woensdag 10 augustus 2011

Nieuwsbrief 17 I didn't mean to meet so many clubmembers...

Dinsdag 2 augustus
Regendag. Vanochtend vroeg zwaait Siets de Charydan van Trudy en Geert-Jan uit. We zagen hun boot eerder in Oban, toen ze net begonnen met een rondje rond Noord-Schotland. De wind zat ze teveel tegen uit de noordhoek om dat af te kunnen maken, en nu zijn ze via het Caledonisch kanaal weer aan de oostkust teruggekomen. Ik ben te comateus om hun vertrek bewust mee te maken. Overdag werken we het blog bij in de tearoom van de haven. Die heeft nl een prima wifi verbinding. ’s Avonds maken we een soep van de koolvis en makreel die ik de afgelopen dagen gevangen heb. Het recept staat als Whitehills chowder op de receptenpagina.

Woensdag 3 augustus
Vandaag willen we wel weer wat actiefs doen, dus pakken we de fietsen uit het achteronder. Oh ja, en pedaleren we naar Banff en Macduff. Die laatste plaats heeft een echte werkhaven waar ook nog scheepsbouw plaatsvindt. Op de werf staan verscheidene kotters in verschillende staat van opbouw, afbouw, sloop of ontbinding. Het ruikt hier naar staal, metaal en laswerk (en dood zewier, maar dat spreekt vanzelf). Mannen in blauwe ketelpakken met besmeurde gezichten bekijken ons wat meewarig als we op onze fietsjes langs komen rijden. Hier wordt nog echt mannenwerk verzet! Wij scoren ergens een bord pannenkoeken en sticky toffeepudding en maken ons weer uit de voeten.

Daarna gaan we naar Banff waar we de stipped bag shop bezoeken. Volgens hun eigen reclame een instituut in Schotland en het moet gezegd: ik heb hier in Schotland niet eerder in één winkel zoveel goedkope fel cadmiumgele aardolieproducten bij elkaar gezien! Ook hun gereedschapsafdeling nodigt uit om volkomen overbodige aankopen te doen. Met slechts een paar bundels nieuwe sokken, in een stipped bag natuurlijk, weten we aan deze commerciële sirenen te ontsnappen. Uiteindelijk puilen onze fietsen uit van de boodschappen die we ook nog bij de Tesco doen. Al slingerend met al onze nieuwe eigendommen haasten we ons terug naar de boot.

Donderdag 4 augustus
’s Ochtends is het lekker weer met een aardig oostenwindje. Hoog tijd om eens te vliegeren. Ik heb het ding van de winter gemaakt en eigenlijk amper de tijd genomen om um eens uit te proberen. Van twee plastic zakken improviseer ik een lange staart en dan vliegt mijn powersled (what’s in a name) erg stabiel. Na de lunch wil ik een filmpje maken door een oude camera aan mijn vlieger te binden. Dat gaat helaas niet meer door omdat het weer begint te regenen.

Ook de was heeft hier onder te lijden. We vertrouwen er op dat het buitje wel snel zal stoppen en laten daarom de was buiten hangen. Goh, schatten we dat even helemaal verkeerd in! Gevolg is dat het net gewassen onderlaken nog een paar uur in de regen wordt uitgespoeld. Uiteindelijk zal het laken nog twee dagen in de boot hangen om helemaal goed droog te worden. Wat je al niet doet om drie pond uit te sparen…

Vrijdag 5 augustus
We slapen onrustig omdat vannacht, zoals voorspeld, de wind naar het noordwesten draait. Daardoor is de haven lagerwal geworden en loopt de deining nu naar binnen. De wind wil niet echt afnemen zoals de forecast ons beloofd heeft. We vragen advies bij Bertie de havenmeester en die praat ons wat moed in. Uiteindelijk vertrekken we om één uur ’s middags.

We hebben het vertrek goed getimed want we hebben de stroming flink mee. Voor de rest is het quite uneventful. Geen rare windvlagen, geen dolfijnen, geen makreel die zich laat vangen, geen gevaarlijke boten, geen douane die ons aanhoudt, helemaal niks. Wel een mooie dag.

Als we aankomen in Peterhead, pakt Bruce de havenmeester de lijnen aan. De havenmeesters hier houden elkaar op de hoogte welke boten ze uit welke haven kunnen verwachten. Goede service hoor. Hier zien we de Grote Pier liggen. Dit is de boot van Peter en Giena, twee mede Kustzeilers. In Tobermory hadden we ze net gemist (hoorden we van Jan en Carin) en nu komen we ze hier tegen. We praten de avond bij en vergeten helemaal om Folie netjes af te tuigen. Ze neemt subtiel wraak door het dek- en stoomlicht niet meer te laten branden. Dat wordt een klusje voor binnenkort.

Zaterdag 6 augustus
Giena en Peter raden ons aan om naar Aberdeen te gaan. De granite city is een mix van haven- en studentenstad, met opvallend veel grote en luxe winkelcentra. We scoren (natuurlijk) weer drie kookboeken en nog wat ander leesvoer, en ik laat mijn haar (te kort) knippen. Wel lekker hoor, ik werd helemaal kriegel van mijn lange krullende kapsel. Siets is blij met mijn kapsel omdat ik blij ben en vindt de bakkenbaarden goed getrimd. Nou dan weet je wel hoe geslaagd ze het vindt.

In een hobby winkel vind ik een gietmal om modelrotsen te maken van gips oid. Nog afgeprijsd ook! Weer een excuus minder om het te laten liggen. Zou het dan toch nog eens lukken om een diorama te maken dat er realistisch uitziet? Ik kan niet wachten tot we thuis zijn. Jaja ik weet het, mannen zijn soms net kinderen…hoezo soms?!

Zondag 7 augustus
Gaan we wel of gaan we niet? De weersvoorspelling voor vandaag is nog wel aardig, maar we weten niet zo goed wat we met de dagen erna aanmoeten. Voor maandag wordt er beestenweer voorspeld, dat in de loop van dinsdag moet afnemen. Waren er goede havens in de buurt, dan waren we verder gezeild. Probleem hier is dat onze volgende bestemming Stonehaven geen goede marina heeft en alleen een redelijk onbeschutte havenmuur heeft. We zouden eventueel naar Montrose kunnen, maar daarvan wordt de toegang in sterke onshore winds afgeraden. We richten onze pijlen op dinsdag. We babbelen wat bij met Gina en Peter en helpen om hun boot om te draaien aan de steiger.

Mijn pogingen daarna om met mijn vlieger filmpjes te maken lukken niet helemaal omdat ik niet kan zien of de camera wel loopt. Dat komt omdat ik een oude camera gebruik waarvan het beeldschermpje kapot is. Nogal cheap as en ik word er zelf gek van. Hoog tijd om dat ding weg te gooien en een andere te gaan zoeken.

Maandag 8 augustus 2011
Peter en Giena stelden gisteren voor om een autootje te huren en de binnenlanden te verkennen. Met onze uitgestippelde route staan we strak om half negen bij het autoverhuurbedrijf. Peter is onze designated driver maar wordt geweigerd omdat hij militair is. Mijn rij-ervaring hier (tien jaar geleden reed ik hier twee uur in een huurauto rond, en op de fiets gaat het meestal langzaam genoeg om te onthouden dat je hier links moet rijden) geeft de doorslag: vandaag bestuur ik voor het eerst in drie maanden weer eens een auto.

Het is best wel inspannend om hier te rijden. Niet alleen moet je links rijden, ook schrik ik elke keer weer als er een auto van links komt. Wel of niet voorrang geven? Ook het schakelen met links is duidelijk niet ingesleten want ik zit de hele tijd met mijn andere hand bij het autoportier. En dan is deze auto nog zo nieuw dat ie met allerlei handige items is uitgerust waar ik heel iebelig van word. Zo hoef je de richtingaanwijzer maar een tikje omhoog of omlaag te geven voor het knipperlicht. Het irritante is dat het hendeltje automatisch naar de middenstand terugklikt. Als ik dan handmatig het knipperlicht uit wil zetten, doe ik dat iets te ruw (hand-oog coördinatie was nooit zo mijn sterkste punt) en gaat het andere knipperlicht branden. Voordat ik het knipperlicht eindelijk uit heb zijn we zo een halve mijl verder. De auto achter me zal wel lichtelijk gestoord worden van die knipperende lichten. Alhoewel: ik ben zo druk met al die afwijkende dingen in deze auto dat ik amper in mijn spiegels kijk. Keer op keer word ik door auto’s ingehaald die ik pas doorheb als ze plotseling in mijn rechterbeeld (dat dan nog wel) verschijnen. Gelukkig heb ik redelijk snel door hoe de bediening van de ruitenwisser van de voorruit werkt, maar de bediening van de achterwisser blijft tijdens de hele rit een compleet raadsel voor me.

