Vrijdag 27 juni 2008
Na wat uitgeslapen te hebben gaan we een stadstourtje maken. Op onze vouwfietsen gaan we alle toeristische hoogtepunten in het centrum af. Karlskrona is al minstens driehonderd jaar een marine stad. Een beetje het Den Helder van Zweden, maar dan zonder Antillianen. De stad wordt een van de zeven wonderen van Zweden genoemd. Waarom precies ben ik nog niet achter, maar wel dat de stad ons allebei pakt. Zijn het de houten huizen die van ietwat ruw hout gebouwd zijn en in verschillende kleuren geschilderd? Of is het de verzameling rode huisjes die op een grote rots in het water gebouwd zijn en ons o zo Zweeds voorkomen? Of dat de stad verspreid ligt over veel eilanden? We hebben geen idee, maar het staat ons allemaal aan.
Terug op de boot gooi ik me op wat klein achterstallig onderhoud. Eerst vervang ik de lijntjes waarmee de luiken van de ankerbakken opengehouden worden. Daarna begin ik aan een wat grotere klus, nl de navigatieverlichting op de preekstoel weer brandend krijgen. De opmerkzame lezer zal zich herinneren dat op de tocht door de Duitse Bocht bij Borkum de boordlichten het al niet deden, en we toen al motorzeilend met het driekleurenlicht de nacht ingingen. Raar genoeg deden de lichten het een paar dagen later weer, toen ik hun werking controleerde. Niets zo ergerlijk als een intermittent storing (nou nee hoor, een verstopte wc lijkt me veel ergerlijker, maar die kloppen we maar snel af, tot nu toe nog geen last van gehad).
Gisteren dacht ik dat het in de koppeling van de bedrading zou zitten. De draden zitten nl met een crappy kroonsteentje verbonden. Het kroonsteentje blijkt verroest, dus dat vervang ik maar direct. Ik heb al ergens een mooi lasdoosje op de kop getikt. Ik schroef het in de ankerbak en verbind alle draden. Even doormeten en jawel, netjes 12,4 V over de contacten. Dat werkt dus naar behoren. Nog even de spanning op de lampfitting meten, en verdomd alweer 12,4 V. Nou dan maar het lampje er in. Met moeite weet de gloeidraad oranje op te lichten. What the f..k? Nu staat er maar 1.45V over het lampje. Waar raak ik 11V kwijt? Binnen in de boot zit nog een terminal, en daar meet ik ook weer 12,4V. Dan moet het in de bedrading zitten tussen de terminal en het lasdoosje. Als ik de draad vastpak voelt die warm. Daar zit dus het probleem. Draadbreuk. Nijdig knijp ik de draad af, dat probleem pak ik morgen wel op.
Nou dat morgen is vandaag. Ik heb ergens nog een metertje met isopreen omhuld drie-aderig snoer liggen. Dat had ik afgeknipt omdat ik draadbreuk vermoedde toen de laptop raar deed (dat bleek dus een loszittende zekering te zijn). Het stukje snoer heb ik bewaard en komt nu weer van pas.
De oude bedrading verwijderen blijkt nog een probleem. De dra
den zitten op de terminal vast met moertjes die na 30 jaar vastgeroest zijn. Geen enkele dopsleutel lijkt te passen, tot ik op het lumineuze idee kom de imperiale maten eens te proberen. Een ¼ inch dopsleutel past als een bus. Wie had dat gedacht, Engelse spullen op een Franse boot? Daarna is de oude draad snel verwijderd. Onder een grote dot kit (agge ut nie wit, pur of kit…) komt een mooie draaddoorvoer tevoorschijn. Een beetje opboren en het nieuwe snoer past als een bus. De boel aansluiten is daarna een fluitje van een cent. De boordlichten doen het weer, en zo knutselen we ons een weg naar Stockholm.
Zondag 29 juni 2008
De dag begint met regen. Niet zo'n goed begin dus. We hebben allebei een beetje een ochtendhumeur, maar slepen ons er doorheen. Om kwart over negen zijn we op weg. Op zee krijgen we de eerste opklaringen, en wordt de dag toch nog OK.
