Folie a Deux en haar huishouden

Folie a Deux is een Amel Kirk uit 1974. We zeilen nu al weer bijna vijf jaar met haar rond. In die tijd hebben we de nodige dingen toegevoegd om het zeilen voor ons wat makkelijker te maken. Die dingen krijgen vanzelf een naam. Waar die naam vandaan komt, kun je hieronder lezen.

• Witte Wim de windvaan. We merkten dat de hele dag zelf sturen best wel vermoeiend is. Omdat ik windvanen altijd al intrigerende apparaten vond, leek mij dat Folie de ideale boot was om er een op te monteren. Het vinden van een betaalbaar exemplaar was nog een hele toer. Tijdens onze eerste vakantie in Engeland zag ik er eentje op Marktplaats; te koop in Zeeland. Wij daar snel naar toe gezeild. Eenmaal in Zeeland aangekomen konden we
  
  vanwege wind en tijdsgebrek niet meer langskomen. De man had um naar eigen zeggen "al vijf keer verkocht" via internet, maar kwamen de verkopers steeds niet opdagen. Dat leek mij aanmoediging genoeg om er de week erna direct op onze vrije dag naar toe te rijden. Siets allitereert graag met namen, en omdat het ding wit is kwamen we op Witte Wim uit. Ook omdat zus Moniek een kat had die Wim heette maar niet zo goed luisterde. Daarom werd de naam WimWim, in de hoop dat het beest dan wel zou luisteren. Dat vonden wij wel een grappig verhaal, en daarom zijn wij onze windvaan Wim gaan noemen.
• Corrie de correctiestaaf. Corrie is onze electrische stuurautomaat en
  
  stuurde eerst direct via de helmstok. Daar was ze eigenlijk iets te licht voor gebouwd, met als gevolg dat ze regelmatig overbelast raakte en helemaal niets meer deed. Sinds Witte Wim er is, koppelen we Corrie aan Wim. Als in elk goed huwelijk vertelt de vrouw waar het stel naar toe moet, en voert de man het uit (toch?). En als in elk goed huwelijk werkt dit naar behoren. Tot onze grote tevredenheid kunnen we wel zeggen. Corrie heeft wel zo haar nukken. Daarom moet ze, bv als het warm weer is, verzorgd worden met natte compressen op haar zwarte body. Soms gaat ze piepen en moet haar aandrijfwieltje weer op de as van de electromotor geperst worden. Ondanks deze eigenaardigheden willen we haar voor geen geld kwijt, want op windloze dagen houdt ze Folie urenlang op de juiste koers, zonder dat wij daar veel aan moeten doen.
• Bruno de halfwinder. Toen we met Folie voor de eerste keer een week gingen zeilen, in Zeeland, kwamen we er al snel achter dat ze met weinig wind niet vooruit te branden is, en op ruimwindse koersen al helemaal niet. We besloten al snel om een
  
  lichtweerzeil te kopen (ondanks dat we elkaar beloofd hadden het eerste jaar geen nieuwe dingen te kopen maar eerst alles uit te proberen. Maar ja, ik had voor onze vorige boot een spinaker gekocht van het geld dat ik van mijn ouders had gekregen, en toen nog geen half jaar later die boot verkocht. Ik vond dat het geld van de spinaker dan ook in een spinakerachtig zeil voor de nieuwe boot gestoken moest worden). Hoe dan ook, toen we er de eerste keer mee gingen zeilen trokken we het ding met 2 Bft in de mast, om met 4 Bft weer naar beneden te halen. Dat laatste was wel op de limiet van wat nog leuk was en maakte het zeilen erg spannend. In die tijd was het tv personage Bruno de Oostenrijkse modenicht net populair aan het worden (zeker bij mij). Vaste uitspraak was: funkyzeit mit Bruno. Dat bleef hangen en zo riepen we dat elke keer als we onze halfwinder konden hijsen.
• Plastic Folie was onze vaste bijboot. Een vaste bijboot is ideaal! Helaas bleek het vrijboord toch te laag en zijn we weer overgestapt in onze rode loodzware Lodestar "Loedertje". Wie weet komt er nog een keer een "nestable" dinghy. We vinden de Chameleon wel mooi...