Eerst gaan we naar Donnattor castle, dat voor Schotten een speciale plaats inneemt in hun geschiedenis. De wind raast over het kasteel op de hoge rots waar het op gebouwd is. Als we weggaan, wordt de deur achter ons gesloten en niemand meer toegelaten. Het waait te hard en dan is het hier niet meer veilig. Gisteren zagen we al dat toegang hier “weather permitted” was en hadden we een vermoeden dat zoiets zou kunnen gebeuren. Goed gepland dus!
Daarna rijden we het binnenland in. We gaan op zoek naar Balmoral Castle, het buitenverblijf van de Engelse Koninklijke familie. Het kasteel krijgen we niet te zien, maar we ontdekken wel de buurman, een kleine whisky stokerij (ziet u de rode draad van deze vakantie?). Hun whisky wordt aangeraden door de vroegere koningin Victoria, koning Albert en koning George V. Met zoveel Koninklijke Goedkeuring kan het geen slecht bocht zijn, dus scoren we een paar flessen.

De rest van de middag rijden we door de Cairngorm Mountains, een woest natuurgebied waar in de winter geskied wordt. Dit is een ruige verlaten streek, waar zo her en der een eenzame boerderij staat. Vlakbij Duftown weten we nog snel bij de Glenfiddich stokerij binnen te sluipen, en scoren onze tweede fles van de dag. Uiteindelijk weet ik de auto onbeschadigd thuis te brengen.

Dinsdag 9 augustus
Nou, waaien doet het vandaag wel, maar heel erg vlagerig. We wandelen naar het dorp en ik scoor hier wat nieuw vistuig. Dat is in Whitehills in de het zeewier bij de haveningang blijven hangen toen ik daar aan het vissen was. Aan het eind van de middag ga ik met Peter en Lense, onze buurman, op de pier vissen; net drie kleine jongens.

Na drie keer uitwerpen ben ik mijn eerste nieuwe vistuig al weer kwijt. Godverdegodver! Ook Lense heeft weinig geluk en raakt zijn paternoster kwijt. Hij leent er een van mij en vangt vervolgens in korte tijd twee makrelen. Hmmm. Pas een uur later heb ik dan ook mijn makreel te pakken.

Op het formatiebord staat dat de havenmeester Lee heet met zijn achternaam. Da's grappig: Bruce Lee. Als ik ga betalen kan ik niet nalaten om het hem te vragen: ehhhh, familie van? Nee, hij was er eerder dan de Aziatische kungfu maestro. Bruce blijkt vernoemd naar Robert de Bruce, zoals het een goede Schot betaamt.

De windvoorspelling is gedurende de dag nog veranderd. Waren we eerst van plan morgen te vertrekken, na de nieuwste gribfiles (kleine textfiles met windgegevens die met een speciaal programma een mooie grafische windvoorspelling geven) bekeken te hebben, besluiten we ons vertrek nog een dag uit te stellen.

Woensdag 10 augustus
Moe C, gefeliciteerd!

We worden wakker met het geluid van regen op de boot. Siets staat versteld dat ik aan het geluid kan horen dat de wind naar het zuiden gedraaid is. De truc is dat ik snel uit het raampje gekeken heb en de windvaan van de buren gezien heb!


Giena gaat vandaag naar huis met het vliegtuig, dus na ons ontbijt lopen we even snel langs en nemen afscheid. Daarna zien we drie Nederlandse jachten binnenkomen, waarvan twee Kustzeilers. Het is hier blauwe boten parade! Alleen de Warber van Anje valt met een lichte romp net een beetje buiten de boot.

Vandaag is een knuddedag hoor. Het regent alleen maar.

Dat brengt ons weer bij de huiskamervraag van deze keer: daar denken we nog even over na.







Geen opmerkingen: