Folie à Deux op reis Nieuwsbrief 14

Vrijdag 11 juli 2008

De wind waait precies uit de verkeerde hoek en met 6 Bft, voor ons reden genoeg om vandaag op Hanö te blijven. In de stromende regen gaat een van onze achterburen richting Karlskrona. Hij heeft de wind in de rug dus dat moet geen probleem zijn. Een uur later is het droog en begint het op te klaren. De havenmeester komt ons vragen ergens anders te gaan liggen ivm de aankomst van de vaste ligplaatshouder van deze plek. Daarom gaan we aan de andere kant van de haven vastleggen.

Hierna hebben we de dag aan onszelf en ga we na de lunch in een lekker zonnetje het eiland verkennen. René Vleut schrijft in zijn pilot dat Hanö alles heeft wat je van een Zweeds eilandje kunt verwachten. Daar is geen woord van gelogen. Het eiland heeft eigenlijk niet zoveel behalve een overdosis aan rust… heer-luk! We lopen eerst naar de vuurtoren, die bovenop het eiland staat. Van daar af heb je een goed uitzicht op de Hanö-bucht. Daarna wandelen we nog naar de resten van een oude begraafplaats van de Engelse marine, om via dichte bossages af te dalen naar de haven. Daar bewonderen we nog wat typisch Zweedse jachten: lang en slank met hoge masten, echte zéiljachten.

Wat betreft de komende dagen: alle voorspellingen blijven het op ZW wind houden, in zwakkere of sterkere mate. Daarom is het plan morgen naar Simrishamn te kruisen, daarna zo ver mogelijk naar het westen te motoren (er wordt dan weinig wind verwacht), en de dag daarna naar Rügen over te steken. Dan zijn we eindelijk in Duitsland en kan er weer bier en spiritus worden ingeslagen. Want hoe leuk Zweden ook is, alles met alcohol is hier r.t.duur en de Rödsprit walmt als de ziekte (Kövi, komma, afgestudeerd biochemicus, komma, herkende onmiddellijk de geur van organische oplosmiddelen… nou ja, in dit geval een mengsel van ethanol, propanol en andere hersenverwekende koolwaterstoffen dat hier verkocht wordt om in je spiritusbrander te gebruiken). Je blijft het roet van je pannen wassen!

Zaterdag 12 juli 2008

Met sommige mensen klikt het niet. Gisteren had ik al de neiging om onze havenbuurman de opmerking `commandeer je hondje en blaf zelf`toe te bijten, vanmorgen voegde hij Bart toe dat hij een uur eerder wilde vertrekken, dan hij gisteren vertelde. Dat is natuurlijk geen probleem. Soms stel je je plan bij als je het weer ´s morgens ziet. Hij deed dit echter op zo´n toon en met zo´n air, dat Bart van de weeromstuit antwoordde, dat dat allemaal leuk is, maar dat hij eerst gaat douchen. Hihi, ik was dus niet de enige die zich ergerde…. Enfin, we waren dus op tijd op pad. Na een paar uur over een nevelige (strichweise diesig) zee gemotord te hebben, kunnen we gelukkig ook nog zeilen. Daar worden we altijd veel blijer van! We treffen het vandaag wel met buren; in Simrishamn liggen we naast `Archie Bunker` die kennelijk niets beters te doen heeft, dan bijkans in ons gangboord te klimmen en ons op de vingers kijken. Niets wat gordijnen sluiten en gaan fietsen niet kan oplossen. Gelukkig komen we ook gewone/leuke mensen tegen. Zoals de man met de Amel Euros, het stel dat we dokter Max en zijn vrouw noemen en nog wat anderen. Je hebt hier niet zoveel gelegenheid voor gewoon een praatje; de Denen en Zweden doen daar niet aan.

Tijdens het boekenbal hebben we een blik `Gewoon Hollands`meegekregen. Het is een mooi moment dat eens te openen. Het blijkt vol Hollandse snoepjes te zitten. Wat kan een mens genieten van zwart-wit Napoleons, Haagse hopjes en allerlei toffees!

