Rust roest

Zaterdag 23 april 2011


Het is al weer drie weken geleden dat Folie opnieuw te water is gegaan. Tot nu toe beperkte het varen zich van de kraan tot de steiger, zeg zo’n 400 meter. En ondanks dat we de hele winter doorgeklust hebben, stond er nog heel veel op de planning. Dat moest allemaal in drie weken gefikst worden, omdat met de Paasdagen de shakedown cruise op het programma staat.

Omdat we een lichte achterstand (denken te) hebben op de planning, gaan we vanaf de tewaterlating elk weekend naar de boot, al dan niet alleen. Zo gaat Siets haar moeder helpen met het opzetten van de voortent van de caravan, en reis ik naar Medemblik om een extra accubak in de boot te lamineren. Als ik een week later Paul help met het overvaren van zijn boot, is Siets solo druk met de laatste boodschappen te doen. Een week later, na het boekenbal, gaan we toch maar terug naar de boot om de laatste dingen aan te sluiten.

Dat was trouwens weer errug gezellig, het boekenbal. Zoals altijd bij dit soort feestjes is er te weinig tijd om met iedereen echt lekker bij te praten. Toch heb ik me prima vermaakt. We lijken wel altijd geluk te hebben, want ook nu is het goed weer als we een feestje geven. Uiteindelijk zwaaien we de laatste gasten om half twaalf uit en doven we het vuurtje in de vuurkorf (lekker hoor, fikkie stoken!).

Al het voorwerk dat we in de winter hebben gedaan betaalt zich nu uit. De accubak zit er in één middag in; de inverter aansluiten gaat zonder problemen; het aansluiten van een kick ass schakeling met 230V relais gaat in één keer goed zonder dat de zekering er uit klapt. Het enige wat niet werkt is de computervoeding die de koelkast compressor moet voeden als we aan de walstroom hangen. Het ding blijkt niet krachtig genoeg om de compressor te laten starten. Na een week kronkelen en tegenstribbelen trek ik toch maar mijn portemonnee en koop alsnog een bij de koelkast horende inverter. Werkt wel.

En zo gaan we vandaag voor het eerst in 6 maanden weer het water op. We hijsen de zeilen en varen langzaam richting Enkhuizen. Bij een windkrachtje 3-4 loopt de boot tot 5 knopen, en dat is voor Folie prima. De nieuwe voorstag met roller staat er mooi bij, en de motor duwt de boot bij 1500 toeren al met 5 knopen door het water. Toch wel een verschil met vorig jaar, toen Folie zonder clean bottom (hihi) amper de vijf en een halve knoop haalde op de motor. Het enige is dat Matsumitsu rond de 1800 toeren een piepend geluid begint te maken. Morgen de V-snaar maar eens met WD-40 inspuiten, want die heb ik opnieuw aangespannen en zou heel goed
 dat geluid kunnen maken.

Na 4 uurtjes zeilen bergen we de zeilen weer en lopen de Buyshaven aan. Het aanleggen met de wind op de kont zijn we allebei een beetje verleerd, zodat we wat sukkelig in de box liggen. Maar zonder krassen of botsing, dus meer een mindset probleem dan iets anders. Nu we een werkende koelkast hebben zijn we plotsklaps veranderd in walstroomjunkies. Nog voor de boot goed en wel vastligt, wordt de Duitse landvast uitgerold om de 230V aan te sluiten en de koelkast zijn werk te laten doen. Nooit geweten dat gekoeld bier en rosé zo'n verslavend effect hebben!

Na het boodschappen doen (waarbij we vreemd genoeg niks vinden van ons lijstje maar toch met weissbier, brood en twee Döner broodjes terugkomen) moet ik vanwege mijn piketdienst nog even aan de slag. Daarna is er nog tijd over om de ankerlier te monteren. Eindelijk! Een juweel voor elk voordek.

Zondag 24 april 2011

In het Engels heb je een mooie uitdrukking: the sharpest tool in the shed. Nou, dat ben ik zeker niet!  Bij het optuigen vandaag loop ik me toch een partij te hannessen om de schoten aan de genua te binden. De nieuwe genuaroller rolt op een of andere manier bij het afrollen precies omgekeerd van de oude. Mijn ingeslepen gewoonte kan daar niet zo goed mee omgaan. Gevolg is dat ik eerst de schoten verkeerd om aansla. En daarna blijkt het soepele draaien van de genuaroller een nadeel te hebben: nog voordat ik de schoten vastgeknoopt heb, begint het zeil als vanzelf af te rollen. Daar had de oude roller geen last van door de hoge weerstand in de lagers (wat bij het uitrollen van het zeil weer een nadeel was. Jaja, Johan Cruijff en zo). Ik sta maar wat te schutteren op het voordek en kom steeds een hand tekort. Wat een gekloot! En eigenlijk begon het gisteren al met het aftuigen. Ik ging de huik over de genua doen, en liep wel tig keer van voor naar achter en weer terug om allerlei lijntjes vast te zetten, dan wel los te halen. Al lerende doet men...

Hoe dan ook: alle moeite is um sonst. Er staat helemaal geen wind. Dus in plaats van Urk (waar je met de christelijke feestdagen gratis ligt omdat ze dan geen havengeld ophalen!) wordt het Stavoren en laten we de combinatie Witte Wim de windvaan & Corrie de correctiestaaf de boot sturen. Die kunnen we ook weer afvinken van de checklist. In Stavoren aangekomen doe ik nog snel wat klusjes. Morgen nog een filtertje vervangen, en dan zijn we er klaar voor. Het verheugen is begonnen.

Daarmee komen we aan de eerste huiskamervraag:
Welke kustplaats/ haven vind jij, dat wij niet mogen missen op ons rondje UK en waarom niet?