Excuses voor de rare opmaak: Wat we ook proberen, het blijft een zootje. Veel plezier met lezen!

Zaterdag 5 juli 2008

Na de eerste schrik blijkt de haven toch niet zo verkeerd. Ze hebben een zwembad. Gisteravond hebben we daar al heerlijk in gezwommen en vanmorgen is het het eerste wat we doen als we wakker zijn geworden. Eigenlijk worden we pas wakker in het zwembad, want voelt best even fris voordat je door bent.

Afgelopen avond hebben we ook ons noordelijkste punt van deze reis gevierd door echt Zweeds haring en aardbeien (niet tegelijkertijd!) te eten in de tuin bij Smugglare (ja dat betekent smokkelaar). We willen graag nog naar Noord-Duitsland en dan kunnen we de tijd nog goed gebruiken. Vanmorgen sleep ik Bart in de bijboot mee, zodat hij filmpjes kan maken van Folie onder zeil. Terwijl we het scherengebied uitvaren, moet ik er nog hard aan trekken, want de wind zet lekker door. Eenmaal midden op het water, valt de wind echter volledig weg en motoren we het laatste stuk naar Byxelkrok op het eiland Öland. De weerberichten roepen weer van alles. Ze zijn het eens over weinig wind, maar waarvandaan en of en hoeveel regen er gaat vallen met of zonder onweer hebben ze allemaal een andere mening over.

Zondag 6 juli 2008

Onze eerste echte regendag. We staan pas om half een op en brunchen maar meteen. Daarna lekker lezen en wat boekrecensies schrijven. Helaas valt de prik tot twee keer toe weg. Omdat ik vergeten ben te saven, moet ik sommige stukjes overnieuw schrijven. Bij het bijwerken van de routes in de gps (waar ik de laptop ook voor gebruik) valt de stroom opnieuw uit. In de regen stap ik de kade maar op om te kijken waar het probleem zit. Byxelkrok is een leuk haventje maar heeft een chronisch tekort aan elektra aansluitpunten. Gevolg is dat iedereen zijn Duitse landvast in willekeurig welke beschikbare stekkerdoos prikt. Als ik het aansluitkastje controleer blijkt de aardlekschakelaar omgeklapt. Als ik de schakelaar weer aanzet, klapt die er meteen weer uit. Beetje eng zo in de stromende regen en een spaghettikluwen aan elektrasnoeren. Ik trek ons snoer uit de stekkerdoos en zet de aardschakelaar weer om. Hij blijft even staan. Hum, dan zit het probleem bij ons. Ach toch niet; na 5 seconden klapt de aardlekschakelaar wéér om. Ik stop onze stekker terug in het contact en loop naar Folie. Dit probleem mag een ander uitzoeken. Sommige dingen regelen zichzelf, want een uur later hebben we weer prik en blijft de rest van de avond het gelukkig doen.

´s Avonds moet ik me in allerlei bochten wringen bij onze wastafel om mijn hoofd zo te houden dat Siets mijn krullen een beetje bij kan werken met keuken- en nagelschaar. Maar het resultaat mag er zijn, ik loop er weer netjes bij. De windvoorspelling is niet heel erg denderend en ook nog eens uit de verkeerde richting. We blijven dus nog een dagje liggen en gaan morgen maar eens met de bus het eiland verkennen. (Snel saven nu, anders ben ik dit ook weer kwijt!)

Maandag 7 juli 2008

Giel Beelen heeft de term dramaandag, en aan het begin van de dag lijkt dat het ook te worden. Om vier uur ´s nachts sprint ik het bed uit als de boot met een bonk tegen de kade botst. Eigenlijk is er niets aan de hand behalve wat deining, maar voor de zekerheid trek ik de achtertros nog wat extra aan. Wat me nu wel opvalt is dat het zo vroeg al licht is: ik zie een zeilboot met het grootzeil gehesen die net de haven verlaten heeft (of komt ie net binnen?). Uiteindelijk valt het mee met de regen, alleen de wind staat verkeerd. Dat wordt fietsen! Het noordelijk deel van het eiland heeft een landschap dat enorm aan Zuid-Frankrijk doet denken. We fietsen ons in het zweet want het is toch wat warmer dan gedacht. Terug op de boot ga ik nog even vissen, maar het enige dat ik bereik is dat mijn paternoster hopeloos in de knoop raakt. Voor zeevissen ben ik geloof ik niet zo in de wieg gelegd.