Zondag 13 juli 2008

Een fantastische zeildag; zon en wind. In korte broek in de kuip. We vinden het gewoon jammer dat we alweer bij de haven van Ystad zijn. De havenmeester kent ons nog en kan zich Köf ook nog goed herinneren. Köf, we hebben maar niet gevraagd wat hij daarmee bedoelde…

Het weerbericht hier voorspelt een W-NW wind voor morgen, windkracht 4-5. Dat opent nieuwe perspectieven: in één keer naar Rügen! Voor alle zekerheid toppen we de diesel nog op.

Maandag 14 juli 2008

Vannacht moest ik om half een uit bed en toen was het pikkedonker. Het licht van het hoge noorden is er dus niet meer. The magic is gone. Niettemin om zes uur er uit om te douchen en te ontbijten. Als je denkt dat je dan de eerste bent in de haven kom je bedrogen uit: er is altijd een vroege vogel die nog eerder gevlogen is.

Uiteindelijk zijn we om kwart over zeven op het water om de zuidelijke Oostzee over te steken. Een kwartier later gaan de zeilen omhoog en nog twintig minuten verder pikken we de westenwind op die met 5 Bft over het water blaast en ons in één ruk naar Rügen brengt. En niet met met een sukkeldrafje, maar Folie scheert bijna continu met rompsnelheid door het water. Uiteindelijk halen we een gemiddeld van 6.4 knoop over tien uur; dat hebben we nog niet eerder gehaald met deze boot. Kick ass zeilen dus!

Aankomstplaats is Sassnitz en blijkt een oud kuuroord te zijn. De oude hotels zijn door het DDR-regime zwaar verwaarloosd en daardoor van de vooruitgang gered. Nu zijn en worden ze gerestaureerd. Met de oude bomen en de boulevard die verfrissend verschoond is van goedkope souvenirwinkels en gokhallen maakt dat Sassnitz een klein juweeltje aan de Oostzeekust.

Bovendien blijken we een goede keus gemaakt te hebben om naar Sassnitz te gaan. Ten zuiden van het dorp ligt een oud nazi vakantiecomplex, nl het Kraft durch Freude Bad Prora. Van een Nederlander die we eerder waren tegengekomen hadden we al gehoord dat je dat eigenlijk eens moet gaan bekijken. Nu lijkt dat de ideale gelegenheid. Vergeet Peenemünde, op naar Lauterbach.

Dinsdag 15 juli 2008

Het weer ziet er ´s ochtends weer niet zo fraai uit en er komen behoorlijke windstoten over de haven. Onze holländische nachbarn, vier oudere heren van de Koninklijke te Muiden in vaalrode broek en met bijpassend accent, doen nogal lang over hun vertrek. Eerst slaan ze de zeilen aan maar blijkt het grootzeil gisteren wat schade opgelopen te hebben. Blijkbaar hebben ze hun boot goed de sporen gegeven, want hun spinaker hebben ze gisteren ook al aan gort gezeild. Maar uiteindelijk weten ze de boot met vereende krachten en veel geroep naar elkaar uit de box te krijgen. Wij vertrekken een uurtje later en wachten tot de wind wat minder fanatiek waait. Als het ogenblik daar is gooien we los; na twee maanden zeilen ontwikkel je toch een bepaalde procedure die voor ons erg goed werkt.

Onderweg varieert de wind tussen 3 en 7 Bft. Om het Boddengewässer in te komen moeten we een stuk door een geul motoren, maar daarna zeilen we strak aan de wind naar het vakantie eiland van de vroegere DDR leiders. Erich en Egon hadden een mooi eiland uitgekozen, maar als je verplicht bent altijd op vakantie te gaan naar hetzelfde eiland wordt het een soort luxe variant van Alcatraz. Toch apart, twintig jaar geleden had je hier niet kunnen zeilen.