Onderweg ga ik weer vissen. Het enige dat we vangen is een ongelukkige meeuw die zich op het kunstaas stort en met twee haken in zijn bek vast blijft zitten. Ik pak het beest met handschoenen aan, waarna Siets koelbloedig met een kniptang de haken in de snavel doorknipt. Het is best wel zielig, maar al schreeuwend vliegt de meeuw weg. Hij zal het wel overleven. Daarna let ik extra op bij het aas uitgooien, dat er geen vogels in de buurt zijn.
's Avonds gaan we natuurlijk naar de finale van het EK voetbal kijken. We zien hoe Spanje na tien minuten de schroom van zich afwerpt en terecht kampioen wordt. De Zweedse televisie heeft in de rust de obligate experts en analyses. Stralend middelpunt is de blonde Anna Brolin. Geen idee wat ze zegt, maar ze is beter om naar te kijken dan Mart Smeets.
Hilarisch is de Hollandse familie die in de tweede helft naast ons op het terras aanschuift. Het is een soort Amish familie; moeder loopt in regenpak en vader Plop maakt met een hoedje, ringbaard en gezondheidssandalen het plaatje compleet. Moeder heeft de afgelopen 50 jaar duidelijk geen aflevering van Studio Sport gezien, getuige de opmerkingen die ze maakt en waar we in stilte een beetje om moeten lachen. Maar gelukkig heeft ze een blije kijk op het leven: temidden van de Duitsers verwacht ze wel dat er een feestje gevierd gaat worden. Huh?!
Wij zijn blij dat Gary Lineker bij deze wedstrijd ongelijk heeft gekregen.
De huiskamervraag van deze aflevering was;
Hieronder staan twee foto's. Zoek de vijf verschillen. Maar helaas, de foto's willen niet echt uploaden. Dat wordt dus de volgende keer. Maar blijf in de startblokken staan, het kan er elke dag opkomen.
Na wat uitgeslapen te hebben gaan we een stadstourtje maken. Op onze vouwfietsen gaan we alle toeristische hoogtepunten in het centrum af. Karlskrona is al minstens driehonderd jaar een marine stad. Een beetje het Den Helder van Zweden, maar dan zonder Antillianen. De stad wordt een van de zeven wonderen van Zweden genoemd. Waarom precies ben ik nog niet achter, maar wel dat de stad ons allebei pakt. Zijn het de houten huizen die van ietwat ruw hout gebouwd zijn en in verschillende kleuren geschilderd? Of is het de verzameling rode huisjes die op een grote rots in het water gebouwd zijn en ons o zo Zweeds voorkomen? Of dat de stad verspreid ligt over veel eilanden? We hebben geen idee, maar het staat ons allemaal aan.
Terug op de boot gooi ik me op wat klein achterstallig onderhoud. Eerst vervang ik de lijntjes waarmee de luiken van de ankerbakken opengehouden worden. Daarna begin ik aan een wat grotere klus, nl de navigatieverlichting op de preekstoel weer brandend krijgen. De opmerkzame lezer zal zich herinneren dat op de tocht door de Duitse Bocht bij Borkum de boordlichten het al niet deden, en we toen al motorzeilend met het driekleurenlicht de nacht ingingen. Raar genoeg deden de lichten het een paar dagen later weer, toen ik hun werking controleerde. Niets zo ergerlijk als een intermittent storing (nou nee hoor, een verstopte wc lijkt me veel ergerlijker, maar die kloppen we maar snel af, tot nu toe nog geen last van gehad).
