dinsdag 31 mei 2011

Nieuwsbrief 6 Het einde voorbij

Zaterdag 28 mei
Eigenlijk hadden we gedacht dat we nog een heel weekend in Falmouth zouden blijven. Daarom hadden we ook een kookboek van Rick Stein gekocht. Hij is de bekendste vis chef van de UK en komt het Fal festival zondag openen, met 's middags een signeersessie. Als je dan toch de tijd moet kapotslaan... kun je net zo goed op een handtekening wachten.

Het tij wacht echter voor niemand en dus ook niet voor ons. Gisteravond bleek het weerbericht goed genoeg om van het weekend om Lands End te ronden. We hebben echter nog wat victualien nodig en die zijn in Falmouth makkelijk in te slaan. Nou ja, victualien: anti-slip mat, nieuwe wandelschoenen en brood. Met een dag vertraging vertrekken we dan maar morgen. 's Avonds kijken we naar de Champions League finale tussen Barca en Man United. Zoals de kranten de volgende dag koppen: Messicre!

We planned to stay all weekend in Falmouth. But looking at the weather we decide to sail on Sunday to Newlyn. The evening before departure we watch Barca messicring ManUnited. Ryan Giggs is ridiculed by most viewers. Poor sod!

Zondag 29 mei
Half vijf op, zes uur vertrek. Godsamme... wat vroeg! Vandaag staat de Lizard op het programma: een kaap die, oh oh oh, berucht is om zijn brekende zeeen. Waar had ik die eerder gehoord? Met zuidwesten wind wordt het eerst kruisen tot we het waypoint 3 mijl ten zuiden van de kaap bereikt hebben. En ja, het is wel waar: er staat hier een behoorlijke golfslag, met behoorlijke kuilen af en toe. Folie pakt er een hap uit en gooit het water over dek. Siets heeft het genoegen twee keer een lading water over zich heen te krijgen die gorgelend via de loospijpen uit de kuip lopen. In mijn wacht gaat het er iets rustiger aan toe, en hoef ik alleen maar wat vrachtverkeer te ontwijken.

Met het ronden van de Lizard, hebben we het zuidelijkste punt bereikt dat we dit rondje UK zullen aandoen. 's Middags komen we in Newlyn aan, een klein vissersdorpje waar je met je jacht tussen de visserboten ligt. Verfrissend als je, zoals wij, eigenlijk alleen in marina's ligt.

Today we are rounding the Lizard. It is the most southern tip of our circumnavigation. The swell is impressive in the 6 Bft winds, but Folie manages allright. In the afternoon we arrive at Newlyn.

Maandag 30 mei
Ook vandaag is het weer vroeg op, want het vertrek staat gepland voor half zes! Siets heeft niet goed geslapen omdat er ergens de hele nacht een marifoon op de buitenbox heeft staan tetteren. We vertrekken met weinig wind en zicht. Na drie kwartier motoren komt de wind er bij en stuiven we naar Runnel Stone. Op een wat rommelig zeetje motorzeilen we voorbij Lands End, de uiterste zuidwestpunt van Engeland. Vanwege het druilerige weer zetten we allebei voor het eerst onze zuidwester op. Net Darth Vader maar dan in rood en geel, lachen we elkaar uit. Je blijft wel lekker droog!

De voorspelde NW wind komt uit het noorden, en kunnen we voorbij Pendeen Point pas weer zeilen. Vanaf hier is het Bristol Channel, zetten we de genua bij en varen in een keer naar Padstow. Onderweg klaart het weer op en krijgen we de kust van Cornwall in het zonlicht te zien. Mooi hoor!

Bij Padstow komen we net voor hoogwater aan. Wel prettig omdat het land direct naast de vaargeul tot wel 3 meter droogvalt! We komen in het haventje midden in het centrum van het dorp te liggen. We voelen ons wel een beetje bekeken. Het is nl bank holiday hier en het is stervensdruk met dagjesmensen die op de kades krabbetjes aan het vangen zijn. Daar tussendoor leggen wij de boot aan en worden meteen onderdeel van attractie. Als om half zeven de haven dichtgaat (letterlijk: als een sluis wordt de haven afgesloten) en de boot niet meer verder zakt, trakteren we ons zelf met een gerust hart op fish and chips. Geen Rick Stein kwaliteit, toch retelekker.

No sleep for the restless. We leave at 05.30, destination Padstow. Because of the drizzle we both wear our southwestern, looking like a red an yellow Darth Vader. Once we pass Lands End, the sky clears as we sail to our destination. Being a bank holiday today, Padstow harbour is crowded with landlubbers on the dock. We land our boat behind that of Paul Hardaker’s, who is raising money for the Crohns and Colitis UK. He is also circumnavigating the UK, but unlike us in a counter clockwise direction. For the last eight days he was stuck in Padstow because of the western winds.

Dinsdag 31 mei 2011
Dit moet dan Rick Stein dag worden. Na de sokken- en spijkerbroekwas gaan we reserveren. We kunnen alleen nog terecht om 17.30 en om 21.30 uur. Aangezien we morgen om 05.00 uur weg moeten, wordt dat dus vroeg dineren. We fietsen langs de river Camel en komen ondertussen langs allerlei Rick Stein-ondernemingen. Zo is er eerst het Riverside Restaurant, dan de Seafood School, in het dorp zit de Rick Stein's Deli en Rick Stein's Patisserie. Op de South Quay vinden we vervolgens de Rick Stein's Fish and Chips. Maar dat is nog niet eens waar wij heen gaan: Rick Stein's Cafe. Enfin, we noemen door deze overdaad vandaag alles Rick Stein. We fietsen dus langs de Rick Stein Camel rivier, die echt helemaal droogvalt. Ook de lobsterpotten liggen lekker op het zand. In Wadebrigde zitten we buiten in de zon voor een afternoon tea en op de terugweg zitten we op een bankje op het Rick Stein's Half Way Point te genieten van the Rick Stein tide rolling in, wasting time. Tegen de tijd, dat we bij Rick Stein gaan eten, hebben al een hele Rick Stein Experience achter de rug. Overbodig te zeggen, dat het eten heerlijk was! De cornish fudge die we daarna kopen ook. Dat is toch wel een van de voordelen van een badplaats; dat de winkels ook 's avonds open zijn. We nodigen de buurman nog even uit voor een drankje. Hij vaart ook rond de UK, maar dan andersom. Hij haalt geld op voor de vereniging voor de ziekte van Crohn om meer onderzoek mogelijk te maken. Mooi hoor. Misschien komen we hem later nog tegen.

Today we’re dining at the Rick Stein’s café. Siets recognizes some recipes from the menu as being in his cookery book .They taste splendid all the same. The service is not entirely up to the same standard (occupational hazard on Siets’ part). Back at Folie we finish it off with coffee and fudge.

donderdag 26 mei 2011

Nieuwsbrief 5 Eindelijk vakantie

Donderdag 19 mei 2011
Vandaag is het weer stralend en vertrekken we om Bolt Head naar Fowey (“Foi”). De wind is WZW en we moeten naar WNW, dus dat is (te) hoog aan de wind. Ik weet Folie nog wel voor Plymouth en Rame Head langs te knijpen, maar daarna moeten er toch slagen gemaakt gaan worden. Inmiddels heeft Bart 2 makrelen gevangen. Om nog te kunnen barbecuen, besluiten we te gaan motorzeilen. We varen langs de kust met zicht op het schilderachtige Polperro (Moon, inderdaad schattig!). Om 19.30 uur liggen we op de Fowey River aan een pontoon midden in rivier, pal voor de town quay. Helaas net te laat om Tanya-Marie met haar verjaardag te kunnen feliciteren, maar wel op tijd om de makrelen op de barbecue te leggen. Op de town quay is live muziek.

We sail from Salcombe to Fowey. En route we manage to catch two mackerels, which serve us well on the barbecue in the evening.

Vrijdag 20 mei 2011
We bezoeken Fowey en eten cornish pasty (“pestie” en geen peestie!) op de kade. Het stikt hier van de winkeltjes met cornish fudge, dus we besluiten dat we dat ook maar eens moeten proeven (smaken mint-chocolade / aardbeien-champagne / citroen-meringue / een nog een die we niet meer weten en nog niet geproefd hebben) en eindigen de middag bij de RFYC op het terras. Omwille van de deining die de haven inloopt, verleggen we de boot naar een pontoon verderop op de rivier. We liggen nu voor het huis van Daphne du Maurier. Vanwege haar 100e geboortedag is hier een festival. Vandaar ook die muziek on town quay van gisteren. ’s Avonds stappen we daarom weer in ons bijbootje om een concert in de Fowey Parish Church van de Force Five Wind Quintet (=blazersensemble) bij te wonen. Ze beginnen hier met glazen wijn te verkopen en doen dat ook in de pauze. Helemaal leuk. Ook grappig dat het kennelijk opvalt, dat we niet van hier zijn.
We visit Fowey, buy some fudge (nice sweets!), and visit a concert performed by the Force 5 quintet in the Fowey Parish Church.
Zaterdag 21 mei 2011
Vandaag gaan we met de bus naar St Austell en daarvandaan naar the Eden Project, een oude mijn voor porselein-klei waarin nu grote bollen als “kassen” geplaatst zijn. Het uiterlijk heeft iets van het zwembad van Boskoop, maar dan 8 bollen aan elkaar. 4 met mediterraan klimaat, de andere met rainforest. Boeiend! We lopen er de hele dag rond. Deze avond bezoeken we de Fowey Gallant Sailing Club en ontmoeten Brian en Rosemary en een stel wat bij Minardi met Jos Verstappen gewerkt heeft. Erg gezellig! Inmiddels is het tot Z 6 Bft aangetrokken en begint het te druppen. De voorspelling is dat het vannacht en morgen aantrekt tot W 6-7 Bft en flink gaat door regenen. Morgenavond wordt dan weer ZW wind voorspeld, nog steeds hard. Dat betekent, dat er nog wel wat meer deining de haven in kan komen rollen. Dat zou morgen wel eens verder up-river verhuizen kunnen worden. Pas dinsdagmorgen wordt verwacht dat de wind afneemt.

It was suggested to us to visit the Eden Project. The sphere with the tropical rainforest impresses us the most, and the site as a whole is really nice. In the evening Brian and Rosemary are joining us in the Fowey Gallant Sailing Club. Lovely people.

Zondag 22 mei 2011
Vandaag wandelen we langs beide oevers van de River Fowey en Pont Pill. Eigenlijk waren we alleen onderweg via een public foothpath naar de Old Ferry Inn, ondat die als Good Pub aangemerkt staat. Maar daar waren we zo snel, dat we nog maar even doorgelopen zijn. Daar kwam pas in Polruan een eind aan het pad en om dan nog terug te gaan, leek ons onzinnig. Dus met de ferry naar de overkant, daar nog wat lopen, verderop weer een ferry en dan, een uur of 3 later, eindelijk de Old Ferry Inn in. Wie zitten daar: Brian en Rosemary achter een fles wijn. Ze zeggen: “you’ve just missed Sunday roast!” Maar gelukkig stond er voor ’s avonds ook wel wat te eten op de kaart.

A swell is running into the river opening, so we move the boat a bit more inland. After that we hike along to Pulruan. Taking two ferries back to the Old Ferry inn, we meet Brian and Rosemary again. They enjoyed the Sunday roast, we settle for dinner.

Maandag 23 mei 2011
Het wandelen blijkt toch wat zwaar geweest voor mijn geblesseerde knie. Vandaag dus maar rustig aan. De dag valt vies tegen, want het is geen lekker weer en we zijn vreselijk havenmoe. We moeten nodig verder! Gelukkig klaart het tegen zessen nog wel genoeg op om even met de bijboot een boodschapje te gaan doen. Pa dB gefelicteerd!

The weather sucks. We are getting tired of being here.

Dinsdag 24 mei 2011
Op naar Falmouth! Onderweg hebben we beet, maar de vis weet te ontsnappen. Vandaag oefent de marine vanaf Plymouth en zijn er schietoefeningen vanaf Dodman Point. Het zware geschut op zee horen we wel, maar door de tegenstroom zijn we pas zo laat bij Dodman Point, dat de oefeningen daar al afgelopen zijn voor vandaag. Gelukkig maar, want we varen rakelings langs de doelen. De wind draait weer helemaal met de landpunten mee, waardoor we steeds met het land mee kunnen loeven. Alleen vlak voor Falmouth maken we een paar slagen. In de ingang van de estuary oefent een helikopter om slachtoffers uit het water op te vissen. Wat hangt dat ding laag en wat een wind komt er vanaf! Tussen de castles en voor anker liggende snoepjes van zeilschepen varen we de rivier op. Het wordt misschien saai, maar het is hier gewoon overal mooi!


Van Mirel horen we, dat er wel een gegadigde geweest zou zijn om ons huis te huren. Nou ja, nu te laat. In ieder geval gefeliciteerd! ’s Avonds fietsen we heuvel op heuvel af alle mooie tuinen en parken van Falmouth af en nemen een kijkje aan het strand. Die engelsen zwemmen al in zee! Ik vind 14 ºC nog wat koud; ook al heb ik een natte rug van het tegen de heuvels op fietsen.

Als het donker is, grijpen we maar eens naar een aflevering van De Fabriek. De serie is, hoewel gedateerd, nog even sterk als toen en pas om 03.00 uur besluiten we dat we ons nu echt achter het scherm vandaan moeten wegrukken. Opeens valt Bart de opvallende gelijkenis tussen Paul en Andre Hageman op. Nog 7 afleveringen Dries Rustenburg en Diana Dobbelman te gaan! We zitten er helemaal in.


Today we sail for Falmouth. The Royal Navy is on exercise, but we don’t have to divert our course. As we approach the Fal river, we have to tack a few times. The estuary looks magnificent!

Woensdag 25 mei 2011
Tijd voor een huishoudelijke dag. Bart fietst Falmouth en Penryn af op zoek naar onderdelen voor de boot en ik doe de was, verschoon het bed en haal boodschappen. De vorige keer dat ik alle matrassen, dekbedden, dekens en kussens buiten had gelegd (en vastgebonden!), begon het al snel te regenen. Voor dat je dan alles weer los heb, is het natuurlijk nat. Nu is het gelukkig een betere dag om alles te luchten. Sommige voor ons normale zaken, zijn hier moeilijk verkrijgbaar. Lampenolie bijvoorbeeld lijkt onvindbaar. Verder koken we aan boord op spiritus. In Zweden dacht ik steeds dat het moeilijk verkrijgbaar en duur was, omdat ze daar in het algemeen spastisch doen over alcohol. Hier vind ik ook wel spiritus, maar dat kost dan gelijk £ 4,50 per liter tegen € 0,85 bij ons. Gelukkig hebben we nog een fles of 12 aan boord. Cheap as chips!


Ik snap trouwens nog steeds niet waar je moet lopen. Fietsen en autorijden gebeurt links, maar lopen lijkt eigenlijk altijd rechts te gebeuren. Net als je je daar dan aan aanpast, kom je weer een hele stoet linkslopers tegen. Rare jongens die engelsen!

Nu in de avond trekt de lucht dicht, wordt het dampig boven de rivier en regent het. De wind trekt behoorlijk aan. De barometer daalt lang en gestaag. Volgens de meteorologische theorie voorspelt dat veel wind.


Later op de avond hebben we een domper te verwerken. De 13-delige dramaserie De Fabriek blijkt in ons assortiment een 6-delig eerste seizoen te beslaan. So much voor verdere ontwikkelingen. Als troost kijken we een aflevering van Hornblower, so noted.

Time to catch up on domestic chores. While I am looking for a shorter link for the back stay, Siets is doing our laundry and gets some groceries. In the evening the weather turns foul. We stay aboard and watch an episode of Hornblower.


Donderdag 26 mei 2011
Het waait inderdaad hard. Die near gale warning is uitgekomen. In de haven hebben we al regelmatig 7 Bft op de teller en hier liggen we nog beschut. Vandaag gaat het daarom naar het dependance van het Greenwichmuseum. Dat blijkt helemaal niet te gaan over wat je je daarbij voorstelt. Tenminste, ik denk dan aan tijdrekening en plaatsbepaling. Maar de tentoonstelling over (het leven in) vuurtorens is goed. Kennelijk wilden ze het museum in Greenwich niet overbodig maken. Als we buiten komen, lijkt het nog harder te waaien, al is het wel opgeklaard. De weersvoorspellingen voor morgen zijn goed, maar hoe zal de zee rond de Lizard zijn??

Bart heeft zijn eerste patat met vinegar op en dat was nog lekker ook!
Siets raadt me aan om eens een “proper job” te nemen. Wat is er mis met mijn werk bij de KLM? Alleen omdat ik nu even wat voor mijn werk moet doen? Oh, het is een bier. A proper job indeed!

The Met Office issued a gale warning for today. Even in the harbour we have 7 Bft gusts. We’ve chosen wisely to stay and visit the Maritime museum. We finish the day at the Chainlocker Inn.


Vrijdag 27 mei 2011
Niet-zeilers zullen dit vreemd vinden, maar zeilen is een zegen en een vloek tegelijkertijd. Het is soms ontspannen, en tegelijkertijd ook altijd werken om verder te komen. Nu we in Falmouth en nog voor op schema liggen, gunnen we ons de tijd om het wat relaxter te doen en een goed weerwindow af te wachten. We besluiten niet wanneer we verder gaan, maar besluiten per dag dat we vandaag niet verder gaan.

In de tussentijd houden we vakantie. We nemen een ferry die ons door het estuarium voert en ons bij de Trelissick gardens aflevert. Hier maken we een wandeling door het glooiende landschap. Her en der staan oude eiken, die me fascineren met hun kronkelige stammen. Het lijken wel bonzai bomen, maar dan honderd keer zo groot! Je snapt hier ook waar de Enten vandaan komen en je verwacht bijna dat er halflings in de takken zitten. We zien ze niet, alleen grijze eekhoorns. Ook leuk! 

De oevers van de kreken hier in de buurt zijn dichtbebost en zijn voor diverse films en series gebruikt. Als je niet beter wist, waan je je in de Amazone of op een of ander Caribisch eiland. Terwijl we op de ferry wachten die ons terug naar Falmouth brengt, stapt Betty Stogs op het ponton. Of nou ja, een vent verkleed als Betty Stogs. Betty is bekend in heel Cornwall want is een biersoort van de Skinner's brouwerij. Betty gaat met de volgende ferry mee en wordt met waterspuitende havensleepboten binnengehaald. Waarom? Vanwege het Fal Festival. Genoeg reden voor ons om nog een paar dagen te blijven en vakantie te vieren!

Looking at the weather forecast, we decide to stay another day and visit the Fal estuary. We take a ferry to the Trelissick Gardens, hiking in the wonderful surroundings. As we wait on the pontoon for the ferry to take us back, we are joined by Betty Stogs. The Fal Festival is about to begin!
Dan nu weer de Huiskamervraag: deze had ik thuis al bedacht, en wel leuk dat we um kunnen gebruiken. In welke James Bond film komt het Eden Project voor? (1 punt) en in de hoeveelste minuut na de soundtrack is het Eden Project voor het eerst in de film te zien (3 extra punten)?

Je mag nog antwoorden voor de periode mei inzenden tot en met 5 juni. Denk aan je joker!
De tussenstand op 26 mei:
naam / punten / joker gebruikt
1 Pa dB 9 ja
2 Geertjan en Joke 8 ja
3 Moon 7 ja
4 Gerjan 6 nee
5 Michiel B 5 nee
6 Sascha en Erik 5 ja
7 Rogier 5 nee
8 Max en Merel 3 nee
9 Tom 3 nee
10 Marcus 3 nee
11 Anton 3 nee
12 Pieter 3 nee
13 Lies G 2 nee
14 Paul en Liesel 2 nee
15 Aad en Marjan 2 nee
16 Willem Bo 2 nee
17 Ernst 2 nee
18 Rob 2 nee
19 Willem Broe 2 nee
20 Wiebe en Tanya 1 nee
21 Ella 1 nee
22 Rene 1 nee
23 Jelte 1 nee
24 Köf 1 nee
25 Robert en Gertina 1 nee
26 Etelka 1 nee
27 Ivo 1 nee
28 Joost 1 nee
29 Simon 1 nee
30 Robin 1 nee
31 Mark 1 nee
32 Michel D 1 nee
33 Anja 1 nee

woensdag 18 mei 2011

Nieuwsbrief 4 English Riviera

Maandag 16 mei 2011
Brixham is de plaats waar stadhouder Willem van Oranje aan wal ging om King Billy III te worden; volgens de lokale ansichtkaartenverkoper berustte het op een misverstand dat hij hier aan land kwam. Willem dacht dat de kerkklokken als welkom voor hem werden geluid, maar er was een heel ander feest aan de gang. Desalniettemin was hij welkom; in Devon en Cornwall waren ze altijd al veel protestanter dan in de rest of England.

Voor ons is Brixham een gelegenheid om een motoronderdeel te scoren, want er zit hier een Mitsubishi dealer. Na wat heen en weer fietsen (geen sinecure in die steile straatjes) vragen we het na bij de Seaman's Mission en de kokkin wijst ons de weg. Het is de onooglijke schuur aan de overkant, waar een fris ogende jongeman de handel doorverwijst naar een onderdelenhandel verderop in het dorp. Het mag dan een Japans merk zijn, maar niks 5S en schone werkplek. Wat een gribus!

Wel leuk zo'n klein dorp. Als Bart er 2 uur later binnenloopt, weet de man al waar Bart voor komt. Dat was tijdens de lunch dus al doorgebeld. Service als instelling en niet als een afdeling! Helemaal geen Mitsubishi dealer maar toch iets van een reserve-onderdeel gescoord.

Brixham heeft een grote visafslag; hier komt de meeste vis van alle havens in de UK aan wal. Helaas is de visafslag niet voor particulieren toegankelijk en kunnen wij niet uit eerste hand genieten van al het vers wat hier wordt binnengebracht.

Bart denkt vervolgens een lokatie van een beroemde foto van Time Life over de inscheping van de geallieerde troepen voor D-Day te herkennen. De slip is nu voor gewonere handelingen in gebruik en dat maakt het juist wel zo indrukwekkend. Hij maakt er een foto van. Aan jullie de eer om de originele foto erbij te zoeken. (Hint: dit is een huiskamervraag!)

In de namiddag klauteren we met ons badpak naar een zee-zwembad. De badman is er al, maar helaas is het niet eerder dan de 19e springtij en loopt het bad dan pas vol. Met badpak en al klauteren we daarom maar door naar de kliffen en vuurtoren van Berry Head en genieten van het uitzicht.

Dinsdag 17 mei 2011
Om 11.00 vertrek naar Salcombe. Het is volledig bewolkt maar wel zacht weer. Rond de kapen trekt de wind aan, met als klapper Start Point. Men zegt dat hier de oceaan begint, omdat vanaf dat punt oceaandeining merkbaar is. In elk geval is het 5 mijl uit de kaap met wind tegen en tij mee een enorm ruige zee! Daar voorbij blijkt de wind door de 6-7 Bft ook behoorlijk opgezweept te worden. Ik betrap me erop, dat ik de mijlen naar ons waypoint stilletjes zit af te tellen. Folie bruist er lustig op los en lijkt geen last van dit alles te hebben.

De kust ziet er hier dramatisch uit; steile en ruige kusten, kaal of met een enkele boom en dan ineens een huis of hotel. Zij moeten een spectaculair uitzicht hebben! De aanloop van Salcombe is even indrukwekkend; een natuurlijk gevormde zoutwaterbaai die diep het land in kronkelt. We pikken een mooring boei op en vragen de havenmeester naar een leuk restaurant om onze trouwdag te vieren. Zijn tip blijkt gesloten, een tweede leuke tent is volledig volgeboekt en heeft alleen nog een miniscuul rond bijzettafeltje voor ons (thanks but no thanks), maar zij hebben wel een andere leuke tip: de Island Street bar & grill. Helemaal goed!

Woensdag 18 mei 2011
Fog bound! Ons plan was om vandaag naar Plymouth te varen, maar de havenmonding is vanmorgen niet eens zichtbaar. We leggen ons neer bij een dagje scharrelen. Bart vindt een goed verjaarscadeau voor me (had ik nog te goed) en daarna vinden we een overdekt terras met zicht op de baai en internet. Wine by the glass is hier overal ingeburgerd. Dit terras heeft bijvoorbeeld 12 wijnen per glas en dan kun je ook nog kiezen een klein of een groot glas wilt (voor de freaks: 125ml, 175 ml, 250 ml of 75 cl; die laatste twee zijn niet meer in 1 glas hoor!). Inmiddels lijkt het op te klaren.

Bart doet nog wat herstelwerkzaamheden voor zijn werk onder het genot van een pint of lager. Zo wil hij altijd wel werken! Ronald, daar wil hij het wel eens met je over hebben.


Voor de collega's: ik denk aan jullie hoor!!! LOL


maandag 16 mei 2011

Nieuwsbrief 3 The Exe factor

Woensdag 11 mei 2011
Woensdag wasdag. We hebben een huishoudelijk dagje. 's Middags gaan we even naar de Castle Cove Sailing Club in Portland Harbour. De Nederlandse zeilers schijnen zich er voor te bereiden voor de Olympische Spelen van 2012. Wij zien ze echter niet tussen de Duitsers, Belgen, Finnen, Zweden, Hongaren, Fransen en Oostenrijkers. Nou ja, ze doen het ook wel goed zonder ons.

Donderdag 12 mei 2011
Er is markt vandaag dus daar gaan we naar toe. Helaas valt het een beetje tegen en is er eigenlijk geen hol aan. Dan maar de stad in om te shoppen en rond te kijken. Als we terug komen krijgen we Franse buren naast ons. Als we het weerbericht gehoord hebben, besluiten we morgenochtend bij het eerste licht te vertrekken. Dat schrikt de buren niet af; ze blijven gewoon liggen.


Vrijdag 13 mei 2011
Om 4 uur gaat de wekker. Best wel vroeg wel. Een uurtje later gooien we los, maar niet voordat de buren vertrokken zijn. Het wordt al licht, maar de zon is nog niet op. Bestemming voor vandaag: naar het westen. Dat kan Dartmouth, Brixham, Torquay of Exmouth worden. Het hangt allemaal van de wind af, die uit westelijke richting voorspeld wordt.

