Woensdag 1 juli 2009
Gisterenavond kwamen Elske en Wim nog even buurten. Ze zien het niet meer zitten met al die mist en hebben tijdens een stevige borrel besloten om morgen met de trein naar huis te gaan. De boot gaat voor zo lang in het dok en ze komen pas weer terug als het een mooi bezeilde koers naar huis is met goed zicht. Jammer, want wij vonden het wel gezellig.

Vanmorgen om 05.45 uur ging de wekker. Ik had al snel geconcludeerd dat het nog veel te dampig was en ben snel weer onder de (schone!) wol gekropen. Na een uurtje door slapen vertrekken we alsnog. Elske en Wim kruipen hun kooi uit om ons uitgebreid uitgeleide te doen. Tot een volgende keer! Buiten de haven kruipt Bart terug in bed; het is toch nog wel vroeg en er is buiten eerlijk gezegd nog niks aan.
Enfin, na een half uurtje denk ik wat variatie in de grijze massa te zien. Het is net of er afzonderlijke wolken in het gesloten dek waarneembaar worden en het zicht lijkt ook toe te nemen. Nog even en ik voel een rudimentair zonnetje en tegen de tijd dat Bart op wacht moet, heb ik besloten om de koers niet naar Breskens maar naar de Betonhaven (Oosterschelde) te leggen.

De rest van de dag is het stralend. We vangen in no time 2 makrelen die we in de Betonhaven op de dijk roken en daarnaast steken we de bbq aan. Wat is er beter dan een goed leven? Alleen die verrekte zeemeeuwen die alles van je picknickkleed willen vreten.

Management summary voor Michiel: we hebben makrelen gerookt.

Donderdag 2 juli 2009
De wekker gaat weer vroeg en eerlijk gezegd, duurt het lang voordat ik door heb, dat en een wekker is… Om 08.00 uur zijn we de sluis alweer uit en om 15.00 uur liggen we in Scheveningen. In de haven zitten Harry Mens en Bart `Dat-kan-gewoon-niet´Veldkamp, maar niet aan een tafel. En op de kade is een man een sierlijke vooroorlogse houten sloep aan het restaureren. Sfeertje dus. Terug bij de boot blijkt een Kustzeiler aangeknoopt te hebben. We gaan er even een borreltje drinken. Errug gezellig.

Management summary voor Michiel: we zijn in Scheveningen.

Vrijdag 3 juli 2009

Nou lekker hoor; om de vakantie af te sluiten kunnen we uitslapen! Het tij gaat pas om 11 uur meestaan naar het noorden, dus tot die tijd doen wij het rustig aan. En met een zuidoostenwind kunnen we misschien zelfs wel zeilen?! Misschien wel wat weinig maar dan kan hijsen we Brüno nog even. De enige beslissing die we moeten nemen is of we via IJmuiden en Amsterdam gaan of via Den Helder. De wind gaat morgen naar het NW draaien dus dat pleit stiekem toch voor Den Helder. Nou ja, we zien het onderweg wel.

Laatste huiskamervraag alweer en misschien geen onverwachte: hoeveel mijl hebben we gevaren deze vakantie?

Management summary voor Michiel: Ochtendje vrij.

Folie à Deux op reis Nieuwsbrief 25

Zondag 28 juni 2009
Al 3 dagen luisteren we naar Michael Jackson-hits. Gordon Brown is op de engelse radio al over de dood van de King of Pop geinterviewd. Wij vragen ons af wat Balkies mening hierover is. Aangezien hij zich in het gesprek met de MP destijds ook al uitsprak over Jolanthe en Jan…
Enfin, ´s morgens bij het uploaden van nieuwsbrief 24 kwam ik Elske weer tegen. Vorig jaar lagen we samen aan een mooringboei in Brunsbuttel, nu staan we samen gebogen over het hekje bij de havenmeester onze reis en het vervolg te bespreken. Zij wil graag oversteken, maar wantrouwt het weer. Grote kans op mist.
Ons plan is naar Ramsgate te gaan. Niet dat dat een enorme positieverbetering brengt, maar meer iets om de middag te vullen.

Om 14.00 h gooien we de trossen los. Terwijl we naar de white cliffs varen, zien we Calais liggen. De Cap Blanc Nez roept ons. Snel plotten we een nieuwe route en steken de TSS over. Prachtig helder zomerweer.
Als Bart mij na het avondeten aflost op wacht, is hij opeens de voor ons varende schepen kwijt; een mistbank. Het zicht neemt snel af tot circa 50 meter. Dat is echt weinig. We schuifelen van boei naar boei en schrikken van een fog horn. Volgens de Reeds en de kaart en de Shell Channel Pilot heeft Dunkerque geen misthoorn. Wat horen we dan; hier kan toch geen schip zitten? Stuurboord van ons is alles ondiep. Zal toch de pier wel zijn. Pas als we op 200 m afstand zijn, zien we de enorme 35 m hoge toren. Maar de toegangslichten staat op rood! Het gaat ons toch niet gebeuren, dat we er niet in mogen?
In un moment schakel ik over op frans en roep de pier op, dat we in de brume zitten en naar binnen willen. Er blijkt een sleep uit te moeten en wij moeten naar de oostpier. Niet dat we die zien…. Dus snel een nieuwe waypoint ingevoerd en schuifelend voor de ingang langs. Gelukkig vinden we de oostpier snel. Achterom kijkend is de westpier dan allang weer verdwenen. We scharrelen als een blinde langs de pier als leuning naar binnen. Gelukkig hebben we BHV gehad, zodat je weet dat je met je hand langs de muur moet lopen, om de weg niet kwijt te raken. Zo´n gevoel dus.
Drie kwartier later komt de Spoondrift binnen. Zij zagen ineens een sleep langkomen.

Quel brouillard!

Management summary voor Michiel: we zijn weer op het continent.

Maandag 29 juni 2009
Met heel veel verbeelding lijkt het iets minder mistig. Als we naar de stad gaan, is het daar hoogzomer. We lunchen warm onder een parasol met een flesje wijn. Oh la, la douce France!
Pas vandaag zien we de 59 m hoge vuurtoren pal naast de haven. Die blijkt ook nog licht te geven. Niemand heeft vandaag de haven verlaten. Is het toeval dat de visafslag ook dicht is?

Management summary voor Michiel: we zijn in Dunkerque.

Dinsdag 30 juni 2009
Gisterenavond laat trok het ineens open. Om 06.00 h gaat dan ook de wekker en als het dan nog steeds helder lijkt, vertrekken we naar Oostende. Ter hoogte van Nieuwpoort varen we opnieuw de mist in. Nu is er iets meer zicht, zeg maar 500 m en dat voelt al veel beter dan 50! Terwijl we nog binnen de pieren varen, roept de havenmeester al naar me ter begroeting. Wel leuk, zo´n welkom. In Oostende halen we de gemiste slaap in en kopen we schoon beddengoed. Pure luxe! Begin van de avond trekt het weer open en kunnen de matrassen zelfs nog even naar buiten in de zon.

Management summary voor Michiel: we zijn in Oostende.

Folie à Deux op reis Nieuwsbrief 24

Nou nou hehe, dat is lang geleden. Ruim een week. We zijn nogal afgesloten geweest van de buitenwereld en 10 dagen zonder 230 V. Lees er alles over hier onder.

Maandag 22 juni 2009
Zaten we vorig jaar op deze dag een storm uit in Ystad (Zweden) met een pontoon wat over golven van een meter mee bewoog, vandaag zeilen we lui op alleen het voorzeil over de Solent. Het mag ook niet te hard gaan, want we zeilen naar de volgende rivier en die is verzand bij de ingang. De ´bar´is pas 2 uur na laagwater te passeren. Dus vissen we wat en glijden langs gesponsorde boeien met namen als ´Accounting Answers´ en ´Champagne Mumm´. Wellicht een idee om de betonning op het IJsselmeer betaalbaar te houden voor Rijkswaterstaat?

We leggen aan midden in de rivier aan een los pontoon, vlakbij Buckler´s Hard. Niet dat ze daar geen engels bier tappen; het is een oude nederzetting waar Lord Nelson voorheen zijn schepen liet bouwen. Nu meer in gebruik als openluchtmuseum.

Huiskamervraag:
Van welke bekende engelse zeilauteur is deze boot?

Dinsdag 23 juni 2009
Beaulieu River (spreek uit Bjoelie) staat bekend als een van de mooiste rivieren van Engeland. Het is hier inderdaad erg mooi. Je vaart eerst tussen de schorren waarna het land overgaat in bos met prachtige landhuizen met parken van tuinen. Met de bijboot gaan we op safari naar de droogvallende bovenloop van de rivier om cream tea te gebruiken in het plaatsje Beaulieu. Bart wil altijd graag de bochten afsnijden en ik schrik iedere keer als ik een waterplant vast zie zitten aan de bodem. Het gaat natuurlijk allemaal goed. We zien de vissen uit het water springen, werken onze vogelkennis bij en steken de bbq aan.

Woensdag 24 juni 2009
Luxe tijden! We kunnen pas om 08.30 uur vertrekken, weer in verband met die bar.
Omdat we vandaag naar het volgende natuurgebied zeilen, ook achter een bar, moeten we wel een beetje doorvaren. Bij de ingang van Chichester hebben we ook nog eens 3,5 knoop stroom mee. Dat schiet lekker op! Op Itchenor Reach is het weer aanleggen aan een detached pontoon met de stroom mee en de wind tegen. Pff, dat is even nadenken en werken, maar het gaat me gelukkig allemaal goed af. Het is springtij en verbazingwekkend wat er allemaal tevoorschijn komt bij LW.

Met het bijbootje gaan we aan wal en dat is hier best een eind varen. In de Ship´s Inn eten we gewoon erg goed. Bijna on-engels! Bij het afrekenen betaal ik contant. Morgen maar even ergens pinnen.

Donderdag 25 juni 2009
Pinnen is hier niet vanzelfsprekend. De dichtstbijzijnde ATM blijkt in het dorp Birdham en daar aangekomen, werkt die niet. Onze passen blijken ongeschikt om in de winkel extra geld op te nemen en ook bij het postkantoor lukt dat niet. Uiteindelijk komen we 6 mijl verder in East Wittering, een slaperig badplaatsje vol elderly people. Ze hebben zelfs verkeersborden om daarvoor te waarschuwen! Daar zijn ineens 3 ATM´s naast elkaar. Wat een overkill.

Vorige week in Yarmouth heb ik op verzoek mijn telefoon uitgeschakeld. Ik had er niet bij nagedacht, dat ik een nieuwe SIM-kaart heb met een nieuw wachtwoord. Dat heb ik niet bij me. Na 3 pogingen moet ik nu mijn PUKcode invoeren….. Enfin we zijn nu alleen nog per email te bereiken. Volgens Merel zijn we nu dan echt op vakantie.

Het mooie weer verlokt Bart om te gaan zwemmen. De watertemperatuur is nog even schrikken, maar het lukt hem gelukkig om op tijd te gaan zwemmen, voordat de toch wel sterke stroming hem meeneemt. Ik maak de zwemtrap vast aan het pontoon, maar dat is geen succes, dus moet hij zichzelf maar uit het water hijsen. Is al dat trainen toch nog ergens goed voor.

Vrijdag 26 juni 2009
Wederom een herentijd voor vertrek: pas om 11.00 uur hoeven de trossen los.
De lucht ziet er enorm dreigend uit; er hangen al dikke buien boven Wight en er is onweer voorspeld met fog patches later. Vooralsnog lijken wij het droog te houden. De buien waaien perfect langs ons. We motoren door Looe Channel, dan lijkt er even wind, maar die zakt toch weer in. Inmiddels worden we chagerijnig van al dat motoren en Bart geeft mij daar een beetje de schuld van. Slecht geregeld; het lijkt wel een motorbootvakantie! Gelukkig steekt er weer een windje op en vangen we twee mooie makreeltjes. Het weer klaart ook op en we zitten in korte broek in de kuip. Wat wil je nog meer? Bij de ingang van Brighton Marina moeten we voor het eerst de boot- en eigen naam spellen, maar dan krijgen we ook een prima box.

Zaterdag 27 juni 2009
Local knowledge laat wegen dat het tij al vanaf 07.30 uur mee staat. De wekker gaat dus om 06.15 uur af. We horen dan echter ook de fog horn die op het havenhoofd staat en afgaat bij zicht van 1000 meter of minder. Mist dus. Om een uur of 11 vinden we zelf eigenlijk wel dat het wat beter wordt en beslissen te vertrekken. Dat blijkt een aardige inschatting, want nog als we tussen de pieren zijn, stopt de fog horn met loeien.

We zetten Bruno (de halfwinder) erop en gaan als een tierelier. Ons eigenlijk dagdoel was Eastbourne, maar met dit vaartje berekenen we snel, dat Dover ook haalbaar is. Moeten we wel een beetje door blijven varen. Het leuke van dit traject is, dat er 2 zeestromen bij elkaar komen. Daardoor kun je 10 uur stroom mee hebben. Daar willen we wel gebruik van maken en berekenen dat een gemiddelde snelheid van 6,5 knopen genoeg is om en Dover te halen voordat het helemaal donker is en stroom mee te houden.

Onderweg komt Gerrit de postduif nog even langs en gebruikt Folie en iedereen aan boord als tussenstop. Brutale gast: na twee keer de boot rondgetrippeld te zijn gaat ie zelfs op Bart zitten als een slechte parodie op een scheepspapegaai! Als Gerrit er na ruim twee uur achter komt dat we voor hem de verkeerde kant op gaan, vliegt hij weg richting vasteland.

Om 19.15 uur passeren we Dungeness. Dan zakt de wind in en wordt de stroom mee minder. Het laatste stukje motoren we, maar deze keer vinden we het niet erg; We zien dolfijnen. Het was een prachtdag! Om 22.30 uur liggen we in Dover Marina. Niet helemaal voor donker thuis, maar dit is geen onbekende haven en de veerboten zijn duidelijk zichtbaar, dus geen probleem.

Zaterdag 20 juni 2009
Supervet, de Round the Isle Race! Een whopping 1779 boten hebben zich ingeschreven en die persen zich nu allemaal om de Needles heen. Als we bij de Old Gun Battery komen, waar je uitkijkt op het uiterst westelijke puntje van Wight, zien we de eerste boot het eiland ronden. Daarna volgen op gepaste afstand de andere boten. Qua formaat varieert het van 3 tot 25 meter, van een kleine laser tot een enorme rode trimaran. Voor ieder wat wils.

Om 12 uur komen de laatste bootjes onze kant op en vinden wij het tijd om met de bus het eiland over te gaan. Volgens moe C is Wight een Engeland in het klein, en met het mooiste wat Albion te bieden heeft. En het is een heel mooi eiland! Heuvelachtig, bos afgewisseld met weilanden, kleine dorpjes, boerderijen met kunstig afgewerkte rieten daken; het doet me enorm aan James Herriot denken.