Woensdag 16 juli 2008

Vandaag willen we met het stoomtreintje Rasende Roeland van Putbus naar Binz. We zijn wat laat en moeten nog een sprintje trekken; gelukkig gaat het er gemoedelijk aan toe en kunnen we nog mee. Het is natuurlijk zo toeristisch als de neten, maar toch is het leuk om over zo´n smalspoorbaan door het landschap te rijden. De roetwolk van de locomotief dringt af en toe de schommelende wagon binnen terwijl we naar buiten naar het landschap staren. De trein boemelt lekker richting Binz en dat geeft mij tijd om vanaf het balkon wat filmpjes te maken. Wat ons opvalt zijn de vele houten torens die overal in het veld staan. Zijn het jachthutten of worden ze gebruikt om vogels te kijken? We hebben geen idee.

Binz is een luxe badplaats. De boulevard ligt ingeklemd tussen de diverse hotels die in hun oude glorie hersteld zijn en een strook groen met struiken en bomen en het strand. We zijn alleen een beetje vroeg (een uur of elf) want als we een terrasje willen bezoeken blijkt er geen een open. Na lang doorlopen komen we bij een hotel dat mij een beetje aan de DDR doet denken (al zal het er toen nog saaier uitgezien hebben).

Daarna gaan we naar het Bad für die 20000, oftewel Bad Prora. De geschiedenis van dit megalomane project wordt in een museum, gevestigd in een vleugel van het complex, uit de doeken gedaan. De flats die nu nog staan doen aan de buitenkant denken aan… nou ja onbewoonbaar verklaarde flats en het geheel ziet er niet heel indrukwekkend uit. Dat komt

ook omdat je niet bij alle gebouwen kunt komen en je geen overzicht van het geheel krijgt. Gisteren konden we vanaf het water de grootte van Bad Prora veel beter inschatten en was het daardoor indrukwekkender. Toch is het goed dit eens gezien te hebben.

Donderdag 17 juli 2008

De komende dagen wordt het met het weer niet echt denderend (Delta Papa null sieben noemt het ´West sechs bis acht… ich wiederhole bis acht… und Sturmrböen´). Er komt een depressie deze kant op en dat belooft veel wind. Daarom besluiten we vandaag naar Stralsund

te gaan, zodat we in een stad liggen als het slechte weer overkomt. Stralsund is een belangrijke Hanzestad en er is nog geen week geleden een groot marien museum geopend, dus er moet genoeg te doen zijn.

De tocht vanaf Lauterbach kan eerst nog gezeild worden, maar de rest is tegen de wind in motoren. Daarom kies ik er voor om de huiken er maar op te laten, ook omdat het niet zo hard lijkt te waaien. Slecht!!! Op het water is het toch 3 tot 5 bft en prima te zeilen. Knarsetandend om deze inschattingsfout vaar ik verder. Dat blijkt nog mijn kleinste fout te zijn vandaag, want nog geen uur later loop ik aan de grond als ik een stuk van de route probeer af te snijden. We schuren tegen het zand aan en na drie bumpjes heb ik de boot weer in dieper water. Eigenlijk is er weinig aan de hand, maar mijn gekwetste ego wil de rest van de dag niet meer herstellen. De rest van de route blijf ik stijf in de vaargeul. Uiteindelijk liggen we bijna anderhalf uur te wachten voor de brug bij Stralsund, dus waarom afgesneden?

Er hebben zich zo´n dertig boten verzameld die, nadat de brug geopend is, zich door de smalle opening persen en op de wachtende steigers storten als een troep Galliërs met toverdrank op het Romeinse Petitbonum. Uiteindelijk vinden we een plaatsje en kunnen zelfs een vrije stekker vinden voor de Duitse landvast. Dat geeft ons de mogelijkheid dit stukje af te maken en weer een update te sturen.

Vrijdag 18 juli 2008

We gaan een stadswandeling doen. Stralsund is in de oorlog gebombardeerd en na de oorlog door de DDR verwaarloosd, dus de tijd is niet vriendelijk geweest voor de stad. Maar sinds de Wende wordt er flink geld in gepompt en dat begin je er serieus aan af te zien. Diverse oude panden zijn of worden opgeknapt en de Altstadt gaat er in de toekomst alleen maar mooier uitzien.

