Nieuwsbrief 15 Folie à Deux op reis

Zaterdag 19 juli 2008
Sinds een paar dagen zijn we begonnen met afbakbrood en cereals, omdat we in Sassnitz, Lauterbach en hier nog geen bakker hebben gevonden en de term karton voor het brood uit de supermarkt een belediging voor dat verpakkingsmateriaal is. Toch maar eens op zoek vandaag, want hier zou je toch verwachten Kaiserbrotchen en zo tegen te komen. We zien vooral visrokers, wat overigens ook geen straf is. Je krijgt de vis (zalm, heilbot of wat ze maar gevangen hebben die dag) nog warm direct uit de rookoven aan boord van de vissersboot mee. Smullen!

Zondag 20 juli 2008
Deze tocht door de Oostzee hebben we gemerkt dat we de kriebels krijgen als we meer dan drie dagen op dezelfde plek blijven. We krijgen dan het gevoel dat we vérder moeten. Nu begint het dus ook heftig te kriebelen. Daar komt nog bij dat de voorspelde harde wind van gisteren uitgebleven is en er eigenlijk prima te zeilen is. Dat voelt helemaal alsof je een verkeerde keus gemaakt hebt. We prenten onszelf in dat we nu echt geduld moeten hebben. Delta Papa nulzeven (de Deutsche Seefunkstelle) heeft het in zijn Seewetterberbericht over westenwind met golven tot 2.5 meter hoog; als het niet nodig is daar doorheen te komen moet je het niet opzoeken denken we dan maar.
Wel hebben we het plan aangepast en gaan we dinsdag naar Barhöft. Dat ligt al 10 mijl in de goede richting en tussen de mooie stranden. We kunnen daar dan nog even vakantie vieren door lekker op het strand te gaan luieren voordat we naar Nederland gaan zeilen. Dat klinkt misschien een beetje raar, want zeilen is toch vakantie? Zeilen vraagt echter ook inspanning, van het zeilen zelf op een constant bewegende boot en van de tochtvoorbereiding, variërend van diesel inslaan tot waypoints op de kaart intekenen en in de GPS invoeren. Daarom lijkt het ons lekker nog even op het strand in zo´n typische Duitse Strandkorb te gaan zitten en van het mooier wordende weer te genieten. En dan vanaf donderdag met de oostenwind naar Kiel en door de Duitse bocht, voordat Aeolus doorheeft dat we afscheid hebben genomen van de Oostzee en de wind naar het zuidwesten terugdraait om ons gevangen te houden.

Maandag 21 juli 2008
Gisteren waren we van plan om naar het nieuwe marieme museum te gaan, dat vorige week door Kanzlerin Merkel geopend is. Toen we om elf uur er naar toe liepen, was de rij voor de kassa Oost-Duits lang. We besloten toen maar de Gorch Fock bezocht, die hier in de haven ligt. Deze windjammer, die nog een van de sterren was van Sail Amsterdam ´90, ligt te wachten op betere tijden. Het schip moet grondig opgeknapt worden maar veel geld is er niet voor beschikbaar. Maar de vrijwilligers die aan het schip werken zijn vol goede moed en doen wat ze kunnen.
Onze tweede poging naar het museum te gaan loopt net als de eerste af. Alhoewel het een doordeweekse dag is en de scholen net vakantie hebben, maakt dat allemaal niet uit voor de lengte van de wachtrij. Sterker, de rij lijkt nog langer dan die van gisteren. We proberen het vanmiddag weer, want het museum is tot negen uur ´s avonds geopend.
Nou moe! Zelfs onze derde poging mislukt. Om kwart over vijf staat er nog steeds een enorme rij. Dat moet wel een reteleuk museum zijn. We moeten het over drie jaar maar eens bekijken. Siets en ik zijn het er nl over eens dat Rügen en omstreken absoluut de moeite waard zijn om nog eens te bezoeken en waarom niet in onze volgende mini-sabbatical?

Dinsdag 22 juli 2008
De buurman wil graag om 08.00 uur weg, dus dat is ook onze vertrektijd. Om 10.30 uur zijn we al in Barhöft. Na de koffie pakken we de fiets en radern het schiereiland rond. Of het pad altijd voor ons bedoeld is, twijfelen we aan. We hobbelen over grind, betonplaten en een heel eind zelfs dwars door een akker heen. Enfin, prachtige uitkijkjes over het Boddengewässer en omringend water en heerlijk weer. Bart plakt mijn band met bisonkit, bij gebrek aan solutie en dat werkt ook prima. We schakelen weer over op onze afbakbroodvoorraad en cereals, want het dorp is zo klein, dat er geen bakker is; ook geen brood op bestelling. Op onze fietstocht vinden we strand noch strandkorb, dus dat wordt nog verder zoeken.
En dat is niet de enige wijziging van het plan. De wind is morgen nog steeds west dus het heeft niet zo veel zin om dan naar Warnemünde te gaan. Maar Barhöft hebben we na een middag wel gezien. Op dus naar Vitte op het eiland Hiddensee. Dit eiland is het mooiste van het gehele Boddengewässer (zo beweert de VVV) en ze hebben er wat meer keus aan restaurantjes. Siets trakteert me morgen nl op een etentje omdat ik dan 39 word. Joepie!

Woensdag 23 juli 2008
Siets maakt me om acht uur wakker met een zoen, een kop thee en een cadeautje. Er zijn slechtere manieren om de dag te beginnen. Na het ontbijt gaan we op weg naar Vitte; grotendeels op de motor want de geul die ze hier gebaggerd hebben is op plaatsen eng nauw en zijn ook eigenlijk net niet bezeild. Bovendien staat er ook nog heel weinig wind. Uiteindelijk bereiken we om half een de haven en kunnen nog net een van de weinige vrije plaatsen bemachtigen. Onderweg zijn we twee boten tegengekomen die net buiten de geul vastgelopen zijn en zich met veel motorgeweld door de prut een weg naar de vrijheid duwen.
Na de lunch gebruiken we de rest van de middag om de vuurtoren te bezoeken die op het hoogste punt van het eiland staat. Van hieraf heb je een prachtig uitzicht over Rügen met al zijn landtongen en inhammetjes. Maar we gaan niet terug naar de boot voordat we een plaatselijke Bierstube bezoeken. ´s Avonds laten we ons op het terras van een plaatselijk restaurantje lek steken door de muggen. We zaten toch op zout water?

Donderdag 24 juli 2008
Stond ik gisteren nog tegen de buurman te verkondigen dat wij vroeg weg zouden gaan, vanmorgen worden we om zeven uur wakker omdat hij zijn boot al staat af te duwen. Voor ons het signaal om op te staan. Omdat ik het verdom om 2 euro te betalen voor drie minuten douchen zijn we snel klaar en duwen om kwart voor acht af. Een uur later zeilen we ten oosten van de vuurtoren de zee weer op en slaan we linksaf richting Warnemünde. De gemiste wasbeurt haal ik in met de solar shower die ik gisteren van Siets gekregen heb. Terwijl Siets de boot op een ruimwindse koers stuurt, hang ik de zak met het door de zon opgewarmde water in de mast en douche me op het voordek. Hierna spelen we nog wat met de zeilen door met Bruno de halfwinder melkmeisje te varen. Na de lunch waait het nogal door en gaat Bruno weer terug het vooronder in. We bomen de genua uit en lopen alsnog een mooi vaartje. Om zes uur leggen we in Warnemünde aan. Met de pont steken we de Warnow over en bezoeken nog snel het plaatsje.

Vrijdag 25 juli 2008
Niet veel bijzonders vandaag, behalve dan dat het onderweg waait als de rook, de golven opbouwen tot 2.5 meter en we kick ass hard gaan! De golven afdonderend pieken we tot 11.2 knoop, en een nieuw persoonlijk record van gemiddeld 6.6 knoop. En dat met het grootzeil twee keer gereefd en de genua deels ingerold. Ha! Oh ja, prachtig weer dus lekker bijbakken. In Heiligenhafen waar we aankomen waait het nog steeds dus zoeken we achterin de haven wat beschutting. Nu snel een internetaansluiting vinden waar de usb stick in kan, dan kunnen we dit bericht nog verzenden.
Het window met oostenwind blijft tot dinsdag bestaan dus geen rust voor ons; morgen naar Kiel, zondag door het Kieler kanaal en maandag door de Duitse bocht naar Norderney. Daarna zien we wel verder.