Aan de zuidkant van het eiland aangekomen hebben we de race weer ingehaald en zien we een armada onder spinnaker naar het oosten zeilen. Een prachtig gezicht en added bonus om op deze dag met de bus het eiland rond te gaan. Uiteindelijk zijn we om zes uur weer terug op de boot. Na het eten gaan we nog even naar de plaatselijke yacht club om een laf Engels bier te drinken.

Management samenvatting voor Michiel: we hebben een zeilrace bekeken.

Zondag 21 juni 2009
Om acht uur maken we onze buren wakker, want wij willen een uurtje later vertrekken. Hebben we de afgelopen dagen geen boot naast ons gehad, de laatste avond werd het zo druk in de haven dat de berth masters ons twee buren gegeven hebben. Maar die gaan keurig ergens anders liggen en kunnen wij zonder problemen de trossen los gooien. Anderhalf uur later zijn we in Lymington aangekomen. Na een power nap bezoeken we het gezellig toeristische stadje, en scoren nog wat boodschappen. 's Avonds doen we een kleine tenderexpeditie naar de Lymington town sailing club voor een pint of their finest ale. Helaas: de tent is gesloten. Onverrichterzake keren we weer terug naar Folie en lurken daar nog wat blikken bier leeg.

Management samenvatting voor Michiel: we hebben lekker de toerist uitgehangen.

Folie à Deux op reis Nieuwsbrief 22

Zaterdag 13 juni 2009
Vandaag moet het dan gebeuren en gaan we verder naar het westen. Om half zeven zijn we buitengaats en zetten Witte Wim en Corrie aan het werk. Anderhalf uur later worden we door een snelvarende boot aangehouden. Het is de Range Safety die ons waarschuwt dat er toch geschoten gaat worden op de firing range waar we op af varen. Of we voldoende afstand willen houden. Dat willen we natuurlijk wel. Via de marifoon volgen we het gesprek tussen de firing range en een hardleerse zeiler die telkens dreigt door de veiligheidszone te varen.

Eigenlijk hebben we te weinig wind om te zeilen en daarom motoren we naar Sovereign Harbour. Maar de wind lijkt wel net genoeg om te vliegeren. Hoog tijd dus om mijn experiment van woensdag te herhalen. Ik verstel de toom van de vlieger nog wat om het ding wat beter te laten vliegen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Als de camera zo´n 20 meter in de lucht hangt begint de vlieger ineens duikvluchten te maken. Met meer geluk dan wijsheid weet ik camera en vlieger heelhuids binnen te krijgen. Het levert wel een leuk filmpje op. Het leergeld: een kluwen aan vliegerlijn dat me het eerste uur in mijn wacht kost om te ontwarren.

Sovereign Harbour is een nieuw ontwikkelde jachthaven met appartementencomplexen, winkeltjes en woonwijken eromheen. Niet onaardig maar een beetje steriel. Omdat we al om half drie ´s middags afgemeerd liggen, besluiten we nog naar het dichtbij gelegen Eastbourne te fietsen. Dit is zo´n typisch Engelse badplaats met melkwitte mensen, voortstrompelende oudjes en een oude pier. Een soort Noordwijk, maar dan anders.

Management summary voor Michiel: we zijn in Eastbourne geweest.

Zondag 14 juni 2009
Vandaag willen we weer verder naar het westen. Maar om het tij mee te hebben moeten we er al om 4 uur uit. Het alternatief: vertrek om 2 uur ´s middags. Dat klinkt een stuk beter. Na uitslapen en ontbijt eerst even Anja bellen om haar te feliciteren met haar verjaardag. Daarna sluiten we om 1 uur als laatste in de sluis aan. We binden aan een motorboot vast en maken een praatje met de schipper en zijn vrouw. Het blijkt dat ze de boot net gekocht hebben en het ding voor de eerste keer mee op zee nemen. De zenuwachtige trekjes aan zijn sigaret en de trillende handen doen vermoeden dat de schipper het best wel spannend vindt.

Onderweg passeren we Beachy Head en de Seven Sisters. Dit is geen jaren-80 engelse band, maar een serie van zeven kliffen in de kalkrotsen van Sussex. De kust is hier sowieso errug mooi. De wind die we na vertrek pal tegen hebben draait na de kliffen met de kust mee en blijft dus tegen staan. Als Corrie er ook nog mee ophoudt, voorspelt dat niet veel goeds. Ik schroef de stuurautomaat open en zie uiteindelijk dat er een stuk van een printplaatje is afgebroken. Dat valt onderweg niet te repareren. Ogen openhouden voor reserve onderdelen dus.
Een uurtje later krimpt de wind iets en kunnen we eindelijk zeilen. Heerlijk! We kruisen in een paar lange slagen naar Shoreham-by-Sea. Behalve een ligplaats is hier eigenlijk niets. Daarom besluiten we alsnog morgen om vier uur op te staan en direct door te gaan. Snel naar bed, dan pakken we nog 5 uurtjes slaap mee.

Oh ja: we zijn op het westelijk halfrond!

Management summary voor Michiel: lekker uitgeslapen, en nu weer een kort nachtje.

Maandag 15 juni 2009
We zijn een knoop kwijtgeraakt! Nee niet van mijn broek of zo, maar van de snelheid. Vanmorgen zijn we om kwart over vijf de zee opgegaan bij het eerste licht. Dat kwam qua tij het beste uit en nu zien we de drijvers van de kreeftenfuiken ook beter. De Yachting Monthly schrijft regelmatig een horrorverhaal over jachten die een lijn in de schroef krijgen van een kreeftenfuik. Die ellende laten we graag aan ons voorbij gaan.
Maar nu bij het laatste restje tij mee lijkt het ons dan toch gebeurd. Terwijl we the Looe Channel passeren hoort Siets een plof en loopt ineens de snelheid terug. We zien niets anders dan wat wier aan het vaanblad. Siets pulkt dat er met de pikhaak vanaf maar voor de snelheid maakt het niets uit. Dan de snelheid maar even helemaal uit de boot en achteruit slaan. Als we daarna weer vooruit gaan loopt de snelheid weer op naar 5.5 knoop. Nog niet helemaal ok maar toch al beter.
Al met al concluderen we dat we een grote plak wier met de kiel opgepikt hebben. Die drijven hier namelijk overal in het water. Ook het roer reageert normaal en de schroefas trilt niet meer dan normaal. Zodoende motoren we verder naar Portsmouth (ja de wind komt weer uit het westen; hadden we toch naar Denemarken moeten gaan?). Op het eind lopen we weer 5.8 knoop tegen de wind in: probleem opgelost.

Portsmouth is een zeilersmekka! De Hugo Boss van Alex Thompson, de Velux Open 60 van en met Sir Knox-Johnston, de Aviva van Dee Caffari… ze liggen hier allemaal. Als we de stad aanlopen klaart de lucht op en wordt het zomers warm. We fietsen door de opgeknapte oude stad die een heel leuke mix van oud- en nieuwbouw is. Helemaal OK!
Als we terug zijn blijkt Dee Caffari net te vertrekken voor een recordpoging Engeland en Ierland zo snel mogelijk te ronden. Er worden nog wat foto´s genomen van haar bemanning en wij staan op de (verre) achtergrond. Dat wordt de zeilbladen in de gaten houden!

Management summary voor Michiel: alweer een stukje naar het westen gemotord.

Dinsdag 16 juni 2009

Was- en zeilnaaidag.

Management summary voor Michiel: wasdag.

Woensdag 17 juni 2009

Stevig zeilen bij een wind van ZW 6-7 van Portsmouth naar Yarmouth, Isle of Wight. De eerste twee uur schieten we lekker op; het is bezeild en we hebben in het begin nog een staartje stroom mee. Dat levert 10 NM richting ons doel op. De uren daarna voorbij Cowes zijn niet meer bezeild. We moeten flink kruisen. Met de stroom nu tegen betekent het, dat we 1.6 NM per uur dichter bij ons doel komen. Lopen gaat sneller. Gelukkig bouwen de golven hier niet op! Volledig uitgewaaid komen we in Yarmouth aan. De "piles" waaraan je aanlegt, reiken hier niet tot aan de wal. Morgen het bijbootje maar eens opblazen.

Management summary voor Michiel: we zijn op the Isle of Wight.

Donderdag 18 juni 2009

Tijd om het eiland te verkennen. Na het ontbijt pomp ik eerst de bijboot op. Hoog tijd, want ik moet nu toch echt naar de kant om eens lekker te p..pen. Gelukkig hebben Menno en Robert de motor goed schoongeblazen toen ze de bbm leenden voor hun karpertrip naar Frankrijk. Bij de eerste hengst aan het startkoord slaat de motor direct aan. Geweldig toch?

We gaan via de rivier de Yar naar Freshwater Bay wandelen, aan de noordkant van het eiland. Daar aangekomen slaan we rechtsaf naar de Needles, de uiterste westpunt van het eiland. Het is een aardige stroffel heuvelop, en ook nog eens tegen de wind in. Die wappert op zee er al met 6 Bft, en bovenop de kliffen waai je helemaal uit je broek. Dan hebben de schoolklassen die ons tegemoet lopen het toch iets handiger aangepakt. Bij de Needles aangekomen kijken we snel waar we zaterdag kunnen ontbijten. Want dat is dé plek waar je voor de Round the Island Race moet zijn: daar begint het spinnakerrak. Met 1779 ingeschreven boten belooft dat een spektakel te worden.

Daarna wandelen we terug naar beneden. Het beste is er dan wel af bij mij, en ik vraag Siets of zij verder wil lopen of de bus wil pakken. Siets begrijpt deze hint helaas niet en zegt door te willen lopen. Je wordt ouder papa, geef het maar toe... Als we dan ook nog een beetje verdwalen is mijn gezellige humeur rap naar het nulpunt aan het dalen. De goden zij dank komen we een supermarkt tegen waar we wat snelle suikers inslaan in de vorm van blueberry muffins. Saved by the bell! De laatste 3 (land)mijl vallen dan wel weer mee. En ook Siets loopt weer lichtvoetig als een gevulde hinde (zoals we dat zelf zeggen).

Toch best wel een beetje moe besluiten we onszelf te trakteren op een etentje bij de Bugle Coaching Inn. Met typisch Engelse haute cuisine oftewel pubvoer wordt de dag afgesloten.

Management summary voor Michiel: wel 22 kilometers gewandeld!

Vrijdag 19 juni 2009

Nog niet helemaal bijgekomen van de barre tocht van gisteren besluiten we er een keuteldag van te maken. Merel zou het een brutseldag noemen met lekker moeken in de kuip. Ondertussen pas ik de kuiptafel een beetje aan zodat we weer in de kuip kunnen lunchen. Wat een luxe! Daarna lak ik nog snel wat raambetimmering aan de binnenkant, en dan staat ons niks meer in de weg om eens lekker te gaan shoppen in de 11 1/2 winkel die Yarmouth rijk is.

Vanuit de kuip zien we dat de haven lekker vol loopt met boten die morgen òf mee gaan doen òf toeschouwen. Daarbij blijkt de een wat beter in havenmanoeuvres te zijn dan de ander, en helpt Siets een Bavaria 30. De bemanning daarvan test de scepterpotten van de buurboot tot het uiterste door er met volledig gewicht in te gaan hangen om de eigen boot af te houden.

Huiskamervraag 2

Hoe heet de boot van Sir Robin Knox-Johnston waarmee hij morgen mee doet aan de Round the Island Race rond Wight en hoe laat start hij?

Folie à Deux op reis Nieuwsbrief 21

Woensdag 10 juni 2009
Siets heeft de tocht van vandaag voorbereid. Om optimaal gebruik te maken van het tij moeten we om 8 uur ´s ochtends de haven uit zijn. Een kwartiertje later varen we tussen de pieren de rustige zee op. De voorspelde zuidenwind komt toch uit het zuidwesten, maar klopt wel qua sterkte. Dat wordt dus de hele dag motoren. Snel installeren we Wim en Corrie en gaan op weg.
Onderweg laat ik de vlieger op en trek de camera de lucht in voor de allereerste bewegende beelden van Folie van bovenaf. Ik voel me als een NTS-pionier uit de jaren zestig! Als ik alle lijnen en draadjes van de cameraophanging uit elkaar getrokken en opgeruimd heb, blijkt dat de batterijen van de camera helemaal op zijn. Gelukkig hebben we de foto´s nog…
Om half vier ´s middags komen we dan eindelijk bij het verkeersstelsel dat we dwars over moeten steken. Daarvan wordt gezegd dat het gelijk is aan het oversteken van de A4 met een ezel. Dan wel een A4 op Paaszondag want er zijn maar weinig schepen onderweg. We komen er drie tegen waar we een beetje op moeten letten.

Twee uur later zijn we aan de overkant en kan Siets het Belgische gastenvlaggetje verwisselen voor de Red Ensign. Prompt begint het miezerig te regenen; dat houdt pas op als we al lang en breed in Dover liggen. Welcome to England!

Management summary voor Michiel: we zijn aan de overkant.

Donderdag 11 juni 2009
Links links links! Ze rijden hier links! Ik roep het bijna hardop om mezelf eraan te herinneren dat ze hier toch echt aan de verkeerde kant van de weg rijden. Zelfs als je er bewust op let gaat het nog verkeerd, bv als je weg oversteekt. Tel daarbij het Engelse geld met die grote flappen papier en die heerlijk dikke 1 pound munten, en je bent in een echt buitenland. Dat de Engelse 2 pond munt sprekend op een 2 Euro munt lijkt mag de pret niet drukken.

Wij hangen vandaag de toerist uit en gaan naar Dover Castle en de WOII gangen eronder. De gids vertelt op Engels onderkoelde wijze zijn verhaal. We ronden de middag af met een zoektocht naar een bakkerij. Helaas, de credit crunch heeft ook hier toegeslagen en de laatste echte bakker op de fles laten gaan.

´s Avonds raken we in gesprek met onze Finse buren, Eva en Claus van de MeriMyyrax. Zij komen terug van een rondje Atlantic (via Portugal en de Canarische Eilanden in november naar de Caraiben en in mei via Bermuda en de Azoren naar Engeland) en zijn blij weer in de Botnische golf te kunnen gaan zeilen. Tenminste geen verval of stroming om mee te rekenen! Ze vragen ons nog naar de staande mastroute in Nederland. We trekken alle kaarten te voorschijn en vertellen alle ins en outs over hoe door Nederland te varen. Om half een rollen we ons bed in; het was gezellig.

Management summary voor Michiel: we zijn in Dover gebleven.

Vrijdag 12 juni 2009
Eigenlijk zouden we vandaag naar Eastbourne gaan. Om het tij goed mee te hebben hadden we om half zes (05.30!) op zee moeten zijn. Dat blijkt vandaag iets te veel van het goede. We zijn op vakantie hoor! We slapen daarom eens lekker uit en besluiten de white cliffs of Dover met de fiets te gaan verkennen.
We lunchen onderweg in een tearoom. We bekijken de twee scones achterdochtig: dat kan toch niet genoeg zijn? Drie kwartier later eet ik amechtig het laatste stukje scone op en krijgt Siets een plastic zakje om haar halve scone in mee te nemen. Heftig spul die scones! Komt vast door de clotted cream die je er bij krijgt. Op de weg terug komen we langs een lokaal beroemde vuurtoren. Wij rusten er nog eens lekker uit om daarna tussen de graan- en koolzaadvelden terug naar Dover te hotseklotsen. De rest van de middag gebruiken we aan lezen, fietsje afstellen en slapen. Het is vakantie!

Dan de eerste huiskamervraag waar jullie halsreikend naar uitzien.
Op de foto zie je de vuurtoren die we bezochten. Welke vuurtoren is het en welk baanbrekend technisch experiment vond hier plaats?

Inzendingen kunnen wederom naar folieadeuxopreis@yahoo.com gezonden worden.

Management summary voor Michiel: we zijn in Dover gebleven en los vraag 1 op.

Nieuwsbrief 20 Folie à Deux op reis

Excuses voor het ontbreken vqn plaatjes. Daar wordt aan gewerkt. Evenals het typen overigens. Een Belgisch toetsenbord is toch weer anders dan dat bij ons!

Donderdag 4 juni 2009
Elk nadeel hep zijn voordeel, zei Johan Cruijff al. We hadden eigenlijk het idee al woensdagavond naar de boot te gaan en donderdagochtend te vertrekken. Nu Siets dinsdag de achterruit van de auto er uit gereden heeft, moeten we tot vandaag wachten tot de garage een nieuwe ruit er in heeft weten te plakken. Dat geeft ons dan weer de tijd om uit te slapen, te stemmen voor het Europees parlement (doe uw burgerplicht!), nog de laatste boodschappen en spullen bij elkaar te zoeken (raar, toch nog zes boodschappentassen in de gang, waar komt het vandaan?!), het huis nog wat aan kant te maken, en de planten extra water te geven).

Tegen de tijd dat we gaan eten komt moe C binnenvallen om de planten water te geven. Moe dacht dat we ons aan ons oorspronkelijke plan hadden gehouden en al weg zouden zijn. Nu kan ze gezellig nog een hapje mee eten. Wij rijden daarna naar de boot en laden de spullen over. Het lijkt wel of we nog meer meenemen dan vorig jaar! Voor de zekerheid controleer ik of de waterlijn nog wel te zien is. Nou ja, hoe zwaarder de boot, hoe dieper ze ligt, hoe langer de waterlijn, hoe sneller de boot kan varen. Johan Cruijff zei het al, elk nadeel hep zijn voordeel.

Management summary voor Michiel: we zijn op de boot.

Vrijdag 5 juni 2009
Eerst nog even diesel en moertjes scoren, en dan zijn we onderweg. Er staat maar heel weinig wind, dus motoren we de hele weg naar IJmuiden. Onderweg komen we Marjo en Richard tegen, die met hun nichtje Imke onderweg zijn naar Helgoland. Maar met de noordenwind van de afgelopen week zijn ze tot Texel gekomen en nu weer op het Markermeer verzeild geraakt. We binden de bootjes aan elkaar en praten wat bij. Voor ons dé gelegenheid om de Oostzeekaarten die we van hen geleend hebben terug te geven. Nu we die kuub papier kwijt zijn ligt de boot meteen een stuk hoger.

Een ander hoogtepunt van de dag is de combinatie Witte Wim de Windvaan en Corrie de Correctiestaaf (het lijkt wel een soort maritieme Fabeltjeskrant!). Dit echtpaar stuurt voor ons de boot terwijl wij… meevaren. Zo wordt het motoren een ontspannen bezigheid in plaats van een langdurige saaie bezigheid.

Ons oorspronkelijke plan was om zaterdag naar het westen te zeilen en bij Engeland naar het zuiden af te zakken naar Dover. Maar de NO wind die ons de hele wind voorspeld was draait aan het eind van zaterdag al naar het zuidwesten. Het plan valt dus in duigen en als alternatief gaan we dan maar de Nederlandse en Belgische kust afzakken. Als we rond negen uur ´s avonds in IJmuiden aankomen, heeft Siets al uitgerekend dat we om vijf uur (05.00!) wegmoeten. Vroeg naar bed dus.

Management summary voor Michiel: we zijn in IJmuiden.

Zaterdag 6 juni 2009
Om kwart over vijf varen we tussen de pieren door en zien we de zon boven de Hoogovens opkomen. Wat een hobby! Siets neemt de eerste wacht en ik duik de loodskooi in om nog wat slaap te scoren. Na twee uur draaien we de rollen om en dat herhalen we twee uur later nog een keer. Op die manier zijn we toch nog een beetje bijgeslapen.

De rest van de dag gebeurt er niet veel. Siets heeft haar rekenwerk goed gedaan, en met de stroom mee zijn we rond drieën in Stellendam. Als regattacenterligplaatshouder (mooi woord voor galgje) in Medemblik mag je daar gratis liggen, en hun sanitair is retegoed. Omdat we zo vroeg aangekomen zijn gaan we nog op pad met de vouwfietsjes. Eerst nog even de reddingsvlothouder aan de boot epoxy-en, en dan is dat laatste klusje ook geklaard. Zo, nu kunnen we echt op vakantie. We ontdekken een kleine wandeling door een nabijgelegen natuurgebied en de visafslag. Dat blijkt een heel sympathiek industrieterrein met visrestaurants, viscooperatie en een Tinq.

Management summary voor Michiel: we zijn in Stellendam.

Zondag 7 juni
Mon Dieux, nog vroeger dan gisteren! Nu staan we om vier uur ´s ochtends op om om vijf uur aan de andere kant van de sluis te liggen. Nadat de zeilen zijn gehesen neem ik de eerste wacht en kan Siets even een paar uur slapen. Met een matige ZO wind varen we naar Vlissingen. We varen maar zo´n vijf knopen door het water, maar door de twee knopen stroming mee schiet het toch lekker op. Het rustige vaartje geeft mij de kans om te gaan vissen. Ik gooi de paravaan uit aan bakboord en de popper aan stuurboord. Dat levert uiteindelijk een makreel op die we ´s avonds in het diner verwerken. Om drie uur maken we vast in Vlissingen.

Management summary voor Michiel: we zijn in Vlissingen.

Maandag 8 juni
Met de voorspelling dat de wind in de middag draait van ZW naar NO besluiten we uit te slapen en pas rond twaalven weg te gaan. We hebben dan wel de stroming tegen. Het leven is soms keuzes maken. Dat blijkt onderweg een wat mindere keus te zijn, want de wind is zo zwak dat we eigenlijk de hele weg motoren. Dan hadden we beter voor de stroom mee kunnen kiezen. Maar weer een ochtend retevroeg opstaan was een beetje te veel van het goed.

Motoren it is. Corrie en Wim mogen de boot weer sturen. Dat gaat het eerste uur goed totdat Corrie begint te gillen. Nooit een goed teken, als een vrouw begint te piepen. Ik koppel haar los en schroef haar open. Het tandwieltje op de aandrijfmotor blijkt los te zitten. Met een paar tikken op de juiste plek zit dat weer vast en houdt Corrie het tot aan Oostende vol. Was alles in het leven maar met een paar tikken op de juiste plek op te lossen.

Niet dat ik mijn vrouw wil slaan, maar ik ben een groot fan van de politiek incorrecte James Bond films uit de jaren zestig. Pussy Galore zegt nee, James drukt haar in het hooi en wamma!!! Pussy is als was in zijn handen! Tjsa…

In Oostende leggen we aan achter Lydia V, een Amel Maramu. Dan weet je weer waar je voor spaart zeg maar.

Management summary voor Michiel: we liggen in Oostende.

Dinsdag 9 juni 2009

Siets wordt gewekt door vissers die op de kade boven ons hun bakken staan schoon te spuiten. Het viswater spuit direct door haar raampje, recht in het gezicht. De dag verloopt voor de rest vrij onopvallend. We doen boodschappen bij de Delhaize. Die heeft een assortiment waar heel veel supermarkten in Nederland een puntje aan kunnen zuigen. Tussen de buien door fietsen we nog even naar de bibliotheek om het blog bij te werken. Dat blijkt voor de medewerkers van de bieb nog moeilijk te zijn omdat ze net van XP naar Vista zijn overgestapt en eigenlijk geen bestanden mogen uploaden. Uiteindelijk werken we het in de yacht club bij. Met het AWERTY toetsenbord dat de Belgen gebruiken is het toch wat lastig typen. We zien wel op weeronline dat morgen de wind tijdelijk Z 2-3 wordt. Niet ideaal maar altijd beter dan ZW5 zeg maar. We besluiten morgen naar Dover te gaan.
Management summary voor Michiel: we zijn in n´n Delhaize gewist.

Morgen oversteken!

Nieuwsbrief 19

Rampam rampam rampam. Wat duurt dat toch weer allemaal. Waar is die begintune?

Zo goedemorgen. Daar zijn we weer. Ja hoor! Gezellig he? Nou nou he he, is dat lang geleden? Is dat lang geleden? Een week? Nee, negen maanden, mensen. Dat had u ook niet verwacht. Wie had dat kunnen denken. Terug van weggeweest, na een tijd van hard werken. U snapt 'm zelf ook wel he, ze staan weer op de gang die grote boodschappentassen. Daar staan ze te dringen met zijn allen. Wat een reis is het toch iedere keer. Maar we zijn op tijd, hoor. Jaja en alles dick for eachother zoals de fransen zeggen. Na eerst de boot overspoeld gehad te hebben door Kövies (ooooh wat zijn ze echt he?) heeft Bart de buiskap helemaal geregeld. Dus kom op, we houden u niet langer in spanning, daar gaan we in een keer van de kant. Hoppakee: We hebben een verrassing. Oooooooh. Ja en dat allemaal via internet. Op de foto's zag het er heel goed uit. Dus we gaan naar Engeland.

En u luisteraars-thuis u kunt weer van harte meegenieten. Al wat u hoeft te doen is een mailtje, niet eens een briefkaart, retour te zenden met daarop of u de nieuwsbrief weer wilt ontvangen en wilt meedingen naar prachtige prijzen of niet. Belachelijk zaak.

Bart en Siets.