Toch zie je soms nog wat oude resten van de DDR. Het opvallendste voorbeeld dat wij tegenkomen is de tagrijn die ons door de havenmeester is aangeraden. De winkel betreft twee lullige ruimtes waar alleen wat boeken en snuisterijen zijn uitgestald. Blokken, lijnen, zeilkleding, motoronderdelen, oliefilters, beslag, lieren, brandstofslangen, watertanks, niks van dit al heeft de knorrige winkelier. Wel een Segelbecher die maar liefst 9 euro moet kosten. De man kijkt erbij alsof hij het liefst alleen gelaten wil worden met zijn dierbare spulletjes. Aan dat onuitgesproken verzoek voldoen we direct.

Ondertussen hebben we de langetermijnverwachting bekeken en daar worden we errug vrolijk van. Vanaf komende donderdag wordt er oostenwind voorspeld en dat betekent een ruimwindse koers terug naar Nederland. Tsja… een geduldige schipper heeft altijd goede wind?!

Goed, de huiskamervraag maar weer. Tijdens het zeilen kom je onderweg de nodige betonning tegen. Zo ook kwamen we onderstaande staak tegen.

Als je deze ziet, wat doe je dan?

1. ruim ten zuiden van je houden

2. een foto maken voor de Waterkampioen, wie weet scoor je er 50 euro mee

3. net ten zuiden van je houden

4. de kustwacht bellen dat er een staak verdwaald is

5. net ten noorden van je houden

6. als een dolle het anker uitgooien en gaan googelen

7. ruim ten noorden van je houden

8. Doorhalen wat van bovenstaande antwoorden niet van toepassing is

9. In blinde paniek het schip verlaten

Als extra huiskamervraag: hoe heet het vakantie eiland van de vroegere DDR leiders en wat was het adres van de villa van Erich Honecker?

Op veler verzoek zijn we boekrecensies bij gaan houden. Hier alvast voor zover we gelezen hebben(wederom excuses voor de vreemde opmaak):

Boekenrecensies Folie a Deux op reis

1 De autobiografie van Patrick Kluivert – Mike Verweij

Wow, wat een boek! Niet dat het nou zo denderend is, menig schoolkrant is beter geschreven. De schrijver is een Telegraaf journalist en dat lees je er ook wel aan af. Het boek springt van de hak op de tak, en qua chronologie raakte ik de weg helemaal kwijt. Maar dat komt misschien omdat Kluivert zelf ook de weg een beetje kwijt is. Het boek geeft een onthullend beeld van het voetbalwereldje in het algemeen en de figuur Kluivert in het bijzonder. Siets en ik hebben het er dagen later nog over, dus pakken doet het absoluut. En omdat het een paperback is past het prima op de plank. De kaft is een soort plasticachtig karton en lijkt goed watervast.

Eindoordeel: best wel ok

2 De zwarte met het witte hart – Arthur Japin

Dit boek moet netjes in een boekenkast staan. De kaft is van dat lekker dikke karton, dat zo zompig wordt als het nat is. Het verhaal is niet onaardig en gaat over twee jonge prinsjes die in de negentiende eeuw uit donker Afrika worden meegenomen naar Nederland om daar hun opleiding te krijgen. Natuurlijk krijgen ze te maken met vervreemding en heimwee. Ik vond het verhaal niet groots maar wel goed uitgewerkt, maar om het er de volgende dag nog over te hebben, nee dat gaat wat ver.

Eindoordeel: niet onaardig.

3 Reizen met Kapitein Cook - Horwitz

Dit boek is enorm watervast. Al lezende heeft het een paar keer een golf opgevangen en het ziet er nog prima uit. Het is wel wat dik; past niet heel makkelijk op onze boekenplank achter de bank, maar overdwars lukt het wel.

Het pakt me zeker, al erger ik me soms aan Roger. De schrijver reist Cook na in gezelschap van zijn kompaan Roger, van wie ik niet begrijp waarom hij meegaat; hij is continu dronken en alleen in vrouwen geïnteresseerd. Maar het is een boek waar ik het niet alleen de volgende dag, maar ook weken later nog over heb. Eindoordeel: Heel OK!

4 Zwemmen met droog haar – Van Kooten

Gezien de titel heb ik de watervastheid van dit boek niet getest. Het was ook te snel uit om een golf op te kunnen vangen. Het past dan ook enorm goed op de boekenplank. Erg leuk verhaal; je hoort Van Kooten gewoon praten!

5 Dubbelspel - Frank Arion

Omdat het verhaal zich op de Antillen afspeelt, neem ik aan dat het met de watervastheid wel goed zit. Past ook enorm goed op de boekenplank. Leuk verhaal over een spelletje domino, maar niet iets wat je enorm pakt of waar je het dagen erna nog over hebt. Maar het las lekker door, ondanks de aanbeveling die het boek begeleidde : Gortdroog, daar doe je precies 3 maanden over.

6 Cosa Nostra – John Dickie

Cosa Nostra kregen we mee als paperback versie en die zijn nooit zo goed bestand tegen water, of openvouwen in het algemeen. Maar deze is toch heel gebleven. Formaattechnisch is er niks op aan te merken want past gewoon op de boekenplank. Cosa Nostra gaat, je zal het begrijpen, over de Cosa Nostra. Dickie beschrijft de opkomst en de bestrijding van de Siciliaanse maffia vaardig en met veel kennis van zaken. Vergeet de Godfather deel 1,2 en 3 (maar ja die gaan ook over de Amerikaanse maffia). Het beeld dat overblijft van de mannen van eer heeft weinig met eer te maken.

Eindoordeel: verhelderend en best wel ok.

7 Harry Potter and the philosopher´s stone – J.K. Rowling

Ja, op het risico af dat ik nu een paar heel vage kennisen maak: Ik blijf het een aardig kinderboek vinden. Al heb ik toendertijd wel betere verhalen gelezen. Maar goed, het boek heeft een watervaste coating om de kaft en past op de boekenplank, dus er zijn ook goede kanten. En we hebben het er de volgende dag nog over, maar waarom ook al weer?

8 Duizend Schitterende Zonnen – Khaled Hosseini

Watervastheid heeft dit boek wel nodig, want aan het einde komt er een traan. Duizend schitterende zonnen vertelt het verhaal van de twee vrouwen van Rasheed, een schoenmaker in Kabul. Geen aardige man, geen fijn verhaal. Ik vind het verhaal vooral wreed, pas op het einde ontroert juist het mooie. Niet zo zeer het harde bestaan wat beschreven wordt. Was dat de bedoeling? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Het einde is wel een beetje Hollywoodachtig, dat vond ik niet bij het verhaal passen. De sfeer in Het Huis van de Moskee vond ik veel aangrijpender, omdat je daar de wreedheden van een regime voelde door de warmte van het huis heen. Enfin, het past wel goed op de boekenplank en ik zou liegen als ik zou beweren, dat het me niet pakte.

Eindoordeel daarom best wel ok.

9 Komt een vrouw bij de dokter – Kluun

Paperbackie dus watervastheid houd ik op middelmatig. Formaat is prima want past goed op de boekenplank.

Kluun heeft een boek met twee gezichten geschreven. Aan de ene kant een verhaal over de kanker die zijn vrouw langzaam de dood in jaagt. Aan de andere kant een verhaal over zijn dwangmatig vreemdgaan. En dat laatste zat ik me nou helemaal kapot aan te ergeren (trouwens, ook aan zijn minachtende houding tov zijn opdrachtgevers; wiens poen men pakt wiens bijl men hakt zou Jack Spijkerman zeggen). Niet eens dat hij er een vriendin op nahoudt terwijl zijn vrouw aftakelt; ik kan me daar best wel wat bij voorstellen en kwam bij mij raar genoeg integer over. Maar dat je dan bijna elke vrouw moet bespringen als je zonder je vrouw uitgaat? Beetje triest. Desondanks heb ik een traantje weggepinkt aan het eind van het verhaal. Het truukje van de wramples heb je na een paar hoofdstukken wel gezien.