Zaterdag 26 juli 2008
Er staat niet veel wind als we na negenen de zeilen hijsen, en dat wordt vreemd genoeg alleen maar minder ondanks de voorspelde oostenwind kracht 4-5 Bft. We hijsen Bruno, halen Bruno er af, bomen de genua uit, maar het zet niet echt zoden aan de dijk. Naarmate de snelheid inzakt doet ons humeur dat ook en beginnen we een beetje op elkaar te vitten. Je werkt je het zweet op de rug maar het maakt geen klap uit, da´s niet goed voor de moraal. Ten lange lesten besluiten we dan maar met Bruno af te gaan kruisen, en na tien minuten staat onze blauw/geel/witte halfwinder. We sturen de boot iets op en Folie begint weer een beetje te lopen. Om de halfwinder gevuld te houden moeten we wat verder van de kust afsturen, maar al met al schiet het nu tenminste wat op. Na de lunch begint de verwachte wind eindelijk door te zetten. Zelfs zodanig dat we om drie uur Bruno er af kunnen halen en de genua weer uitrollen. Nog een half uur later trekt de wind zelfs zo aan dat we het grootzeil moeten reven. Je leest het: het is wel werken om op de plaats van bestemming aan te komen.
Om zes uur is Laboe in zicht en draaien we de haven in. Met ons zijn al wat boten binnengekomen en die zoeken nu net als wij een plekje onder de zon. Maar de bordjes op de steigers zijn rood, ten teken dat de eigenaar nog terugkomt en de box niet vrij is. Wij zien twee witte zeilboten liggen, en ver genoeg uit elkaar om Folie daar tussen te leggen. Onderweg in Zweden hebben we een paar keer een brutale Fin gezien die zijn boot tussen twee andere wrong, dus we twijfelen geen moment en volgen dit goede voorbeeld. Twee uur later komt de havenmeester vertellen dat deze praktijk eigenlijk ten strengste verboden is, maar we mogen blijven liggen. Prik uitrollen en klaar! Ik nodig Siets uit voor een etentje om ons afscheid van de Oostzee te vieren.

Zondag 27 juli 2008
Wat een zak die havenmeester! Zijn kantoor gaat om 07:30 open en alhoewel hij er eerder is om de nieuwe weersverwachting op te hangen, doet ie net of ik er niet ben en laat de deur gesloten. Stik erin denk ik en loop weg. Uiteindelijk besluiten Siets en ik toch maar te betalen. Tegen Siets begint ie weer dat onze manier van afmeren niet toegestaan is. Siets antwoordt dat we hem daar gisteren al over gesproken hadden, dan stopt ie. Een volgende keer gaan we wel naar een andere haven, mogelijkheden genoeg in de Kieler Förde.

De tocht over het kanaal is lang en vooral heet. We hebben weinig drinken mee dus moeten we zelfs de smerige cola light green tea (die ik een opwelling gekocht had) soldaat maken.

Maandag 28 juli 2008
De ebstroom komt pas om elf uur ´s ochtends op gang, dus we kunnen eindelijk weer eens een beetje uitslapen en boodschappen doen. Dat is hard nodig, want de voorraden zijn behoorlijk uitgeput. Als we bij de sluis aankomen sluit die net de deuren voor ons. Met een uur vertraging belanden we dan toch op de Elbe. Met weinig wind zet Siets de motor erop en spoelen we de Elbe af met negen knopen. Bij Cuxhaven zetten we de zeilen. Ondertussen staat de stroom tegen en dobberen we met 1.7 knoop langzaam naar het westen.
Onze bestemming is het Duitse waddeneiland Norderney. Na tien weken Oostzee wordt ons ritme weer gedicteerd door de eb- en vloedstroom van de Noordzee. Dat betekent dat we Norderney pas vanaf drie uur ´s nachts kunnen aanlopen, omdat dan het tij daar naar binnen gaat lopen. Maar omdat de tonnen die de geul aangeven onverlicht zijn, willen we pas bij daglicht naar binnen. Zolang we onze gemiddelde snelheid op vijf knopen houden mogen we zoveel dobberen als we willen en komen we toch op tijd aan.
Dat geeft mij de tijd om weer te vissen. Na weken vang ik eindelijk weer eens wat: vlak voordat we met het eten beginnen heb ik in tien minuten twee dikke makrelen aan de haak. Na het eten douche ik nog op het dek en maken we de boot klaar voor de nacht.

Dinsdag 29 juli 2008
Met het heldere maanloze weer zijn vannacht enorm veel sterren te zien. Ook de Melkweg is goed te zien. Het mooiste wat ik tot nu toe op zee gezien heb zijn de fluoriscerende algen die het zog van Folie doen oplichten. De boeggolf die Folie opzij gooit wordt een soort lichtgevende melk die uiteenvalt in losse lichtpuntjes. Als ik die met mijn ogen volg zie ik het oplichtende zog van de boot. In het donker lijkt het wel een soort sterrenpad waar je overheen vaart. We installeren Witte Wim en laten hem de boot sturen zodat ik alle tijd heb om me aan dit natuurlijke spektakel te vergapen. Om het zog nog beter te zien ga ik achterop staan en zie in het heldere water hoe het vaanblad van Witte Wim omgeven wordt door een krans van licht. He-le-maal te gek! Ik probeer een filmpje hiervan te maken maar daar is het licht veel te zwak voor. Dan maar veel kijken en genieten!

De wind is wat opgestoken en nu het tij ook nog meestaat stuiven we met 7.5 knopen over de grond naar onze bestemming. Op deze manier bereiken we die al om twee uur vannacht. Daarom besluiten we om het grootzeil te strijken en de genua grotendeels in te rollen. Dat haalt de vaart er goed uit, maar nog steeds zijn we er veel te vroeg. Siets moet in haar wacht twee uur heen en weer varen in een groot achtvormig patroon, tussen Norderney en het verkeerscheidingsstelsel ten noorden daarvan, om te wachten tot het licht wordt om vijf uur. En dat terwijl de Küstenwache in het noorden ligt te peilen of ze wel voldoende afstand van dat stelsel houdt. Als de zon opkomt zien we de betonde geul liggen en varen we naar de haven.

Gelukkig vinden we nog een lege box waar we snel afmeren. Daarna de boot aftuigen en nog twee uurtjes slapen. De rest van de dag gebruiken we om op het strand wat te luieren; we hebben het weer verdiend. Grote onweerswolken drijven ons terug naar de boot.

Folie à Deux op reis Nieuwsbrief 14

Vrijdag 11 juli 2008

De wind waait precies uit de verkeerde hoek en met 6 Bft, voor ons reden genoeg om vandaag op Hanö te blijven. In de stromende regen gaat een van onze achterburen richting Karlskrona. Hij heeft de wind in de rug dus dat moet geen probleem zijn. Een uur later is het droog en begint het op te klaren. De havenmeester komt ons vragen ergens anders te gaan liggen ivm de aankomst van de vaste ligplaatshouder van deze plek. Daarom gaan we aan de andere kant van de haven vastleggen.

Hierna hebben we de dag aan onszelf en ga we na de lunch in een lekker zonnetje het eiland verkennen. René Vleut schrijft in zijn pilot dat Hanö alles heeft wat je van een Zweeds eilandje kunt verwachten. Daar is geen woord van gelogen. Het eiland heeft eigenlijk niet zoveel behalve een overdosis aan rust… heer-luk! We lopen eerst naar de vuurtoren, die bovenop het eiland staat. Van daar af heb je een goed uitzicht op de Hanö-bucht. Daarna wandelen we nog naar de resten van een oude begraafplaats van de Engelse marine, om via dichte bossages af te dalen naar de haven. Daar bewonderen we nog wat typisch Zweedse jachten: lang en slank met hoge masten, echte zéiljachten.

Wat betreft de komende dagen: alle voorspellingen blijven het op ZW wind houden, in zwakkere of sterkere mate. Daarom is het plan morgen naar Simrishamn te kruisen, daarna zo ver mogelijk naar het westen te motoren (er wordt dan weinig wind verwacht), en de dag daarna naar Rügen over te steken. Dan zijn we eindelijk in Duitsland en kan er weer bier en spiritus worden ingeslagen. Want hoe leuk Zweden ook is, alles met alcohol is hier r.t.duur en de Rödsprit walmt als de ziekte (Kövi, komma, afgestudeerd biochemicus, komma, herkende onmiddellijk de geur van organische oplosmiddelen… nou ja, in dit geval een mengsel van ethanol, propanol en andere hersenverwekende koolwaterstoffen dat hier verkocht wordt om in je spiritusbrander te gebruiken). Je blijft het roet van je pannen wassen!

Zaterdag 12 juli 2008

Met sommige mensen klikt het niet. Gisteren had ik al de neiging om onze havenbuurman de opmerking `commandeer je hondje en blaf zelf`toe te bijten, vanmorgen voegde hij Bart toe dat hij een uur eerder wilde vertrekken, dan hij gisteren vertelde. Dat is natuurlijk geen probleem. Soms stel je je plan bij als je het weer ´s morgens ziet. Hij deed dit echter op zo´n toon en met zo´n air, dat Bart van de weeromstuit antwoordde, dat dat allemaal leuk is, maar dat hij eerst gaat douchen. Hihi, ik was dus niet de enige die zich ergerde…. Enfin, we waren dus op tijd op pad. Na een paar uur over een nevelige (strichweise diesig) zee gemotord te hebben, kunnen we gelukkig ook nog zeilen. Daar worden we altijd veel blijer van! We treffen het vandaag wel met buren; in Simrishamn liggen we naast `Archie Bunker` die kennelijk niets beters te doen heeft, dan bijkans in ons gangboord te klimmen en ons op de vingers kijken. Niets wat gordijnen sluiten en gaan fietsen niet kan oplossen. Gelukkig komen we ook gewone/leuke mensen tegen. Zoals de man met de Amel Euros, het stel dat we dokter Max en zijn vrouw noemen en nog wat anderen. Je hebt hier niet zoveel gelegenheid voor gewoon een praatje; de Denen en Zweden doen daar niet aan.

Tijdens het boekenbal hebben we een blik `Gewoon Hollands`meegekregen. Het is een mooi moment dat eens te openen. Het blijkt vol Hollandse snoepjes te zitten. Wat kan een mens genieten van zwart-wit Napoleons, Haagse hopjes en allerlei toffees!

Zondag 13 juli 2008

Een fantastische zeildag; zon en wind. In korte broek in de kuip. We vinden het gewoon jammer dat we alweer bij de haven van Ystad zijn. De havenmeester kent ons nog en kan zich Köf ook nog goed herinneren. Köf, we hebben maar niet gevraagd wat hij daarmee bedoelde…

Het weerbericht hier voorspelt een W-NW wind voor morgen, windkracht 4-5. Dat opent nieuwe perspectieven: in één keer naar Rügen! Voor alle zekerheid toppen we de diesel nog op.

Maandag 14 juli 2008

Vannacht moest ik om half een uit bed en toen was het pikkedonker. Het licht van het hoge noorden is er dus niet meer. The magic is gone. Niettemin om zes uur er uit om te douchen en te ontbijten. Als je denkt dat je dan de eerste bent in de haven kom je bedrogen uit: er is altijd een vroege vogel die nog eerder gevlogen is.

Uiteindelijk zijn we om kwart over zeven op het water om de zuidelijke Oostzee over te steken. Een kwartier later gaan de zeilen omhoog en nog twintig minuten verder pikken we de westenwind op die met 5 Bft over het water blaast en ons in één ruk naar Rügen brengt. En niet met met een sukkeldrafje, maar Folie scheert bijna continu met rompsnelheid door het water. Uiteindelijk halen we een gemiddeld van 6.4 knoop over tien uur; dat hebben we nog niet eerder gehaald met deze boot. Kick ass zeilen dus!

Aankomstplaats is Sassnitz en blijkt een oud kuuroord te zijn. De oude hotels zijn door het DDR-regime zwaar verwaarloosd en daardoor van de vooruitgang gered. Nu zijn en worden ze gerestaureerd. Met de oude bomen en de boulevard die verfrissend verschoond is van goedkope souvenirwinkels en gokhallen maakt dat Sassnitz een klein juweeltje aan de Oostzeekust.

Bovendien blijken we een goede keus gemaakt te hebben om naar Sassnitz te gaan. Ten zuiden van het dorp ligt een oud nazi vakantiecomplex, nl het Kraft durch Freude Bad Prora. Van een Nederlander die we eerder waren tegengekomen hadden we al gehoord dat je dat eigenlijk eens moet gaan bekijken. Nu lijkt dat de ideale gelegenheid. Vergeet Peenemünde, op naar Lauterbach.

Dinsdag 15 juli 2008

Het weer ziet er ´s ochtends weer niet zo fraai uit en er komen behoorlijke windstoten over de haven. Onze holländische nachbarn, vier oudere heren van de Koninklijke te Muiden in vaalrode broek en met bijpassend accent, doen nogal lang over hun vertrek. Eerst slaan ze de zeilen aan maar blijkt het grootzeil gisteren wat schade opgelopen te hebben. Blijkbaar hebben ze hun boot goed de sporen gegeven, want hun spinaker hebben ze gisteren ook al aan gort gezeild. Maar uiteindelijk weten ze de boot met vereende krachten en veel geroep naar elkaar uit de box te krijgen. Wij vertrekken een uurtje later en wachten tot de wind wat minder fanatiek waait. Als het ogenblik daar is gooien we los; na twee maanden zeilen ontwikkel je toch een bepaalde procedure die voor ons erg goed werkt.

Onderweg varieert de wind tussen 3 en 7 Bft. Om het Boddengewässer in te komen moeten we een stuk door een geul motoren, maar daarna zeilen we strak aan de wind naar het vakantie eiland van de vroegere DDR leiders. Erich en Egon hadden een mooi eiland uitgekozen, maar als je verplicht bent altijd op vakantie te gaan naar hetzelfde eiland wordt het een soort luxe variant van Alcatraz. Toch apart, twintig jaar geleden had je hier niet kunnen zeilen.

Woensdag 16 juli 2008

Vandaag willen we met het stoomtreintje Rasende Roeland van Putbus naar Binz. We zijn wat laat en moeten nog een sprintje trekken; gelukkig gaat het er gemoedelijk aan toe en kunnen we nog mee. Het is natuurlijk zo toeristisch als de neten, maar toch is het leuk om over zo´n smalspoorbaan door het landschap te rijden. De roetwolk van de locomotief dringt af en toe de schommelende wagon binnen terwijl we naar buiten naar het landschap staren. De trein boemelt lekker richting Binz en dat geeft mij tijd om vanaf het balkon wat filmpjes te maken. Wat ons opvalt zijn de vele houten torens die overal in het veld staan. Zijn het jachthutten of worden ze gebruikt om vogels te kijken? We hebben geen idee.

Binz is een luxe badplaats. De boulevard ligt ingeklemd tussen de diverse hotels die in hun oude glorie hersteld zijn en een strook groen met struiken en bomen en het strand. We zijn alleen een beetje vroeg (een uur of elf) want als we een terrasje willen bezoeken blijkt er geen een open. Na lang doorlopen komen we bij een hotel dat mij een beetje aan de DDR doet denken (al zal het er toen nog saaier uitgezien hebben).

Daarna gaan we naar het Bad für die 20000, oftewel Bad Prora. De geschiedenis van dit megalomane project wordt in een museum, gevestigd in een vleugel van het complex, uit de doeken gedaan. De flats die nu nog staan doen aan de buitenkant denken aan… nou ja onbewoonbaar verklaarde flats en het geheel ziet er niet heel indrukwekkend uit. Dat komt

ook omdat je niet bij alle gebouwen kunt komen en je geen overzicht van het geheel krijgt. Gisteren konden we vanaf het water de grootte van Bad Prora veel beter inschatten en was het daardoor indrukwekkender. Toch is het goed dit eens gezien te hebben.

Donderdag 17 juli 2008

De komende dagen wordt het met het weer niet echt denderend (Delta Papa null sieben noemt het ´West sechs bis acht… ich wiederhole bis acht… und Sturmrböen´). Er komt een depressie deze kant op en dat belooft veel wind. Daarom besluiten we vandaag naar Stralsund

te gaan, zodat we in een stad liggen als het slechte weer overkomt. Stralsund is een belangrijke Hanzestad en er is nog geen week geleden een groot marien museum geopend, dus er moet genoeg te doen zijn.

De tocht vanaf Lauterbach kan eerst nog gezeild worden, maar de rest is tegen de wind in motoren. Daarom kies ik er voor om de huiken er maar op te laten, ook omdat het niet zo hard lijkt te waaien. Slecht!!! Op het water is het toch 3 tot 5 bft en prima te zeilen. Knarsetandend om deze inschattingsfout vaar ik verder. Dat blijkt nog mijn kleinste fout te zijn vandaag, want nog geen uur later loop ik aan de grond als ik een stuk van de route probeer af te snijden. We schuren tegen het zand aan en na drie bumpjes heb ik de boot weer in dieper water. Eigenlijk is er weinig aan de hand, maar mijn gekwetste ego wil de rest van de dag niet meer herstellen. De rest van de route blijf ik stijf in de vaargeul. Uiteindelijk liggen we bijna anderhalf uur te wachten voor de brug bij Stralsund, dus waarom afgesneden?

Er hebben zich zo´n dertig boten verzameld die, nadat de brug geopend is, zich door de smalle opening persen en op de wachtende steigers storten als een troep Galliërs met toverdrank op het Romeinse Petitbonum. Uiteindelijk vinden we een plaatsje en kunnen zelfs een vrije stekker vinden voor de Duitse landvast. Dat geeft ons de mogelijkheid dit stukje af te maken en weer een update te sturen.

Vrijdag 18 juli 2008

We gaan een stadswandeling doen. Stralsund is in de oorlog gebombardeerd en na de oorlog door de DDR verwaarloosd, dus de tijd is niet vriendelijk geweest voor de stad. Maar sinds de Wende wordt er flink geld in gepompt en dat begin je er serieus aan af te zien. Diverse oude panden zijn of worden opgeknapt en de Altstadt gaat er in de toekomst alleen maar mooier uitzien.

Toch zie je soms nog wat oude resten van de DDR. Het opvallendste voorbeeld dat wij tegenkomen is de tagrijn die ons door de havenmeester is aangeraden. De winkel betreft twee lullige ruimtes waar alleen wat boeken en snuisterijen zijn uitgestald. Blokken, lijnen, zeilkleding, motoronderdelen, oliefilters, beslag, lieren, brandstofslangen, watertanks, niks van dit al heeft de knorrige winkelier. Wel een Segelbecher die maar liefst 9 euro moet kosten. De man kijkt erbij alsof hij het liefst alleen gelaten wil worden met zijn dierbare spulletjes. Aan dat onuitgesproken verzoek voldoen we direct.

Ondertussen hebben we de langetermijnverwachting bekeken en daar worden we errug vrolijk van. Vanaf komende donderdag wordt er oostenwind voorspeld en dat betekent een ruimwindse koers terug naar Nederland. Tsja… een geduldige schipper heeft altijd goede wind?!

Goed, de huiskamervraag maar weer. Tijdens het zeilen kom je onderweg de nodige betonning tegen. Zo ook kwamen we onderstaande staak tegen.

Als je deze ziet, wat doe je dan?

1. ruim ten zuiden van je houden

2. een foto maken voor de Waterkampioen, wie weet scoor je er 50 euro mee

3. net ten zuiden van je houden

4. de kustwacht bellen dat er een staak verdwaald is

5. net ten noorden van je houden

6. als een dolle het anker uitgooien en gaan googelen

7. ruim ten noorden van je houden

8. Doorhalen wat van bovenstaande antwoorden niet van toepassing is

9. In blinde paniek het schip verlaten

Als extra huiskamervraag: hoe heet het vakantie eiland van de vroegere DDR leiders en wat was het adres van de villa van Erich Honecker?

Op veler verzoek zijn we boekrecensies bij gaan houden. Hier alvast voor zover we gelezen hebben(wederom excuses voor de vreemde opmaak):

Boekenrecensies Folie a Deux op reis

1 De autobiografie van Patrick Kluivert – Mike Verweij

Wow, wat een boek! Niet dat het nou zo denderend is, menig schoolkrant is beter geschreven. De schrijver is een Telegraaf journalist en dat lees je er ook wel aan af. Het boek springt van de hak op de tak, en qua chronologie raakte ik de weg helemaal kwijt. Maar dat komt misschien omdat Kluivert zelf ook de weg een beetje kwijt is. Het boek geeft een onthullend beeld van het voetbalwereldje in het algemeen en de figuur Kluivert in het bijzonder. Siets en ik hebben het er dagen later nog over, dus pakken doet het absoluut. En omdat het een paperback is past het prima op de plank. De kaft is een soort plasticachtig karton en lijkt goed watervast.

Eindoordeel: best wel ok

2 De zwarte met het witte hart – Arthur Japin

Dit boek moet netjes in een boekenkast staan. De kaft is van dat lekker dikke karton, dat zo zompig wordt als het nat is. Het verhaal is niet onaardig en gaat over twee jonge prinsjes die in de negentiende eeuw uit donker Afrika worden meegenomen naar Nederland om daar hun opleiding te krijgen. Natuurlijk krijgen ze te maken met vervreemding en heimwee. Ik vond het verhaal niet groots maar wel goed uitgewerkt, maar om het er de volgende dag nog over te hebben, nee dat gaat wat ver.

Eindoordeel: niet onaardig.

3 Reizen met Kapitein Cook - Horwitz

Dit boek is enorm watervast. Al lezende heeft het een paar keer een golf opgevangen en het ziet er nog prima uit. Het is wel wat dik; past niet heel makkelijk op onze boekenplank achter de bank, maar overdwars lukt het wel.

Het pakt me zeker, al erger ik me soms aan Roger. De schrijver reist Cook na in gezelschap van zijn kompaan Roger, van wie ik niet begrijp waarom hij meegaat; hij is continu dronken en alleen in vrouwen geïnteresseerd. Maar het is een boek waar ik het niet alleen de volgende dag, maar ook weken later nog over heb. Eindoordeel: Heel OK!

4 Zwemmen met droog haar – Van Kooten

Gezien de titel heb ik de watervastheid van dit boek niet getest. Het was ook te snel uit om een golf op te kunnen vangen. Het past dan ook enorm goed op de boekenplank. Erg leuk verhaal; je hoort Van Kooten gewoon praten!

5 Dubbelspel - Frank Arion

Omdat het verhaal zich op de Antillen afspeelt, neem ik aan dat het met de watervastheid wel goed zit. Past ook enorm goed op de boekenplank. Leuk verhaal over een spelletje domino, maar niet iets wat je enorm pakt of waar je het dagen erna nog over hebt. Maar het las lekker door, ondanks de aanbeveling die het boek begeleidde : Gortdroog, daar doe je precies 3 maanden over.

6 Cosa Nostra – John Dickie

Cosa Nostra kregen we mee als paperback versie en die zijn nooit zo goed bestand tegen water, of openvouwen in het algemeen. Maar deze is toch heel gebleven. Formaattechnisch is er niks op aan te merken want past gewoon op de boekenplank. Cosa Nostra gaat, je zal het begrijpen, over de Cosa Nostra. Dickie beschrijft de opkomst en de bestrijding van de Siciliaanse maffia vaardig en met veel kennis van zaken. Vergeet de Godfather deel 1,2 en 3 (maar ja die gaan ook over de Amerikaanse maffia). Het beeld dat overblijft van de mannen van eer heeft weinig met eer te maken.

Eindoordeel: verhelderend en best wel ok.

7 Harry Potter and the philosopher´s stone – J.K. Rowling

Ja, op het risico af dat ik nu een paar heel vage kennisen maak: Ik blijf het een aardig kinderboek vinden. Al heb ik toendertijd wel betere verhalen gelezen. Maar goed, het boek heeft een watervaste coating om de kaft en past op de boekenplank, dus er zijn ook goede kanten. En we hebben het er de volgende dag nog over, maar waarom ook al weer?

8 Duizend Schitterende Zonnen – Khaled Hosseini

Watervastheid heeft dit boek wel nodig, want aan het einde komt er een traan. Duizend schitterende zonnen vertelt het verhaal van de twee vrouwen van Rasheed, een schoenmaker in Kabul. Geen aardige man, geen fijn verhaal. Ik vind het verhaal vooral wreed, pas op het einde ontroert juist het mooie. Niet zo zeer het harde bestaan wat beschreven wordt. Was dat de bedoeling? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Het einde is wel een beetje Hollywoodachtig, dat vond ik niet bij het verhaal passen. De sfeer in Het Huis van de Moskee vond ik veel aangrijpender, omdat je daar de wreedheden van een regime voelde door de warmte van het huis heen. Enfin, het past wel goed op de boekenplank en ik zou liegen als ik zou beweren, dat het me niet pakte.

Eindoordeel daarom best wel ok.

9 Komt een vrouw bij de dokter – Kluun

Paperbackie dus watervastheid houd ik op middelmatig. Formaat is prima want past goed op de boekenplank.

Kluun heeft een boek met twee gezichten geschreven. Aan de ene kant een verhaal over de kanker die zijn vrouw langzaam de dood in jaagt. Aan de andere kant een verhaal over zijn dwangmatig vreemdgaan. En dat laatste zat ik me nou helemaal kapot aan te ergeren (trouwens, ook aan zijn minachtende houding tov zijn opdrachtgevers; wiens poen men pakt wiens bijl men hakt zou Jack Spijkerman zeggen). Niet eens dat hij er een vriendin op nahoudt terwijl zijn vrouw aftakelt; ik kan me daar best wel wat bij voorstellen en kwam bij mij raar genoeg integer over. Maar dat je dan bijna elke vrouw moet bespringen als je zonder je vrouw uitgaat? Beetje triest. Desondanks heb ik een traantje weggepinkt aan het eind van het verhaal. Het truukje van de wramples heb je na een paar hoofdstukken wel gezien.

Eindoordeel: niet onaardig, maar zijn volgende boek ga ik ook maar weer lenen.

10 Code – Singh

Dit boek heeft echt een snertkaft. Het zit los en bestaat uit wat flodderig papier; beslist NIET watervast. Het formaat is prettig. Ondanks de dikte past het goed op de boekenplank. Het pakt me. Goed uitgelegd en leuk verteld. Soms wordt een voorbeeld te veel gegeven en denk, jaja nou weet ik het wel, maar bij dit onderwerp is dat minder erg dan een voorbeeld te weinig! We hebben het er in ieder geval de volgende dag nog over. Ik voel me uitgedaagd door het laatste hoofdstuk met de 10 codes. Nou, eerlijk gezegd alleen door de eerste paar. Daarna wordt het wel heel moeilijk. Wieb, heb jij je er al eens aan gewaagd? Eindoordeel: Heel OK!

11 Imprimatur – Monaldi & Sorti

Tering wat een pil! Deze heeft aardig op zijn flikker gehad want hij past niet echt lekker in de kast, waardoor hij er elke keer uit viel. Sorry Erik.

Imprimatur speelt zich af in Rome annex 16-nogwat, of is het 15-nogwat? Ik ben het nu al kwijt en is ook niet zo belangrijk. Vanwege een mogelijk pestgeval in een herberg zijn een achttal gasten en een koksmaatje gedwongen in elkaars gezelschap te verblijven. Tegelijkertijd speelt er zich een intrige af om… nou ja dat moet je zelf lezen. Op de achterkaft staan allerlei opgeblazen aanbevelingen die ik in het verhaal niet helemaal kon terugvinden, maar het leest lekker weg. Toch had ik het idee dat het boek zo´n honderd pagina´s korter had gekund. Zo heb ik het geneuzel van de arts in het verhaal, waarbij hij uitlegt welke kruiden goed zijn tegen welke kwalen, maar overgeslagen. En zo heeft het boek wel meer van die opsommingen, waarmee de schrijvers misschien willen laten zien dat ze hun research op orde hebben maar die ik ietwat vermoeiend vind. Ik vond de uitleg achterin het boek over de historische context nog wel het interessantst van het hele boek, en ga thuis toch eens uitzoeken hoe dat nou zit met het uitsterven van de pest.

Eindoordeel: best wel OK, maar ik begreep van Köf dat het een serie is van acht boeken. Dat gaat me toch iets te ver!

12 De kabbalist – Geert Kimpen

Ook dit boek heeft een coating om de kaft. Dat doet watervastheid vermoeden, maar het krult toch om. Het past goed op de boekenplank. Ik vond de grote verhaallijn erg voorspelbaar (man moet kiezen tussen ultieme wijsheid & kennis en ultieme liefde, maak het verhaaltje af en kleur de plaatjes), maar toch pakte het boek me. De verwikkelingen die leiden tot het voorspelbare slot zitten vol snelheid en leuke wetenswaardigheidjes.

Eindoordeel: best wel ok.

13 Ararat – Frank Westerman

Qua grootte is dit middle of the road, dus geen probleem om onze boekenplank op te slaan. De kaft heeft een uitsparing middenin, en dat ziet er niet heel watervast uit. Maar gelukkig heeft het de reis tot nu toe overleefd.

Het boek begint in het eerste hoofdstuk al meteen over het geloof en toen had ik zoiets van: gadsie Erik wat doe je me aan? Maar daarna wordt het wat wereldser en is het geen onaardig boek over de zoektocht naar het geloof en Ararat, de berg waarop de ark van Noach gestrand zou zijn.

Eindoordeel: niet onaardig.

14 Een meter Everest - Mariska Mourik

Mariska Mourik is een bergbeklimster die met Bart Vos in 1984 de Mount Everest heeft beklommen. Ze beschrijft de perikelen die vooraf gingen aan deze expeditie, en een paar dingen die achteraf gebeurd zijn. Ik vond het een intrigerend verhaal en een overtuigend antwoord op de vraag of Bart Vos nu wel of niet de top van de Everest heeft gehaald. Het verhaal pakte me absoluut, maar raar genoeg hebben we het er niet veel meer over gehad daarna. Waarschijnlijk omdat het zo duidelijk is.

Eindoordeel: best wel ok.

15 The Hemmingway ….. – Michael Palin

Michael Palin is natuurlijk bekend om zijn reizen voor de BBC, en ook dit is er weer zo eentje. Hij schrijft zoals hij zijn documentaires becommentarieert op o zo Engelse wijze. Toch heb ik een beetje het idee dat zijn hart niet helemaal naar het onderwerp uitging en het hele verhaal op de automatische piloot is geschreven. Ook de foto´s in het boek overstijgen niet het niveau van het betere vakantiekiekje. Al met al niet echt een boek om het samen nog eens over te hebben. Misschien maar eens wat van Hemmingway zelf lezen?

Eindoordeel: niet onaardig.

16 BAM! – Terry Pratchett

Watervastheid heb je wel nodig, want regelmatig schiet je spontaan in de lach! Alle boeken van Pratchett passen op mijn boekenplank en anders maak ik er wel een speciale plank voor. Niet zijn beste boek maar wel gewoon goed. Dit verhaal speelt zich af in Ankh-Meurbork en dat vormt zoals altijd een mooie omgeving voor een maf verhaal.

Eindoordeel: absoluut ok!

17 De wonderlijke reis van Jack de Crow – A.J. McKinnon

Watervastheid zit wel goed; het hele verhaal behelst een roei-zeiltocht met een piepklein bootje door Europa. Leuk avontuur, goed voor het vertrouwen in de mensheid. Ik vond het wel net 2 hoofdstukken te lang. Dan weet je het wel. Misschien vond het boek het zelf ook wel want al tijdens het lezen valt het uit elkaar. Past heel goed op de boekenplank en we hebben het er nog wel eens over gehad.

Eindoordeel: niet onaardig

18 East of Eden – John Steinbeck

Je groeit mee met het verhaal. Grote levensles. Je merkt wel dat het al een wat ouder boek is. Je moet het eerste hoofdstuk wennen aan het taalgebruik. Maar doordat het verhaal je meeneemt, merk je dat al snel niet meer. Watervastheid? Volgens mij hebben ze daar juist tekort aan water! Het past redelijk op de boekenplank. Dit boek pakt me zeker. Ik heb het er nog lang over gehad en het heeft me ook nog wel even bezig gehouden.

Eindoordeel: dat ik dat nog nooit eerder gelezen heb!

19 The Pirates Laffite

Met een verhaal over piraten zit het qua watervastheid wel ok. De kaft is van een soort geplastificeerd papier en dat kan wel een golfje hebben vermoed ik. Het boek gaat over twee Franse broers die in de eerste twee decennia van de 19^de eeuw in Louisiana een piratenimperiump(je) opbouwen. Het nadeel van dit soort Amerikaanse geschiedenis is dat er niet zo veel van is om over te schrijven. Als dat dan toch gedaan wordt, krijg je tot vervelens toe elk detail voor je kiezen. Na 160 bladzijden was mijn geduld helemaal op en heb het boek teruggezet op de plank. Dat is dan weer een voordeel van dit boek: het past prima.

Eindoordeel: Sorry M&M, maar totaal knudde.

20 Zuidwal – Sytze van der Zee

Gatsie, dit had ik allemaal niet willen weten. Van dit boek krijg je duidelijk geen vertrouwen in de mens! Heeft Loes niet ook op de Copernicuslaan gewoond? Maar dit verhaal over een Nederlandse seriemoordenaar pakt me als een dolle en ik lees het in een ruk uit. Watervastheid heb ik het niet op getest, maar het is een prima maat voor op de boekenplank.

Eindoordeel: houdt je in allerlei opzichten van de straat / heel OK!

21 Het lied van de dodo – David Quammen

Dit boek heeft zo´n losse kaft over het eigenlijke boek heen. Mijn oma had vroeger Een brug te ver van Cornelias Ryan (als ik het goed heb) en dat had dat ook, vond ik toen erg chic staan. Maar dat terzijde. Mijn eerste indruk was: Michiel wat heb je ons een pil meegegeven! Het gaat over biogeografie en dat leek me meer een woord om je tegenspelers bij scrabble eens goed mee te zieken (want het komt vast niet in een woordenboek voor en dan vindt Moe het niet goed). Raar genoeg pakte het me al vanaf de eerste pagina, en maakt de schrijver dmv een historisch overzicht met eigen reisverslagen duidelijk hoe de mens de wereld goed aan het verkloten is door het leefgebied van diersoorten zo te versnipperen dat overleven (bijna) niet mogelijk is. Qua grootte is het een crime om mee te nemen aan boord, het is nog dikker dan Imprimatur.

Eindoordeel: dat ik dat nog nooit gelezen heb!

22 Amerika voor en tegen – Maarten van Rossem

Deze ouderwetse brombeer die het zo goed doet op televisie hoor je terug in dit boek, dat een bundeling is van artikelen en columns van de schrijver. Deze opzet maakt dat het boek geen geheel is, het mist een beetje een lijn. De enige lijn die te vinden is is dat het over Amerika gaat, maar de onderwerpen variëren van Donald Duck tot Bill Clinton. Nou ja, het leest zo lekker weg, en hij dwingt je een beetje tot nadenken. Je kan je zondag op slechtere manieren verspillen dan met dit boek moet je maar denken. De kaft ziet er waterbestendig uit; het boek zou wel eens net een beetje te hoog kunnen zijn voor onze boekenplank.

Eindoordeel: ach het houdt je van de straat (en dat zie je Van Rossem bijna denken op de foto achterop zijn boek).

23 Eeuwige Schoonheid – E.H. Gombrich

Grappige titel, want als je de hoofdstukken (chronologie van de kunstgeschiedenis) doorneemt, blijkt dat wat in de ene eeuw voor schoonheid wordt gehouden, dat in de volgende era helemaal niet zo wordt gezien. De eeuwigheidswaarde valt dus nog maar te bezien. Met water zou ik oppassen. Er zitten zoveel mooie platen in; zou zonde zijn die te vernachelen. Het is ook erg groot en zwaar. Niet iets voor op onze boekenplank (we leggen het in de kast) en ook niet voor in de kuip. Maar zeker leuk om eens over een heel ander onderwerp te lezen, dus als eind oordeel best ok.

24 Publieke werken – Thomas Rosenboom

Geen idee wat ik hier van moest denken toen ik er aan begon. Het boek gaat over twee neven eind 19^de eeuw; de een woont in Amsterdam als vioolbouwer en de ander als apotheker in Hoogeveen. De sfeer van die tijd vind ik heel goed getroffen, je ziet het voor je. Maar op een gegeven moment duurt het verhaal gewoon net te lang. Om het boek terug te zetten is ook weer zo wat, dus toch maar uitgelezen. Gelukkig is het einde niet zo saai en komt relatief nog snel tot een climax, maar het is even tandenbijten.

Watervasttechnisch is het boek wel ok, want het heeft toch een paar golfjes meegekregen onderweg. Voor de boekenplank is het eigenlijk net te dik, maar het kan nog wel.

Eindoordeel: Dit had ik zelf nou nooit gekozen, en is best wel aardig om eens te lezen.

25 Kerewin – Keri Hulme

De eerste paar pagina´s waren even wennen. Het is een soort proza waarin het boek geschreven is. Maori kunstenares heeft zich afgesloten van de wereld en raakt betrokken bij Maori man die een blank drenkelingetje van een jaar of 7 opvoedt. Watervastheid door de overlevende van de schipbreuk dus helemaal gegarandeerd. Zodra het verhaal zich ontrolt, pakt het boek me meteen. Ook fijn dat niet alles uitgekauwd wordt, maar aan je eigen deductievermogen wordt overgelaten. Bart heeft het nog niet gelezen en dus hebben we het er nog niet echt over. Het leek wat dik, maar past toch prima op de plank.

Eindoordeel: best wel ok!

Folie à Deux op reis Nieuwsbrief 13

Excuses voor de rare opmaak: Wat we ook proberen, het blijft een zootje. Veel plezier met lezen!

Zaterdag 5 juli 2008

Na de eerste schrik blijkt de haven toch niet zo verkeerd. Ze hebben een zwembad. Gisteravond hebben we daar al heerlijk in gezwommen en vanmorgen is het het eerste wat we doen als we wakker zijn geworden. Eigenlijk worden we pas wakker in het zwembad, want voelt best even fris voordat je door bent.

Afgelopen avond hebben we ook ons noordelijkste punt van deze reis gevierd door echt Zweeds haring en aardbeien (niet tegelijkertijd!) te eten in de tuin bij Smugglare (ja dat betekent smokkelaar). We willen graag nog naar Noord-Duitsland en dan kunnen we de tijd nog goed gebruiken. Vanmorgen sleep ik Bart in de bijboot mee, zodat hij filmpjes kan maken van Folie onder zeil. Terwijl we het scherengebied uitvaren, moet ik er nog hard aan trekken, want de wind zet lekker door. Eenmaal midden op het water, valt de wind echter volledig weg en motoren we het laatste stuk naar Byxelkrok op het eiland Öland. De weerberichten roepen weer van alles. Ze zijn het eens over weinig wind, maar waarvandaan en of en hoeveel regen er gaat vallen met of zonder onweer hebben ze allemaal een andere mening over.

