Een nieuwe winter een nieuw geluid? Misschien was dat wat Bart in gedachten had, toen hij alle instrumenten en schakelpanelen los trok. We lagen dik in het ijs en zeilen zou er toch voorlopig niet van komen. Wel erg jammer, want onze nieuwe genua hebben we pas één keer uitgevouwen gezien en ligt te gillen om verder uit geprobeerd te worden.
De buurman had er ook flink de balen van, want hij had speciaal 2 weken rond de jaarwisseling vrij en wilde zeilen. Hij lag zelf dik in het ijs, maar vanaf 2 steigers verderop was het open, omdat Karel en Marianne zich er al door gewurmd hadden.Wij toerden regelmatig naar de haven, maar meer om de steiger aan te vegen en kluswerk te verrichten. De buurman is na enig mokken nog naar Terschelling gevaren. Om vervolgens ergens vast te vriezen. Hij is nog steeds niet terug!
Na de perikelen van afgelopen zomer besloten we dat een radar geen overbodige luxe is. Met een te plaatsen gps (ja Arie, die oude kast heeft het nu toch begeven) bij de kaartentafel, een gps-repeater en een luidspreker voor de marifoon buiten moest er toch al gesleuteld worden. Dan maar gelijk alles los en nieuwe draden trekken. Inmiddels is alles aangesloten en werkend, behalve het top-, stoom- en heklicht. Bart moet dus nog een keer in de mast getakeld worden!
Op Boot Düsseldorf had ik 'm in de verte al zien staan. Ik dacht dat ik het verkeerd gezien had; Amel staat toch niet op BOOT? Het bleek toch echt zo te zijn. Een enorme stand afgezet met hekjes met fluwelen koorden. Na een praatje met de mademoiselle bij de balie en de uitleg dat wij ook een Amel hebben maar dan plus petite, mochten we erop!
De Amel 54; de grote zus van onze Kirk.