Eindoordeel: niet onaardig, maar zijn volgende boek ga ik ook maar weer lenen.

10 Code – Singh

Dit boek heeft echt een snertkaft. Het zit los en bestaat uit wat flodderig papier; beslist NIET watervast. Het formaat is prettig. Ondanks de dikte past het goed op de boekenplank. Het pakt me. Goed uitgelegd en leuk verteld. Soms wordt een voorbeeld te veel gegeven en denk, jaja nou weet ik het wel, maar bij dit onderwerp is dat minder erg dan een voorbeeld te weinig! We hebben het er in ieder geval de volgende dag nog over. Ik voel me uitgedaagd door het laatste hoofdstuk met de 10 codes. Nou, eerlijk gezegd alleen door de eerste paar. Daarna wordt het wel heel moeilijk. Wieb, heb jij je er al eens aan gewaagd? Eindoordeel: Heel OK!

11 Imprimatur – Monaldi & Sorti

Tering wat een pil! Deze heeft aardig op zijn flikker gehad want hij past niet echt lekker in de kast, waardoor hij er elke keer uit viel. Sorry Erik.

Imprimatur speelt zich af in Rome annex 16-nogwat, of is het 15-nogwat? Ik ben het nu al kwijt en is ook niet zo belangrijk. Vanwege een mogelijk pestgeval in een herberg zijn een achttal gasten en een koksmaatje gedwongen in elkaars gezelschap te verblijven. Tegelijkertijd speelt er zich een intrige af om… nou ja dat moet je zelf lezen. Op de achterkaft staan allerlei opgeblazen aanbevelingen die ik in het verhaal niet helemaal kon terugvinden, maar het leest lekker weg. Toch had ik het idee dat het boek zo´n honderd pagina´s korter had gekund. Zo heb ik het geneuzel van de arts in het verhaal, waarbij hij uitlegt welke kruiden goed zijn tegen welke kwalen, maar overgeslagen. En zo heeft het boek wel meer van die opsommingen, waarmee de schrijvers misschien willen laten zien dat ze hun research op orde hebben maar die ik ietwat vermoeiend vind. Ik vond de uitleg achterin het boek over de historische context nog wel het interessantst van het hele boek, en ga thuis toch eens uitzoeken hoe dat nou zit met het uitsterven van de pest.

Eindoordeel: best wel OK, maar ik begreep van Köf dat het een serie is van acht boeken. Dat gaat me toch iets te ver!

12 De kabbalist – Geert Kimpen

Ook dit boek heeft een coating om de kaft. Dat doet watervastheid vermoeden, maar het krult toch om. Het past goed op de boekenplank. Ik vond de grote verhaallijn erg voorspelbaar (man moet kiezen tussen ultieme wijsheid & kennis en ultieme liefde, maak het verhaaltje af en kleur de plaatjes), maar toch pakte het boek me. De verwikkelingen die leiden tot het voorspelbare slot zitten vol snelheid en leuke wetenswaardigheidjes.

Eindoordeel: best wel ok.

13 Ararat – Frank Westerman

Qua grootte is dit middle of the road, dus geen probleem om onze boekenplank op te slaan. De kaft heeft een uitsparing middenin, en dat ziet er niet heel watervast uit. Maar gelukkig heeft het de reis tot nu toe overleefd.

Het boek begint in het eerste hoofdstuk al meteen over het geloof en toen had ik zoiets van: gadsie Erik wat doe je me aan? Maar daarna wordt het wat wereldser en is het geen onaardig boek over de zoektocht naar het geloof en Ararat, de berg waarop de ark van Noach gestrand zou zijn.

Eindoordeel: niet onaardig.

14 Een meter Everest - Mariska Mourik

Mariska Mourik is een bergbeklimster die met Bart Vos in 1984 de Mount Everest heeft beklommen. Ze beschrijft de perikelen die vooraf gingen aan deze expeditie, en een paar dingen die achteraf gebeurd zijn. Ik vond het een intrigerend verhaal en een overtuigend antwoord op de vraag of Bart Vos nu wel of niet de top van de Everest heeft gehaald. Het verhaal pakte me absoluut, maar raar genoeg hebben we het er niet veel meer over gehad daarna. Waarschijnlijk omdat het zo duidelijk is.

