Nieuwsbrief 15 Folie à Deux op reis

Zaterdag 19 juli 2008
Sinds een paar dagen zijn we begonnen met afbakbrood en cereals, omdat we in Sassnitz, Lauterbach en hier nog geen bakker hebben gevonden en de term karton voor het brood uit de supermarkt een belediging voor dat verpakkingsmateriaal is. Toch maar eens op zoek vandaag, want hier zou je toch verwachten Kaiserbrotchen en zo tegen te komen. We zien vooral visrokers, wat overigens ook geen straf is. Je krijgt de vis (zalm, heilbot of wat ze maar gevangen hebben die dag) nog warm direct uit de rookoven aan boord van de vissersboot mee. Smullen!

Zondag 20 juli 2008
Deze tocht door de Oostzee hebben we gemerkt dat we de kriebels krijgen als we meer dan drie dagen op dezelfde plek blijven. We krijgen dan het gevoel dat we vérder moeten. Nu begint het dus ook heftig te kriebelen. Daar komt nog bij dat de voorspelde harde wind van gisteren uitgebleven is en er eigenlijk prima te zeilen is. Dat voelt helemaal alsof je een verkeerde keus gemaakt hebt. We prenten onszelf in dat we nu echt geduld moeten hebben. Delta Papa nulzeven (de Deutsche Seefunkstelle) heeft het in zijn Seewetterberbericht over westenwind met golven tot 2.5 meter hoog; als het niet nodig is daar doorheen te komen moet je het niet opzoeken denken we dan maar.
Wel hebben we het plan aangepast en gaan we dinsdag naar Barhöft. Dat ligt al 10 mijl in de goede richting en tussen de mooie stranden. We kunnen daar dan nog even vakantie vieren door lekker op het strand te gaan luieren voordat we naar Nederland gaan zeilen. Dat klinkt misschien een beetje raar, want zeilen is toch vakantie? Zeilen vraagt echter ook inspanning, van het zeilen zelf op een constant bewegende boot en van de tochtvoorbereiding, variërend van diesel inslaan tot waypoints op de kaart intekenen en in de GPS invoeren. Daarom lijkt het ons lekker nog even op het strand in zo´n typische Duitse Strandkorb te gaan zitten en van het mooier wordende weer te genieten. En dan vanaf donderdag met de oostenwind naar Kiel en door de Duitse bocht, voordat Aeolus doorheeft dat we afscheid hebben genomen van de Oostzee en de wind naar het zuidwesten terugdraait om ons gevangen te houden.

Maandag 21 juli 2008
Gisteren waren we van plan om naar het nieuwe marieme museum te gaan, dat vorige week door Kanzlerin Merkel geopend is. Toen we om elf uur er naar toe liepen, was de rij voor de kassa Oost-Duits lang. We besloten toen maar de Gorch Fock bezocht, die hier in de haven ligt. Deze windjammer, die nog een van de sterren was van Sail Amsterdam ´90, ligt te wachten op betere tijden. Het schip moet grondig opgeknapt worden maar veel geld is er niet voor beschikbaar. Maar de vrijwilligers die aan het schip werken zijn vol goede moed en doen wat ze kunnen.
Onze tweede poging naar het museum te gaan loopt net als de eerste af. Alhoewel het een doordeweekse dag is en de scholen net vakantie hebben, maakt dat allemaal niet uit voor de lengte van de wachtrij. Sterker, de rij lijkt nog langer dan die van gisteren. We proberen het vanmiddag weer, want het museum is tot negen uur ´s avonds geopend.
Nou moe! Zelfs onze derde poging mislukt. Om kwart over vijf staat er nog steeds een enorme rij. Dat moet wel een reteleuk museum zijn. We moeten het over drie jaar maar eens bekijken. Siets en ik zijn het er nl over eens dat Rügen en omstreken absoluut de moeite waard zijn om nog eens te bezoeken en waarom niet in onze volgende mini-sabbatical?

Dinsdag 22 juli 2008
De buurman wil graag om 08.00 uur weg, dus dat is ook onze vertrektijd. Om 10.30 uur zijn we al in Barhöft. Na de koffie pakken we de fiets en radern het schiereiland rond. Of het pad altijd voor ons bedoeld is, twijfelen we aan. We hobbelen over grind, betonplaten en een heel eind zelfs dwars door een akker heen. Enfin, prachtige uitkijkjes over het Boddengewässer en omringend water en heerlijk weer. Bart plakt mijn band met bisonkit, bij gebrek aan solutie en dat werkt ook prima. We schakelen weer over op onze afbakbroodvoorraad en cereals, want het dorp is zo klein, dat er geen bakker is; ook geen brood op bestelling. Op onze fietstocht vinden we strand noch strandkorb, dus dat wordt nog verder zoeken.
En dat is niet de enige wijziging van het plan. De wind is morgen nog steeds west dus het heeft niet zo veel zin om dan naar Warnemünde te gaan. Maar Barhöft hebben we na een middag wel gezien. Op dus naar Vitte op het eiland Hiddensee. Dit eiland is het mooiste van het gehele Boddengewässer (zo beweert de VVV) en ze hebben er wat meer keus aan restaurantjes. Siets trakteert me morgen nl op een etentje omdat ik dan 39 word. Joepie!

Woensdag 23 juli 2008
Siets maakt me om acht uur wakker met een zoen, een kop thee en een cadeautje. Er zijn slechtere manieren om de dag te beginnen. Na het ontbijt gaan we op weg naar Vitte; grotendeels op de motor want de geul die ze hier gebaggerd hebben is op plaatsen eng nauw en zijn ook eigenlijk net niet bezeild. Bovendien staat er ook nog heel weinig wind. Uiteindelijk bereiken we om half een de haven en kunnen nog net een van de weinige vrije plaatsen bemachtigen. Onderweg zijn we twee boten tegengekomen die net buiten de geul vastgelopen zijn en zich met veel motorgeweld door de prut een weg naar de vrijheid duwen.
Na de lunch gebruiken we de rest van de middag om de vuurtoren te bezoeken die op het hoogste punt van het eiland staat. Van hieraf heb je een prachtig uitzicht over Rügen met al zijn landtongen en inhammetjes. Maar we gaan niet terug naar de boot voordat we een plaatselijke Bierstube bezoeken. ´s Avonds laten we ons op het terras van een plaatselijk restaurantje lek steken door de muggen. We zaten toch op zout water?

Donderdag 24 juli 2008
Stond ik gisteren nog tegen de buurman te verkondigen dat wij vroeg weg zouden gaan, vanmorgen worden we om zeven uur wakker omdat hij zijn boot al staat af te duwen. Voor ons het signaal om op te staan. Omdat ik het verdom om 2 euro te betalen voor drie minuten douchen zijn we snel klaar en duwen om kwart voor acht af. Een uur later zeilen we ten oosten van de vuurtoren de zee weer op en slaan we linksaf richting Warnemünde. De gemiste wasbeurt haal ik in met de solar shower die ik gisteren van Siets gekregen heb. Terwijl Siets de boot op een ruimwindse koers stuurt, hang ik de zak met het door de zon opgewarmde water in de mast en douche me op het voordek. Hierna spelen we nog wat met de zeilen door met Bruno de halfwinder melkmeisje te varen. Na de lunch waait het nogal door en gaat Bruno weer terug het vooronder in. We bomen de genua uit en lopen alsnog een mooi vaartje. Om zes uur leggen we in Warnemünde aan. Met de pont steken we de Warnow over en bezoeken nog snel het plaatsje.

Vrijdag 25 juli 2008
Niet veel bijzonders vandaag, behalve dan dat het onderweg waait als de rook, de golven opbouwen tot 2.5 meter en we kick ass hard gaan! De golven afdonderend pieken we tot 11.2 knoop, en een nieuw persoonlijk record van gemiddeld 6.6 knoop. En dat met het grootzeil twee keer gereefd en de genua deels ingerold. Ha! Oh ja, prachtig weer dus lekker bijbakken. In Heiligenhafen waar we aankomen waait het nog steeds dus zoeken we achterin de haven wat beschutting. Nu snel een internetaansluiting vinden waar de usb stick in kan, dan kunnen we dit bericht nog verzenden.
Het window met oostenwind blijft tot dinsdag bestaan dus geen rust voor ons; morgen naar Kiel, zondag door het Kieler kanaal en maandag door de Duitse bocht naar Norderney. Daarna zien we wel verder.

Zaterdag 26 juli 2008
Er staat niet veel wind als we na negenen de zeilen hijsen, en dat wordt vreemd genoeg alleen maar minder ondanks de voorspelde oostenwind kracht 4-5 Bft. We hijsen Bruno, halen Bruno er af, bomen de genua uit, maar het zet niet echt zoden aan de dijk. Naarmate de snelheid inzakt doet ons humeur dat ook en beginnen we een beetje op elkaar te vitten. Je werkt je het zweet op de rug maar het maakt geen klap uit, da´s niet goed voor de moraal. Ten lange lesten besluiten we dan maar met Bruno af te gaan kruisen, en na tien minuten staat onze blauw/geel/witte halfwinder. We sturen de boot iets op en Folie begint weer een beetje te lopen. Om de halfwinder gevuld te houden moeten we wat verder van de kust afsturen, maar al met al schiet het nu tenminste wat op. Na de lunch begint de verwachte wind eindelijk door te zetten. Zelfs zodanig dat we om drie uur Bruno er af kunnen halen en de genua weer uitrollen. Nog een half uur later trekt de wind zelfs zo aan dat we het grootzeil moeten reven. Je leest het: het is wel werken om op de plaats van bestemming aan te komen.
Om zes uur is Laboe in zicht en draaien we de haven in. Met ons zijn al wat boten binnengekomen en die zoeken nu net als wij een plekje onder de zon. Maar de bordjes op de steigers zijn rood, ten teken dat de eigenaar nog terugkomt en de box niet vrij is. Wij zien twee witte zeilboten liggen, en ver genoeg uit elkaar om Folie daar tussen te leggen. Onderweg in Zweden hebben we een paar keer een brutale Fin gezien die zijn boot tussen twee andere wrong, dus we twijfelen geen moment en volgen dit goede voorbeeld. Twee uur later komt de havenmeester vertellen dat deze praktijk eigenlijk ten strengste verboden is, maar we mogen blijven liggen. Prik uitrollen en klaar! Ik nodig Siets uit voor een etentje om ons afscheid van de Oostzee te vieren.

Zondag 27 juli 2008
Wat een zak die havenmeester! Zijn kantoor gaat om 07:30 open en alhoewel hij er eerder is om de nieuwe weersverwachting op te hangen, doet ie net of ik er niet ben en laat de deur gesloten. Stik erin denk ik en loop weg. Uiteindelijk besluiten Siets en ik toch maar te betalen. Tegen Siets begint ie weer dat onze manier van afmeren niet toegestaan is. Siets antwoordt dat we hem daar gisteren al over gesproken hadden, dan stopt ie. Een volgende keer gaan we wel naar een andere haven, mogelijkheden genoeg in de Kieler Förde.

De tocht over het kanaal is lang en vooral heet. We hebben weinig drinken mee dus moeten we zelfs de smerige cola light green tea (die ik een opwelling gekocht had) soldaat maken.

Maandag 28 juli 2008
De ebstroom komt pas om elf uur ´s ochtends op gang, dus we kunnen eindelijk weer eens een beetje uitslapen en boodschappen doen. Dat is hard nodig, want de voorraden zijn behoorlijk uitgeput. Als we bij de sluis aankomen sluit die net de deuren voor ons. Met een uur vertraging belanden we dan toch op de Elbe. Met weinig wind zet Siets de motor erop en spoelen we de Elbe af met negen knopen. Bij Cuxhaven zetten we de zeilen. Ondertussen staat de stroom tegen en dobberen we met 1.7 knoop langzaam naar het westen.
Onze bestemming is het Duitse waddeneiland Norderney. Na tien weken Oostzee wordt ons ritme weer gedicteerd door de eb- en vloedstroom van de Noordzee. Dat betekent dat we Norderney pas vanaf drie uur ´s nachts kunnen aanlopen, omdat dan het tij daar naar binnen gaat lopen. Maar omdat de tonnen die de geul aangeven onverlicht zijn, willen we pas bij daglicht naar binnen. Zolang we onze gemiddelde snelheid op vijf knopen houden mogen we zoveel dobberen als we willen en komen we toch op tijd aan.
Dat geeft mij de tijd om weer te vissen. Na weken vang ik eindelijk weer eens wat: vlak voordat we met het eten beginnen heb ik in tien minuten twee dikke makrelen aan de haak. Na het eten douche ik nog op het dek en maken we de boot klaar voor de nacht.

Dinsdag 29 juli 2008
Met het heldere maanloze weer zijn vannacht enorm veel sterren te zien. Ook de Melkweg is goed te zien. Het mooiste wat ik tot nu toe op zee gezien heb zijn de fluoriscerende algen die het zog van Folie doen oplichten. De boeggolf die Folie opzij gooit wordt een soort lichtgevende melk die uiteenvalt in losse lichtpuntjes. Als ik die met mijn ogen volg zie ik het oplichtende zog van de boot. In het donker lijkt het wel een soort sterrenpad waar je overheen vaart. We installeren Witte Wim en laten hem de boot sturen zodat ik alle tijd heb om me aan dit natuurlijke spektakel te vergapen. Om het zog nog beter te zien ga ik achterop staan en zie in het heldere water hoe het vaanblad van Witte Wim omgeven wordt door een krans van licht. He-le-maal te gek! Ik probeer een filmpje hiervan te maken maar daar is het licht veel te zwak voor. Dan maar veel kijken en genieten!

De wind is wat opgestoken en nu het tij ook nog meestaat stuiven we met 7.5 knopen over de grond naar onze bestemming. Op deze manier bereiken we die al om twee uur vannacht. Daarom besluiten we om het grootzeil te strijken en de genua grotendeels in te rollen. Dat haalt de vaart er goed uit, maar nog steeds zijn we er veel te vroeg. Siets moet in haar wacht twee uur heen en weer varen in een groot achtvormig patroon, tussen Norderney en het verkeerscheidingsstelsel ten noorden daarvan, om te wachten tot het licht wordt om vijf uur. En dat terwijl de Küstenwache in het noorden ligt te peilen of ze wel voldoende afstand van dat stelsel houdt. Als de zon opkomt zien we de betonde geul liggen en varen we naar de haven.

Gelukkig vinden we nog een lege box waar we snel afmeren. Daarna de boot aftuigen en nog twee uurtjes slapen. De rest van de dag gebruiken we om op het strand wat te luieren; we hebben het weer verdiend. Grote onweerswolken drijven ons terug naar de boot.