Speaking of Giel Beelen: die was vorig jaar om deze tijd toch zo IQ-neutraal bezig met dat CO₂ geneuzel? Daar hoor je ook niet zoveel meer van (gelukkig!).

Dinsdag 8 juli 2008

Verdomme, nou regent het alweer! Dat moet geen gewoonte gaan worden. Nou ja, de wind komt, voor zover die er is, uit de goede hoek. Op naar Borgholm dan maar, zo´n 30 mijl naar het zuiden. We vertrekken rond half twaalf; eenmaal op zee valt de wind helemaal weg en tolt de windrichtingmeter in het rond. Maar het is wel droog dus dat geeft mij de kans om me uit mijn zeilpak te pellen. Na 5 uur varen leggen we in Borgholm aan. Dit blijkt geen onaardig dorpje te zijn dat qua sfeer wel wat wegheeft van Noordwijk. Ok ok Borgholm is wat ruimer opgezet, heeft een haven, geen MacDonalds, boulevard of duinen en weer wel een enorme ruïne van een kasteel er buiten. Wat betreft de hoeveelheid toeristen, sneupwinkeltjes en midgetgolfbaan midden in het dorp zouden het zomaar zusterdorpen kunnen zijn.

We proberen nog wat diesel te scoren maar onze strooptocht levert niets op omdat geen enkele automaat onze betaalpassen wil accepteren. En van de creditcard die die wel accepteert wil die een pincode weten die ik al lang vergeten ben. Morgen maar bij een bemande pomp wat diesel halen.

Woensdag 9 juli 2008

Niet veel bijzonders vandaag. Het hoogtepunt vormt de Öland-brug, 36 meter hoog. De dag kenmerkt zich door heel weinig wind, gitzwarte wolken waar het behoorlijk uit regent, en op het eind van de dag toch nog wat zon als we Kristianopel binnenlope n. While in Rome, do as the Romans; daarom eten we ook maar eens een ijsje (Zweden schijnt de grootste ijsconsumptie v an Europa te hebben).

Donderdag 10 juli 2008

Vandaag is onze bestemming Utklippan. Dat is niet het nieuwste model bank van de Ikea (die grap wilde ik al maken vanaf het moment dat ik het op de kaart zag staan), maar een klein eiland in het zuidoosten van Zweden. Behalve een vuurtoren, een wc en een palingverkopende visser is er helemaal niets. Nou ja, wel wireless internet (dat staat tenminste in de pilot) en voor die wc moet je met een roeibootje naar de overkant van het haventje. Dat vind ik nou de betere details van zo´n bestemming. Utklippan is een van de bestemmingen waar ik heel graag naar toe wil deze zomer. Met de voorspelde westenwind moet dat vandaag lukken. Maar helaas, zodra we de haven uitgaan draait de wind naar het zuidwesten en is Utklippan niet bezeild. Bovendien gaat het steeds harder waaien, en dan is de toegang naar het haventje van dit eiland zelfs gevaarlijk. Dat gaat um dus niet worden. Maar met een lekker zonnetje moet er iets moois van deze dag te maken zijn.

We slaan daarom rechtsaf en gaan we naar Hanö. Dit is ook een eiland (zonder palingverkopende visser maar met restaurant, het wireless internet is mij ganz Bahnhof) en ligt dertig mijl naar het westen. Met de ZW-wind is het net niet, net wel bezeild. Bij 6 Bft en twee meter hoge golven beuken we ons naar onze bestemming. Af en toe komt er een golfje de kuip in. Degene op wacht kijkt continu of we niet meer moeten reven dan we al gedaan hebben, maar alles blijft heel en stiekem genieten we allebei. Zo´n vier mijl voor het eiland hoeven we niet meer zo te knijpen en kunnen we iets afvallen. Ineens zet Folie de sokken erin en met 6.5 knoop racen we naar de haven (nou ja racen, alles is relatief zeg maar). Aan de lijzijde van het eiland strijken we de zeilen en varen de laatste mijl op de motor. Maar hier komen we weer in de wind terecht en Folie bokt op de hoge golven. Ik sta voorop de stootwillen uit de ankerbak te trekken, terwijl we de golven induiken en ik krijg daar dus een paar golven over me heen. Mijn broek en schoenen zijn doorweekt tegen de tijd dat Siets ons de haven in stuurt. Als beloning voor deze prachtige zeildag gaan we lekker uit eten. Morgen zien we wel weer verder.

Geen huiskamervraag, die houden jullie tegoed.