Eindoordeel: best wel ok.

15 The Hemmingway ….. – Michael Palin

Michael Palin is natuurlijk bekend om zijn reizen voor de BBC, en ook dit is er weer zo eentje. Hij schrijft zoals hij zijn documentaires becommentarieert op o zo Engelse wijze. Toch heb ik een beetje het idee dat zijn hart niet helemaal naar het onderwerp uitging en het hele verhaal op de automatische piloot is geschreven. Ook de foto´s in het boek overstijgen niet het niveau van het betere vakantiekiekje. Al met al niet echt een boek om het samen nog eens over te hebben. Misschien maar eens wat van Hemmingway zelf lezen?

Eindoordeel: niet onaardig.

16 BAM! – Terry Pratchett

Watervastheid heb je wel nodig, want regelmatig schiet je spontaan in de lach! Alle boeken van Pratchett passen op mijn boekenplank en anders maak ik er wel een speciale plank voor. Niet zijn beste boek maar wel gewoon goed. Dit verhaal speelt zich af in Ankh-Meurbork en dat vormt zoals altijd een mooie omgeving voor een maf verhaal.

Eindoordeel: absoluut ok!

17 De wonderlijke reis van Jack de Crow – A.J. McKinnon

Watervastheid zit wel goed; het hele verhaal behelst een roei-zeiltocht met een piepklein bootje door Europa. Leuk avontuur, goed voor het vertrouwen in de mensheid. Ik vond het wel net 2 hoofdstukken te lang. Dan weet je het wel. Misschien vond het boek het zelf ook wel want al tijdens het lezen valt het uit elkaar. Past heel goed op de boekenplank en we hebben het er nog wel eens over gehad.

Eindoordeel: niet onaardig

18 East of Eden – John Steinbeck

Je groeit mee met het verhaal. Grote levensles. Je merkt wel dat het al een wat ouder boek is. Je moet het eerste hoofdstuk wennen aan het taalgebruik. Maar doordat het verhaal je meeneemt, merk je dat al snel niet meer. Watervastheid? Volgens mij hebben ze daar juist tekort aan water! Het past redelijk op de boekenplank. Dit boek pakt me zeker. Ik heb het er nog lang over gehad en het heeft me ook nog wel even bezig gehouden.

Eindoordeel: dat ik dat nog nooit eerder gelezen heb!

19 The Pirates Laffite

Met een verhaal over piraten zit het qua watervastheid wel ok. De kaft is van een soort geplastificeerd papier en dat kan wel een golfje hebben vermoed ik. Het boek gaat over twee Franse broers die in de eerste twee decennia van de 19^de eeuw in Louisiana een piratenimperiump(je) opbouwen. Het nadeel van dit soort Amerikaanse geschiedenis is dat er niet zo veel van is om over te schrijven. Als dat dan toch gedaan wordt, krijg je tot vervelens toe elk detail voor je kiezen. Na 160 bladzijden was mijn geduld helemaal op en heb het boek teruggezet op de plank. Dat is dan weer een voordeel van dit boek: het past prima.

Eindoordeel: Sorry M&M, maar totaal knudde.

20 Zuidwal – Sytze van der Zee

Gatsie, dit had ik allemaal niet willen weten. Van dit boek krijg je duidelijk geen vertrouwen in de mens! Heeft Loes niet ook op de Copernicuslaan gewoond? Maar dit verhaal over een Nederlandse seriemoordenaar pakt me als een dolle en ik lees het in een ruk uit. Watervastheid heb ik het niet op getest, maar het is een prima maat voor op de boekenplank.

Eindoordeel: houdt je in allerlei opzichten van de straat / heel OK!