Hoe dan ook, eerst maar de Portland Bill passeren. Dit is een beruchte Engelse kaap, waar twee zuidelijke stromen bij elkaar komen en een erg ruige zee veroorzaken. Bij weinig wind en op het juiste moment kun je er echter goed passeren in een route vlakbij de kaap. Vlakbij is dan, afhankelijk van wie je spreekt, niet verder van de kust dan spuugafstand of hoe ver je een biscuit kan gooien. Hoe dan ook, niet te ver afdwalen.


We hebben het redelijk goed getimed en zijn net te vroeg. We hebben wat stroom tegen, maar de zee is rustig. Goe gedaan, Folietje! Daarna gaan we in de zuidwestenwind zo hoog mogelijk naar het westen kruisen. Bij de kust krimpt de wind wat en kunnen we rechtstreeks naar het westen zeilen. Dat beslist het: we gaan naar de Exe.

De Exe is een riviertje in Devon waar de kathedraalstad Exeter aan ligt. Dit wordt een first voor ons, om zo'n getijde riviertje op te varen. We hebben het gisteren al voorbereid, dus weten we min of meer wat we kunnen verwachten.

Bij de rivieringang aangekomen blijkt het verkennen van de uiterton wat lastig. Daarna is het goed te doen met het verhaal in Shell pilot en de Reeds Almanac, aangevuld met de gegevens van de kaart. Een dik uur later komen we bij de sluis aan van het Exeter kanaal. Helaas blijkt die pas weer op maandag te draaien. Wat nu?

Na advies van de havenmeester besluiten we aan een visitorboei te gaan liggen vlakbij de sluis. Volgens de havenmeester moet dat met onze diepgang kunnen. We zoeken de boei op en leggen snel aan.We gaan naar het Turf Hotel, de eigenaar van de visitor boei. Grappig genoeg hoeven ze helemaal geen liggeld voor de boei, en liggen we er dus gratis!

Als we na het eten en het bier terug zijn op Folie, liggen we even vast als het laagtij is. Hmmm, ja dat heb je met getijderiviertjes. Nou ja, hoort er allemaal bij! Nog geen tien minuten komen we weer los en draait de boot weer in de stroom. We kijken het nog even aan en gaan slapen. 

Zaterdag 14 mei 2011
We slapen lekker uit en worden om tien uur wakker, om daarna te ontbijten. Siets merkt dat de boot niet meer drijft, maar op de kiel staat. De boot kantelt licht naar bakboord. Siets gaat in het stuurboord gangboord staan, omdat de bijboot (die daar naast de boot ligt en nu hangt) los te maken. Langzaam helt Folie terug en door, nu naar stuurboord. Ik ga bij Siets kijken en de boot helt verder door. Als we daarna snel naar bakboord gaan, richt de boot zich niet meer op. Oeps!

Met het vallen van het water, helt de boot steeds verder. Vijf graden, tien graden, vijftien graden... waar houdt dit op? Het ontbijt glijdt van tafel en ruimen we dus maar snel op. Dit gaat nog wel even duren, daarom gaat Siets half in het gangboord, half op de opbouw zitten. Ik heb me binnen schrap gezet tegen de navigatietafel en zit op de vloer te lezen. Ook daar is het niet veilig als ook de fruitschaal de strijd met de zwaartekracht verliest en het fruit me om de oren vliegt.

Nou, dat is dus de huiskamervraag. Bij hoeveel graden helling hield dit op? Om jullie  te helpen heb ik een filmpje gemaakt ten tijde van de grootste helling, waarmee je een goede inschatting kan maken. Heb je de helling goed binnen 1 graad nauwkeurig, krijg je twee punten, ben je binnen 2 of 3 graden goed, verdien je één punt.

Als Folie op haar kant in het water dobbert, komt er een bootje langszij. Het is de buurman die in een oude lichtblauwe vissersboot vlakbij ligt. Hij adviseert ons om zijn mooring direct achter hem te gebruiken, zodra we weer los zijn. Een uurtje later drijven we weer (gelukkig!) en kunnen we naar de andere mooring. Pfoe, ook weer overleefd.

Daarna fietsen we naar Exeter, waar Siets haar schoenen fetisj uitleeft en ik (eindelijk) een nieuwe tas scoor. Moe: let op als je naar Engeland gaat: ze hebben ook veel keuze in jouw schoenmaat! Exeter is een leuke stad, een echte aanrader. Mooie oude gebouwen, schoon en een lekker sfeertje. Terug bij het Turf Hotel  drinken we een paar pints op een leuke dag.

Zondag 15 mei 2011
Na eens goed uitgeslapen te hebben gaan we nog even langs de rivier wandelen. We hoeven vanwege het getij pas om vier uur 's middags weg, dus doen we het mak aan. Siets probeert haar nieuwe schoenen uit en loopt meteen twee dikke blaren op. Auw!

Als we vertrekken, zitten we met een probleem. De wind duwt de boot de ene kant, en de stroom de andere kant op. Hoe te vertrekken? We maken een plan en gaan aan de slag. Ergens maken we toch een inschattingsfout, want als ik achter losgooi, wordt de boot door de stroming richting de boei aan de voorkant geduwd. Ik kan niet voorkomen dat de boot erover heen vaart. Gelukkig is de boei van plastic en zie ik die meteen aan de andere kant van de boot op het water drijven. Nog is het gevaar niet geweken, want we drijven alweer richting de volgende boei. Die komt me iets te snel op ons af. Ik geef een dot gas terwijl ik half verwacht dat de schroef tegen de ketting aan zal lopen die de boei aan de bodem vasthoudt. Maar dat gebeurt niet: we zijn vrij!

Langzaam varen we tegen de stroom in richting zee. Er zijn nog een paar obstakels te nemen, waar een ondiepte een mijl verder de belangrijkste is. de rivier is hier erg breed, maar ook ondiep. Daar vlakbij aangekomen, begint de dieptemeter te piepen terwijl de diepte steeds kleiner wordt. Folie loopt langzaam vast. Zelfs flink gas geven lijkt niet te helpen. Welke kant we van de vaargeul we moeten nemen is echter niet duidelijk omdat er alleen maar een groene boei ligt, en geen rode. Zijn we nu op de rechteroever of op de linkeroever vastgelopen?

Siets roept een klein vissersbootje aan om daar achter te komen. Ze wijzen ons de weg en willen ons wel lostrekken. Terwijl Siets een lijn gaat zoeken, merk ik dat Folie nog heel licht voortgang maakt. Niet te zien op het log of op de gps, maar je merkt het wel. Ik stuur in de richting die de vissers aangeven en zie dat we weer snelheid op de gps hebben. Ook de diepte begint weer toe te nemen. We zijn weer los! We waren wel zo slim om twee uur voor hoogwater te vertrekken, zodat we altijd nog wat marge hadden voor het geval we vast zouden lopen. Die marge was gelukkig toch niet nodig.

Daarna is het ergste leed geleden. De tocht naar Brixham verloopt voor de rest zonder incident en we komen om 8 uur 's avonds aan.

dinsdag 10 mei 2011

Nieuwsbrief 2 Yarmouth naar Weymouth

Maandag 9 mei 2011
Up up and away! De wind is nog uit het zuiden, dus snel door naar Weymouth. We voelen allebei wat spanning want we gaan voor het eerst door het Needles Channel. Dit is de westuitgang van de Solent en berucht om zijn brekende zeeen. In de haven waait het met stoten 5 Bft (voor de puristen: ik weet dat je het niet zo hoort te zeggen, maar is wel duidelijk). Terwijl zelfs bij dit rustige weer de golven aan stuurboord al behoorlijk breken, zeilen we hoog aan de wind door het kanaal. Voor de zekerheid houden we de motor bij.

Hierna kunnen we wat afvallen en met een knik in de schoot naar Anvil Point varen. De wind is hier wel erg rustig dus we schudden alle riffen uit de zeilen. Nu we uit de engte van het Engelse Kanaal komen, loopt Folie rustig de langzame deining op en af. Ik had gedacht dat we steeds ruimer zouden kunnen gaan zeilen, maar de wind lijkt wel met ons mee te draaien. Niet erg, want zo maak je met je eigen snelheid een Bft extra en loopt de boot lekkerder.

Bij Anvil Point zien we de golven stuklopen op de rotsen. Zelfs vanaf 2 mijl afstand is het opspattende schuim goed te zien. Een klein zeilbootje zit er vlakbij en besluit toch maar overstag te gaan en vrij te zeilen. Wij varen rustig door naar het volgende waypoint, St Alban's Head. Vanaf dit punt moeten we even opletten, omdat hier een gunnery range gebruikt wordt. Maar we vertrouwen erop dat ook in het Engelse leger operatie Stofwolk volgens plan wordt uitgevoerd. En ja hoor: stipt om vijf uur zijn de schietoefeningen afgelopen en kunnen we direct door naar Weymouth.

Vlak voor Weymouth doeken we de zeilen op en belanden pardoes in een zeilwedstrijd. Met een snelle zigzagmanoeuvre varen we het veld vrij en lopen de haven aan. Daar blijkt Weymouth een geweldig leuk stadje te zijn! Hier gaan we een paar dagen blijven.

Dinsdag 10 mei 2011
Lyme Regis hoor ik al een paar jaar regelmatig door de Engelse kustwacht genoemd worden. Zeg dat eens hardop: Lyme Regis. Lyme Regis. Lyme Regis. Een vaag beeld komt in me op; een reclame van de jaren 70 met een man in smoking, met een glas goedkope Schotse whisky in zijn hand, glimlachend naar een aantrekkelijke dame aan de bar. Of was het toch de hartsvriendin van Oprah Winfrey, die ze elke uitzending wel ergens noemde?

Nou, geen van beide beelden blijkt correct. Het is een klein badplaatsje aan de Engelse zuidkust, en wij zijn er met de bus naar onderweg. Bovenin de bus hebben we goed zicht op het schitterende landschap van Dorset. We mopperen wat omdat de bus 20 minuten te laat begint, maar het 90 minuten durende ritje naar Lyme Regis vergoedt dat meer dan genoeg. Lyme Regis is een snoepje van een badplaats, en we wandelen er drie uur rond totdat de bus weer teruggaat.

Terug bij de boot raken we aan de praat met een Engels stel dat onze boot staat te bekijken. Het blijken twee lokale zeilers, die ons nog wat tips geven over het passeren van de Portland Bill. Ook horen we dat de locals het niet over Lyme Regis hebben, maar dat anders noemen.

En zo komen we bij de volgende huiskamervraag:
De vorige huiskamervraag was een inkoppertje, want de antwoorden komen heel snel en zijn meestal nog goed ook. Daarom een vraag met wat meer coleur locale: hoe noemen de locals Lyme Regis? Je zegt dus niet: "ik ben naar Lyme Regis geweest", maar je zegt: "ik ben naar ... geweest".
En voor een extra punt: waarom noemen de locals Lyme Regis zoals ze het noemen?

Veel succes!

De tussenstand willen we jullie niet onthouden:

maandag 9 mei 2011

Nieuwsbrief 1 Dover naar Yarmouth

Woensdag 4 mei 2011
Vandaag gaan we richting Brighton. We liggen in Granville Dock, een deel van de haven in Dover dat met sluisdeuren wordt afgesloten om te voorkomen dat het helemaal leeg loopt. Als de deuren om kwart voor tien opengaan, zijn wij de eersten die vertrekken. De zee is een stuk rustiger dan de afgelopen dagen, dus durven we Corry en Wim wel te laten sturen. Ik stel Corry wat anders af, en daarna stuurt ze de boot keurig naar Brighton. Net na Beachy Head krijgen we wat vlagen wind waar Folie wel over de rompsnelheid lijkt te gaan. Een whopping 9.1 knopen is het resultaat. Lekker hoor!

In het donker zoeken we de lichtjes van de ingang tegen het licht van de stad. Dat blijkt nog het moeilijkste van de hele tocht. We turen ons suf en varen blind op de gps. Pas 500 meter voor de haveningang weten we de lichten van de aanloop te identificeren. Daarna herkennen we het van twee jaar geleden en leggen snel aan. Eindresultaat: 68 mijl met een gemiddelde van 5.7 knoop; niet slecht!

Donderdag 5 mei 2011
Onze Belgische achterburen met een prachtige Contessa 32 vertrekken ’s ochtends richting Itchenor. De Contessa viert dit jaar haar 40 jarige bestaan, en de Lecas BEL 629 is op weg naar de werf, waar het lustrum gevierd wordt. Daarna gaan ze nog door voor de Round the Isle race in juni. We gaan ze in de gaten houden.

Als Lecas de spinnaker zet, fietsen wij langs de kustweg van de marina naar Brighton. We stoppen even bij de pier, maar die vinden we toch al te kitsch. In plaats daarvan gaan we de stad in, richting North Laine.


Een gebied met allerlei winkeltjes, die een alternatieve sfeer van eind jaren tachtig ademen. Leuk om eens te zien en er lopen gezellig veel mensen rond. De huizen in de buurt van de zee (Lanes) staan dicht op elkaar gepakt en voelen als een Egyptische soek aan. Kortom: errug leuke stad, moet je zeker eens langs gaan! Wij zijn er eigenlijk net te vroeg, want vanaf 7 mei barst er het festival seizoen los. Nou ja, da’s voor een andere keer.


Vrijdag 6 mei 2011
We motoren naar Portsmouth, want er staat vandaag wel erg weinig wind. Na 250 mijl zeilen is dat nu ook weer niet zo erg. Corry loopt onderweg heet aan, piept nog wat en houdt er dan helemaal mee op. Waarschijnlijk stuurt ze wat teveel door de afstelling van eergisteren. Na twee uurtjes afkoelen doet ze het weer als vanouds.

Bij het Nab channel moet Siets tussen de tonnetjes van de kreeftenfuiken door laveren. Die worden door de stroming bijna onder water getrokken en zijn pas laat te zien. Het laatste stuk komt er weer een windje opzetten en kan de genua nog even uit. Met 4 knopen stroming tegen lopen we Portsmouth binnen. We zien er Sam Steele nog op haar boot. Ze is de schrijfster van de UK’s circumnavigator’s guide. Met een licht hoofd van het ankerbier struinen we op haar af en laten ons exemplaar door haar signeren. Sam&Mags, if you are reading this: thanks for the advise, we’ll make sure to visit as much Scottish islands as we can!

Zaterdag 7 mei 2011

Vannacht heeft het gehoosd van de regen. De boot is lekker schoongespoeld. Als wij naar de stad gaan, breekt de zon al weer door. Wij gaan de Victory bekijken, waarop Nelson voer toen hij de slag bij Trafalgar won, en zijn leven verloor.

Zondag 8 mei 2011
We maken ons klaar voor vertrek als Robin Griffiths aan boord komt. Hij is de proud owner van de fonkelnieuwe Amel 54 die in de haven ligt. Hij gaat de World ARC doen vanaf augustus. Leuk dat hij naar onze kleine Amel komt kijken. Hij is vol lof over onze buiskap! Daarna nog even tanken. Nou ja even: pas een uur later zijn we echt onderweg.

In een ZW 5/6 Bft kruisen we de Solent af richting Yarmouth. Kick ass zeilen vandaag! De wind lijkt om het eiland te draaien en zo kunnen we met lange slagen mijlen maken en met wat korte slagen weer hoogte maken. Na vier uurtjes zeilen lopen we Yarmouth binnen en worden in het Frans aangesproken door de havenmeester. Hij is enigszins in verwarring gebracht door de Franse naam van onze boot en de Nederlandse vlag die over de achterstag gedrapeerd is. Bovendien lopen hier wel meer Franse jachten aan. Siets antwoordt keurig in het Frans; van alle markten thuis!

’s Avonds gaan we op aanraden van de good pub guide naar de Kings Head. We zijn precies op tijd om het begin van de pub quiz night mee te maken. De vragen over Engelse actrices, komieken en voetballers kunnen we niet beantwoorden, maar met 7 uit 20 doen we het nog niet eens veel slechter dan sommige regulars.

Nu we het toch over quizvragen hebben: de huiskamervraag!!!

We noemden net Nelson met zijn schip de Victory. Bij de slag bij Trafalgar waren er 820 man aan boord, waaronder Ieren, Amerikanen, Noren, Denen, Portugezen, en zelfs Fransen. Ook waren er Nederlanders aan boord. De vraag voor deze week: hoeveel Nederlanders waren er aan boord van de Victory tijdens de slag bij Trafalgar? Antwoorden graag naar het bekende email adres.

dinsdag 3 mei 2011

Op weg: IJmuiden naar Dover

Donderdag 28 april 2011
Onze laatste dag werken voor de komende 4 maanden. Ik rond nog wat klusjes af, maar het gaat allemaal relaxed. Met de collega’s hap ik taart en bier (niet tegelijkertijd hoor, daar slaat het bier maar van dood). Daarna mijn auto bij Jip afleveren; kan hij er vier maanden in rondrijden en voorkom ik dat het karretje niet meer rijdt als ik terug kom. Daarna gaan we met Siets’ moeder nog even bij de Japanner eten om Siets haar verjaardag te vieren. Goed restaurant, of zoals chef Jaspers en Kranenborg dat zouden zeggen: leuke gerechtjes! Na een laatste ronde door het huis waar ik toch nog wat spullen bij meeneem (hoe kunnen we de Channel Havens niet ingepakt hebben?) zwaait moe C ons uit. In de auto bekruipt me het gevoel dat we wat vergeten zijn, maar wat?!

Vrijdag 29 april 2011
Vroeg op, want onze vakantie is begonnen! Alle troep in de auto moet nog naar de boot, de dieseltank moet nog gevuld, de sleutel van de ligplaats afgegeven, en pa en ma de B komen ook nog even langs. Gelukkig hebben ze thee en koffie meegenomen, dat scheelt weer koffie zetten. Niks zo gestresst als op vakantie gaan. Na een uurtje kletsen zwaaien we pa&ma uit en voeren wij de laatste dingetjes uit. Op naar Amsterdam!

Onderweg belt Robert met slecht nieuws: hij kan helaas niet mee de oversteek maken ivm werk. Errug jammer, want het had ons heel leuk geleken als hij mee kon gaan. Hopelijk kan hij de badge toch nog op een zeilse manier waarmaken.

Om zeven uur ’s avonds maken we vast aan de meldsteiger van Aeolus haven. De groezelige havenmeester van de week meldt ons dat de haven vol is. Gaan we dus toch door naar IJmuiden. In het donker vinden we de onverlichte ingang en maken snel vast aan een steiger. Nu snel pitten, dan hebben we nog een paar uur slaap voordat we de zee opgaan. Jammer dat er niks terecht gekomen is van dat plan om twee weken van tevoren al voor te slapen.

Zaterdag 30 april 2011
Om vijf uur gaat de wekker. Anderhalf uur later gaan we op pad, en zijn om zeven uur op zee. Met een straffe ONO wind varen we pal voor het lapje naar de Noord Hinder Noord boei. Na een uurtje zijn we helemaal geïnstalleerd, en sturen Witte Wim en Corry de boot.

Twaalf uur later, als ik Siets een knuffel geef, zie ik plots iets uit het water op- en induiken. Grote vis! Tonijn? Nee, kan niet in de Noordzee. Dolfijnen! Ja hoor, nog geen tien seconden later springt een 3 meter lange dolfijn uit het water. In een kort moment kijken we elkaar in de ogen. Wow!!! Bij de volgende sprong draait het dier een kwartslag in de lucht en springt met zijn rug naar ons gekeerd uit het water.

Siets en ik staan als twee kleine kinderen naar de drie dolfijnen te kijken die om Folietje heen dartelen. In Griekenland hadden we al eens dolfijnen om de boot, maar deze drie blijven wel bijna een uur bij ons eigen jacht. Helemaal te gek!

Filmpje!

Dolfijnen brengen geluk, en dat blijkt nadat we een gijp hebben gemaakt. Nadat we de zeilen overgezet hebben, stel ik Corry in op de nieuwe koers. Ze reageert echter te traag op de golven die nu uit een andere hoek komen, en weet de boot niet op tijd bij te sturen. Voordat we ook maar iets kunnen doen, komt het zeil ineens over de boot gieren. Klapgijp!


We staan aan het dek genageld. De bulletalie, die een klapgijp moet voorkomen, moet geknapt zijn door de grote krachten die de 6 bft wind op het grootzeil uitgeoefend hebben. De lijn ligt los van de giek in het gangboord. De grootschoot heeft zich over de buiskap gevouwen, en de giek hangt midscheeps. Folie loeft op en blijft halve wind zeilen. Gelukkig staat de mast nog, en is de giek verbogen noch beschadigd! Na de genua overgezet te hebben, laten we het grootzeil zakken. Nu hebben we tijd om de schade op te nemen.

Vreemd genoeg is die er eigenlijk niet, en dan blijkt het geluk van de dolfijnen zich uit te betalen. Het oog waar de grootschoot aan vast zit, loopt in een rail in de giek en zit met twee schroeven vastgeklemd. De kracht van de ongecontroleerde gijp heeft het oog een meter naar voren geschoven! De bulletalie blijkt bij nadere inspectie niet geknapt, maar de takeling waar de bulletalie mee aan het oog vastzat. En als laatste heeft de buiskap het gehouden en is niet van dek geslagen. Ook de verstaging is heel. Het oog is met veel moeite met een bahco terug te slaan naar de oorspronkelijke stand. Als we na anderhalf uur onze positie bepalen, blijken we bijna precies op onze koerslijn te zitten. Oef! Snel eten en ons klaarmaken voor de nacht.

De voorspelling is NO 6-7 bft voor Dover en dat wordt het ook, met bijbehorende golven. Als ik om elf uur de wacht van Siets overneem, staat er al een behoorlijke zee. De golven lopen ons achterop en maakt dat we de combinatie Witte Wim&Corry niet vertrouwen om te sturen. Dat moeten we zelf doen. In het pikkedonker krijg ik instructies van Siets, die daarna onderdeks verdwijnt om drie uurtjes te slapen.

Zaterdag 1 mei 2011

Het eerste kwartier probeer ik in het pikkedonker de koers aan te houden die Siets opgegeven heeft. Ik voel me niet al te lekker, en dan helpt een bokkende boot niet om van je misselijkheid af te komen. Dan maar naar de horizon kijken, dat werkt altijd. Met flink turen zie ik heel vaag een scheiding tussen de zwarte zee en de net niet zo zwarte lucht; precies genoeg om me een idee te geven dat de boot niet 360 graden rolt, maar slechts 30 graden op en neer. What the f*ck ben ik hier aan het doen? Nou niet zeiken, er is geen ontsnappen aan. Zeilen zul je, er zit niets anders op. Ook Corry wil niet meewerken, want als ik met een snelle sprong naar het achterdek de stuurautomaat activeer, zie ik na 10 seconden het lampje al weer knipperen: het teken dat ze overbelast is en niet stuurt.
 Zo ga ik het tweede uur in. De zee bruist en probeert haar golven van achter over de boot te gooien. Die zijn niet te zien totdat de schuimende koppen oplichten in het donker, en nog beter te horen. Maar elke keer licht Folie haar kont en laat de golven onder haar door lopen. Geen enkele keer loopt ze ongecontroleerd uit het roer, zelfs niet als ik slaapdronken te laat reageer en de boot terug op de juiste koers moet trekken. Het derde uur slaat de vermoeidheid hevig toe. Als ultieme remedie probeer ik gecontroleerd hazeslaapjes te doen, wat nog aardig lukt ook. Vreemd genoeg corrigeer ik de koers van de boot minder dan in de eerste twee uur van mijn wacht, maar lijkt de boot beter te lopen. Hoe dan ook, dit moet niet lang meer duren.

Gelukkig komt Siets om twee uur aan dek en neemt de wacht over. Ik waag nog een poging om Witte Wim alleen te laten sturen en vis een vaanblad uit het achteronder. Na vijf minuten instellen blijkt dat Wim het alleen prima aankan; snel sluiten we de stuurlijnen aan. Nu kan Siets wachtlopen in plaats van alleen maar sturen. Hoog tijd om te gaan slapen!

Als ik om vijf uur gewekt wordt om de wacht over te nemen, is het donker af. Folie zeilt haar koers op de rumbline, netjes twee mijl van de shipping lane. Alles is onder controle. Wat een verschil met drie uur geleden! Ik heb nu tijd om eens goed om me heen te kijken en zie dat de veerboot naar Ramsgate ons oploopt. Ook andere schepen zijn rustig te volgen. Zelfs de zee lijkt wat rustiger. Komt vast ook omdat de zon opkomt en alles weer zichtbaar wordt. De volgende drie uur gaan snel voorbij. Om 8 uur komt Siets weer aan dek, en pak ik nog twee uurtjes comateuze slaap voordat mijn wacht weer begint. We ontbijten in de kuip en maken ons op om Dover aan te lopen.

Dertig uur na vertrek uit IJmuiden roepen we Dover Port Control op en lopen de haven binnen via de grote oostelijke ingang. Een half uur later liggen we in Granville Dock, spuiten de boot af en maken een verdiende lunch. En daarna…crash&burn…lekker slapen!

Maandag 2 mei 2011

Bank holiday in Dover. Net een koopzondag in Nederland: sommige winkels zijn open en andere weer niet. Na een wandelingetje naar het centrum scoren we toch nog drie boeken (alsof we er niet genoeg hadden) en brood en zakken bekaf als twee oudjes in de kuip. De windvoorspelling is als die van vandaag: 6-8 bft. We blijven nog een dagje.

Dinsdag 3 mei 2011
Omdat we nog een dagje blijven, besluiten we wat klusjes te doen, en een paar boodschappen. Even chillen hoor. Omdat we tegenover een Yanmar/Vetus dealer liggen, loop ik er binnen om te kijken of ze een dieselpompfiltertje hebben van onze Mitsubishi diesel. Dat had eigenlijk 300 draaiuren geleden al vervangen moeten worden. In de georganiseerde chaos weet de man na mijn summiere omschrijving in drie keer zoeken het juiste filtertje te vinden. Hurrah! Snel monteren, en weer een klusje geklaard.
Dover Castle