Folie à Deux op reis Nieuwsbrief 22

Zaterdag 13 juni 2009
Vandaag moet het dan gebeuren en gaan we verder naar het westen. Om half zeven zijn we buitengaats en zetten Witte Wim en Corrie aan het werk. Anderhalf uur later worden we door een snelvarende boot aangehouden. Het is de Range Safety die ons waarschuwt dat er toch geschoten gaat worden op de firing range waar we op af varen. Of we voldoende afstand willen houden. Dat willen we natuurlijk wel. Via de marifoon volgen we het gesprek tussen de firing range en een hardleerse zeiler die telkens dreigt door de veiligheidszone te varen.

Eigenlijk hebben we te weinig wind om te zeilen en daarom motoren we naar Sovereign Harbour. Maar de wind lijkt wel net genoeg om te vliegeren. Hoog tijd dus om mijn experiment van woensdag te herhalen. Ik verstel de toom van de vlieger nog wat om het ding wat beter te laten vliegen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Als de camera zo´n 20 meter in de lucht hangt begint de vlieger ineens duikvluchten te maken. Met meer geluk dan wijsheid weet ik camera en vlieger heelhuids binnen te krijgen. Het levert wel een leuk filmpje op. Het leergeld: een kluwen aan vliegerlijn dat me het eerste uur in mijn wacht kost om te ontwarren.

Sovereign Harbour is een nieuw ontwikkelde jachthaven met appartementencomplexen, winkeltjes en woonwijken eromheen. Niet onaardig maar een beetje steriel. Omdat we al om half drie ´s middags afgemeerd liggen, besluiten we nog naar het dichtbij gelegen Eastbourne te fietsen. Dit is zo´n typisch Engelse badplaats met melkwitte mensen, voortstrompelende oudjes en een oude pier. Een soort Noordwijk, maar dan anders.

Management summary voor Michiel: we zijn in Eastbourne geweest.

Zondag 14 juni 2009
Vandaag willen we weer verder naar het westen. Maar om het tij mee te hebben moeten we er al om 4 uur uit. Het alternatief: vertrek om 2 uur ´s middags. Dat klinkt een stuk beter. Na uitslapen en ontbijt eerst even Anja bellen om haar te feliciteren met haar verjaardag. Daarna sluiten we om 1 uur als laatste in de sluis aan. We binden aan een motorboot vast en maken een praatje met de schipper en zijn vrouw. Het blijkt dat ze de boot net gekocht hebben en het ding voor de eerste keer mee op zee nemen. De zenuwachtige trekjes aan zijn sigaret en de trillende handen doen vermoeden dat de schipper het best wel spannend vindt.

Onderweg passeren we Beachy Head en de Seven Sisters. Dit is geen jaren-80 engelse band, maar een serie van zeven kliffen in de kalkrotsen van Sussex. De kust is hier sowieso errug mooi. De wind die we na vertrek pal tegen hebben draait na de kliffen met de kust mee en blijft dus tegen staan. Als Corrie er ook nog mee ophoudt, voorspelt dat niet veel goeds. Ik schroef de stuurautomaat open en zie uiteindelijk dat er een stuk van een printplaatje is afgebroken. Dat valt onderweg niet te repareren. Ogen openhouden voor reserve onderdelen dus.
Een uurtje later krimpt de wind iets en kunnen we eindelijk zeilen. Heerlijk! We kruisen in een paar lange slagen naar Shoreham-by-Sea. Behalve een ligplaats is hier eigenlijk niets. Daarom besluiten we alsnog morgen om vier uur op te staan en direct door te gaan. Snel naar bed, dan pakken we nog 5 uurtjes slaap mee.

Oh ja: we zijn op het westelijk halfrond!

Management summary voor Michiel: lekker uitgeslapen, en nu weer een kort nachtje.

Maandag 15 juni 2009
We zijn een knoop kwijtgeraakt! Nee niet van mijn broek of zo, maar van de snelheid. Vanmorgen zijn we om kwart over vijf de zee opgegaan bij het eerste licht. Dat kwam qua tij het beste uit en nu zien we de drijvers van de kreeftenfuiken ook beter. De Yachting Monthly schrijft regelmatig een horrorverhaal over jachten die een lijn in de schroef krijgen van een kreeftenfuik. Die ellende laten we graag aan ons voorbij gaan.
Maar nu bij het laatste restje tij mee lijkt het ons dan toch gebeurd. Terwijl we the Looe Channel passeren hoort Siets een plof en loopt ineens de snelheid terug. We zien niets anders dan wat wier aan het vaanblad. Siets pulkt dat er met de pikhaak vanaf maar voor de snelheid maakt het niets uit. Dan de snelheid maar even helemaal uit de boot en achteruit slaan. Als we daarna weer vooruit gaan loopt de snelheid weer op naar 5.5 knoop. Nog niet helemaal ok maar toch al beter.
Al met al concluderen we dat we een grote plak wier met de kiel opgepikt hebben. Die drijven hier namelijk overal in het water. Ook het roer reageert normaal en de schroefas trilt niet meer dan normaal. Zodoende motoren we verder naar Portsmouth (ja de wind komt weer uit het westen; hadden we toch naar Denemarken moeten gaan?). Op het eind lopen we weer 5.8 knoop tegen de wind in: probleem opgelost.