21 Het lied van de dodo – David Quammen

Dit boek heeft zo´n losse kaft over het eigenlijke boek heen. Mijn oma had vroeger Een brug te ver van Cornelias Ryan (als ik het goed heb) en dat had dat ook, vond ik toen erg chic staan. Maar dat terzijde. Mijn eerste indruk was: Michiel wat heb je ons een pil meegegeven! Het gaat over biogeografie en dat leek me meer een woord om je tegenspelers bij scrabble eens goed mee te zieken (want het komt vast niet in een woordenboek voor en dan vindt Moe het niet goed). Raar genoeg pakte het me al vanaf de eerste pagina, en maakt de schrijver dmv een historisch overzicht met eigen reisverslagen duidelijk hoe de mens de wereld goed aan het verkloten is door het leefgebied van diersoorten zo te versnipperen dat overleven (bijna) niet mogelijk is. Qua grootte is het een crime om mee te nemen aan boord, het is nog dikker dan Imprimatur.

Eindoordeel: dat ik dat nog nooit gelezen heb!

22 Amerika voor en tegen – Maarten van Rossem

Deze ouderwetse brombeer die het zo goed doet op televisie hoor je terug in dit boek, dat een bundeling is van artikelen en columns van de schrijver. Deze opzet maakt dat het boek geen geheel is, het mist een beetje een lijn. De enige lijn die te vinden is is dat het over Amerika gaat, maar de onderwerpen variëren van Donald Duck tot Bill Clinton. Nou ja, het leest zo lekker weg, en hij dwingt je een beetje tot nadenken. Je kan je zondag op slechtere manieren verspillen dan met dit boek moet je maar denken. De kaft ziet er waterbestendig uit; het boek zou wel eens net een beetje te hoog kunnen zijn voor onze boekenplank.

Eindoordeel: ach het houdt je van de straat (en dat zie je Van Rossem bijna denken op de foto achterop zijn boek).

23 Eeuwige Schoonheid – E.H. Gombrich

Grappige titel, want als je de hoofdstukken (chronologie van de kunstgeschiedenis) doorneemt, blijkt dat wat in de ene eeuw voor schoonheid wordt gehouden, dat in de volgende era helemaal niet zo wordt gezien. De eeuwigheidswaarde valt dus nog maar te bezien. Met water zou ik oppassen. Er zitten zoveel mooie platen in; zou zonde zijn die te vernachelen. Het is ook erg groot en zwaar. Niet iets voor op onze boekenplank (we leggen het in de kast) en ook niet voor in de kuip. Maar zeker leuk om eens over een heel ander onderwerp te lezen, dus als eind oordeel best ok.

24 Publieke werken – Thomas Rosenboom

Geen idee wat ik hier van moest denken toen ik er aan begon. Het boek gaat over twee neven eind 19^de eeuw; de een woont in Amsterdam als vioolbouwer en de ander als apotheker in Hoogeveen. De sfeer van die tijd vind ik heel goed getroffen, je ziet het voor je. Maar op een gegeven moment duurt het verhaal gewoon net te lang. Om het boek terug te zetten is ook weer zo wat, dus toch maar uitgelezen. Gelukkig is het einde niet zo saai en komt relatief nog snel tot een climax, maar het is even tandenbijten.

Watervasttechnisch is het boek wel ok, want het heeft toch een paar golfjes meegekregen onderweg. Voor de boekenplank is het eigenlijk net te dik, maar het kan nog wel.

Eindoordeel: Dit had ik zelf nou nooit gekozen, en is best wel aardig om eens te lezen.

25 Kerewin – Keri Hulme

De eerste paar pagina´s waren even wennen. Het is een soort proza waarin het boek geschreven is. Maori kunstenares heeft zich afgesloten van de wereld en raakt betrokken bij Maori man die een blank drenkelingetje van een jaar of 7 opvoedt. Watervastheid door de overlevende van de schipbreuk dus helemaal gegarandeerd. Zodra het verhaal zich ontrolt, pakt het boek me meteen. Ook fijn dat niet alles uitgekauwd wordt, maar aan je eigen deductievermogen wordt overgelaten. Bart heeft het nog niet gelezen en dus hebben we het er nog niet echt over. Het leek wat dik, maar past toch prima op de plank.

Eindoordeel: best wel ok!