Op weg: IJmuiden naar Dover

Donderdag 28 april 2011

Onze laatste dag werken voor de komende 4 maanden. Ik rond nog wat klusjes af, maar het gaat allemaal relaxed. Met de collega’s hap ik taart en bier (niet tegelijkertijd hoor, daar slaat het bier maar van dood). Daarna mijn auto bij Jip afleveren; kan hij er vier maanden in rondrijden en voorkom ik dat het karretje niet meer rijdt als ik terug kom. Daarna gaan we met Siets’ moeder nog even bij de Japanner eten om Siets haar verjaardag te vieren. Goed restaurant, of zoals chef Jaspers en Kranenborg dat zouden zeggen: leuke gerechtjes! Na een laatste ronde door het huis waar ik toch nog wat spullen bij meeneem (hoe kunnen we de Channel Havens niet ingepakt hebben?) zwaait moe C ons uit. In de auto bekruipt me het gevoel dat we wat vergeten zijn, maar wat?!

Vrijdag 29 april 2011
Vroeg op, want onze vakantie is begonnen! Alle troep in de auto moet nog naar de boot, de dieseltank moet nog gevuld, de sleutel van de ligplaats afgegeven, en pa en ma de B komen ook nog even langs. Gelukkig hebben ze thee en koffie meegenomen, dat scheelt weer koffie zetten. Niks zo gestresst als op vakantie gaan. Na een uurtje kletsen zwaaien we pa&ma uit en voeren wij de laatste dingetjes uit. Op naar Amsterdam!

Onderweg belt Robert met slecht nieuws: hij kan helaas niet mee de oversteek maken ivm werk. Errug jammer, want het had ons heel leuk geleken als hij mee kon gaan. Hopelijk kan hij de badge toch nog op een zeilse manier waarmaken.

Om zeven uur ’s avonds maken we vast aan de meldsteiger van Aeolus haven. De groezelige havenmeester van de week meldt ons dat de haven vol is. Gaan we dus toch door naar IJmuiden. In het donker vinden we de onverlichte ingang en maken snel vast aan een steiger. Nu snel pitten, dan hebben we nog een paar uur slaap voordat we de zee opgaan. Jammer dat er niks terecht gekomen is van dat plan om twee weken van tevoren al voor te slapen.

Zaterdag 30 april 2011
Om vijf uur gaat de wekker. Anderhalf uur later gaan we op pad, en zijn om zeven uur op zee. Met een straffe ONO wind varen we pal voor het lapje naar de Noord Hinder Noord boei. Na een uurtje zijn we helemaal geïnstalleerd, en sturen Witte Wim en Corry de boot.

Twaalf uur later, als ik Siets een knuffel geef, zie ik plots iets uit het water op- en induiken. Grote vis! Tonijn? Nee, kan niet in de Noordzee. Dolfijnen! Ja hoor, nog geen tien seconden later springt een 3 meter lange dolfijn uit het water. In een kort moment kijken we elkaar in de ogen. Wow!!! Bij de volgende sprong draait het dier een kwartslag in de lucht en springt met zijn rug naar ons gekeerd uit het water.

Siets en ik staan als twee kleine kinderen naar de drie dolfijnen te kijken die om Folietje heen dartelen. In Griekenland hadden we al eens dolfijnen om de boot, maar deze drie blijven wel bijna een uur bij ons eigen jacht. Helemaal te gek!

Filmpje!

Dolfijnen brengen geluk, en dat blijkt nadat we een gijp hebben gemaakt. Nadat we de zeilen overgezet hebben, stel ik Corry in op de nieuwe koers. Ze reageert echter te traag op de golven die nu uit een andere hoek komen, en weet de boot niet op tijd bij te sturen. Voordat we ook maar iets kunnen doen, komt het zeil ineens over de boot gieren. Klapgijp!


We staan aan het dek genageld. De bulletalie, die een klapgijp moet voorkomen, moet geknapt zijn door de grote krachten die de 6 bft wind op het grootzeil uitgeoefend hebben. De lijn ligt los van de giek in het gangboord. De grootschoot heeft zich over de buiskap gevouwen, en de giek hangt midscheeps. Folie loeft op en blijft halve wind zeilen. Gelukkig staat de mast nog, en is de giek verbogen noch beschadigd! Na de genua overgezet te hebben, laten we het grootzeil zakken. Nu hebben we tijd om de schade op te nemen.

Vreemd genoeg is die er eigenlijk niet, en dan blijkt het geluk van de dolfijnen zich uit te betalen. Het oog waar de grootschoot aan vast zit, loopt in een rail in de giek en zit met twee schroeven vastgeklemd. De kracht van de ongecontroleerde gijp heeft het oog een meter naar voren geschoven! De bulletalie blijkt bij nadere inspectie niet geknapt, maar de takeling waar de bulletalie mee aan het oog vastzat. En als laatste heeft de buiskap het gehouden en is niet van dek geslagen. Ook de verstaging is heel. Het oog is met veel moeite met een bahco terug te slaan naar de oorspronkelijke stand. Als we na anderhalf uur onze positie bepalen, blijken we bijna precies op onze koerslijn te zitten. Oef! Snel eten en ons klaarmaken voor de nacht.

De voorspelling is NO 6-7 bft voor Dover en dat wordt het ook, met bijbehorende golven. Als ik om elf uur de wacht van Siets overneem, staat er al een behoorlijke zee. De golven lopen ons achterop en maakt dat we de combinatie Witte Wim&Corry niet vertrouwen om te sturen. Dat moeten we zelf doen. In het pikkedonker krijg ik instructies van Siets, die daarna onderdeks verdwijnt om drie uurtjes te slapen.

Zaterdag 1 mei 2011

Het eerste kwartier probeer ik in het pikkedonker de koers aan te houden die Siets opgegeven heeft. Ik voel me niet al te lekker, en dan helpt een bokkende boot niet om van je misselijkheid af te komen. Dan maar naar de horizon kijken, dat werkt altijd. Met flink turen zie ik heel vaag een scheiding tussen de zwarte zee en de net niet zo zwarte lucht; precies genoeg om me een idee te geven dat de boot niet 360 graden rolt, maar slechts 30 graden op en neer. What the f*ck ben ik hier aan het doen? Nou niet zeiken, er is geen ontsnappen aan. Zeilen zul je, er zit niets anders op. Ook Corry wil niet meewerken, want als ik met een snelle sprong naar het achterdek de stuurautomaat activeer, zie ik na 10 seconden het lampje al weer knipperen: het teken dat ze overbelast is en niet stuurt.
 Zo ga ik het tweede uur in. De zee bruist en probeert haar golven van achter over de boot te gooien. Die zijn niet te zien totdat de schuimende koppen oplichten in het donker, en nog beter te horen. Maar elke keer licht Folie haar kont en laat de golven onder haar door lopen. Geen enkele keer loopt ze ongecontroleerd uit het roer, zelfs niet als ik slaapdronken te laat reageer en de boot terug op de juiste koers moet trekken. Het derde uur slaat de vermoeidheid hevig toe. Als ultieme remedie probeer ik gecontroleerd hazeslaapjes te doen, wat nog aardig lukt ook. Vreemd genoeg corrigeer ik de koers van de boot minder dan in de eerste twee uur van mijn wacht, maar lijkt de boot beter te lopen. Hoe dan ook, dit moet niet lang meer duren.

Gelukkig komt Siets om twee uur aan dek en neemt de wacht over. Ik waag nog een poging om Witte Wim alleen te laten sturen en vis een vaanblad uit het achteronder. Na vijf minuten instellen blijkt dat Wim het alleen prima aankan; snel sluiten we de stuurlijnen aan. Nu kan Siets wachtlopen in plaats van alleen maar sturen. Hoog tijd om te gaan slapen!

Als ik om vijf uur gewekt wordt om de wacht over te nemen, is het donker af. Folie zeilt haar koers op de rumbline, netjes twee mijl van de shipping lane. Alles is onder controle. Wat een verschil met drie uur geleden! Ik heb nu tijd om eens goed om me heen te kijken en zie dat de veerboot naar Ramsgate ons oploopt. Ook andere schepen zijn rustig te volgen. Zelfs de zee lijkt wat rustiger. Komt vast ook omdat de zon opkomt en alles weer zichtbaar wordt. De volgende drie uur gaan snel voorbij. Om 8 uur komt Siets weer aan dek, en pak ik nog twee uurtjes comateuze slaap voordat mijn wacht weer begint. We ontbijten in de kuip en maken ons op om Dover aan te lopen.

Dertig uur na vertrek uit IJmuiden roepen we Dover Port Control op en lopen de haven binnen via de grote oostelijke ingang. Een half uur later liggen we in Granville Dock, spuiten de boot af en maken een verdiende lunch. En daarna…crash&burn…lekker slapen!

Maandag 2 mei 2011

Bank holiday in Dover. Net een koopzondag in Nederland: sommige winkels zijn open en andere weer niet. Na een wandelingetje naar het centrum scoren we toch nog drie boeken (alsof we er niet genoeg hadden) en brood en zakken bekaf als twee oudjes in de kuip. De windvoorspelling is als die van vandaag: 6-8 bft. We blijven nog een dagje.

Dinsdag 3 mei 2011

Omdat we nog een dagje blijven, besluiten we wat klusjes te doen, en een paar boodschappen. Even chillen hoor. Omdat we tegenover een Yanmar/Vetus dealer liggen, loop ik er binnen om te kijken of ze een dieselpompfiltertje hebben van onze Mitsubishi diesel. Dat had eigenlijk 300 draaiuren geleden al vervangen moeten worden. In de georganiseerde chaos weet de man na mijn summiere omschrijving in drie keer zoeken het juiste filtertje te vinden. Hurrah! Snel monteren, en weer een klusje geklaard.

Dover Castle