voorteken zijn. En inderdaad!

De dag erna varen we door naar Stockholm. De scherenkust is sowieso prachtig om doorheen te varen, en al helemaal als het droog is. En omdat het een stuk ruimer opgezet is dan de scheren bij Vastervik, vaart Siets hier ook een stuk relaxter rond. Via een sluipdoorkruipdoor route varen we naar een kleine verenigingshaven vrijwel middenin de stad. Als Stockholm nog niet op je putslijst staat om te bezoeken: nu er op zetten!

De stad heeft teveel musea om te bezoeken in de paar dagen dat we er zijn, en heeft een prima sfeer. Absoluut hoogtepunt was toch wel de Wasa, een oorlogsschip uit 1628 dat ruim drie eeuwen in de modder van Stockholms wateren bewaard is gebleven. Normaal krijgen we na drie dagen al havenrot, nu nemen we met pijn in het hart afscheid.

We vervolgen onze reis naar Vaxholm en zien Nederland op zijn reet af winnen van Mexico. Die hadden we al tegen Brazilie zien spelen en waren we toen wel van onder de indruk. De dagen erna varen we richting het noordoosten, door de Stockholm archipel naar Arholma. Het lijkt ons een perfect gebied om een week met een motorbootje doorheen te scharrelen. Indrukwekkend.

Arholma geeft me een beetje een outpost gevoel, alsof er achter de horizon alleen nog maar wildernis is. Dat is natuurlijk niet zo, maar het eiland is wel prettig onaangeharkt. Zo zijn er geen verharde wegen, en hebben ze het concept van herkaveling totaal niet meegekregen. Gelukkig maar. De toiletten zijn allemaal droogtoiletten en heten TC in plaats van WC. Er komt geen water aan te pas. Dat is weer wel zo met de bastu, oftewel de sauna. Zelf hout hakken en dan een uurtje zweten, afgewisseld met afkoelen in de ijskoude zee. Die bereik je via een trapje door de wildernis naar de wal. Fantastisch! Siets is gelijk verslingerd.

En dan is het tijd om over te steken naar Aland. We hebben er een apart gastenvlaggetje voor gekocht omdat de streek sinds 1921 onafhankelijk is. Daar zijn ze zelf maar wat trots op. Met het bereiken van het plaatsje Mariehamn bereiken we (zo denken we) het noordelijkste punt van onze reis: 60°06'NB. Goed gedaan, ouwe!

Wat opvalt zijn de ruim opgezette straten en houten huizen, en de vele oudere auto’s. Het aantal dikke leasebakken is letterlijk op één hand te tellen. Verfrissend. De bierprijs is dat dan weer niet, eerder ontnuchterend. Nou ja, er ligt nog genoeg bavaria aan boord om het vol te houden tot Estland. Wij plannen de route in voor de komende week, die ons door de scheren van Aland gaat voeren.

Dan de huiskamervraag:

In Stockholm bezochten we oa het museumlichtschip Finngrundet. Je kon daar ook in het licht klimmen via een trap. Hoeveel treden heeft die trap? Om het makkelijker te maken (er wordt niet veel gereageerd, zijn de vragen te moeilijk?) is dit een multiple choice:

a.  31 treden

b.  32 treden

c.   33 treden

d.  34 treden

Antwoorden mogen tot uiterlijk 10 juli ingeleverd worden. Prijs is natuurlijk weer zo’n unieke “Folie vaart de Hanse 2014” mok.