Gisteren dacht ik dat het in de koppeling van de bedrading zou zitten. De draden zitten nl met een crappy kroonsteentje verbonden. Het kroonsteentje blijkt verroest, dus dat vervang ik maar direct. Ik heb al ergens een mooi lasdoosje op de kop getikt. Ik schroef het in de ankerbak en verbind alle draden. Even doormeten en jawel, netjes 12,4 V over de contacten. Dat werkt dus naar behoren. Nog even de spanning op de lampfitting meten, en verdomd alweer 12,4 V. Nou dan maar het lampje er in. Met moeite weet de gloeidraad oranje op te lichten. What the f..k? Nu staat er maar 1.45V over het lampje. Waar raak ik 11V kwijt? Binnen in de boot zit nog een terminal, en daar meet ik ook weer 12,4V. Dan moet het in de bedrading zitten tussen de terminal en het lasdoosje. Als ik de draad vastpak voelt die warm. Daar zit dus het probleem. Draadbreuk. Nijdig knijp ik de draad af, dat probleem pak ik morgen wel op.
Nou dat morgen is vandaag. Ik heb ergens nog een metertje met isopreen omhuld drie-aderig snoer liggen. Dat had ik afgeknipt omdat ik draadbreuk vermoedde toen de laptop raar deed (dat bleek dus een loszittende zekering te zijn). Het stukje snoer heb ik bewaard en komt nu weer van pas.
De oude bedrading verwijderen blijkt nog een probleem. De dra
den zitten op de terminal vast met moertjes die na 30 jaar vastgeroest zijn. Geen enkele dopsleutel lijkt te passen, tot ik op het lumineuze idee kom de imperiale maten eens te proberen. Een ¼ inch dopsleutel past als een bus. Wie had dat gedacht, Engelse spullen op een Franse boot? Daarna is de oude draad snel verwijderd. Onder een grote dot kit (agge ut nie wit, pur of kit…) komt een mooie draaddoorvoer tevoorschijn. Een beetje opboren en het nieuwe snoer past als een bus. De boel aansluiten is daarna een fluitje van een cent. De boordlichten doen het weer, en zo knutselen we ons een weg naar Stockholm.Zondag 29 juni 2008
De dag begint met regen. Niet zo'n goed begin dus. We hebben allebei een beetje een ochtendhumeur, maar slepen ons er doorheen. Om kwart over negen zijn we op weg. Op zee krijgen we de eerste opklaringen, en wordt de dag toch nog OK.
Onderweg ga ik weer vissen. Het enige dat we vangen is een ongelukkige meeuw die zich op het kunstaas stort en met twee haken in zijn bek vast blijft zitten. Ik pak het beest met handschoenen aan, waarna Siets koelbloedig met een kniptang de haken in de snavel doorknipt. Het is best wel zielig, maar al schreeuwend vliegt de meeuw weg. Hij zal het wel overleven. Daarna let ik extra op bij het aas uitgooien, dat er geen vogels in de buurt zijn.
's Avonds gaan we natuurlijk naar de finale van het EK voetbal kijken. We zien hoe Spanje na tien minuten de schroom van zich afwerpt en terecht kampioen wordt. De Zweedse televisie heeft in de rust de obligate experts en analyses. Stralend middelpunt is de blonde Anna Brolin. Geen idee wat ze zegt, maar ze is beter om naar te kijken dan Mart Smeets.
Hilarisch is de Hollandse familie die in de tweede helft naast ons op het terras aanschuift. Het is een soort Amish familie; moeder loopt in regenpak en vader Plop maakt met een hoedje, ringbaard en gezondheidssandalen het plaatje compleet. Moeder heeft de afgelopen 50 jaar duidelijk geen aflevering van Studio Sport gezien, getuige de opmerkingen die ze maakt en waar we in stilte een beetje om moeten lachen. Maar gelukkig heeft ze een blije kijk op het leven: temidden van de Duitsers verwacht ze wel dat er een feestje gevierd gaat worden. Huh?!
Wij zijn blij dat Gary Lineker bij deze wedstrijd ongelijk heeft gekregen.
De huiskamervraag van deze aflevering was;
Hieronder staan twee foto's. Zoek de vijf verschillen. Maar helaas, de foto's willen niet echt uploaden. Dat wordt dus de volgende keer. Maar blijf in de startblokken staan, het kan er elke dag opkomen.
Succes en tot de volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten