Nieuwsbrief 15 Eeuwig lente

Vrijdag 15 juli 2011

Wat een leuke plaats is dit! Vrolijk geschilderde huizen langs de kade en het eigenlijke dorp boven op de heuvel met mooi uitzicht. We voelen ons weer helemaal de toerist en in de bewoonde wereld. Alleen de telefoon van Bart heeft ontvangst en dat is al heel wat na afgelopen week. Bij de distillery slaan de we tour maar over. Dat weten we nou wel. De proeverij en de shop trekken wel onze aandacht en al rap zijn we een Tobermory 10 en een Ledaig 10 rijker. Inmiddels stroomt het van de regen. In An Tobar is vanavond een optreden van een Amerikaanse folk stel en op een of andere manier lokt ons dat. Het blijkt ook erg leuk. Een soort Parktheater, maar dan in het klein met een zaal die vol zit bij 30 personen en dat ook zit. We nemen zelfs een CD mee! Terug aan boord blijkt de barometer al 4 uur achtereen met 1 hPa/hr te dalen.

Tobermory is a lovely little place. We don't take the trouble of visiting the distillery but head directly for the shop and buy ourselves some fine whiskies. In the evening we go to the local arts center and enjoy a performance of Dana and Susan Robinson, two American folk singers.


Zaterdag 16 juli 2011

De harde wind is niet gekomen. Tegen elven klaart het op. Dat betekent niet dat het droog is, maar het is overgegaan in een lichte drizzle. De Helle 3 gaat terug naar Oban. We spreken af van de week met elkaar af te spreken (ja dat zinnetje loopt niet helemaal lekker). We gaan wandelen over een coast path en op een naburig landgoed. Heerlijk om buiten te zijn. Het is nog wel miezerig, maar goed te doen en aan het eind van de middag wordt het zowaar wat lichter. We eten vanavond buiten. Wel met een dikke trui aan, maar we genieten. De op basis van de barometer verwachte wind voelen we niet. Maar zou dat misschien door deze beschutte baai komen? Van andere boten die van bestemmingen noord en zuid komen, horen we dat er fikse wind heeft gestaan.

We expected strong winds today, but in Tobermory the weathers is really calm. Our friends on the Helle3 leave for Oban today. We stay for another day and go hiking on a coastal path

.Zondag 17 juli 2011
Wat een lamlendige dag. Elke keer als je denkt, dat het gaat opklaren, start een nieuwe bui en elke keer als je denkt dat de wind luwt, trekt deze aan. Er staat een lichte deining in de haven. Ook nu merken we niet veel van de voorspelde harde wind. De MetOffice, Met Eireann, navtex en internet houden stug vol, dat we NW 5-7 hebben met kans op 8 Bft. Kennelijk liggen we hier goed. Ik ga daarom comfort food koken vandaag. In elk geval “Pear and Blackberry Crumble” en pannenkoeken. Ach ja, deze week zouden we toch vakantie houden!


Voor ons gevoel is het nog steeds lente. We zijn natuurlijk in mei langs de zuidkust gevaren en in juni ploegden we noordwaarts. Al sinds de Ierse zee zie ik overal de brem op het punt van bloeien staan. Hier nog steeds. Daarnaast is het ongelooflijk lang licht. En omdat het niet bovenmatig heet is, denken wij allebei nog steeds dat het lente is. Wat de zomer wel verraadt, zijn de zeekoeten die nu met z’n drieën rondzwemmen. De chicks worden opgeleid in het vissen.
Hopelijk voelen we nog de zomer aan de oostkust, als we de boeg weer zuidwaarts wenden.

The weather is really lousy today. The moment one thinks the sky could be clearing, it starts raining again. There is even some swell in the harbour (nothing major, though). Siets makes us comfort food by baking pancakes. 


Maandag 18 juli 2011
Vanmorgen ziet het er weer lekker uit. We moeten nog wat tijd rekken voor vertrek. We gaan namelijk naar een loch waar we met de eb naar toe moeten zeilen om er met de nieuwe vloed door de smalle ingang naar binnen te varen. Dus heel luxe na de koffie vertrekken we. De Sound of Mull is een fantastisch vaarwater. Breed genoeg voor wie moet kruisen en omringd door mooie bergruggen. Op de kentering lopen we Loch Aline binnen waar we tot onze verbazing een spiksplinternieuw pontoon zien liggen. Het blijkt gisteren in gebruik genomen te zijn en geeft toegang tot het dorp. Vol enthousiasme pakken we de fiets. Nu we zo makkelijk aan land kunnen willen we langs het loch naar een estate aan het einde fietsen. Volgens de kersverse havenmeester loopt de oude weg naar het dorp er mooi naar toe. Al na 100 meter trappen en glijden we moeizaam balancerend door de blubber richtend van de ene plek met grip onder de wielen naar de volgende. De weg is duidelijk niet meer in gebruik en veel te nat na afgelopen dagen. Zodra er een droger stukje is, keren we om richting het dorp. Gelukkig gered zonder in de modder te vallen. Daar fietsen we door de prizegiving van de lokale familie-triathlon (sorry!) en komen na een rondje dorp bij een hotel met uitzicht over de Sound of Mull en de ingang van het loch terecht. De stroom loopt inmiddels hard naar binnen, boten die nu aankomen met een lekker vaartje meesleurend. De gevangen makreel moet terug aan boord nog even wachten; er staat te veel wind om te bbq-en. Maar de broodjes hamburger smaken heerlijk.

The weather has improved enough to leave for Loch Aline today. Entering the loch, we notice that there is a new pontoon. It turns out it opened yesterday, and we are the nineth boat to arrive. The harbourmaster suggests we should take the old road to the nearby estate, but that turns out to be a mistake. The road is full of puddles. After 200 yards we turn round and barely escape with our feet dry. Neither will we go bbq as there is a wee bit too much wind. The hamburgers taste good all the same.

Dinsdag 19 juli 2011

Ons vertrek is als in een wolk. Niet roze of zo, maar zo een waar je heel nat van wordt, zonder dat je het regen of mist kunt noemen. Met stroom mee en wind in de rug is dat niet erg. Pak aan en rustig zeilen. Als we bij de afslag naar de Lynn of Morvern zijn, wordt het al wat lichter en slaan we af naar het NW. Daar is het bizar varen. We hebben wind variërend van 0 tot 7 Bft. Die valt dan ineens weg naar bladstil om binnen de minuut weer aan te trekken tot 6 Bft. En dat alles bij halve wind en vlak water. We lopen als de rook (op de momenten dat het waait dan): 6 kts over de grond en bijna 9 door het water. Dat is snel voor deze boot, zeker met alleen maar een klein puntje genua. Ondertussen wordt het weer mooier, het loch smaller en de bergen hoger. Genieten! Als we zover het loch in zijn, dat er helemaal geen wind over is, zwemmen 2 tuimelaars een mooi rondje om de boot. We zien ze bijna elke dag en steeds is het weer leuk om ze te zien. Eenmaal bij Ballachulish kunnen we het piepkleine baaitje met het pontoon niet zien. Gelukkig had ik hen vanmorgen gebeld om te vragen of ze plaats hadden en net nog even dat we eraan komen. De eigenaar komt ons met de snelle RIB tegemoet en vaart ons voor. We snakken naar een douche! Na een paar dagen met een washandje en koud water wassen kun je daar echt naar uitkijken. Hier hebben ze zelfs een zwembad en sauna waar we ons de hele avond in verkwikken en laven.

I guess today's weather is typically Scottish. It's neither rain nor fog, but we get wet just the same. Sailing into Loch Linnhe the wind increases to a force 7. We reduced sail in time, and with the genua fully reefed we still make 8 knots through the water (which is warp speed for Folie!). Luckily the water is very calm so Folie sails like a dream. Within minutes the wind drops to nil, to come back as a 6 Bft wind again. In the end it fades away and we motor into Loch Leven. Here they have a swimming pool and a sauna. What a nice surprise!

Woensdag 20 juli 2011
De ingewanden van de makreel hebben wel 30 krabben de lobsterpot ingelokt. Twee daarvan zijn van de eetbare soort, maar nog net 1-2 cm te klein. Ze gaan dus terug, maar het experiment met het trommeltje met aas is geslaagd. Dat lokt meer dieren, dan los aas. Als dat op is, komt er niets meer bij. Nu alleen nog een iets groter krabbetje and we’re in business.


Jan en Carin pikken ons op met de auto. We maken een rondje over de Road to the Isles naar Mallaig. Onderweg kijken we naar een monument over de Jacobieten en missen het Glenfinnan treinviaduct, dat bekend is van de Harry Potter films. En dat terwijl we eigenljik dat viaduct willen zien. Jammer hoor.

Bij Mallaig hebben we uitzicht op de eilanden Muck, Eigg en Rum en steken met de ferry over naar Skye. Onderweg gebruikt de RAF de ferry als virtueel target. Een Tornado duikt in een schijnaanval naar het veer en buldert over ons heen. In een steile klim draait de bommenwerper een ruime bocht en duikt weer in volle vaart op ons af . Jan en ik kijken gebiologeerd naar het spektakel en zien de lucht boven de vleugels even condenseren, voordat de kist optrekt en van ons wegvliegt. Ook in de UK moet defensie flink bezuinigen, maar hier werd toch een kleine airshow gegeven. Hurrah!

In Armadale of Skye weet Carin een leuk winkeltje en kom ik met een dik vest met bijpassende mofjes in de kleur “fruit salad” naar buiten. Terwijl Siets het vest koopt, zit ik met een cappuccino op een terrasje het betoverende uitzicht te bewonderen. Fabulastic! Via de mooie Glen Shiel komen we terug bij het Caledonisch Kanaal en na wat navragen weten we de Clachaig Inn in Glencoe te vinden. De dag is zoveel mooier geworden, dan we vanmorgen durfden hopen en die beëindigen we met diner in deze wandelomgeving. Carin en Jan, dank jullie wel dat jullie ons een dag rondgereden hebben; helemaal geslaagd en erg gezellig!


Vandaag kwam proviandering ter sprake. Daar heb ik al eerder vragen over gehad en inmiddels vat het idee post om er een aparte pagina in het blog aan te besteden. Ik stel me voor, dat er allemaal gerechten van houdbare producten op komen die je met 2 pitten, eventueel een (geïmproviseerde) oven en een bbq of Cobb kunt bereiden. Dus ook handig voor de kampeerders onder de lezers. De menulijst heb ik al, dat is per slot wat wij deze 4 maanden zo’n beetje eten.
Vorderingen worden vermeld in dit blog.



Huiskamervraag: Om in Loch Leven bij Ballachulish te komen, moeten we onder een brug door. Wat is de minimale hoogte (bij hoog water) onder deze brug?

Jan and Carin take us on a sightseeing tour to Skye with their car. We have a splendid day with stunning scenery and nice company. Jan and Carin, thanks so much for showing us this wonderful part of Scotland!