Portsmouth is een zeilersmekka! De Hugo Boss van Alex Thompson, de Velux Open 60 van en met Sir Knox-Johnston, de Aviva van Dee Caffari… ze liggen hier allemaal. Als we de stad aanlopen klaart de lucht op en wordt het zomers warm. We fietsen door de opgeknapte oude stad die een heel leuke mix van oud- en nieuwbouw is. Helemaal OK!
Als we terug zijn blijkt Dee Caffari net te vertrekken voor een recordpoging Engeland en Ierland zo snel mogelijk te ronden. Er worden nog wat foto´s genomen van haar bemanning en wij staan op de (verre) achtergrond. Dat wordt de zeilbladen in de gaten houden!

Management summary voor Michiel: alweer een stukje naar het westen gemotord.

Dinsdag 16 juni 2009

Was- en zeilnaaidag.

Management summary voor Michiel: wasdag.

Woensdag 17 juni 2009

Stevig zeilen bij een wind van ZW 6-7 van Portsmouth naar Yarmouth, Isle of Wight. De eerste twee uur schieten we lekker op; het is bezeild en we hebben in het begin nog een staartje stroom mee. Dat levert 10 NM richting ons doel op. De uren daarna voorbij Cowes zijn niet meer bezeild. We moeten flink kruisen. Met de stroom nu tegen betekent het, dat we 1.6 NM per uur dichter bij ons doel komen. Lopen gaat sneller. Gelukkig bouwen de golven hier niet op! Volledig uitgewaaid komen we in Yarmouth aan. De "piles" waaraan je aanlegt, reiken hier niet tot aan de wal. Morgen het bijbootje maar eens opblazen.

Management summary voor Michiel: we zijn op the Isle of Wight.

Donderdag 18 juni 2009

Tijd om het eiland te verkennen. Na het ontbijt pomp ik eerst de bijboot op. Hoog tijd, want ik moet nu toch echt naar de kant om eens lekker te p..pen. Gelukkig hebben Menno en Robert de motor goed schoongeblazen toen ze de bbm leenden voor hun karpertrip naar Frankrijk. Bij de eerste hengst aan het startkoord slaat de motor direct aan. Geweldig toch?

We gaan via de rivier de Yar naar Freshwater Bay wandelen, aan de noordkant van het eiland. Daar aangekomen slaan we rechtsaf naar de Needles, de uiterste westpunt van het eiland. Het is een aardige stroffel heuvelop, en ook nog eens tegen de wind in. Die wappert op zee er al met 6 Bft, en bovenop de kliffen waai je helemaal uit je broek. Dan hebben de schoolklassen die ons tegemoet lopen het toch iets handiger aangepakt. Bij de Needles aangekomen kijken we snel waar we zaterdag kunnen ontbijten. Want dat is dé plek waar je voor de Round the Island Race moet zijn: daar begint het spinnakerrak. Met 1779 ingeschreven boten belooft dat een spektakel te worden.

Daarna wandelen we terug naar beneden. Het beste is er dan wel af bij mij, en ik vraag Siets of zij verder wil lopen of de bus wil pakken. Siets begrijpt deze hint helaas niet en zegt door te willen lopen. Je wordt ouder papa, geef het maar toe... Als we dan ook nog een beetje verdwalen is mijn gezellige humeur rap naar het nulpunt aan het dalen. De goden zij dank komen we een supermarkt tegen waar we wat snelle suikers inslaan in de vorm van blueberry muffins. Saved by the bell! De laatste 3 (land)mijl vallen dan wel weer mee. En ook Siets loopt weer lichtvoetig als een gevulde hinde (zoals we dat zelf zeggen).

Toch best wel een beetje moe besluiten we onszelf te trakteren op een etentje bij de Bugle Coaching Inn. Met typisch Engelse haute cuisine oftewel pubvoer wordt de dag afgesloten.

Management summary voor Michiel: wel 22 kilometers gewandeld!

Vrijdag 19 juni 2009

Nog niet helemaal bijgekomen van de barre tocht van gisteren besluiten we er een keuteldag van te maken. Merel zou het een brutseldag noemen met lekker moeken in de kuip. Ondertussen pas ik de kuiptafel een beetje aan zodat we weer in de kuip kunnen lunchen. Wat een luxe! Daarna lak ik nog snel wat raambetimmering aan de binnenkant, en dan staat ons niks meer in de weg om eens lekker te gaan shoppen in de 11 1/2 winkel die Yarmouth rijk is.

Vanuit de kuip zien we dat de haven lekker vol loopt met boten die morgen òf mee gaan doen òf toeschouwen. Daarbij blijkt de een wat beter in havenmanoeuvres te zijn dan de ander, en helpt Siets een Bavaria 30. De bemanning daarvan test de scepterpotten van de buurboot tot het uiterste door er met volledig gewicht in te gaan hangen om de eigen boot af te houden.

Huiskamervraag 2

Hoe heet de boot van Sir Robin Knox-Johnston waarmee hij morgen mee doet aan de Round the Island Race rond Wight en hoe laat start hij?