Zondag 6 juli 2008

Onze eerste echte regendag. We staan pas om half een op en brunchen maar meteen. Daarna lekker lezen en wat boekrecensies schrijven. Helaas valt de prik tot twee keer toe weg. Omdat ik vergeten ben te saven, moet ik sommige stukjes overnieuw schrijven. Bij het bijwerken van de routes in de gps (waar ik de laptop ook voor gebruik) valt de stroom opnieuw uit. In de regen stap ik de kade maar op om te kijken waar het probleem zit. Byxelkrok is een leuk haventje maar heeft een chronisch tekort aan elektra aansluitpunten. Gevolg is dat iedereen zijn Duitse landvast in willekeurig welke beschikbare stekkerdoos prikt. Als ik het aansluitkastje controleer blijkt de aardlekschakelaar omgeklapt. Als ik de schakelaar weer aanzet, klapt die er meteen weer uit. Beetje eng zo in de stromende regen en een spaghettikluwen aan elektrasnoeren. Ik trek ons snoer uit de stekkerdoos en zet de aardschakelaar weer om. Hij blijft even staan. Hum, dan zit het probleem bij ons. Ach toch niet; na 5 seconden klapt de aardlekschakelaar wéér om. Ik stop onze stekker terug in het contact en loop naar Folie. Dit probleem mag een ander uitzoeken. Sommige dingen regelen zichzelf, want een uur later hebben we weer prik en blijft de rest van de avond het gelukkig doen.

´s Avonds moet ik me in allerlei bochten wringen bij onze wastafel om mijn hoofd zo te houden dat Siets mijn krullen een beetje bij kan werken met keuken- en nagelschaar. Maar het resultaat mag er zijn, ik loop er weer netjes bij. De windvoorspelling is niet heel erg denderend en ook nog eens uit de verkeerde richting. We blijven dus nog een dagje liggen en gaan morgen maar eens met de bus het eiland verkennen. (Snel saven nu, anders ben ik dit ook weer kwijt!)

Maandag 7 juli 2008

Giel Beelen heeft de term dramaandag, en aan het begin van de dag lijkt dat het ook te worden. Om vier uur ´s nachts sprint ik het bed uit als de boot met een bonk tegen de kade botst. Eigenlijk is er niets aan de hand behalve wat deining, maar voor de zekerheid trek ik de achtertros nog wat extra aan. Wat me nu wel opvalt is dat het zo vroeg al licht is: ik zie een zeilboot met het grootzeil gehesen die net de haven verlaten heeft (of komt ie net binnen?). Uiteindelijk valt het mee met de regen, alleen de wind staat verkeerd. Dat wordt fietsen! Het noordelijk deel van het eiland heeft een landschap dat enorm aan Zuid-Frankrijk doet denken. We fietsen ons in het zweet want het is toch wat warmer dan gedacht. Terug op de boot ga ik nog even vissen, maar het enige dat ik bereik is dat mijn paternoster hopeloos in de knoop raakt. Voor zeevissen ben ik geloof ik niet zo in de wieg gelegd.

Speaking of Giel Beelen: die was vorig jaar om deze tijd toch zo IQ-neutraal bezig met dat CO₂ geneuzel? Daar hoor je ook niet zoveel meer van (gelukkig!).

Dinsdag 8 juli 2008

Verdomme, nou regent het alweer! Dat moet geen gewoonte gaan worden. Nou ja, de wind komt, voor zover die er is, uit de goede hoek. Op naar Borgholm dan maar, zo´n 30 mijl naar het zuiden. We vertrekken rond half twaalf; eenmaal op zee valt de wind helemaal weg en tolt de windrichtingmeter in het rond. Maar het is wel droog dus dat geeft mij de kans om me uit mijn zeilpak te pellen. Na 5 uur varen leggen we in Borgholm aan. Dit blijkt geen onaardig dorpje te zijn dat qua sfeer wel wat wegheeft van Noordwijk. Ok ok Borgholm is wat ruimer opgezet, heeft een haven, geen MacDonalds, boulevard of duinen en weer wel een enorme ruïne van een kasteel er buiten. Wat betreft de hoeveelheid toeristen, sneupwinkeltjes en midgetgolfbaan midden in het dorp zouden het zomaar zusterdorpen kunnen zijn.

We proberen nog wat diesel te scoren maar onze strooptocht levert niets op omdat geen enkele automaat onze betaalpassen wil accepteren. En van de creditcard die die wel accepteert wil die een pincode weten die ik al lang vergeten ben. Morgen maar bij een bemande pomp wat diesel halen.

Woensdag 9 juli 2008

Niet veel bijzonders vandaag. Het hoogtepunt vormt de Öland-brug, 36 meter hoog. De dag kenmerkt zich door heel weinig wind, gitzwarte wolken waar het behoorlijk uit regent, en op het eind van de dag toch nog wat zon als we Kristianopel binnenlope n. While in Rome, do as the Romans; daarom eten we ook maar eens een ijsje (Zweden schijnt de grootste ijsconsumptie v an Europa te hebben).

Donderdag 10 juli 2008

Vandaag is onze bestemming Utklippan. Dat is niet het nieuwste model bank van de Ikea (die grap wilde ik al maken vanaf het moment dat ik het op de kaart zag staan), maar een klein eiland in het zuidoosten van Zweden. Behalve een vuurtoren, een wc en een palingverkopende visser is er helemaal niets. Nou ja, wel wireless internet (dat staat tenminste in de pilot) en voor die wc moet je met een roeibootje naar de overkant van het haventje. Dat vind ik nou de betere details van zo´n bestemming. Utklippan is een van de bestemmingen waar ik heel graag naar toe wil deze zomer. Met de voorspelde westenwind moet dat vandaag lukken. Maar helaas, zodra we de haven uitgaan draait de wind naar het zuidwesten en is Utklippan niet bezeild. Bovendien gaat het steeds harder waaien, en dan is de toegang naar het haventje van dit eiland zelfs gevaarlijk. Dat gaat um dus niet worden. Maar met een lekker zonnetje moet er iets moois van deze dag te maken zijn.

We slaan daarom rechtsaf en gaan we naar Hanö. Dit is ook een eiland (zonder palingverkopende visser maar met restaurant, het wireless internet is mij ganz Bahnhof) en ligt dertig mijl naar het westen. Met de ZW-wind is het net niet, net wel bezeild. Bij 6 Bft en twee meter hoge golven beuken we ons naar onze bestemming. Af en toe komt er een golfje de kuip in. Degene op wacht kijkt continu of we niet meer moeten reven dan we al gedaan hebben, maar alles blijft heel en stiekem genieten we allebei. Zo´n vier mijl voor het eiland hoeven we niet meer zo te knijpen en kunnen we iets afvallen. Ineens zet Folie de sokken erin en met 6.5 knoop racen we naar de haven (nou ja racen, alles is relatief zeg maar). Aan de lijzijde van het eiland strijken we de zeilen en varen de laatste mijl op de motor. Maar hier komen we weer in de wind terecht en Folie bokt op de hoge golven. Ik sta voorop de stootwillen uit de ankerbak te trekken, terwijl we de golven induiken en ik krijg daar dus een paar golven over me heen. Mijn broek en schoenen zijn doorweekt tegen de tijd dat Siets ons de haven in stuurt. Als beloning voor deze prachtige zeildag gaan we lekker uit eten. Morgen zien we wel weer verder.

Geen huiskamervraag, die houden jullie tegoed.

Nieuwsbrief 12 Folie à Deux op reis

Let op: De huiskamervraag van vorige keer is nu toegevoegd!

Zaterdag 28 juni 2008
Siets is verkouden en rochelt nu haar longen schoon. Ik hoor haar al vroeg opstaan en word langzaam wakker in ons licht verzuurde bed. Dat moeten we binnenkort maar eens verschonen. We hebben besloten vandaag nog in Karlskrona te blijven vanwege de voorspelde windstoten. Maar als we naar buiten kijken is het weer erg vriendelijk. Na het late ontbijt besluiten we toch vandaag verder te varen. Helaas hebben we gisteren niets voorbereid, en daarom moeten we nu nog de tocht uitzoeken, diesel tanken en boodschappen doen. Daar balen we allebei wel een beetje van. Het is weer eens een wijze les: zorg dat je altijd je boot klaar hebt zodat je weg kunt als je dat wilt.
Uiteindelijk zijn we via ons eerste stukje scherenkust aangekomen in het authentieke Torhamn. Daar vlakbij liggen rotstekeningen uit de Bronstijd. Met de fiets zijn we er in een stief kwartiertje. In de enige straat die het dorp rijk is, weten we aan vlees te komen en kunnen we terug in de haven barbecuen. Wel uitkijken voor de roeken. Die houden ook van hamburgers. In spiezen met groente hebben ze (gelukkig) geen interesse.

Zondag 29 juni 2008
We worden wakker met regen. Gatsie! Tijdens het ontbijt wordt het langzaam wat lichter. Niet dat de lucht breekt, maar de wolken worden minder dicht en het wordt droog. Als we een half uurtje onderweg zijn, breekt de zon door. Het wordt een heerlijke zeildag, waarbij we voor het eerst (!) deze reis Bruno de Halfwinder voeren. De lichtopstanden zijn hier enorm en het imposante kasteel van Kalmar zien we al snel liggen. Wat even imposant is, zijn de `Kummels`. Rotsen in het vaarwater die zichtbaarder gemaakt zijn door er een stapeltje stenen op te leggen. In de haven van Kalmar liggen nog 2 Amels (boten van dezelfde werf als onze boot), een Maramu en een Euros. Zo zie je in geen maanden een Amel en zo lig je met zijn drieën in een haven.
Even een aparte opmerking over de terrassen hier. In Kopenhagen wilden wij op een terras plaatsnemen. Tot onze verontwaardiging leek het of mensen met een trui plekjes gereserveerd hadden en dachten we op het vooral lege terras toch geen plaats te kunnen vinden. Bij nader inzien bleek juist voor iedereen een heerlijk fleece-dekentje klaar te liggen. Hoe verder we naar het noorden komen, hoe gewoner deze voorziening wordt. Eigenlijk zie je nergens terraskachels en overal dekens. De betere tenten komen je zelfs persoonlijk lekker inpakken. Echt leuke service!!! En ik moet zeggen, dat je gerust buiten gaat zitten, ook bij minder weer en dat het dan toch lekker is. Ze zeggen hier ook: Er is geen slecht weer; er is alleen slechte kleding.

Maandag 30 juni 2008
In de haven kun je voor SEK 20 (2 euro) de was doen! Daar wordt dan ook in grote getale gebruik van gemaakt. Helaas duurt het programma slechts 40 minuten wat niet genoeg is om onze was schoon en fris te krijgen. De droger doet er anderhalf uur over om de was nat retour te geven. Enfin, we staan om 23.00 uur de was aan de reling en verstaging te hangen en om 00.30 uur verhangen we alles naar binnen in de boot. Goedkoop = duurkoop?!
De rest van de avond gebruiken we om met de gevonden weerberichten een tocht te plannen. We wilden eigenlijk naar noord-Öland en dan een langere tocht van 150 NM naar Oxelösund maken. De weersvoorspellingen variëren van ZW, via N naar O, maar ze zijn het er wel over eens dat er vooral weinig wind is en dat het warm en zonnig wordt. Niets om over te klagen zou je zeggen. Wij zien het echter niet zitten om 150 NM dobberend af te leggen en zeker al niet om het allemaal te motoren en bezien daarom alle alternatieven.

Dinsdag 1 juli 2008
Er staat wind! Hiep hoi en we vertrekken richting Oskarhamn. Vandaag blijken alle bronnen met weersvoorspellingen gelijk te hebben; we hebben alle windrichtingen gehad tot en met vooral geen wind. Het is echt vakantieweer: 25°C en alleen maar zon! Na 6 zeilwissels tussen genua en halfwinder brengt uiteindelijk het ijzeren zeil ons naar Oskarhamn. Daar aangekomen blijkt stroom en wasmachine (!!!!!!) inclusief bij een havengeld van SEK 130 (meestal betalen we tussen de SEK 150 en 170 en dan komt de douche en elektra er apart bij). De Hollanders in ons doen mij het bed afhalen en Bart de duitse landvast (elektra-kabel) uitrollen. In Kalmar heeft Bart een fase test apparaat gekocht. Hoe goed die werkt kan hij beter zelf vertellen….

Een nieuw apparaat, dat moet natuurlijk meteen uitgeprobeerd worden. Er zitten drie ledlampjes op en afhankelijk van welke lampjes in welke volgorde branden weet je of alles goed aangesloten is of niet. Bovendien zitten er ook twee testknopjes op, waarvan één met een bliksemschicht en de tekst `30mA`. Nog voordat ik echt nagedacht heb, heb ik het knopje al ingedrukt. De ledjes die net nog brandden gaan ineens uit. Nu dringt het tot me door dat je met het knopje test of de zekering wel werkt. Ik heb net bewezen dat die prima werkte, maar het ding is dus ook doorgeslagen en onbruikbaar geworden. Beetje mutsige actie, De Bakker. Ok nu een nieuwe zekering erin… een nieuwe zekering… ik zou zweren dat ik ze gisteren nog gezien heb… Patrick ik zweer het je… ik wéét gewoon zeker dat ik ze mee op reis heb genomen… zul je net zien dat ik ze nu niet meer kan vinden. Ik keer de boot binnenstebuiten maar vind ze niet. Amai, nu niet panikeren! We moeten toch nog boodschappen doen; elke zichzelf respecterende supermarkt verkoopt toch zekeringen? Als er nog maar een supermarkt open is. Gelukkig zijn die in een beetje stad in Zweden tot tien uur ´s avonds open, en verkopen inderdaad gewoon zekeringen. Probleem opgelost.

Oskarhamn is overigens in tegenstelling tot wat `Vleut`(zoals wij de vaarwijzer geschreven door de ex-collega van Köf noemen) doet vermoeden best aardig.

Woensdag 2 juli 2008
Onze eerste echte dag in de scheren aan de oostkust. Het gebied is uitgebreider dan bij Karlskrona en we genieten volop. We kunnen zelfs het grootste deel zeilen. We hebben een ankerplaats uitgezocht bij Vippholmen. Een makkelijk aan te lopen gebied tussen een paar eilanden niet ver van de vaarroute. Bij de invaart krijgen we de Baltic Bump. Ik vaar op een onderwaterrots (die echt op de kaart stond!). Met de schrik in de benen vaar ik, met een boog, door en leggen we een eindje verderop op zweedse wijze aan, aan hekander en boeg aan de rots. Bart is zo lief om het koude water in te duiken. De schade lijkt vooral aan mijn ego te zitten; onder water ziet het er redelijk ok uit. Weer een wijze leg geleerd: ook je approach goed voorbereiden! En mocht er later toch schade blijken te zijn; stommiteiten zijn toch ook verzekerd, Paul?

Donderdag 3 juli 2008
Dit smaakt naar meer! We zoeken nu een plaats aan de rotsen van Krokö, een mijl of 10 noordelijker. Nu heb ik gelukkig geen akoestische navigatie nodig om goed aan te leggen. Bart gaat op dinghy-expeditie en vaart het eiland rond via allerlei andere leuke baaitjes. Ondertussen trawlt hij voor zeeforel, maar helaas. ´s Avond trekt hij er opnieuw opuit. Ondertussen heb ik een `lege-batterijen-reclame´-ervaring; Rond onze boot springen de forellen in drietallen uit het water, terwil Bart aan de overkant van de baai verwoede pogingen doet forellen te spotten. Ik roep hem op via de marifoon (hij heeft de handheld meegenomen) en hij komt snel terug om hier zijn geluk te beproeven. Het ziet er prachtig uit en de ondergaande zon kleurt de zee roze tot zeker 23.30 uur! Maar weer geen vis.
Behalve dat je tot 23.30 uur buiten kunt lezen, is het ook om 03.00 uur weer licht. We hebben hier alle ramen en luiken open, afgedicht door horren. Net of je buiten slaapt en dat voelt fantastisch. Het vroege licht moeten we echter wel een beetje aan wennen.

Vrijdag 4 juli 2008
Alweer een mooie zomerdag! We toeren naar Västervik, leggen met onze nieuwe haak soepel aan de hekboei alsof we nooit anders doen, schrikken van het haventarief en komen hier achter een leuk wetenswaardigheidje en dat brengt me op de nieuwe huiskamervraag.

Welk ABBA-lid komt uit Västervik, hoe heette diens eerste band en waar oefenden zij? Natuurlijk is Sascha hier licht in het voordeel, maar ook de anderen nodigen we van harte uit te reageren!