Woensdag 11 mei 2011
Woensdag wasdag. We hebben een huishoudelijk dagje. 's Middags gaan we even naar de Castle Cove Sailing Club in Portland Harbour. De Nederlandse zeilers schijnen zich er voor te bereiden voor de Olympische Spelen van 2012. Wij zien ze echter niet tussen de Duitsers, Belgen, Finnen, Zweden, Hongaren, Fransen en Oostenrijkers. Nou ja, ze doen het ook wel goed zonder ons.
Donderdag 12 mei 2011
Er is markt vandaag dus daar gaan we naar toe. Helaas valt het een beetje tegen en is er eigenlijk geen hol aan. Dan maar de stad in om te shoppen en rond te kijken. Als we terug komen krijgen we Franse buren naast ons. Als we het weerbericht gehoord hebben, besluiten we morgenochtend bij het eerste licht te vertrekken. Dat schrikt de buren niet af; ze blijven gewoon liggen.
Vrijdag 13 mei 2011
Om 4 uur gaat de wekker. Best wel vroeg wel. Een uurtje later gooien we los, maar niet voordat de buren vertrokken zijn. Het wordt al licht, maar de zon is nog niet op. Bestemming voor vandaag: naar het westen. Dat kan Dartmouth, Brixham, Torquay of Exmouth worden. Het hangt allemaal van de wind af, die uit westelijke richting voorspeld wordt.
Hoe dan ook, eerst maar de Portland Bill passeren. Dit is een beruchte Engelse kaap, waar twee zuidelijke stromen bij elkaar komen en een erg ruige zee veroorzaken. Bij weinig wind en op het juiste moment kun je er echter goed passeren in een route vlakbij de kaap. Vlakbij is dan, afhankelijk van wie je spreekt, niet verder van de kust dan spuugafstand of hoe ver je een biscuit kan gooien. Hoe dan ook, niet te ver afdwalen.
We hebben het redelijk goed getimed en zijn net te vroeg. We hebben wat stroom tegen, maar de zee is rustig. Goe gedaan, Folietje! Daarna gaan we in de zuidwestenwind zo hoog mogelijk naar het westen kruisen. Bij de kust krimpt de wind wat en kunnen we rechtstreeks naar het westen zeilen. Dat beslist het: we gaan naar de Exe.
De Exe is een riviertje in Devon waar de kathedraalstad Exeter aan ligt. Dit wordt een first voor ons, om zo'n getijde riviertje op te varen. We hebben het gisteren al voorbereid, dus weten we min of meer wat we kunnen verwachten.
Bij de rivieringang aangekomen blijkt het verkennen van de uiterton wat lastig. Daarna is het goed te doen met het verhaal in Shell pilot en de Reeds Almanac, aangevuld met de gegevens van de kaart. Een dik uur later komen we bij de sluis aan van het Exeter kanaal. Helaas blijkt die pas weer op maandag te draaien. Wat nu?
Na advies van de havenmeester besluiten we aan een visitorboei te gaan liggen vlakbij de sluis. Volgens de havenmeester moet dat met onze diepgang kunnen. We zoeken de boei op en leggen snel aan.We gaan naar het Turf Hotel, de eigenaar van de visitor boei. Grappig genoeg hoeven ze helemaal geen liggeld voor de boei, en liggen we er dus gratis!
Als we na het eten en het bier terug zijn op Folie, liggen we even vast als het laagtij is. Hmmm, ja dat heb je met getijderiviertjes. Nou ja, hoort er allemaal bij! Nog geen tien minuten komen we weer los en draait de boot weer in de stroom. We kijken het nog even aan en gaan slapen.
Zaterdag 14 mei 2011
We slapen lekker uit en worden om tien uur wakker, om daarna te ontbijten. Siets merkt dat de boot niet meer drijft, maar op de kiel staat. De boot kantelt licht naar bakboord. Siets gaat in het stuurboord gangboord staan, omdat de bijboot (die daar naast de boot ligt en nu hangt) los te maken. Langzaam helt Folie terug en door, nu naar stuurboord. Ik ga bij Siets kijken en de boot helt verder door. Als we daarna snel naar bakboord gaan, richt de boot zich niet meer op. Oeps!
Met het vallen van het water, helt de boot steeds verder. Vijf graden, tien graden, vijftien graden... waar houdt dit op? Het ontbijt glijdt van tafel en ruimen we dus maar snel op. Dit gaat nog wel even duren, daarom gaat Siets half in het gangboord, half op de opbouw zitten. Ik heb me binnen schrap gezet tegen de navigatietafel en zit op de vloer te lezen. Ook daar is het niet veilig als ook de fruitschaal de strijd met de zwaartekracht verliest en het fruit me om de oren vliegt.
Nou, dat is dus de huiskamervraag. Bij hoeveel graden helling hield dit op? Om jullie te helpen heb ik een filmpje gemaakt ten tijde van de grootste helling, waarmee je een goede inschatting kan maken. Heb je de helling goed binnen 1 graad nauwkeurig, krijg je twee punten, ben je binnen 2 of 3 graden goed, verdien je één punt.
Als Folie op haar kant in het water dobbert, komt er een bootje langszij. Het is de buurman die in een oude lichtblauwe vissersboot vlakbij ligt. Hij adviseert ons om zijn mooring direct achter hem te gebruiken, zodra we weer los zijn. Een uurtje later drijven we weer (gelukkig!) en kunnen we naar de andere mooring. Pfoe, ook weer overleefd.Daarna fietsen we naar Exeter, waar Siets haar schoenen fetisj uitleeft en ik (eindelijk) een nieuwe tas scoor. Moe: let op als je naar Engeland gaat: ze hebben ook veel keuze in jouw schoenmaat! Exeter is een leuke stad, een echte aanrader. Mooie oude gebouwen, schoon en een lekker sfeertje. Terug bij het Turf Hotel drinken we een paar pints op een leuke dag.
Zondag 15 mei 2011
Na eens goed uitgeslapen te hebben gaan we nog even langs de rivier wandelen. We hoeven vanwege het getij pas om vier uur 's middags weg, dus doen we het mak aan. Siets probeert haar nieuwe schoenen uit en loopt meteen twee dikke blaren op. Auw!
Als we vertrekken, zitten we met een probleem. De wind duwt de boot de ene kant, en de stroom de andere kant op. Hoe te vertrekken? We maken een plan en gaan aan de slag. Ergens maken we toch een inschattingsfout, want als ik achter losgooi, wordt de boot door de stroming richting de boei aan de voorkant geduwd. Ik kan niet voorkomen dat de boot erover heen vaart. Gelukkig is de boei van plastic en zie ik die meteen aan de andere kant van de boot op het water drijven. Nog is het gevaar niet geweken, want we drijven alweer richting de volgende boei. Die komt me iets te snel op ons af. Ik geef een dot gas terwijl ik half verwacht dat de schroef tegen de ketting aan zal lopen die de boei aan de bodem vasthoudt. Maar dat gebeurt niet: we zijn vrij!
Langzaam varen we tegen de stroom in richting zee. Er zijn nog een paar obstakels te nemen, waar een ondiepte een mijl verder de belangrijkste is. de rivier is hier erg breed, maar ook ondiep. Daar vlakbij aangekomen, begint de dieptemeter te piepen terwijl de diepte steeds kleiner wordt. Folie loopt langzaam vast. Zelfs flink gas geven lijkt niet te helpen. Welke kant we van de vaargeul we moeten nemen is echter niet duidelijk omdat er alleen maar een groene boei ligt, en geen rode. Zijn we nu op de rechteroever of op de linkeroever vastgelopen?
Siets roept een klein vissersbootje aan om daar achter te komen. Ze wijzen ons de weg en willen ons wel lostrekken. Terwijl Siets een lijn gaat zoeken, merk ik dat Folie nog heel licht voortgang maakt. Niet te zien op het log of op de gps, maar je merkt het wel. Ik stuur in de richting die de vissers aangeven en zie dat we weer snelheid op de gps hebben. Ook de diepte begint weer toe te nemen. We zijn weer los! We waren wel zo slim om twee uur voor hoogwater te vertrekken, zodat we altijd nog wat marge hadden voor het geval we vast zouden lopen. Die marge was gelukkig toch niet nodig.
Daarna is het ergste leed geleden. De tocht naar Brixham verloopt voor de rest zonder incident en we komen om 8 uur 's avonds aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten